That's what in Georgia, they use signs for !!! - Reisverslag uit Washington, D. C., Verenigde Staten van Mariet Knippenberg - WaarBenJij.nu That's what in Georgia, they use signs for !!! - Reisverslag uit Washington, D. C., Verenigde Staten van Mariet Knippenberg - WaarBenJij.nu

That's what in Georgia, they use signs for !!!

Door: Mariet van Knippenberg

Blijf op de hoogte en volg Mariet

25 Oktober 2009 | Verenigde Staten, Washington, D. C.

Een goeie morgen allemaal vanuit een nog donker Jacksonville. Het is net na zessen in de morgen en ik zit lekker met koffie te luisteren naar Minse Winse.
Even een verklaring voor de titel. Afgelopen woensdag reden we naar Georgia om Martin's ex Kelly op te zoeken die naar Georgia is verhuisd met haar vriendin Misty en hun jongere kinderen. Ze leven in the middle of nowhere in een mooie nieuwe trailer, echt heel ruim en mooi. We passeerden een verkeersbord en er zaten zeker 8 kogelgaten in. Ik vroeg aan Martin, zag je dat, dat waren kogelgaten. Hij grinnikte en zei, dat is waar ze in Georgia verkeersborden voor gebruiken, als doelwit om op te schieten !!!

Ik heb een hele hectische week achter de rug. Afgelopen week kreeg ik een verzoekje van een collega, Andrea. Ze wilde een andere collega Michelle gaan helpen met haar huis. Er moest georganiseerd en gepoetst worden, dus ik zei, ok, ik vraag maandag vrij, mijn vrije dag is dinsdag dus dan hebben we tenminste twee dagen achter elkaar om het karwei te klaren. We gingen maandag morgen naar Michele's huis, zo'n half uurtje rijden. Andrea begin aan de garage die vol stond met dozen met keukenapparatuur zoals mixers en pannen. Ik begon aan de keuken. Ze wilde haar kastjes opnieuw ingericht en ik heb uren besteed aan het afwassen van serviesgoed en glazen. De vaatwasser zou te lang nodig hebben gehad voor elke vracht dus ik deed alles met de hand. Haar woonkamer stond vol dozen, weer een heleboel pannen en glazen en zo. We werkten tot 7 uur s avonds en waren toen helemaal op. We besloten de volgende dag weer op tijd terug te gaan voor de rest van het karwei. maar dat was meer dan we dachten want toen we op de tweede verdieping kwamen wachtte ons een verrassing. De eerste slaapkamer was zeker een jaar niet schoongemaakt (Michele weegt zeker 170 kilo en kan amper lopen en dus weinig doen qua opruimen en poetsen), er lag overal was en de logeerkamer was overvol met kleren overal die we moesten ophangen, alleen er was geen plaats want alle rekken overal waren al vol. Ik ging verder in de keuken met het schoonmaken van de oven en de koelkast terwijl Andrea boven begon. Voor een vrouw als Michele die echt heel veel eet was het een erge lege koelkast, ze kookt nooit dus al die pannen en apparaten worden ook nog nooit gebruikt. Maandag had ik voor ons allemaal gekookt, zalm en scallops (een soort schelpdieren, in Nederland bekend als Jacobs schelpen), samen met pasta. Andrea en ik aten er van en Andrea was er verrukt over maar Michele prefereerde haar restjes pizza en lasagna dat nog in de koelkast stond. Terwijl ik de buitenkant van de koelkast sprayde met spul voor roestvrij staal werd de vloer een beetje glad en ik gleed uit en verdraaide mijn knie. Ik ging compleet plat en Andrea kwam op mijn hulpgeroep af en holp me op. Ik heb dit vaker meegemaakt en moest even bekomen maar ging verder met dingen die ik zittend kon doen zoals was vouwen. an schone was. Om zes uur hadden we gedaan wat we konden en gingen naar huis. Het was een hele ervaring en ik moest de volgende dag extra vrij nemen om mijn knie rust te geven. Er was wat geharrewar over de betaling voor dit alles maar we hebben het uitgepraat en alles is ok nu.

Vandaag is het zondag en een dag om te relaxen. Ik ga vandaag echt lekker niks doen behalve een beetje was en zo. De komende week wordt weer een drukke werkweek, ik heb donderdag pas weer vrij en komend weekend is Halloween. Dat betekent verkleed naar het werk op komende zaterdag maar ik heb niet echt een kostuum voor Halloween dus ik sla dat maar over. Ik heb mijn schema binnen voor de komende maand en werk elke dag van 1 tot 10, lekker de morgens vrij is. Ik heb de eerste drie zaterdagen vrij en in de laatse week de woensdag donderdag en vrijdag. Die laatste twee dagen zijn betaald vrij vanwege Thanksgiving als iedereen weer kalkoen gaat eten.
Na dat lange weekend is het alweer bijna verjaardag voor mij en ik vraag me af waar dat jaar is gebleven, het ging zo snel. Ik word alweer 56 maar voel me zo jong en super. Michelle gaf me maar liefst 6 dozen met muesli repen die ze kocht voor 300 dollars maar ze vond dat ze naar karton smaakten dus ze wilde ze weggooien. Ik vind ze best wel lekker en ze zijn natuurlijk supergezond.

Na al dat rondrijden de afgelopen week naar Michelle's huis en zo ben ik nog steeds verbaasd over al de straten hier en hoe gecompliceerd het soms is. De grote wegen zijn avenues, boulevards of streets. De gewone kleinere doorgaande wegen zijn meestal roads, de straten in een buurt heten drive (zoals onze straat die een road met een andere verbinden. Dan zijn er courts en circles die rondcirkelen en soms eindigen in een cul de sac, doodlopend in een cirkel waar je kunt draaien.

De afgelopen week hier stond in het teken van Somer, een zevenjarig meisje uit Orange Park, de plaats waar ik werk dat op weg van school naar huis verdween. Ze werd dinsdag gevonden, gedumpt in een vuilniszak op en stort in Georgia, net over de grens. De politie heeft niet bekend gemaakt hoe ze is gestorven maar publiceerde wel dat binnen een straal van 7 km rond haar huis maar liefst 160 sex offenders wonen. Dit betekent mensen die veroordeelt zijn voor een misdrijf dat te maken heeft met aanranding of verkrachting. Die worden nu allemaal ondervraagt en de mensen die hier wonen zijn natuurlijk helemaal panisch over hun kinderen wat zeer begrijpelijk is. Ik denk dat je daar normaal niet zo over nadenkt tot er wat gebeurd en dan ga je je buren heel anders bekijken. Nu is wonen hier niet te vergelijken met wonen in een dorp zoals ik gewend was, je kent je buren nauwelijks en in sommige buurten blijven mensen aan het verhuizen. Verder zijn mensen hier veel meer gewend aan geweld, elke dag en nacht gebeurt er wel iets, vechten, schieten en arrestaties. Elke nacht horen we sirenes van politie en rescue teams en wekelijk zie ik mensen die worden gearresteerd op de snelweg door politie of state troopers. Afgelopen woensdag hadden we een vergadering van de neighbourhoodwatch. Dat is een initiatief van mensen in onze buurt en de politie. Er wordt nogal wat ingebroken en de politie stimuleert mensen om extra dingen te doen en een extra oogje in het zeil te houden. Er zijn borden geplaatst en we worden voorgelicht over sloten en beveiliging. Ook wordt gevraagd om de nabijgelegen huizen wat meer in de gaten te houden en alles wat ongewoon is door te geven. Er zijn zo'n 200 huizen in deze wijk maar er kwamen maar 11 mensen opdraven dus niet echt je van het.

Minse Winse is bijna afgelopen en ik ga ontbijten, allemaal een fijne laatste week van oktober en tot schrijfs !!!
Diny, een fijne verjaardag gewenst.

Dikke knuffel. van Mariet xx


De waeg is lank
en vol met bochte
en alles liekt soms zjwoar
maar ich sjtrek miene rug
en neem de sjtappe
goan verder door ut joar
de dreume van vreuger
soms zien ze oetgekome
en sommige bleeve achter
naeve de waeg gegoeid
as de krant van gister
de tied, soms lacht ter
maar de waeg is nog doa
de kans die blieft
det sommige dreume kenne greuje
want de hoap hult ze laevend
leefde is as kunsmes
en geduld luut de sjonste bloom ens bleuje



  • 25 Oktober 2009 - 12:25

    Marij:

    Phoe Mariet wat wer un enerverend stukske zeg!
    Heij kosse zoë un realitie-saop meij beginne!
    Mer ut teikent wel wer hielemaol wie de sdich bes....altied klaor staon vur angere en overal ut positieve oethale!!!!
    Det dit un veurbeeld moog zien vur idderein.

    Liefs vanoet Helje...van Marij

  • 25 Oktober 2009 - 12:55

    Ine:

    Heey lieve sis,
    Het is wel nooit saai in dat wereldje van jou. Al zou ik nou niet direkt met je willen ruilen denk ik. En wat heb je weer een geweldig gedicht geschreven...super!!!
    Liefs xxx Ine

  • 26 Oktober 2009 - 07:52

    Sanneke:

    Ha Meid,

    Hoe is het daar? Vind het super steeds die verhalen van jouw te lezen! Is nooit saai en eentonig.

    Liefs

  • 27 Oktober 2009 - 08:50

    Ted Nijssen:

    Lieve Mariet,

    Leuk om iemand te helpen natuurlijk, maar ben voorzichtig met val en klimpartijen,gaat het weer een beetje met je knie??? Wat heftig zeg dat verhaal over een zeven-jarig meisje,en die onrust van al die ouders, dergelijke situaties kunnen wij ons hier waarschijnlijk niet voorstellen. Al gebeuren hier ook vreselijke dingen natuurlijk.Ik moet mij altijd meer inspannen om jouw gedichten in het dialect te lezen, ik ben nu eenmaal geen limburger. Ze zijn wel mooi jouw gedichten. Nou Mariet onlangs heb ik jouw prive nag een een lange mail gestuurd n.a.v. die mail zijn er geen benoemings-waardigheden te melden op dit moment.
    Tot een volgend bericht.
    Het ga jullie goed

    Heel veel groetjes, Ted NIjssen

  • 28 Oktober 2009 - 12:09

    Addy:

    Hey Mariet,
    Ze zeggen weleens, dat ik een boek moet schrijven, maar dat geldt voor jou ook, geloof ik ... haha.
    Wist je al, dat ik een nieuwe website heb, met een nieuw adres: www.addyraket.nl
    Ga gauw kijken als je wilt.
    Veel groetjes uit Weert.

    Addy X

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Washington, D. C.

Mariet

Ik woon in Jacksonville Florida samen met mijn man Martin. Ik werk voor at&t en doe technical support voor internet. Ik heb twee zonen en twee kleindochters, Martin heeft een zoon en een dochter en een kleindochter Mijn hobbies zijn koken, bakken, schrijven en de natuur

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 274
Totaal aantal bezoekers 438914

Voorgaande reizen:

31 Mei 2008 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: