Nog eventjes !!

Ut laeve greuijt
in mooders boek, verborge
ut is bienao klaor veur deze waereld
waet nog niks van kommer en zorge
wae verwelkome ut gaer
ut bringt leeg in os daag
unne jong of un maedje
un idder geval unne gezonje blaag
dae oetsjriewt van vreugde
zich luut huure, toet vreugde van groete zus
dus kom maar gauw leef kindj
en van oma unne dieke kus

Hallo lieve mensen in het Limburgse land en ook daarbuiten

Weer een zondag, dat betekent dat we het einde van de wereld gisteren toch wel weer allemaal overleefd en dat we er gewoon nog een tijdje aan vast plakken. Dat is goed ook want er staat nog zoveel op mijn lijst om te doen. In de eerste plaats natuurlijk weer oma worden, het is bijna z over en we houden u op de hoogte !!!

Het is warm, lieve mensen, zeg maar gerust heet met temperaturen ruim boven de dertig graden en met een airco die het niet doet is het soms geen pretje. Vooral na de middage wordt het sticky en gisteren hebben we dan ook meestal gebivakkeerd in de slaapkamer waar de raam unit de zaak wel goed gekoeld houdt. Met een filmpje en pizza was dat net alsof we een uitje hadden, extra kussens op bed, Ushuaia op het voeteinde (want als die er niet bij is, is het volgens haar niet compleet) en een lekker koud drankje (rootbeer in mijn geval) hadden we een relaxte avond want ja, ik had vrij gepakt zomaar, om me te verwennen.
Ik had vrijdag mijn vrije dag dus een superlang weekend. Volgende week heb ik twee dagen want de maandag is dan een nationale feestdag, Memorial day, een van de paar betaalde feestdagen in het jaar.
Afgelopen week begon het officiele zomerseizoen bij at&t in de vorm van de jaarlijkse picnic. We kregen een uurtje extra lunchtijd en er werd eten geserveerd. Gerookte kippeboutjes, mac and cheese, maiskolven en als toetje een cupcake met een lekker koud blikje drinken. Binnen konden er spelletjes gespeeld worden zoals dammen, schaken en kaarten en buiten werd ere en voetbalvariatie gespeeld op baseball. Nu werd het alweer bijna dertig graden dus de mannen hadden het warm maar we hebben ze goed aangemoedigd. Het zomerseizoen dus dat betekent dat de shorts uit de kast mogen, zolang de lengte halverwege de bovenbenen komt, mag dat aan naar het werk.

Susan is met haar man Gil naar South Carolina waar David, Susan’s jongste zoon met zijn vrouw Angie en dochterje Rheannon woont. Ze komt vandaag weer terug en brengt de jongedame mee terug voor een aantal weken totdat haar ouders haar op 4 juli (Independence Day) weer ophalen. De laatste keer dat Rheannon hier was, was op de donderdag voor Pasen, ik zag haar eventjes en die nacht ben ik natuurlijk naar het ziekenhuis gebracht en toen ik weer thuis kwam waren ze alweer huiswaarts vertrokken. Susan had me al een paar keer dvd’s geleend om te bekijken. Zo maakte ik kennis met Temple Grandin. Ze is een Amerikaanse vrouw van 63 en professor in animal behaviour, het gedrag van dieren voornamelijk van koeien. Het bijzondere aan haar is dat ze op jonge leeftijd, 4 jaar, werd gediagnotiseerd als zwaar autistisch, ze sprak nog niet op die leeftijd en haar ouders werd aangeraden haar in een inrichting te plaatsen omdat ze nooit zou spreken of zou kunnen communiceren. Haar moeder legde zich echter niet neer bij dat oordeel en ging aan het werk met haar dochter. Na speciaal onderwijs was Temple in staat naar de universiteit te gaan. Ze had een speciale connectie met dieren en was in staat zich in hun wereld te verplaatsen, zo maakte ze ondermeer voor haarzelf een toestel dat ook bij koeien gebruikt wordt, de zogenaamde hug box om rustig te worden na een paniekaanval en ze is vooral bekend voor het aanpassen van slachthuizen, De koeien worden veel diervriendelijker behandeld, ze worden natuurlijk nog steeds geslacht aan het einde maar speciale parkoersen zorgen ervoor dat de dieren rustiger worden en er geen panieksituaties ontstaan. Ik was zeer onder de indruk van de film die beslist een aanrader is.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Temple_Grandin

Vrijdag was dus mijn vrije dag en ik ging al vroeg op weg naar Riverside waar behalve het ziekenhuis ook de kantoren van mijn cardioloog is, dokter Leon die me had verteld dat ik samples (monsters) kon ophalen van pillen. Ik had al gebeld donderdag en vrijdag tot mijn verrassing lagen er pillen klaar voor de komende 4 weken, 170 dollars gespaard wat natuurlijk altijd welkom is. De rest moet ik komende vrijdag ophalen bij de apotheek maar die kosten maar 27 dollars allen tesamen. Ook heb ik a/s woensdag een afspraak voor dokter Leon voor een controlebezoek. In juni (waar blijft de tijd!!) heb ik ook vrijdags vrij en voor de eerste week werk ik van 11 tot 8 en de rest van 11.30 tot 9.30 dus helemaal niet gek. Hopelijk werkt skype dan ook mee en kunnen we weer wat meer kletsen (Ine, goed dat je bijna vakantie hebt, ik mis onze kletsuurtjes).

Gisteren gingen Martin en ik even naar Ian, ik had een spijkerbroek, spiksplinternieuw op de kop getikt voor een dollar, hij had Ravyn daar maar die was moe en lastig dus bleven we niet te lang, ze moest nodig haar middagdutje doen. Op de terugweg naar huis stopten we bij de veteranen autoshow en ik vind het jammer dat ik mijn camera niet bij me had. Er waren tientallen oude auto’s, meestal de grote sleeen uit de jaren vijftig en zestig in allerlei meestal pastelkleuren met bijpassend interieur in top conditie, echt een pracht om te zien. Er schalde muziek uit die tijd uit de luidsprekers over het terrein aan de rivier en het was er heerlijk toeven. Je kon je zo voorstellen om in zo’n auto naar de openluchtbioscoop te gaan of voor een milkshake naar Sonic’s.
Een auto bracht speciaal bij Martin nostalgische gevoelens naar boven ,hij had diezelfde auto, een Chevrolet Impala van 1963, hij noemde haar Jill omdat haar nummerbord de letter Jil had en er hangt een foto van haar op onze slaapkamermuur.

Het is nu half zeven en het is al warm, buiten wordt het licht en dat betekent dat de zon weer begint te branden, mijn plantjes hebben het zwaar ondanks dat ze elke avond een koele doucht krijgen met de tuinslang. De bonen groeien als kool langs een metalen frame dat we in elkaar geknutseld hebben van tuinhekjes en de komkommers hangen slap in de hitte. De tomaten in de emmers staan wel in de schaduw nu, mijn kruidenrekje aan de muur met de thijm en citroenmelisse probeert het hoofd koel te houden.
De magnolia bomen bloeien volop, ook de mimosa staat overal te pronken met haar roze/witte poederdons bloemen en in onze tuin ruikt het vooral zwaar naar kamperfoelie. De struiken met bosbessen in onze buurt torsen een zware last, de bessen verkleuren langzaam blauw en vanaf 28 mei kun je zelf gaan plukken. De bramen zijn alweer op, de meesten in onze tuin werden gegeten door de vogels maar ja, die moeten nu veel hongerige mondjes vullen dus dat is goed besteed.

Ik sluit vandaag af met de jarigen van de komende week. Op dinsdag 24 mei is May Peeters jarig en ook Ria Joosten, de vrouw van Minse Winse Jacques is jarig, van harte allebei. Een dag later, op 25 mei is de verjaardag van Gerry Severins en we wensen jou ook een fijne dag.

Allemaal een fijne week gewenst…en geniet van het leven….Mariet xxxxxxxx