En dan is het zover...

Tijd om zelf in te delen
Elke dag mijn eigen plan
Alarm, overbodig
Genieten
Tussen het inpakken door
Hoe en waar ik maar Kan
Afscheid nemen
Van plaatsen
Van mensen
Van mijn huis en haard
De zonneschijn proberen vast te pinnen
In herinneringen
Voor later
Voor verhalen en gedichten
Meer dan ooit
Goud waard



Goeiemorgen lieve mensen



Vannacht is hier de zomertijd begonnen, nog steeds discussies wanneer het afgeschaft wordt maar als het zover is ben ik hier niet meer dus ze discusseren maar raak. Dat wordt toch wel gedaan hier, over de meest onnozele zaken en met de domste mensen inclusief de high chief in command die niet wist dat mensen kunnen overlijden aan de griep terwijl zijn eigen grootvader daaraan gestorven is, intelligentie, nee hoor, no where ...



Ik ben blij dat ik dadelijk het circus van verre kan bekijken, ik heb het gevoel dat het weer een ramp wordt, oranje pruikje in charge.



Deze week was interessant, mijn laatste dagen op het werk en mijn manager liet me dat goed merken. Hij bleef mijn schema met beetjes aanpassen en zei zelfs een keer dat hij eraan aan het denken was om me terug aan de telefoon te zetten, ik zei als je dat doet, ga ik naar huis dus hij deed het niet maar gewoon even steeds erop wijzen dat hij de beslissingen neemt, haantjes gedrag.



Donderdag kwam dan die laatste dag, het team had een taart, eentje van die superzoete met blauwe icing (puur suiker) gekocht, lief hoor en gelukkig kreeg ik er een kleintje bij, mijn favoriet, lemon meringue, citroen met schuim.



Toen ik om half zes de deur achter me dicht trok had ik afscheid genomen van de meesten van mijn collega's, allemaal zo lief, ze gaan me missen, ze vonden me een heerlijk mens, fijn om te horen.



Het was surrealistisch, zeker weten, het moet nog steeds vallen, dat kwartje want ik heb natuurlijk vaker een lang weekend gehad.



Thuisgekomen aten we waarschijnlijk voor de laatste keer low mein van Hop Sing want die is alleen maar bij werk om de hoek. De mijne met garnalen, heerlijk, ik heb nog een kliekje staan voor lunch vandaag.



Vrijdag sliep ik uit en daarna naar Georgia, ik had even tijd met Kelly nodig. Dat kwam er niet echt van want Josh en Julius waren er ook, tot vandaag. Josh Sr en Darian reden naar Tampa (3 uurtjes enkele reis) om hun nieuwe puppy Zeus op te halen, een 8 weken oude Deense dog dus over een jaar hebben ze een mini pony in huis.

De mannetjes zijn ontzettend druk, luisteren voor geen meter en dagen je constant uit. Nadat iedereen naar bed was, ik had een grote pan chicken pot pie gekookt en er werd goed gegeten, zaten Kelly en ik nog tot middernacht samen in de kamer om te praten. Ik zal haar zo missen en zij mij ook.



Ik ga nadat ik hier de sleutel heb ingeleverd per 1 april een paar daagjes naar Georgia en dan brengt Misty me naar het vliegveld op 4 april.



Doordat Raini, want die was er ook, al om 5 uur opmoest, ze moest om 6 uur werken, was Josh ook wakker en ik deed geen oog meer dicht, toen ik opstond was ik nog zo moe dus ik ging op tijd naar huis inplaats van later op zaterdag of zelfs vandaag wat een optie was.



Misty en Kelly hebben besloten dat Raini en Ian zolang bij hen kunnen wonen totdat Raini wat gevonden heeft. Raini en haar vroending Crystal hebben een flinke ruzie gehad en zijn niet meer bij elkaar, ik sta er niet van te kijken.



Gistermiddag ging ik shoppen voor een koffer, de mijne heeft wat mankementjes, ik kan hem nog gebruiken maar een handle is afgebroken en ook de wieltjes zijn niet meer echt goed maar ik kon niks fatsoenlijks vinden.

Ik vond wel een kadootje voor Fenna, toen ik vorig jaar een beautycase van Parijs aan Eline gaf, zag ik in haar ogen dat zij dat ook mooi vond dus ik heb dezelfde voor haar gekocht maar dan van London.



Ik vond ook een mooie tas die ik absoluut niet kon weerstaan, met bijpassende beurs.



Vanmiddag moet ik naar de tandarts, wat ze gaan doen, niet zeker, waarschijnlijk nog eens dingen passen, het kon niet vroeger of later vandaag. Ik moet er om 13.30 zijn, anders was ik naar de film gegaan, ik wil graag Emma zien, het is een van mijn favoriete Jane Austin verhalen.



En dan morgen maar weer eens de ING bellen want daar gebeurt niet wat beloofd wordt. Ik moet ook over mijn att pensioen bellen, adres veranderen en zo, ik probeerde dat vrijdag maar de wachttijd was super lang.



En dan gaan we inpakken, alles staat klaar, ik denk dat ik een doos opstuur met wintertruien zodat dat er is als ik aankom, ze nemen veel plaats in in mijn koffer en wat meer belangrijk is, veel gewicht.



Ik heb ook besloten door te gaan met dit blog maar dan in het Engels zodat mijn Amerikaanse vrienden op de hoogte kunnen blijven, of het veel gelezen wordt, we zullen zien.



Het is mooi buiten, zon en blauwe lucht dus dadelijk de was naar buiten, ik heb al wat dingen in de was die mee moeten en een beetje muf zijn omdat ik weinig of niks ervan gedragen heb deze winter, met name mijn leggings. Mijn lange laarzen heb ik weggegooid, de zolen waren los en ik koop wel nieuwe in Nederland in de opruiming.

Wanneer de meubeltjes naar Georgia gaan, waarschijnlijk de laatste week want dat is inclusief mijn bed en dan moet ik de rest van de tijd op de bank slapen, waarschijnlijk het laatste wat gaat.



Morgen is weer een dag en alles komt goed.....



Mariet