Afscheid

De windj van ut laeve en de doëd
dae vandaag mien hert deej beve
bloos zachtjes oêt de kers
met ugge naam der op gesjreve.
De deur ging toe, ut gerdien ging dich
en al wat blief is de herinnering
aan uch leef gezich
en al de leefde die in ôs hert blief laeve
moeder, bedankt veur alles wat geej ôs hub gegaeve.

Hallo lieve allemaal

De afgelopen week was zeer heftig, emotioneel maar ook zeer mooi dus dit wordt weer een uitgebreid verslag van mijn doen en laten.
Op maandag 16 juli kreeg ik een mailtje dat het slechter ging met mijn moeder, ze was een paar keer niet goed geworden en haar bloeddruk was nog maar 60/40 dus zeer laag. Ze lag in bed, kwam er niet meer uit en besloten werd date r gewaakt zou worden. Ine nam de eerste nacht op zich en was daar achteraf zo blij mee, ze kon met moeder praten ofschoon ze niks terug zei, bidden, zingen en had dus hetzelfde voorrecht dat ik had met mijn vader nu bijna 10 jaar geleden op zijn laatste avond hier op aarde. ‘s Morgens nam Hay het over van haar, ze deed nu al haar ogen bijna niet meer open en was zeer zwak. Toen Hay even naar huis ging eten tegen de avond bleef Miep bij haar en is ze rustig ingeslapen. Ik was zo blij dat ze niet alleen was.
Ik kreeg een telefoontje op het werk, dinsdag mijn tijd net na de middag. Ik was even helemaal van streek en mijn manager moest me troosten. Ik kreeg een vervroegde lunch zodat ik mijn ticket kon boeken. Anders dan andere keren lukte dit niet online, ze accepteerden mijn creditcard niet. Ik belde en dat is niet aan te raden. Opeens was het ticket 300 dollars duurder (foutje op de website – bedankt Cheapoair) Ik kreeg er nog 200 vanaf en kon toen alles uitprinten. Ik kon echt niet meer blijven en dat snapten ze wel dus naar huis. Thuis was Martin om me op te vangen en ik pakte mijn koffer en regelde nog wat dingetjes voor hem.
Op woensdag vertrok mijn vliegtuig om twee uur en Barbara was zo aardig om me naar het vliegveld te brengen, Martin bleef thuis want hij heeft er een hekel aan om me daar af te zetten. De vlucht naar Atlanta verliep snel en ik hoefde daar niet te lang te wachten op het vliegtuig naar Brussel. Ondanks dat ik me voorgenomen had om zoveel mogelijk te slapen kwam daar helemaal niks van, een uurtje, dat was alles dus ik keek films en dacht na. Om half acht landde ik in Brussel en daar stond Frank me op te wachten. Het was een beetje koud na die hete weken in Jax en regende. Buiten natuurlijk eerst een pafje en toen naar de auto en op weg naar Kessel. In de auto kon ik een beetje dutten want ik was kapot. We gingen eerst bij Ine aan en daarna richting Rob. Bij hun mooie huis keek ik eerst door de raam en daar zat Fenna te puzzelen, ze keek op, zwaaide en ik kon zien dat ze OMA zei tegen Sylvia in de keuken. Het was een mooi emotioneel weerzien en toen maakte ik kennis met Eline, ze is zo mooi, een rustig kind die zich alles eerst eens bekijkt. Ze was natuurlijk wat verlegen. We maakten samen de koffer open en daar zat van alles in voor de meiden, mutsen, speelgoed, boekjes en vooral Fenna wist niet waar het eerst te kijken. Na de luch ging het richting verpleegunit waar moeder de laatste 1.5 jaar doorbracht, ik zag ook haar kamer voor het eerst en kon de aanwezige verpleging bedanken. Daarna ging ik met Frank en Ine naar het mortuarium waar Ine had geregeld dat wij haar samen konden verzorgen zoals we ook bij papa hadden gedaan. Henk Janssen, de begrafenis ondernemer was e rook en hij wee sons alles. Moeder lag er heel vredig bij, zelfs net alsof zee en binnepretje had zo van, ik heb jullie toch allemaal verrast. Ine en ik hebben haar pyama uitgedaan en haar helemaal gewassen en toen aangekleed in de kleren die haar favorite waren, blauwe broek, blouse en blauw vest. Henk maakte haar gezicht een beetje op en deed haar haren. Ze zag er echt 20 jaar jonger uit, alle pijn en zorgen waren verdwenen en het was weer onze moeder. Frank heeft heel veel foto’s gemaakt, we legden haar op de tafel en versierden een beetje met haar Maria beeldje dat ik al mijn hele leven ken en met een foto van papa en wat klimop en geplukte bloemen. Daarna gingen we naar Hay waar Anne haar kadootje kreeg en daarna naar Mart om nog de laatste dingen te regelen voor de begrafenis. We hadden gekozen voor de mis op zaterdag en geen avondmis, Het prentje was opgesteld, de muziek uitgekozen en de taakverdeling geregeld. Na een lange dag ging ik met Ine naar huis en sliep de hele nacht door.

Op vrijdag lekker rustig beginnen en na een bezoekje aan Rob, een wandeling met Fenna naar Mieke en Frans die de kleinkinderen daar hadden en aan Jeanne en Ger waren we om 2 uur weer present bij Mart voor een gesprek met pastoor over de dienst. Net also ok bij papa’s begrafenis wilden we het een heel persoonlijk tintje geven en zoveel mogelijk zelf doen. Eten bij Rob, Sylvia kookte lekker en ik leered Fenna hoe je op een leuke manier worteltjes kunt eten. Daarna het laatste afscheid van moeder in het mortuarium. Mart had een cd gemaakt met stemmige muziek en het was zo mooi en intiem. Ja en dan moet het er op een gegeven moment toch van komen, we tilden haar samen in de kist en na wat persoonlijke dingen naast haar neer te hebben gelegd en wat dingen hebben geschreven op de binnenkant van het deksel keken we nog een laatste keer naar onze lieve moeder en toen ging de kist dicht, een bewogen moment, vanaf nu haar gezicht alleen op foto’s en in onze herinnering.
Na afloop gingen we allemaal naar Hay en maakten we ons op voor de begrafenis.

Zaterdagmorgen, aankleden, gedachten bij wat komen ging, voor ieder van ons anders maar toch met een gezamelijk doel, een waardevol afscheid van onze moeder. Bij de kerk verzamelden we ons en liepen achter de kist, gedragen door haar zonen, schoonzoon en oudste kleinzonen naar binnen. De kerk waar mijn ouders gedoopt waren, waar ze getrouwd waren, mijn zus en broers en ook ik gedoopt werden en papa zijn laatste rustplaats vond. Ik mocht het houten kruisje met moeder’s naam op de paaskaars hangen. Ine was de eerste in de rij met het voorlezen van mijn gedicht dat jullie boven deze tekst kunnen lezen en dat ook op haar prentje staat. Ik kon het niet zelf doen,het was te close en zij deed het perfect. Daarna zong Janine, In de arms of the angel en ik weet dat menigeen tranen in de ogen had, zo mooi en sereen en zo perfect. Rob en ik deden samen de voorbeden en daarna deed Mart haar levensloop, hij had het niet gemakkelijk maar deed het op een mooie respectvolle manier. Mannewerk zong Ut zjwaegelke, heel toepasselijk en toen Venice weerklonk met Family Tree kreeg ik het echt te kwaad. Het Ave Maria, zo toepasselijk want mijn ouders waren beiden diep verbonden met hun liefde voor Maria. Mannewerk zong Ut Dorp, het Kessels volkslied en onder de klanken van Into the west door Annie Lennox liepen we de kerk uit naar het kerkhof. Hier had nog iedereen de kans om een laatste vaarwel te zeggen voordat wijk kinderen en kleinkinderen haar naar het graf brachten en de kist in de aarde lieten zakken.

We redden naar Maasbree voor de koffietafel, we hadden alle neven en nichten uitgenodigd maar aangezien het vakantie tijd is kon niet iedereen aanwezig zijn, er waren in total zo’n 115 mensen die met ons eten en dronken. Fenna en Eline waren er ook en ook Siem, de kleinzoon van Vijo en Ine. Begrafenissen, ze zijn ook reunites en je ziet mensen die je al jaren niet meer hebt gezien dus ik moest veel praten natuurlijk. Ik kwam zelfs tijd tekort om iedereen uitgebreid te spreken, mensen waren gekomen van heinde en ver zoals Michael en Ellen helemaal uit Kampen. Tinie gaf mij, in tranen, een schilderij wat ze ooit voor moeder geschilderd had en wat Hay haar had terug gegeven, het hangt nu in onze slaapkamer. Er werden herinneringen opgehaald, gelachen en gehuild en toen was het voorbij. We gingen nog allemaal naar Ine en op de een of andere manier kon ik geen afscheid van de dag nemen.
Zondag, the day after en zo voelde het ook. Doordat Frank zich had verslapen kwam er van mijn geplande bezoek aan de P&M studio helemaal niks en waren we rond 12 uur bij Rob. De broodjes werden gesmeerd en het ging richting Koeberg en Heldense Bossen waar de kindjes lekker in het zonnetje in het zand speelden en we een bezoek brachten aan de hertjes. We bleven ook eten en daarna nam ik afscheid van Frank die de volgende dag weer moest werken en terug naar Belgie ging. Ik leende Sylvia’s mamafiets en reed op mijn gemak richting Kessel. Niks zo fijn als even alles in je hoofd op een rijtje zetten op een fiets.

Maandag ging ik met Ine even wat regelen in Venlo en nog wat boodschapjes doen want ik wilde tenslotte wel wat lekkere dingen mee teurgnemen. Na een bliksembezoekje aan Wouter en Laura was het tijd om naar Egchel te fietsen. Marianne had een lunch geregeld bij Helene en Bedrt. Marianne en Frits waren op weg voor vakantie in Friesland en stopten voor een tweetal uurtjes, Els was er en Frans nam een labge lunch op het werk en we genoten in de tuin van lekker eten en koffie en maakten nog wat meiden foto’s, ik vond het heel erg fijn.
Na de lunch was het weer tijd voor ons allemaal om te vertrekken behalve de gastheer en gastvrouw natuurlijk. Ik fietste naar Panningen en liep wat rond in het gezellige drukke centrum. Daarna op de fiets naar Rob (zadelpijn ondertussen natuurlijk, niks gewend) en ging even bij Rob aan, Sylvia was thuis en de kiendjes natuurlijk en daarna weer snel naar huis want Ine had gekookt. Na het eten waarbij ik mijn onderarm pijnlijk verbrandde aan haar oven kwamen Rob en Sylvia da nook afscheid nemen. Na een paar dike knuffels ging Sylvia met de meiden rond 8 uur naar huis met de auto, Rob zou volgen met de fiets. Mart en Katrin kwamen langs en ook John, het was nog een genoegelijk samen zijn totdat ik ook afscheid moest nemen van mijn oudste zoon, altijd even met pijn in mijn hart.
De volgende morgen natuurlijk vroeg op maar ik was laat in bed en kon niet echt slapen. Om 5 uur klopte Ine op mijn deur en had ik een uurtje om klaar te staan als Mart en Katrin me op kwamen halen om me naar Brussel Airport te brengen. Broodjes gesmeerd, nog laatste spullen in de koffer en weer eens wegen en toen was het moment daar om afscheid te nemen van mijn allerliefste zus en haar man. Ik prober een afscheid altijd kort te houden en we redden da nook in een mum van tijd weg. Gelukkig geen files en we waren goed op tijd, ik moest wel even wachten om te kunnen inschecken maar daarna dronken we samen koffie en gingen Mart en Katrin op weg naar hun dagje Brussel en ik sjouwde met mijn koffer wat rond totdat ik om 11.30 met het vliegtuig weer de Europese bodem verliet. Na een lange vlucht van 9.5 uur en veel dutten landden we in Atlanta waar ik 5 uur wachten moest op mijn vlucht naar Jax die maar 45 minuten duurde. De douane ging snel, geen problemen en rond 23.00 uur voelde ik eindelijk weer Martin’s armen om me heen. Natuurlijk werden eerst alle lekkere zaken uitgepakt, de kaas van Sylvia en Ine, ook de chocola die ze gekocht had, de peperkoeken en koekjes, de zakken met koffiepads voor de Senseo die Carla tot mijn grote verrassing bij de Hema had besteld en bij Ine had laten bezorgen, niet allemaal maar de rest komt na. Ook smokkelde ik droogworst mee en runderrookvlees zodat ik Martin dat kon laten proeven. Doodmoe viel ik in bed en sliep de hele nacht.

Woensdag had ik een dag om bij te komen van de jetlag en deed ik alleen de was en wat boodschappen, Martin was blij met weer eens een echte maaltijd want die kookt niet gauw voor zichzelf alleen. Ik was maar zes dagen weg maar voor hem leek het een eeuwigheid vertelde hij mij. Hij had wat gewerkt en ook Chris was ijverig geweest. Donderdag weer werken, even vreemd en natuurlijk wat zaakjes regelen. AT&T moest een bevestiging hebben van de begrafenis ondernemer, in het Engels natuurlijk , dat ik aanwezig was geweest en die kon ik afgeven, geen problem voor Henk Janssen die alles zo ontzettend goed en mooi verzorgde, pluim op zijn hoed !! Ook tot mijn verrassing, de FMLA die oorspronkelijk final denied (definitief afgekeurd) was, was nu approved dus ik ben weer even gered.
Het is nu vrijdag en ik heb vandaag vrij, vroeg op, 6 uur en eindelijk tijd om dit verslag waar ik woensdag aan begon af te sluiten.

Ik moet nog even wat vermelden wat eigenlijk geweven is door al de dagen in Kessel, de duif. Ine begint nu zeker te lachen. Janine heeft sinds mijn vader overleed wat met duiven, ze vertelde dat elke keer als ze aan opa denkt, ere en duif in beeld komt. Jaren geleden waren we op een paranormale bijeenkomst en het medium vroeg me of mijn vader iets met duiven had omdat zee en duif doorkreeg. Nu had mijn vader zeker niks met die vogels want onze oude buren hadden postduiven en die streken altijd in onze tuin nee rom de pasgeplante erwten en bonen en andere zaden op te pikken.
Toen we moeder naar het kerkhof brachten vloog ere en duif met ons mee en ook toen we terug richting kerk liepen. Zondag was Ine even helemaal in tranen want buiten op haar terras zat een postduif die heel tam leek, ze vloog niet weg toen Ine dichterbij kwam, ‘s middags zat zee r weer toen ik er was. Maandag, raad eens, weer diezelfde duif dus Ine begon nu wel te twijfelen aan een eventueel teken van boven. Na het eten ging ik zitten en de duif sprong op mijn voet en pikte wat, even later sprong ze op mijn schoot !!!! Ik was helemaal perplex, dat had ik nog nooit meegemaakt en Ine maakte gelijk foto’s. Sylvia en ik hebben de duif gevangen en in een doosje gedaan en toen is ze in de auto richting duivenmelker Boots gegaan. Het was een hele vreemde ervaring en kan heel toevallig zijn geweest, je moet tenslotte niet achter alles een betekenis zoeken maar toch even heel speciaal.

Ik wilde jullie even laten delen in wat er in mijn leven gebeurde in de afgelopen 10 dagen die heel bewogen en emotioneel maar vooral ook mooi waren.
Zondag sla ik even over qua verslag, we gaan naar Carla om wat spulletjhes op te halen want het huis moet zondagavond leeg zijn, ze vertrekken 4 augustus weer naar Nederlkand en zijn de laatste week in een ander onderkomen.

Voor mijn kinderen en kleinkinderen, broers en zus, neven en nichten en alle lieve vrienden en mensen die me zo hartelijk hebben opgevangen, bedankt en ik verheug me al op December als ik twee hele weken bij jullie kan zijn, ik hou van jullie allemaal.

http://www.youtube.com/watch?v=v9xjiG7AYIM

Dit is een opname van Into the west die ik jullie wil meegeven

Liefs….Mariet xxxx