Kruutske

Zilver sjittert taege mien broene hoet
ich vuul mich zoe geborgen
ut besjermt mich taege al wat kumt
taege taegesjpood en zorge
ich kreeg ut up dae lentedaag
50 jaor geleje , wao blieft den tied
mien oma goof ut veur mien communie
en ich wil ut noeijts mier kwiet
mooder van mien mooder
oma Hanssen, ich zeen nog her leef gezich
op unne daag zal ich ut aan Fenna gaeve
en den weit ich, oma waakt auch euver dich

Hallo lieve mensen

Ik kan me de dag nog heel goed herinneren, Hemelvaart 1961, het was op 11 mei en natuurlijk een donderdag zoals elke Hemelvaartsdag. We hadden er weken naar uitgekeken, intense voorbereidingen op school en thuis. Ik heb nog het groene boekje, een noveen die moeder met me deed, 10 dagen bidden. Op school kwam kapelaan met ons oefenen en natuurlijk praten over de grote dag. We oefenden biechten met het grote telraam dat in de klas stond. Kapelaan was nog jong en grappig en dat maakte het toch wat speelser allemaal. Ik geloof dat het kapelaan Hoogers was, ik zie zijn gezicht nog zo voor me. Op de grote dag zelf, het was mooi weer en ik kreeg mijn witte jurk aan, stond er piekfijn op. In de kerk duurde het wel lang maar daarna naar huis waar lekker eten wachtte en allebei mijn oma’s waren er natuurlijk ook. Ik weet nog dat we rosbief aten en natuurlijk hemelse modder (chocolade mousse). Ik kreeg ook kadootjes, niet zo gek als tegenwoordig, ik weet nog dat ik een schilderijtje kreeg met het onze vader afgebeeld, verder een rozenkrans en een wit tasje met een spiegeltje in en van mijn oma Hanssen kreeg ik een zilveren kruisje met markesietjes in. Nu draag ik dit kruisje bijna iedere dag, ik droeg het toen mijn jongens geboren werden, toen ik met Martin trouwde, toen ik naar het ziekenhuis ging een aantal weken geleden en ook vanmorgen siert het mijn hals. Ik voel me meer geborgen, beschermd als ik het draag, het hoort bij mij. Het doet me denken aan die eerste Communiedag in 1961, alweer 50 jaar geleden toen ik de wereld nog door kinderogen zag, 7 jaar oud en helemaal klaar voor de wereld en de toekomst. Het doet me ook denken aan mijn oma’s die zo ontzettend verschillend waren. Oma Hanssen gaf me dit kleinood en ik weet nog dat ze zei dat dit namens opa was, die mijn peter was maar een paar jaar daarvoor overleden was en die ik me nog alleen heel vaag kan herinneren. Er zijn een paar foto’s van die dag, eentje met onze gezin waar Paul toen nog geen deel van uitmaakte, hij zou twee jaar later pas geboren worden (altijd weer een gek idée dat Martin in datzelfde jaar geboren werd, ik was al tien toen hij op de wereld kwam), eentje met mijn twee oma’s en dan nog eentje met ons Ine gemaakt door pap in het plantsoentje bij de kerk voor de blauwe sparren (weet ik ook nog goed). Kwam er nog meer familie op bezoek, ik denk het niet, communie was toen voornamelijk een religieuze aangelegenheid en aangezien iedereen toch ook een aantal kids had, hadden ze waarschijnlijk zelf ook communiefeest of waren ze eens blij om een jaartje over te slaan.

We hebben de afgelopen avond en nacht eindelijk de langverwachte regen gekregen en dat ging vergezeld met flinke onweerbuien. Nu viel het hier wel mee maar met name aan de strandkant van de stad waar Carla woont heeft het flink huisgehouden. Ze hadden zelfs schade aan het dak. We hadden ook weer een behoorlijk droge periode achter de rug, mijn bonen waarderen dit uitermate en je ziet ze gewoon groeien. Ik heb ook tomatenplanten in emmers staan en komkommers. Verder ook wat hangers met vlijtig liesje en lobelia die door de supermarket waren afgeschreven en voor 2.50 de deur uitgingen. Ook kreeg ik van Susan voor moederdag een roze ballon en een gardenia met heerlijk geurende gele bloemen die ik gelijk in een grotere pot heb gepland. Zodra mijn terra seen beetje op orde is zal ik foto’s maken, ik kan nu weer foto’s plaatsen bij dit verslag.


http://en.wikipedia.org/wiki/Gardenia

Ik heb hier gardenia heggen gezien, de plant kan in dit klimaat maar liefst 2 meter hoog worden.

De droogte heeft ook bosbranden doen ontstaan, door blikseminslag in Okefenokee swamp, een groot moerassengebied net over de grens in Georgia ten noorden van ons. Het is een national park en al ruim een vijfde is in vlammen opgegaan. Het was deze week zo erg dat je de rook kon ruiken en dat er as neerdaalde. Ruim 2000 brandweermannen doen er alles aan om te blussen maar moeras/veenbranden smeulen vaak ondergronds verder en er is veel water, lees regen nodig dus of de buien van gisteren genoeg waren, het is twijfelachtig. Nu gebruiken ze in het park vuur bewust om de groei van struiken en struikgewas onder controle te houden maar dit is een beetje veel van het goede, er is zelfs sprake om woonbuurten te evacueren. Het is zo droog dat zelfs de beek achter Susan’s huis droog staat op een klein poeltje na onder de weg. Arme vissen, diegene die het overleefden spartelen wat rond in dat beetje water.

Op het werk hadden we de man van de bank op bezoek, ik heb een spaarrekening bij die bank en elke twee weken gaan er automatisch 10 dollars naar die rekening. Het is niet veel maar ik mis het ook niet echt natuurlijk en ze deden een kleine loterij. Nu werd tot mijn verrassing mijn naam uit het potje gehaald en ik kreeg een prepaid card met 25 dollars, natuurlijk een leuk extraatje want de nieuwe pillen komen eraan over een weekje of zo. Ik ben er druk mee bezig trouwens om wat extra korting te krijgen via cards.

Gisteren hadden we Ian en Ravyn hier, ze waren blijven slapen en het was erg gezellig. Ik had Ravyn gistermorgen meegenomen in de buggy naar de vijver, er waren een aantal baby eendjes en we namen oud brood mee, ze at net zoveel als de eendjes en vond het allemaal geweldig. Ze babbelt de hele dag, doet niets liever als buiten in het gras lopen met oma’s badslippers (ze wiebelt met haar teentjes en blijft shoe zeggen), de zonnebril gaat op als je wat vraagt zegt ze NO op een heel besliste toon. Ze vond mijn eten erg lekker gisteren, rijst met rundvlees en champignons en stukjes perzik en ook de yoghurt ging erin als koek.

Ik had maar een halve dag gisteren net als donderdag, dus kon ik donderdag kijken naar de uitslag van American Idol waar nummer 4 eruit ging, er werd afscheid genomen van James, een hele goede zanger maar alle mensen die overbleven zijn erg goed en we zijn nu bezig aan de laatste drie, Scotty, Haley en Lauren. Scotty en Lauren zijn vooral country en Haley kan eigenlijk alles zingen dus het wordt spannend. Mijn stem gaat naar Haley maar jammer genoeg kan ik de komende weken alleen via internet naar de optredens kijken, mijn vrije dagen zijn op behalve wat ik voor de vakantie heb gereserveerd.


http://www.americanidol.com/

Ik sluit vandaag af met twee mensen van harte te feliciteren, beiden zijn vandaag jarig. Ik begin met Frits, de man van mijn lieve vriendin Marianne een fijne verjaardag te wensen en dan natuurlijk ook Jeanette in Noordwijk die we ook een hele fijne dag wensen, proficiat !!!!

Liefs…Mariet