Harteleed

Hertedeef

Mien hert is vol met herinneringe
met haop en met leefde
allemaol gedachte en zinne
die ut laeve veur mich weefde
miense die verlaore zien
in de ruumte en de tied
gebeurtenisse, lang geleeje
sommige geweldig, sommige vol sjpied
ut blood det mich mien laeve geuft
sjtreumt door det hert gevuld met aom
ich deil it met zovuul miense
as un rivier, unne laeves sjtraom

bienao waas mich det ontsjtaole
ich hoj ut vast en heb ut nog mier leef
mien laeve, mien femilie en vrinj
miene hertedeef

Hallo mijn lieve vrienden

Na een weekje overgeslagen te hebben (niet vrijwillig hoor) weer een verslag van mij en het wordt anders dan anders door de gebeurtenissen van de afgelopen weken.

Op donderdag 21 april was ik vrij zoals elke donderdag in april en ik had een lekker relaxte dag. Ik had al zo’n 10 dagen vage klachten vooral als ik ‘s avonds in bed lag en me op een zij draaide. Krampen in mijn borst die zodra ik me op mijn rug draaide weer weggingen, pijn in mijn nek en vage pijn in mijn linkerschouder en bovenarm. Nu hebben we allemaal denk ik wel zoiets soms van, niet aan denken dan gaat het wel over. Martin en ik hadden al besloten om toch maar eventueel naar de eerste hulp te gaan als het weer gebeurde. Donderdag echter was een geweldige dag, we haalden Ian op en hebben samen gezellig de middag doorgebracht. Na hem ‘s avonds naar huis te hebben gebracht ging ik rond half twaalf naar bed. Zodra ik het licht uitdeed was de pijn er weer maar heftiger dan voorheen en ze gin gnu ook niet weg. Martin kwam naar de slaapkamer en vertelde me dat ik me moest aankleden zodat we naar het ziekenhuis konden gaan maar ik weigerde om zelf ernaar toe te rijden en toen heeft hij direct 911 gebeld, het Amerikaanse alarmnummer. Nu is dit soort dingen de verantwoordelijkheid van de brandweer, we hebben twee kazernes direct in de buurt en echt binnen 5 minuten stormden 6 brandweermannen onze slaapkamer binnen. Ik moest toestemming geven, schriftelijk om naar het ziekenhuis te worden gebracht. De pijn ebte ondertussen na 15 minuten weer iets weg maar ik besloot om nu toch door te zetten en niet hiermee de nacht in te gaan. Na snel een trainingspak aangetrokken te hebben liep ik met steun van Martin naar buiten en werd op de brandcard gesnoerd. De halve straat was op want de ambulance en de twee grote brandweerauto’s met alle lichten en toeters trokken wel de nodige aandacht. Na 10 minuutjes arriveerden we in St Vincent’s, het ziekenhuis dat het dichtsbij gelegen is en waar Martin trouwens geboren is

http://www.jaxhealth.com/

Een van de brandweermannen had al een infuus aangebracht in mijn arm en ik werd aan de monitor gekoppeld voor bloeddruk en hartslag. Er werd bloed afgenomen en ook werden er foto’s gemaakt van longen en hart. Na een uurtje kwam de dokter me vertellen dat alle organen in orde leken te zijn en ook de bloedwaarden waren allemaal ok. Vanwege mijn leeftijd, mijn familie historie (mijn moeder had hartproblemen op mijn leeftijd en ook een paar ooms hadden hetzelfde) en het feit dat ik rookte besloten ze me de nacht te laten blijven en vrijdags meer onderzoeken te doen. Martin was ondertussen na 2 uur in de wachtkamer te hebben gewacht ook langs mijn bed komen zitten maar die heb ik toch maar huis laten gaan want het was ondertussen 2 uur en hij kon toch weinig doen daar. Rond 5 uur in de vroege morgen brachten ze maar een kamer op de hart afdeling van het ziekenhuis. Een kamer voor mij alleen met een eigen badkamer/toilet maar nog geen rust voor mijn vermoeide lijf want ze bleven binnenlopen met allerlei vragen en testen. Ik moest wachten met eten en drinken tot de dokter was geweest, de hoofdcardioloog dr Constantin, een hele aardige man en je typische mooie dokter als uit de film. Hij legde me uit dat ze een stress test wilden doen en dat gebeurde rond de middag. Ik kreeg een vloeistif ingespoten via het infuus en na 40 minuten ging ik in een soort scanner, daarna moest ik op een lopende band in een flink tempo lopen om mijn hartslag flink te laten stijgen en toen weer in die scanner. Daarna ging ik terug naar mijn kamer waar ik eindelijk wat te eten kreeg. In de loop van de middag kreeg ik de uitslag, mijn cholesterol was te hoog (ik wist dat al sinds zo’n 20 jaar en hield hier ook al lang rekening mee met eten) en de test toonde een geringe abnormale uitslag dus de dokter had gelijk een zogenaamde heart catherezation (in Nederlands dotteren) voor maandag gepland. Dat betekende voor mij dus, geen paasdiner bij Raini maar het weekend in bed en geen gelegenheid om mijn blog te plaatsen. Wel kon ik mijn mailtje dat ik al klaar had naar de radio voor Minse Winse sturen met mijn gedicht en de felicitaties voor de jarigen via Raini’s mobieltje toen zij samen met Martin later op zaterdag me kwamen opzoeken. Ik besloot toen ook om nog niemand iets te laten weten, ik zou toch dinsdag naar huis komen en ik kon het beter aan iedereen uitleggen dan dat ik Martin dat in het Engels liet doen. Ik wilde ook niemand ongerust maken , wat natuurlijk toch gebeurde doordat ik mijn blog niet plaatste en niet liet weten waarom niet waarvoor mijn excuses.
Zaterdag, zondag, ze gingen langzaam voorbij, aan bed gekluisterd, niet echt veel nachtrust doordat elke twee uur mijn bloeddruk werd opgenomen, overal pleisters van het prikken en wachten op bezoek van mijn schat, veel tv kijken en lezen maar ook lekker eten (buiten verwachting goed zelfs). De verpleegsters waren geweldig en er werd echt alles gedaan om het mij naar de zin te maken (ze vonden dat ik een geweldige patient was vertelde een zuster me omdat ik niet belde voor wissewasjes) en ook kreeg ik bezoek van de kapelaan die me ze ziekenzalving bracht (een vreemd moment maar wel een goed gevoel). Eindelijk was het maandag morgen en werd ik om 8 uur naar de dotter afdeling gebracht. Ik werd daar voorbereid en werd in een ruimte op het bed gelegd met ontzettend veel apparatuur om me heen, er werd weer eens wat in mijn infuus gespoten om me een beetje rustig te houden. Dat had tot resultaat dat ik binnen een paar minuten wegdoezelde. Later werd ik tussendoor een keer wakker en ik kon op de monitoren mijn hart zien kloppen en ook mijn kransslagader was goed in zicht. Ik werd weer wakker op mijn kamer en rond 2 uur kwam een verpleger om de slang te verwijderen die aangebracht was in mijn linkerlies en vanwaar de dokters een slang inbrachten die helemaal rond mijn hart ging. Ze hadden een vernauwing gevonden in de kransslager boven mijn hart en hadden twee stents geplaatst, een soort tube om mijn ader open te houden

http://www.hartwijzer.nl/Dotteren.php

Nadat de verpleger de slang verwijderd had drukte hij zo’n 15 minuten met alle macht op die plaats om de bloeding te stoppen maar dat lukte niet direct. Ik kreeg bloedverdunners en dat hielp niet mee dus werd er een plastic gordel aangebracht en mijn voeten werden aan het uiteinde van mijn bed gebonden zodat ik stil bleef liggen, dit moest 6 uur zo blijven en het waren lange uren want ik kon niet naar het toilet en me amper bewegen. Eindelijk om 8 uur ‘s avonds kon het eraf en was alles weer ok. Mum zat de meeste tijd van de dag langs mijn bed en Martin kwam laat met Barbara, Jacks girlfriend. Eindelijk dinsdag mocht ik naar huis, dat werd mijn ‘s morgens rond 8 uur verteld maar het duurde toch nog tot 4 uur voordat ik echt kon vertrekken met een hele tas vol recepten en instructies en nieuwe afspraken voor controles. We gingen gelijk door de apotheek om mijn vier maandrantsoenen voor medicatie op te halen, ik kreeg asperine, dan een bloeddrukmiddel dat ook de rekbare wanden van mijn aders onder handen neemt, Crestor om mijn cholesterol onder controle te houden en Effient wat met de stents werkt. Het laatste is vrij nieuw en er is dus geen generic voor (goedkopere versie), het gaat me maar liefst 170 dollars per maand kosten, de Crestor is 100 dollars maar ik kreeg een kortingpasje ervoor zodat het maar 25 dollars per maand is. Ook natuurlijk nog meer op mijn voeding letten en roken, tja, dat is verleden tijd. Het gaat me goed af zover, alle asbakken zijn uit het huis en Martin gaat naar buiten als hij wil roken.
Over een week weer terug naar mijn nieuwe huisarts, Jennifer d’Souza, een van de doktoren die ook in het ziekenhuis werkt en me direct heel sympathiek was en dan over 3 weken naar de cardioloog.

Dinsdagavond kon ik dan ook eindelijk Rob en Frank laten weten wat er aan de hand was en woensdagmorgen na een goede ononderbroken nachtrust de rest van de familie. Nu is het zondag en het plan was om morgen weer te gaan werken, overigens met goedkeuring van mijn dokter maar ik heb toch maar besloten om nog wat extra dagen rust in te lassen, ik kan dat tot twee weken rekken en heb dit ook nodig denk ik. Gisteren zijn Martin en ik lekker naar de arts and crafts markt geweest aan de rivier

http://www.riversideartsmarket.com/

en gisteravond hebben Susan en ik een uur gelopen wat ook heel goed ging dus ik ga de komende dagen nog wat extra’s doen aan beweging om weer fitter te worden.

Het doet toch wel wat met je, ik geef het toe, het was een close call en de dokter vertelde me ik een goeie engelbewaarder heb (dat wist ik al) en dat ik net op tijd was om een hartaanval te voorkomen (dus geen beschadigingen aan mijn hart) en nu ik thuis ben en ik me realiseer wat er gebeurd is moet dat toch echt ook even zakken.

Dan heb je natuurlijk ook hier de vreselijke beelden elke dag van de gigantische stormen die in de staten rondoms ons en met name in Alabama heel veel schade en leed veroorzaakten met tot nu toe 340 doden en tienduizenden huizen/gebouwen verwoest, hele buurten weggevaagd en mensen die alles verloren hebben. De grootste ramp sinds Katrina, we kregen het staartje van deze stormen maar het veroorzaakte hier alleen wat onweer en regen.

Ik heb natuurlijk ook genoten vrijdag van het huwelijk in London, zelfs Martin heeft samen met mij gekeken voordat hij naar zijn werk ging, de plechtigheid was op tv om 6 uur ‘s morgens maar ik ben nog steeds niet terug om mijn slaapschema en ben vroeg op. Ik wilde gisteren ook naar de koningin kijken in Thorn en Weert maar daar ben ik dan weer doorheen geslapen. Vandaag is het alweer zondag en gaan we lekker relaxen, misschien wat in de tuin werken, alles is geplant en gezaaid en het weer is heerlijk. De storm heeft afkoeling gebracht en het is zo’n aangename 26C.

Vanuit een nog donker Jacksonville wens ik jullie een fijne rest van het weekend en een mooie komende week van Mariet xxxxxx