Het engeltje op onze schouder

Een laatste vaarwel

De vogels vliegen verder
ze nemen mijn zomer mee
ik zie ze in de verte verdwijnen
vervagen over de zee
ik zwaai ze na en zucht heel diep
ze komen vast wel weerom
tot het einde van mijn winter
zijn hun stemmen hier nu stom

De wolken drijven verder
met hun donkergrijze last
ik duik dieper weg in mijn jas
en hou je stevig vast
de schelpen vergruizen
onder onze ferme stap
de grijze hemel valt op ons neer
als een zware loden kap

We lopen langzaam verder
langs het stille verlaten strand
jij fluistert een vraag in mijn oor
ik warm me aan je hand
thuis wacht de warme kamer
een bed en liefdesspel
ik draai me nog een keer om

Hallo lieve mensen

Allereerst nog eens hartelijk bedankt voor al de lieve woorden en berichtjes die ik mocht ontvangen met het overlijden van mijn moeder, het geeft me heel veel troost dat zoveel lieve mensen meeleven.

Het was me weer een week zeg en dat begon al op zondag, gauw genoeg nadat ik het vorige verslag schreef. We zouden richting beach rijden met Jack’s vrachtwagentje die Martin zaterdag avond had opgepikt bij Barbara en waar hij eerst de benzine leiding moest oplappen want die was geknapt. Omdat het al laat was en er niks meer open was kreeg hij een stuk slang van de buren, geen echte benzine leiding maar het zou wel werken. Toen we rond half tien wilden vertrekken startte de motor niet, accu leeg terwijl toen hij het probeerde een uurtje van te voren er nog niks aan de hand was. Balen dus en aan de oplader dan maar maar dat gaat niet in 5 minuten. Carla even gebeld dat het iets later werd en na een tijdje toch op weg. Rijden in zo’n vrachtwagentje midden door Jax geeft me echt de kriebels dus ik was heel blij om eindelijk in hun straat te arriveren waar ze al stonden te wachten. Ik voelde me best wel rot dat het zo lang duurde, het was warm. In een sneltreinvaart werd de grill op de bak getild en toen de rest, mooie planten (ananas met baby, hibiscus) en nog wat dozen en bakken. De achterklep ontbrak dus de heren besloten dat het niet raadzaam was om alles vol te stouwen en Carla en Marcel zouden het restant afzetten bij ons. We vertrokken weer vol goede moed maar kwamen niet verder dan de hoek van de straat en toen sloeg de motor af en roken we de benzine geur. Martin gebruikte even wat sterke taal en open ging de motorkap. De leiding was geknapt net waar de slangklem zat, dus teruglopen naar het huis en bij de buren werd wat gereedschap gevraagd. Met een mesje en een schroevendraaier werd het geheel weer even gerepareerd en we stopten meteen op Beach Blv bij een auto onderdelen zaak waar we een echte benzine leiding kochten. Terwijl Martin, zittend op de motor die slang verving viel het slangklemmetje uit zijn hand en was foetsie. Oh oh, de taal werd nog wat minder bedoeld voor kinderoren en ik moest giechelen, hij vond het niet grappig. Ik zei, ik ga wel even een klemmetje halen maar nee hoor, hij moest en zou degene die hij liet vallen vinden, principe kwestie en na 5 minuten zoeken kwam hij op de proppen, binnen in een vliegwiel gedeelte. De slang die er in zat had een dikke blaar en zou zeker weer binnen een kilometer of zo geknapt zijn dus meteen vervangen was een goede keuze. Carla noemde het in haar verslag een engeltje op onze schouder en ik ben het helemaal met haar eens. Verder ging de reis en eindelijk kwamen we thuis aan en konden alles afladen. De grill ging direct naar buiten en is trouwens al een aantal keren gebruikt, reuze handig om niet met houtskool te hoeven klungelen. Na een tijdje kwamen Carla en Marcel en Marcel aanrijden, ze hadden nog een aantal dozen en plastic bakken met spulletjes uit het huis, toen Martin en ik naderhand alles openmaakten en opborgen voelde het net als Sinterklaas en een kerstpakket tegelijk, allemaal lekkere dingetjes die ik goed kan gebruiken, kruiden, bakspullen (Koopmans appeltaartmix, yummie) en vanalles voor in de keuken en badkamer bijvoorbeeld. De onze ziet er als nieuw uit met de nieuwe douchegordijn en bijpassende badmat en met name met de nieuwe keukenhanddoeken ben ik ontzettend blij want de mijne waren flink aan het verslijten en de Nederlandse Hema kwaliteit kennen ze hier blijkbaar niet.

http://www.appliance.net/wp-content/uploads/char-broil-4-burner-gas-grill.jpg
niet precies onze grill maar lijkt er heel veel op

Maandag begonnen we aan een nieuwe week, vol goede moed natuurlijk en het liep goed. Juli werd afgesloten en al mijn nummertjes zijn weer puik. We kregen eindelijk het nieuwe schema voor augustus en toen begon het gemor. Ik kreeg dezelfde uren als voor juli, 9-6 en zaterdag 11.30 tot 8.30, niets te klagen al had ik zaterdag liever wat eerder. Jocqueline, mijn buurvrouw was minder fortuinlijk, ze had maandag/vrijdag van 10.45 tot 7.45. Nu heeft ze een zoon, Ian van 9 en die moet naar de dagopvang en dadelijk begint de school weer die voor hem 20 km van hun huis ligt dus die tijden waren niks voor haar. Je kunt echter niet protesteren over je schema en de enige manier is ruilen met iemand anders en dat was onmogelijk. Ik heb op een gegeven moment over mijn hart gestreken en haar aangeboden om te ruilen, ze kon het niet geloven dat ik dat wilde doen en vroeg me zeker drie keer of ik het wel zeker wist, ja hoor, doe nu maar, nu hoeft ze alleen voor de vrijdag een oplossing te vinden en dat zou geen probleem zijn, ik wilde mijn vrije vrijdag houden en zij de zaterdag natuurlijk.

Soap, dat was het hier de laatste weken zeker met Chris. Net voor ik naar Limburg vloog was Emily al uitgetrokken na dagen radio stilte en nachten wegblijven. Ze claimde dat ze terug was bij haar ouders in St Marys, Georgia en van daar naar haar werk in Jax reed maar Martin en ik geloofden dat verhaaltje voor geen meter. Nadat ik terug was stond ze ineens voor de deur toen Martin Chris was ophalen van zijn werk en bij haar een leuk uitziende knul. Ze vertelde dat Chris wist dat ze kwam om haar laatste spulletjes op te halen. Ze vroeg me of ik wilde helpen met haar entertainment center (stereo en zo) maar ik vertelde haar dat ik echt niet ging helpen terwijl ik niet wist wiens spullen dit waren en dus kwam de jongeman mee helpen. Ze graaide links en rechts (zelfs mijn haardroger werd waarschijnlijk meegenomen en is nog niet terug) en toen ik vroeg, heb je nu alles knikte ze en vertrokken ze weer. Het bleek dat de twee van buiten uit ook Chris zijn a/c raamunit (die eerlijk gezegd zij gekocht had) meegenomen hadden. Ze had echter al haar pannen en nog andere keukenspullen achtergelaten (garage sale!!!) en Chris met een gebroken hart. Hij liep als een zombie door het huis, wilde niet eten, was binnen de kortste tijd 7 kilo kwijt en deed dingen die verliefde gedumpte mensen doen, constant over die ander praten, tranenmuziek draaien en zichzelf een hele hoop wijs maken over hoe mooi de relatie was en is. Hij bleef hoop houden dat ze zich zou bedenken, dat ze hem zou bellen dat alles ok was maar uiteindelijk confronteerde hij haar toch en zei ze, ik wil niet dat het uit is (terwijl ze al zo’n een week bij die andere vent woonde) en toen , ja hoor het hoge woord kwam eruit, het is OVER !! Ondertussen was Raini weer maar al te graag in de lege plek in Chris zijn leven gesprongen, ze besteedde het geld voor haar electriciteits rekening (de stroom werd prompt afgesloten in haar huis) aan een a/c voor haar beste vriend en trok in voor de rest van afgelopen week tot ze vrijdag haar stroom weer terugkreeg. Het ging precies 3 dagen goed, we waren aan het wachten op de plof (ze zijn 1 jaar samen geweest en er was geregeld bonje) . Donderdag kwam Nikki naar ons huis, Chris had haar leren kennen via een dating website (liefdesverdriet gaat ook snel over) en Raini was ontzettend kwaad want zij wilde zijn vriendin zijn en zag met lede ogen de concurrentie. Na een hevige discussie die in het hele huis te horen was en tranen met tuiten vertrokken Chris en Nikki naar haar huis en Raini bleef achter. Vrijdagmorgen had het zich weer een beetje gelegd maar Raini heeft daarna geen nacht meer hier door gebracht, Nikki wel natuurlijk dus we hebben weer twee tortelduifjes op de bank, ze kijken samen tv en ik mag Nikki, veel socialer dan Emily en niet zo’n attitude. Ze werkt in een auto onderdelen zaak (hoe typisch is dat), woont in de buurt en rijdt een mooie witte Mustang. Ze is netjes, laat geen zooitje achter in badkamer en keuken en is beleefd. Chris is helemaal happy en zo blij dat Emily hem gedumpt heeft zegt hij en Emily, ze woont dus samen met die jongen die ze via werk heeft leren kennen, minder dan 4 weken geleden.

Nu onze tuin, een verhaal op zich. Ja het gras moest nodig gemaaid en de planning was voor dinsdag omdat het maandag regende, de hele middag. Dinsdag was Martin even bij Barbara met de fiets, ik was op mijn werk, toen hij een telefoontje kreeg van Susan, ze doen wat in je tuin. Hij kwam net op tijd terug om de naam van het bedrijf op te schrijven. Ze hadden de voortuin gemaaid, de struiken bijgesnoeid, de achtertuin was een ravage. Het gras was gemaaid ja maar ze hadden meteen ook mijn tomaten, bonen, bloemen en cantaloupe meloenen om zeep geholpen. Alles spullen die in de achtertuin lagen zoals onze houtvoorrad voor de smoker, tuinstoelen, autobanden en onze vuilnisbakken was aan de straat gezet en later opgepikt. Ik kon wel huilen, mijn tomaten waren net aan het rijpen en de bonen zorgden voor een groen gordijn rond ons tuinhuisje en nu was het een kale vlakte. Zelfs de verhoogde border met mooie blauwe bloemen waar de kolibries komen eten was helf weg, met een strimmer er door heen. Martin heeft een paar dagen geprobeerd de eigenaar van dit bedrijf die voor de gemeente werkt te pakken te krijgen maar hij was er steeds natuurlijk niet, nog niet of net weg. Uiteindelijk kreeg hij de ambtenaar op de gemeente aan de telefoon die hem aanraadde om met zijn baas te praten want die was absoluut niet te toleren, je moet eerst een waarschuwing of drie krijgen voor ze dit mogen doen (misschien adres verwisseling?) maar vrijdag was die baas niet bereikbaar dus word vervolgd. Ik wil tenminste mijn vuilnisbakken vergoed hebben, ze kosten 20 dollars per stuk en ik wil antwoord op de vraag, wie beslist wat ik in mijn achtertuin heb staan aan hout en zo als we een 2.5 meter hoge schutting er rond om heen hebben.

Vrijdag vrij en de laatste volle dag in Jax voor Carla, haar man Marcel en zoonlief Kevin voordat zaterdag alles weer richting Schiedam vloog na een tweejarig verblijf in Jacksonville. Ik vond het heel fijn dat ze hier waren, we hadden veel contact voordat ze verhuisden en nadat ze hier waren neergestreken, weliswaar helemaal aan de andere kant van Jax, hadden we toch leuke ontmoetingen en uitstapjes. Ik zal dat missen, het lekker Nederlands kletsen en samen giechelen over wat Amerikanen toch allemaal doen aan gekke dingen. Wij zijn even haar contactadres voor nog achterstallige post en zo en vrijdag kwamen ze naar ons met de laatste spulletjes uit hun huis. Ik heb nu een echte Senseo (en dankzij Car een hele hoop pads ervoor) en ook een goeie stofzuiger en een printer die met mijn windows 7 pc werkt. Martin snuffelde door de kruiden natuurlijk en is erg in zijn sas met allemaal de flesjes met sausjes en zo. Na de diepvries en koelkast spullen te hebben opgeborgen gind het richting Longhorn’s want we waren uitgenodigd voor een afscheids etentje. Het was vrijdag en spits etenstijd dus we moesten maar liefst 45 minuutjes wachten op een tafeltje, buiten op een bankje maar die tijd vloog voorbij en al gauw zaten we aan een eigenlijk te klein tafeltje met ons vijven te smullen, zij hadden steak, ik nam (alweer) de forel met stukjes kreeft en garnaal, het was zoveel dat ik het helemaal niet op kon en dus had ik gisteren op het werk een lekkere lunch van de restjes, sla, forel en hun overheerlijk brood. We tafelden gezellig en toen was het tijd om afscheid te nemen, even slikken en bedanken, niet te lang want we wilden beiden geen tranen en uitzwaaien. Ik hoop ze in december te zien en ze zijn hier altijd van harte welkom hoor !!!
Gisteren om 3 uur ging hun vliegtuig richting Washington en daarna richting Schiphol en ik moest er gistermiddag een paar keer aan denken. Carla vertelde dat ze inmiddels contact had gelegd met een Limburgs gezin uit Geleen die misschien deze kant opkomen dus we wachten maar even af. Zo begon ook onze kennismaking, zij las mijn blog en mailde mij voor informatie over de verhuizing en zo krijg je er weer hele fijne vrienden bij.

Ik ben er helemaal warm van geworden, de temperatuur helpt daar ook aan mee hoor en we gaan ons opmaken voor een relaxte zondag, niks moet, alles mag en voor de komende week en wat die weer brengt. Twee tropische stormen (Ernesto en Florence) op de oceaan, geen idee wat die gaan brengen voor ons en een flinke wolkenband die ons de komende dagen veel regen brengt volgens de deskundigen.

http://jacksonville.justweather.com/hurricane/

Afsluiten ga ik met Ruud van harte te feliciteren met zijn verjaardag op 11 augustus, hij is mijn petekind, op vakantie op dit moment maar ik heb vanmorgen toch een Bagger United plaat laten draaien bij Minse Winse want hij de zanger van die band.

Tot de volgende week and stay safe !!! Mariet xxxx