Hiep hiep hoera voor Ravyn !!

Ich zeen de blaedjes valle
ze dwarrele oppe grondj
de baum dae luut ze zoemaar goan
maar waorum zien ze neet bontj
zoe as in Limburg, goud en roed
broen is zon saaie kleur
net asof ze gewoen druug zien
ze gaeve de herst gen kleur
ich mis die gouwe, roeje, gaele
ze huure der toch biej
de veer seizoene haes se hiej neet
tweie des genog veur hiej
allein maar greun, of allein maar broen
de keuze is beperkt
maar och, ut resultaat blief toch waat utzelfde
naodet ze bie ein zien geherkt

Hallo lieve vrienden

Het is herfst, ook hier in Jacksonville en dat is vooral te merken aan de temperaturen die dalen naar een zeer aangenaam niveau. Als je een aantal maanden met 35 plus te maken hebt gehad is 25 heel fijn en vooral ‘s nachts is het lekker om rond de 20 te blijven. De komende nachten duiken we daar onder en dat betekent, airco uit en ramen open !! Gezond voor ons en zeker voor onze electriciteitsrekening die de afgelopen zomer hoger was dan ooit. Ik heb de rekening voor September nog niet binnen maar de maatschappij die de stroom levert heeft tot eiders verbijstering de prijzen maar liefst met 9 % verhoogd dus dat wordt nog wat.

Wat een week was het weer, Carla noemde het de afgelopen week in haar blog een bananenrepubliek en ze heeft dus weer eens helemaal gelijk. Ik had te maken me de bank die me blij maakte met een dooie mus. We zijn de hele week op zoek geweest naar een betaalbare auto die niet al te oud was. Hij moest van 2003 of jonger zijn maar zei de aardige dame op de bank die ik sprak toen ik informatie ging vragen, bel maar dan doen ze wel wat aan dat jaar. Toen in dus vrijdagmorgen belde om daar ‘wat aan te laten doen’ zei de mevrouw, oh nee, dat gaat niet, dan moet u een hoger bedrag aanvragen of wat langer doorsparen, duh !!!
Ook had de bankdame vergeten te vermelden dat de auto niet meer dan 75000 miles op de teller mocht hebben dus dat kan ik wel helemaal vergeten. Lucille gaat verkocht worden maar ik kan de title (eigendomsbewijs) niet vinden en dus reed ik naar de locale DMV. Dat is het kantoor van de belastingdienst waar je je autobelasting betaalt en zij verstrekken bijvoorbeeld ook je kentekenplaat en je rijbewijs. Ik kreeg een nummer bij binnenkomst, B228 en ging geduldig zitten wachten tot mijn nummertje aan de beurt was. Na 50 minuten zat ik daar nog en we waren gevorderd tot number B226. Nu zijn e rook A en G en C nummers en die kwamen voortdurend voorbij maar wat je ook hoorde, geen B nummers. Daar het al bijna 12 uur was en ik om 12.15 naar mijn werk vertrek stond ik op en liep naar de receptie waar je die nummers krijgt. Ik vroeg beleefd of ik verkeerd begrepen had dat het op volgorde van binnenkomst ging. De vrouw bevestigde dat en vroeg waarom ik dit vroeg. Wel zei ik, ik heb al zeker 10 mensen gezien die na mij binnenkwamen en alweer de deur uit zijn. Oh vertelde ze met een stalen gezicht, ze hebben mensen naar de verkeerde loketten gestuurd en u moet nog even wachten, er zijn nog 4 personen vor u aan de beurt. Dus ik maar weer zitten maar nadat er weer 5 nummers waren afgeroepen en er nog steeds geen B nummer voorbij kwam ben ik maar weer opgestaan en heb haar het briefje met mijn nummer teruggegeven met de woorden, ik heb geen tijd meer om te wachten. Ze nam het aan met een verdwaasde blik en zei zelfs niet sorry of zo. De volgende week maar weer eens proberen.

Toen ik gisteren door de voordeur stapte om naar mijn werk te gaan zat ere en mooie zwarte slang op ons betonnen pad dat naar de straat leidt. Slangen zijn zoals alle reptielen koudbloedige dieren en moeten hun lichaam opwarmen in de zon en wat is daar beter voor geschikt als beton. Ze zat muisstil toen ik een stap in haar richting deed maar toen ik omkeerde om mijn fototoestel te halen slidderde ze snel in het gras onder de struiken. Ze was mooie blinkend zwart en zo;n meter lang, fascinerend hoor.

Ik heb er net een 48 uur lange werkweek opzitten, ik had gisteren vrij maar heb gewerkt van 12.45 tot 21.45 en ik voel het toch wel hoor. Ik ben moe, het is nu 5.47 en internet ligt eruit dus geen radio op dit moment maar ik zit hier met koffie en dacht, ik kan mijn verslag evengoed schrijven. Martin zit Mario Bros te spelen en Raini slaapt. Ze had een paar vriendinnen over tot laat in de nacht, ik kon hun zacht gegiechel nog lang horen en haar sshht de hele tijd. Ze heeft Ravyn een aantal nachten hier gehad en moet ook moe zijn geweest. Vandaag vieren we Ravyn’s verjaardag, ze werd 28 september een jaar. Gisteren hebben we samen wat inkoopjes gedaan voor het feest, ze heeft slingers en kleine hoedjes en natuurlijk de nodige snacks, een heuse gedecoreerde taart met Tinkerbell en wat kadootjes. Ik heb haar een Fisher Price piramide met ringen gekocht en ik had ook nog een open trommel met kleuter instrumenten die Andrea wegdeed. Raini moet vanmorgen nog werken en brengt voor mij van haar winkel een ballon mee met een afbeelding van Tinkerbell. Het zijn van die folie ballonnen gevuld met helium en ze kosten in haar winkel maar een dollar. Ik ga zo dadelijk pittige gehaktballetjes maken die gedipt kunnen worden in knoflooksaus, een recept van Jeanne dat altijd een success is, ook hier.
We hebben geen idée hoeveel mensen er komen vanmiddag, het begint om 4 uur maar dat zal Ravyn worst wezen denk ik. Ze krijgt haar eigen mini taart en daar mag ze ongegeneerd met knoeien in haar kinderstoel. Dit wordt mijn eerste echte kinderverjaardag en ik ben benieuwd of ik ze lang zal ze leve kan laten zingen. Het feestje is bij haar overgrootouders en ik ga Ricky, haar superopa blij maken met koffie uit Nederland. Martin zal het na een uurtje wel al moe zijn vooral als Raini, zoals ze voorspelt hem een hoedje op zijn hoofd zet, hij houdt helemaal niet van dit gedoe.

Martin en Jack zijn weer aan een nieuw project begonnen, twee a/c units en hopelijk levert dit nu wel wat op, de vorige projecten waren toch niet wat ze beloofden te zijn mede omdat Jack nogal wat extra onkosten eraan had, de tractor ging kapot en ook moesten er wat gereedschappen komen en dus was de winst maar minimaal. Ik kreeg gisteren een brief van Homeland Security dat ik voor januari verlenging moet aanvragen van mijn greencard en daar hangt automatisch een prijskaartje aan van 545 dollars, alsof de zorgen om een auto te krijgen al niet genoeg zijn.
Als dit niet gebeurt moet ik dit land in februari verlaten, mijn verblijfsvergunning vervalt dan, moet er toch niet aan denken na al die strubbelingen die ik al had om uberhaupt alles te regelen.

Maar we blijven gewoon positief denken, er komt ook wel weer een oplossing op de een of andere manier. Op mijn werk eindigde ik September met allemaal hoge cijfers en ik was nummer een in twee ranglijsten. De komende week wordt het Customer Service week, dat is zoiets als secretaresse dag maar dan een hele week. Maandag worden we allemaal verwacht, helemaal in eht oranje gekleed want orange is de AT&T kleur. Dinsdag moet je zoveel mogelijk accessories dragen, dus kettingen, armbanden, broches en wat niet al meer en voor de persoon die het meest behangen is, is er een prijs beschikbaar gesteld. Woensdag is pot luck dag. Elk team brengt wat te eten mee voor het hele team en we worden allemaal verondersteld hetzelfde gekleed te gaan liefst met een landen thema. We hebben al besloten om allemaal in jeans en een wit tshirt te komen, het land hebben we nog niet uitgezocht. Donderdag is zeventiger jaren dag dus ik ga weer als hippie en vrijdag worden we op een lunch getrakteerd met een extra uur vrij van 1 tot 2, het zal wel weer uitdraaien op hotdogs en hamburgers.

De baas van mijn manager, Ron ligt in het ziekenhuis sinds gisteren, de arme man heeft een hartinfarkt gehad. Hij is een beetje jonger als ik en ziet er uit als zeer fit, hij is niet zwaar en lijkt atlethisch. Hij komt meestal op zijn grote Harley motor en ik was verbaasd toen ik het gisteren hoorde. Hij schijnt goed op te knappen maar zal nog wel even uit de roulatie zijn, hij is altijd erg vriendelijk en ik hoop dat hij weer snel aan de slag kan.

Insecten, wat een friemelbeestjes zijn dat toch, we worden geteisterd met wespennesten overall rond het huis op dit moment, in de sponningen van de ramen en ook in de struiken, zelfs onze sagopalm is niet veilig. Martin probeert ze zoveel mogelijk op te ruimen door de nesten te verbranden voordat ze echt groot worden maar kan niet overall bij en die beestjes zijn ontzettend ijverig bezig. Ook gonst de lucht van lovebugs, het is een klein zwart insect dat niet van oorsprong uit Florida komt, het kwam mee met waarschijnlijk een lading fruit, bananan of zo vanuit midden of zuid Amerika en is alom verspreid. Je ziet ze nooit behalve om deze tijd van het jaar waarin ze paren. Twee beestjes vliegen dan rond, aan elkaar geplakt, her vrouwtje dat het grootste is lijkt de richting aan de geven en dat arme mannelijk exemplar kan niet anders dan meevliegen als het de daad wil verrichten, achteruitvliegen is ook een kunst terwijl je de liefde bedrijft denk ik. Je kunt je natuurlijk wel voorstellen dat de autoruiten ermee bepleisterd worden en dat de meeste beestjes op die manier sneuvelen.

Nou dat was het weer, rest mij nog om Katrin van harte te feliciteren met haar verjaardag en een fijne dag te wensen, samen met Mart.

Liefs…Mariet