Moederdag

Un mooder haet ut ieuwige laeve
in idder kinjer hert
ze is der altied veur os
and as ich ens bedinke kos
wat mien mooder allemaol veur os deej
den waas die lies zoe ontzettend lank
dus zek ich moeder ...bedank
veur al die lange nachte
det gae euver mich waakte
veur al det lekker aete
det gae altied veur os maakte
veur alle kusse op kapot gevalle kneen
veur alle gebedjes veur ut sjlaope gaan
veur al ut moeije det gae os leet zeen
veur alle zorge en alle leid
veur mien zorgeloze kinjertied
veur det leuke nieje kleid
veur alle dreume die mich werde gesjonke
veur appelvlaai en hemelse modder en tiej dae were gesjonke
veur sjteun en toeverlaot, auch toen in zelf mooder waas
veur gehaakte kleidjes en bloome in unne vaas
de lies is te lang, ich kos nog oere verdergaon
ich ken ich noeijt genog bedanke
veur wat gae veur mich en der mien hubt gedaon

Hallo lieve mensen

Allereerst natuurlijk van harte gefeliciteerd voor alle moeders vandaag, jullie worden vandaag extra in het zonnetje gezet en jullie verdienen dat voor 100%. Ik ga vanmiddag mijn moeder bellen en begon vandaag met een gedicht speciaal voor haar.

De komende week is heel speciaal, dinsdag wordt Fenna 2 jaar, ze is al een hele grote meid aan het worden, afgelopen zondag hebben we geskyped en ze bleef aan het zwaaien en zong ook een liedje voor oma. Op diezelfde dag zou mijn vader 90 jaar zijn geworden, ik ben blij dat met Fenna’s verjaardag ook zijn herinnering levendig wordt gehouden, hij zou dol zijn geweest op die kleine meid.
Ik was aan het uitpluizen over iets uit mijn jeugd, namelijk mijn communie, dit jaar 50 jaar geleden en dankzij Ine en Hay ben ik erachter dat dit is op 11 mei 1961, op deze heugelijke dag kreeg ik een kadootje van mijn oma Hanssen, daarover ga ik de volgende week uitgebreid schrijven.

De afgelopen week had ik nog een aantal dagen de tijd om op te knappen na mijn avonturen in het ziekenhuis. Tenminste dat was het plan maar wat was er ook veel stress. Je moet hier echt achter alles zelf aan, Martin vertelde me echter dat ik blijkbaar het talent tentoonstel om alles gedaan te krijgen. Volgens mij is het echter gewoon zelf de handen uit mouwen steken en alles drie dubbel nagaan en niet ervan uitgaan dat het door anderen geregeld wordt. Op maandag belde at&t over de temporary disability. Als je hier meer dan 8 kalenderdagen ziek bent val je in die regeling, zeg maar tijdelijk invalide. Er moeten dan papieren ingevuld worden door je dokter zodat ze kunnen controleren of alles echt is en niet gefaked. Wordt dit niet gedaan dan krijg je niet uitbetaald over die dagen en dat kan ik echt niet hebben. Het bleek dat ze mijn nieuwe huisarts al op vrijdag gebeld hadden en een bericht hadden achtergelaten maar ze hadden niks gehoord. Nu stuurden ze me de papieren voor de dokter en mijn toestemming om dit naar at&t te faxen. Ik belde dus direct naar mijn dokterpraktijk en toen begon het gevecht met het system. De receptioniste vertelde me dat ik geen patient was en dat ze dus niks voor mij kon doen, ik legde de situatie uit, ja, ik was daar nog nooit geweest voor een bezoek maar…de dokter had mijn geaccepteerd als patient en die papieren waren belangrijk. Het was net alsof ik tegen een muur praatte, ze bleef maar doorpraten over het feit dat ik officieel geen patient was, zelfs toen ik vroeg om een berichtje voor mijn dokter achter te laten kreeg ik dit voor de vierde keer te horen. Gelukkig belde dokter d’Souza mij dinsdag middag wel terug, toch een voordeel om een opvallende naam te hebben in dit land denk ik. Ik legde haar de situatie uit en zij beloofde dat als ik de papieren op het centrum afgaf op dinsdag of woensdag, dat zij zed an door zou faxen, deadline was vrijdag avond. In de veronderstelling (doe dat nooit in dit land) dat alles geregeld was reed ik woensdagmorgen naar de praktijk die tegenover het ziekenhuis ligt en gaf de envelop met instructies en het faxnummer af met het verzoek om dit in mijn dokter’s postvak te leggen. Donderdag ging ik richting at&t om weer te werken. Ze hadden me de hele dag op training gezet, ik deed een klas van twee uur en kon toen de dag doorbrengen met gesprekken met mijn manager en HR, ze vertelden me dat ik me de komende 2 weken niet ziek mag melden of te laat mag komen, dan val ik direct terug in de ziektewet. Ook zijn mijn ziektedagen voor het hele jaar op maar ik kreeg wel een formulier dat ik ga laten invullen door de cardioloog. Als dit wordt goedgekeurd heb ik elke maand recht op een aantal uren extra vrij die ik kan gebruiken voor doktersafspraken en lab werk (bloedprikken en zo), die uren zijn dan wel onbetaald maar ook kan ik me ziek melden met een bepaalde code als het nodig is, het worden waarschijnlijk 2 of 3 dagen per maand. Dat zal goed van pas komen want mijn adv dagen (7 dagen per jaar) zijn op en ik heb nog wel 2 weken vakantie staan maar die zijn nodig als ik naar Nederland kom.
Na een lange dag op het werk (met name de laatste uren duurden eeuwig, niemand om mee te praten dus mijn legpuzzel schiet goed op) ging ik weer huiswaarts, niks doen is vaak vermoeiender dan de hele dag aan de phone. Omdat ik in de ziektewet begon deze week was mijn schema maandag tot vrijdag en met zaterdag vrij. Vastbesloten om vrijdag gewoon te werken was ik die morgen al vroeg op. Rond 10 uur ging mijn telefoon, at&t over de formulieren die vandaag ingeleverd moeten worden. Mijn case manager daar vertelde me dat ze eerder die morgen de dokterspraktijk had gebeld en ze was ingelicht dat ik geen patient was en dat ze contact moest opnemen met het ziekenhuis (zou je receptionists niet af en toe was doen !!!) Ze vertelde me toen ik de situatie uitlegde (nieuw in dit alles, nog geen bezoek aan huisarts) dat dat niet relevant was en dat ik tot maandag de tijd had om alles te regelen, anders zou het afgewezen worden dus niet betaald. Met andere woorden, het intereseert me geen barst, maak het maar in orde. Ik belde maar weer naar de dokter en hoorde dat ze niet aanwezig zou zijn voor die middag 13.30 en had de stille hoop, ze hebben niet met de dokter gepraat, ik vertrouw die dokter dus misschien is alles ok maar kon toch niet het risico lope nom hier blindelings op te vertrouwen. Nu raak ik zelden in paniek maar die was even meer dan ik kon hebben op deze dag, ik zat echt te trillen en belde at&t, ik moest tenslotte zo’n uurtje later gaan werken en de dokter voor wie ik een berichtje met het verzoek om terug te bellen kon mijn niet bereiken op mijn werk. Ik belde workforce met een verzoek voor een vrije dag, het bandje zei niet date r geen tijd beschikbaar was dus was ik opgelucht tot ik 30 minuten later gebeld werd, nee, de vrije dag was afgewezen, er was geen tijd meer beschikbaar. Nu was ik helemaal van slag en belde mijn manager op haar voicemail, ze belde direct terug en ik legde de situatie uit. Ze zou het opnemen met haar manager Ron, hij heeft drie maanden geleden hetzelfde gehad als ik, is een aardige man dus ik had er alle vertrouwen in dat hij zou helpen. Een uur later belde ze terug, ik had mijn vrije dag. Na nog een keer de praktijk te hebben gebeld belde dokter d’Souza eindelijk rond 4 uur terug, ja, ik hoefde me geen zorgen te maken, ze had de papieren ingevuld en rond 1 uur doorgefaxed, ik moest at&t maar bellen en als ze ze niet hadden gekregen het laten weten, dan zou ze ze nog een keertje faxen, ze had zelfs mijn ontslagpapieren van het ziekenhuis opgevraagd en doorgefaxed. Wat is he teen fantastisch gevoel dat ik een dokter heb uitgekozen die ik vertrouwen kan, die doe twat ze beloofd, een rariteit in dit land en ik had even het gevoel van…ja…dit is goed na al dit gestress. Nadat ik bij at&t gecontroleerd had dat ze inderdaad de papieren hadden gekregen kon ik eindelijk opgelucht adem halen en eindelijk mijn weekendgevoel toestemming geven om in the kicken. Ik ging boodschapjes doen voor lekkere hamburgers (nee, geen mayonnaise voor mij of ketchup, gewoon naturel met bruine bonen) en een film, we kozen voor de nieuwe Narnia, best wel de moeite waard vond ik.
Zaterdag wilde ik een yardsale doen maar Martin had niet veel moeite om me dat uit mijn hoofd te praten (you don’t really want that, do you) en ik ging in plaats daarvan met hem naar de Fleamarkt waar we Raini en Christ troffen en wat rondliepen, Mijn Avon kraam was er en ik heb weer even wat voorraad deorollers (ze kosten daar maar 75 cent per stuk), ook kocht ik wat plantjes, thijm en citroenmelisse en ook een tomatenplant, ik kreeg er nog eentje van de hele aardige man kado.
Daarna nog even de church sale, de plaatselijke kerk had een rommelmarkt en je kon een plastic zak vullen voor 1 dollar. Ik vond een spiksplinternieuwe fondue voor chocolade van Hersheys en een aantal Tupperware vormen voor pudding

http://www.amazon.com/Hersheys-Silver-Dessert-Fondue-Maker/dp/B001B63Q26

de fondue pot is gemaakt van aardewerk en we gaan hem zeker binnenkort proberen als de kids hier zijn.
Ook vond ik een aantal houten dieren die er erg mooi uitzien op mijn nieuwe kast in de badkamer. Susan heeft haar badkamer deze week laten opknappen en ze gaf mij haar kast/ombouw voor rond het toilet, ik zal de komende week wat foto’s plaatsen.
De rest van de middag werd doorgebracht in en zeer relaxte staat nadat bij de bieb de films waren opgehaald. Vrije dagen schijnen altijd weer veel sneller om te gaan en dit is vandaag alweer de laatste tot de komende week vrijdag. Vandaag geen echte plannen, we hoeven niet naar Raini, zij gaat met Ian en Chris en Darian en wat vrienden naar Rockville, een muziekfestival in Metro Park, Godsmack speelt daar en Puddle of Mud (hun Blurry is een van mijn favoriete nummers) en nog een aantal andere bekende bands. De entrée is 40 dollars, niet slecht voor dit evenement. Het is geweldig weer voor een buiten evenement, rond de 30 graden, het park ligt aan de rivier en er zijn overal bomen en struiken.

Dit was weer mijn verhaal voor deze week, hopelijk is de komende week weer alles normaal. Ik wil Fenna een dikke dikke kus voor haar verjaardag sturen en sluit af met lieve groetjes voor ieder van jullie

Mariet xxxxxxxx