Waar waren we ook alweer ?

Zomaar een gedachte

Als vergeten
zo'n deel van je leven is
dat jij al bijna vergeten bent
hoe het vroeger was
hoe je alles nog wist
herinneringen kwamen
als golven van een immense oceaan

Als pijn
zo'n deel van je leven is
dat je al bijna vergeten bent
hoe het is om door de regen te lopen
te rennen door nat gras
te springen, te huppelen
met een kind in de zomerzon

Als verdriet
zo'n deel van je leven is
dat je al bijna vergeten bent
hoe je eigen lach klonk
hoe mensen naar je glimlachten
hoe nachten zonder tranen zijn

Als dat alles
zo'n deel van je leven is
alleen maar duisternis
geen sprankje licht
dan neem die uitgestoken hand
leun op die aangeboden schouder
draag niet alles alleen
er zijn mensen die met je meeleven
ze zijn er, als je ze de kans geeft


Enne, hebben jullie me gemist de vorige week?

Ik had het natuurlijk veel te druk met onze gasten om mijn wekelijks stukje

te schrijven. Als ik nu terugkijk lijkt het alweer zo lang geleden dat ze

hier waren maar het was onvergetelijk.
Het feest begon op vrijdag toen ik nog druk bezig was met het dweilen van de

woonkamer en de keuken. We verwachtten Marianne en Frits zo rond een uur of 3

maar om kwart over een was er een fluitje en een klop op de deur en daar

waren ze. Gauw de emmer en de mop aan de kant en toen was het huggen en

kussen. Dan pas realiseer je je hoe je dat hebt gemist. Martin was nog met

Jack onderweg toen gauw de koffers op de logeerkamer en koffie gemaakt. Ze

hadden een stapel kleren bij zich die Ine voor mij had bewaard en ook had

mijn lieve zus kadootjes meegegegen, een paas dikke slofsokken en maillots

voor de komende winter en ook een mooi fotoboek over Kessel, nog eens bedankt

meid. Marianne had koffie bij zich, kaas en chocolaatjes en ook een

paklekkere mie. Na uitvoerig bijgekletst te hebben kwam Martin thuis en kon

ik hem eindelijk voorstellen. De rest van de dag hebben we doorgebracht met

eten, Susan had mac and cheese gebakken en met de beenham en ook nog de

bananapudding was dat een lekker maaltje. We maakten een wandelingetje rond

de blok, keken naar de film over de 40 jarige bruiloft van mijn ouders in

1989 en zagen al die lieve mensen nog eens in beeld van wie er sommige al zo

lang niet meer bij ons zijn en toen was het al bijna bedtijd. Marianne en

Frits hadden nog wat last van de jetlag dus we lagen er vroeg in.
Na mRatin's ontbijtje zaterdagmorgen nam ik onze gasten mee op een korte

trip, we deden wat garagesales en gingen naar Martin's broer Tommy om verse

grapefruits te plukken. Er stonden er nog een paar aan maar de boom bloeide

ook en rook heerlijk. Net voor de middag vertrokken we eerst naar Fort

Caroline, het monument bij de rivier. De Fransen hadden hier een fort voor

een korte tijd totdat ze door de terugkerende Spanjaarden in 1565 cvolledig

uitgemoord.

http://images.google.nl/imgres?

imgurl=http://www.insideflorida.com/images/cities/fort_caroline_canon_medium.

jpg&imgrefurl=http://www.insideflorida.com/detail/fort-

caroline/&usg=__3DldTzghibv7E9yzaDartFCV-

yk=&h=386&w=580&sz=82&hl=nl&start=2&um=1&itbs=1&tbnid=zjUw2VNZ6ixGmM:&tbnh=89

&tbnw=134&prev=/images%3Fq%3Dfort%2Bcaroline%2Bjacksonville%26um%3D1%26hl%

3Dnl%26lr%3Dlang_nl%26sa%3DN%26rlz%3D1T4SUNA_enNL238US333%26tbs%3Disch:1

Na dit alles uitgebreid bekeken te hebben onder een lekker zonnetje en een

temperatuur van zo;n 25C reden we naar Kingsley Plantation. Dit is een oude

plantage aan de river dicht bij de oceaan,het huis is in de oude stijl

opgeknapt en de slavenhuisjes zijn er nog te bezichtigen, het kleine park

rondom het huis is heel mooi en je hebt een prachtig uitzicht op de St John's

river. Rondom zagen we verschillende grote landschildpadden

http://picasaweb.google.nl/dicsobalazs/KingsleyPlantationFlorida#

We wilden ook nog een bezoek brengen aan de brouwerij maar de tijd was te

kort. Thuis wachten steaks, Martin's lekkere aardappelpuree met kaas en mais

op ons. Na een lekker kopje koffie zaten we aan de wijn en bier en keken we

een film, Over the hedge en toen was de dag weer om.

Zondagmorgen gingen we even naar de bieb om wat films terug te brengen en

wipten we ook nog even binnen in de plaatselijk Walmart waar Marianne een

paar handdoeken kocht die ik ook al voor de gastenkamer had aangeschaft.

Rond 10.30 vertrokken we naar Green Cove Springs. Dat is de weg naar mijn

werk dus we stopten even bij at&t. Green Cove Springs is niet zo groot met

zo'n 6000 inwoners maar in het midden van die plaats bij de rivier is een

spring, een bron die gebruikt wordt om het plaatselijke zwembad van lekker

vers water te voorzien. Er is een mooi park aangelegd met leuke waterloopjes.

http://images.google.nl/imgres?

imgurl=http://sjr.state.fl.us/springs/clay/images/green_cove_main.jpg&imgrefu

rl=http://sjr.state.fl.us/springs/clay/green_cove.html&usg=__UfNmdtQcwLECZx2f

bXEFwPvVTYE=&h=250&w=350&sz=43&hl=nl&start=8&um=1&itbs=1&tbnid=m1lRBfHNIc0bXM

:&tbnh=86&tbnw=120&prev=/images%3Fq%3Dgreen%2Bcove%2Bsprings%26um%3D1%26hl%

3Dnl%26sa%3DN%26rlz%3D1T4SUNA_enNL238US333%26tbs%3Disch:1

Na dit alles bekeken te hebben ging de reis in de comfortable auto verder

naar St Augustine. Dit is de oudste officiele stad in de US met een Spaans

fort aan de rivier en een gezellig oud centrum dat zelfs voor mij een beetje

Zuideuropees aandoet. We liepen de route die Frits in zijn Florida boekje had

staan langs alle bezienswaardigheden. We gingen natuurlijk langs bij de

favoriete bakkerij anex koffiehuis voor een cappucino met een

hamkaascroissant. Die zijn net zo lekker als bij de Limburgse bakkers en het

was heerlijk wandelen in het zonnetje langs de oude Spaanse residenties, het

oudste houten schoolgebouwtje in de VS gebouwd begin 1700, alle knusse

winkeltjes en de universiteit en het Lightner museum, beiden voormalige

hotels, gebouwd in het begin van 1900 en gebouwd door de mensen die Florida

ontdekten voor het hedendaagse toerisme.

http://thephotoenthusiast.com/wp-

content/uploads/2007/12/castillo_st_augustine.jpg

http://z.about.com/d/architecture/1/0/R/I/staugustine-schoolhouse21sm.jpg

Op de terugweg langs de standweg stopten we natuurlijk bij een rustig

plaatsje aan het strand en we liepen lekker met de voetjes door het water, de

watertemperatuur is nog niet zo hoog, zo'n 15 C en we zochten een paar mooie

schelpen. Marianne was heel enthousiast toen er een paar vluchten pelikanen

overvlogen en Frits moest natuurlijk alles op film vastleggen.

Toen ging het weer huiswaarts en onze gasten nodigden ons uit vor een lekker

etentje bij Olive Garden, een Italiaans restaurant in Orange Park waar we ons

storten op pasta met kip en garnaaltjes. IK kon hier eindelijks ook eens goed

van eten omdat het allemaal zacht was. Ik had namelijk op vridag middag

blijkbaar op iets verkeerds gebeten want ik verloor een gedeelte van een kies

en de vulling, de rand die overbleef was zo scherp als een scheermesje en

mijn tong streek elke keer als ik praatte, iets at of dronk hierlangs

waardoor mijn tong vol bet krasje en blaartjes zat, erg pijnlijk. Ik plakte

het zoveel mogelijk af met kauwgom maar het was echt niet prettig.

Maandagmorgen was het al vroeg dag en na de picknickspullen ingepakt te

hebben gingen we richting Lake City en toen naar ichetucknee springs. Toen we

daar aankwamen waren we helemaal alleen. We gingen eerst het blue hole

bezichtigen en zagen daar een plaatje van een slag die ik heel goed op de

gevoelige plaat kon vastleggen. Toen we naar de grote spring gingen trokken

we snel onze badspullen aan en gingen het water in. Marianne had er niet zo

heel erg op en maakte alleen de voetjes nat maar Frits en ik gingen in het

water met de duikbril. Het was weer heel indrukwekkend en voor mij absoluut

het hoogtepunt van deze 4 heerlijke dagen. Ik zag een schildpad langs mij

zwemmen die wel een meter langs was, heel veel vissen en kon er maar moeilijk

genoeg van krijgen. Er kwamen wat andere mensen en we aten lekker aan een

picknicktafel van de potato salad die Martin gemaakt had en van de gegrilde

kip die we op de heenweg hadden opgepikt.

http://farm3.static.flickr.com/2233/2414961584_2eb4f77046.jpg

Na onszelf lekker verfrist te hebben in het kristalheldere water reden we

naar een punt in het park haverwege de rivier waar je in het seizoen dat op 1

mei begint de rivier kunt afzakken op opblaasbanden en kajaks. Na een

wandeltocht van 10 minuten waar we een slang zagen die zelfs Martin nog nooit

in het bos had gezien kwamen we aan bij mijn favoriete plekje aan de

Ichetucknee rivier. Het is hier zo sereen, net een plaatje en Marianne kon er

niet genoeg van krijgen. We maakten een paar hele mooie foto's en genoten van

de rust en de prachtige natuur.

http://hangproud.com/Files/Articles/Ichetucknee.jpg

Ook zagen we een Florida tarantula die zo groot is als een flinke kruisspin.

Bij het bekijken van dat kleine monstertje leunde ik natuurlijk veel te ver

over de rand van de reling en nu ligt mijn zonnebril daar voor eeuwig in de

rivier, ik kon er alleen maar bij komen als ik in het water en in de modder

zou stappen en met slangen en gators was ik daar natuurlijk niet echt happig

op, er zijn zonnebrillen genoeg op deze wereld maar ik heb maar een paar

gezonde voetjes !!!

Op de terugweg waren we allemaal moe en deden we een dutje terwijl Frits ons

veilig naar huis reed. We hadden gebarbecuede ribjes uit de oven op het menu

staan en met de buikjes vol keken we onze laatste film, Sahara naar een boek

van Clive Custler en dronken we ons laatste drankje. Op dinsdagmorgen was

alles weer voorbij, Martin moest al vroeg werken bij Jack en na een laatste

ontbijtje en nog even lekker kletsen was het moment van het afscheid

aangebroken. We hadden het er natuurlijk even moeilijk mee, het was geweldig

maar het ging zo snel en voor we het wisten zaten Marianne en Frits weer in

de auto, na nog een dikke knuffel en zwaaide ik ze na en zag de auto de

straat uit rijden. Het huis leek zo leeg, zo stil en ik kon alleen maar het

bed af halen en de wasmachine aanzetten, toen moest ik weer naar mijn werk.

Alles was overbleef is de herinnering aan een paar fijne dagen die we samen

doorbrachten. Martin genoot er ook erg van vertelde hij mij, hij was blij

eindelijk eens mensen in het echt te ontmoeten die een een belangrijke plaats

in mijn hart hebben. Ook zijn er de foto's die heel mooi zijn.

Dinsdag kon ik ook een afspraak maken bij de tandarts en woensdagmorgen kon

ik daar terecht. Een hele aardige man die een noodvulling aanbracht en ja

hoor, ik kan weer eten, drinken en praten. Na een drukke week op het werk is

het eindelijk weer zondag en ga ik vandaag lekker niks doen. Gisteren was ons

Ine jarig en natuurlijk hoop ik dat ze een leuke dag had evenals Pauline die

vrijdag was, nog van harte dames. Komende zaterdag zijn Janine en Sylvia

jarig, ook alvast proficiat.

Dit was een lang verhaal mensen en mijn vingertjes worden moe dus ik houd

even op voor vandaag. allemaal een fijne week en dikke knuffel van Mariet xxx