Dag Sproetjes
Blijf op de hoogte en volg Mariet
09 Februari 2020 | Verenigde Staten, Jacksonville
Klein lief meisje
Over de regenboog
Wat zal ik je missen
Ik kijk omhoog
En denk aan Al die uren
Dat je hier naast me lag
Met je blauwe ogen
En je roomwitte vacht
Met je zachte klagen
Wachtend aan de deur
Als je de auto hoorde
En dacht
Mama is thuis
Dat betekent eten
Nu direct, geen gezeur
Je bent nu vrij
Om te rennen
En te slapen waar je maar wilt
Maar vanmorgen
Toen ik je moest laten gaan
Slikte ik
Een bittere pil
Slaap zacht Freckles
Goeiemorgen lieve mensen
En dan is het zondagmorgen en langs me slaapt Melly, zo dicht bij me als het maar kan, om me troosten, ze voelt als ik dat nodig heb en als ik opsta is daar niet meer dat andere bekende miauwen van Freckles die honger heeft en NU wil eten. Ze is er niet meer, al bijna 24 uur, weggevaagd uit mijn leven.
Het was mijn beslissing, iets waar over ik me diep van binnen schuldig voel maar ook weet ik dat er geen andere optie was. Niemand die haar een thuis kon geven en het asiel, in een kooi met niemand die je kent en uiteindelijk toch dan die spuit omdat ze plaats moeten maken voor andere afgeschreven huisdieren, dan liever met mij erbij.
Ian en ik namen haar gistermorgen mee, we hadden een afspraak om 8.45 (het is nu 8.41 als ik dit schrijf), in een handdoek, geen doos en na een lang debat met de dierenarts - ik beeindig geen katten leven als de kat gezond is en haar huid ziekte is goed te behandelen - ja maar ik verhuis dus dat is geen optie - hoorde ze een ruis in Freckles hart, 4.5 op de schaal die tot 6 gaat en dus een reden voor het spuitje. Het ging snel, Freckles even in paniek toen die naald in haar achterpoot ging en toen was mijn meisje weg, de mooie blauwe ogen bleven openstaan en ik was even alleen met haar, mijn tranen op haar vacht....
Ze pakten haar in een kussen en ik nam haar mee naar huis, Ian groef een graf bij mijn slaapkamer raam bij de mooie jasmijn en daar slaapt ze nu voor altijd. Ik hoop dat die de allerlaatste keer zal zijn dat ik dit moet doen.
Het was een moeilijke week want ik wist wat er wachtte aan het einde. Donderdag nam ik vrij, het laatste bezoek aan mijn huisarts, misschien want ze vond dat de bloedtesten teveel suiker in mijn bloed toonden dus nog maar eens bloed afgetapt en nu maar wachten of daar wat uitkomt. Ik kreeg gisteren een brief in de post, gelukkig geen glucose in mijn urine dus dat is een goed teken denk ik, ik heb hier nog nooit iets mee te doen gehad.
Na al dat geprik ging ik richting southside, over de brug naar Social Security en ja haar, bomvol, er waren niet eens stoelen genoeg voor al die mensen en het geklaag, verschrikkelijk, mensen die een afspraak hadden gemaakt en nog steeds anderhalf uren moesten wachten blijkbaar. Toen ik binnenkwam kreeg ik een bonnetje met mijn nummer, X57. Ze waren op dat moment aan nummertje X15 en een uur later waren ze gevorderd tot X23. Ik dacht, ik ga hier geen 4 uur zitten, we zouden een flinke storm krijgen die middag/avond en dan is over de brug gevaarlijk, die brug is tussen de 1 en 2 km lang. Dus ik pakte mijn boeltje en reed naar huis. Ik kan dit ook online doen volgens de website, job voor vanmiddag.
Ik belde at&t over mijn pensioen en kreeg daar wat goede tips alleen de jongeman vertelde me dat het geen probleem was om mijn centjes over te maken naar mijn ING rekening maar toen ik alles online invulde was dat routing nummer geen optie, werd niet herkend. Nu staat daar in de regels dat zo gauw ik mijn eerste centjes binnen krijg ik de betaal methode niet meer kan verandered,hoe stom is dat !!
Dus ook dat zoeken we op !!
De storm kwam die avond, flinke windstoten en heel veel regen maar ging ook snel voorbij.
Vrijdag was het alweer tijd voor een development met mijn manager, we luisterden samen naar een gesprek en hij was het echt aan het afkraken op punten waar niks af te kraken was, als ik kon begon ik morgen aan mijn pensioen. Ook hadden we het over mijn afscheidfeestje, MIJN feestje en toen ik hem vertelde dat ik zo'n 20 - 22 mensen had zei hij, waarom zoveel, ons team is maar tien mensen en hoe ga je dat allemaal betalen. Ik dacht, het is mijn feestje, ik krijg centen genoeg en voor 500 dollars kan ik dit zeker doen, wel 30 als ik wil en ik nodig uit wie ik wil en niet wie jij wilt !!
Gistermiddag kwam Henny op bezoek , of Fran zoals ze hier heet. Henny is oorspronkelijk uit Echt en woont hier al jaren en jaren. Ik had de barbecue die ik ooit van Carla en Marcel kreeg toen die terug naar Nederland gingen, nog in de tuin staan en Henny wilde die graag voor haar zoon. Hij staat nog steeds in de garage trouwens want haar auto was toch niet groot genoeg maar ze nam wel wat andere spulletjes mee die ik over had en we hebben lekker koffie gedronken. Henny en haar man Wayne komen in mei naar Nederland op vakantie en komen dan ook naar Kessel, heel leuk, dan kan ik gids spelen.
Ook zou Natalie langs komen met Ravyn voor Ravyn's fiets. Ik heb weliswaar niks meer te bespreken met April maar haar moeder Natalie is nog altijd aanspreekbaar, ze kent haar dochter maar al te goed. April heeft een huis gehuurd aan de andere kant van de stad maar Ravyn is nog bij haar oma, waarschijnlijk voor school en zo.
De komende week is Valentijn, het gaat vast voorbij zonder veel poeha maar de dag ervoor hebben we onze maandelijkse pot luck en dan ga ik tomatensoep met ballen maken, heerlijk, ik heb alles al in huis behalve het gehakt.
De dagen gaan hopelijk vlug, ik wil vooruit, ik wil inpakken. Ik heb gisteren een doos kleren opgestuurd naar Ine zodat ik wat heb als ik aankom behalve wat in mijn koffer zit. Mijn verscheepte spullen komen pas in mei of zo. Ik heb het probleem met verschepen opgelost denk ik, ik bedoel met waar het op te slaan.
Ik wilde vandaag naar de dierentuin gaan maar het is frisjes, de zon schijnt wel maar mijn keel doet een beetje pijn en aangezien dit hier nu hartje winter is zijn alle planten op winterstand, bladeren van de bomen weg en de dieren nog vast niet klaar voor de lente. Mijn dierentuin pasje vervalt morgen maar ik ga liever in maart, dan betaal ik wel, ik heb het geld er toch ruimschoots uitgehaald met die jaarpas.
Ik wens jullie allemaal een fijne week en op naar de vastelaovend
Liefs van Mariet
Over de regenboog
Wat zal ik je missen
Ik kijk omhoog
En denk aan Al die uren
Dat je hier naast me lag
Met je blauwe ogen
En je roomwitte vacht
Met je zachte klagen
Wachtend aan de deur
Als je de auto hoorde
En dacht
Mama is thuis
Dat betekent eten
Nu direct, geen gezeur
Je bent nu vrij
Om te rennen
En te slapen waar je maar wilt
Maar vanmorgen
Toen ik je moest laten gaan
Slikte ik
Een bittere pil
Slaap zacht Freckles
Goeiemorgen lieve mensen
En dan is het zondagmorgen en langs me slaapt Melly, zo dicht bij me als het maar kan, om me troosten, ze voelt als ik dat nodig heb en als ik opsta is daar niet meer dat andere bekende miauwen van Freckles die honger heeft en NU wil eten. Ze is er niet meer, al bijna 24 uur, weggevaagd uit mijn leven.
Het was mijn beslissing, iets waar over ik me diep van binnen schuldig voel maar ook weet ik dat er geen andere optie was. Niemand die haar een thuis kon geven en het asiel, in een kooi met niemand die je kent en uiteindelijk toch dan die spuit omdat ze plaats moeten maken voor andere afgeschreven huisdieren, dan liever met mij erbij.
Ian en ik namen haar gistermorgen mee, we hadden een afspraak om 8.45 (het is nu 8.41 als ik dit schrijf), in een handdoek, geen doos en na een lang debat met de dierenarts - ik beeindig geen katten leven als de kat gezond is en haar huid ziekte is goed te behandelen - ja maar ik verhuis dus dat is geen optie - hoorde ze een ruis in Freckles hart, 4.5 op de schaal die tot 6 gaat en dus een reden voor het spuitje. Het ging snel, Freckles even in paniek toen die naald in haar achterpoot ging en toen was mijn meisje weg, de mooie blauwe ogen bleven openstaan en ik was even alleen met haar, mijn tranen op haar vacht....
Ze pakten haar in een kussen en ik nam haar mee naar huis, Ian groef een graf bij mijn slaapkamer raam bij de mooie jasmijn en daar slaapt ze nu voor altijd. Ik hoop dat die de allerlaatste keer zal zijn dat ik dit moet doen.
Het was een moeilijke week want ik wist wat er wachtte aan het einde. Donderdag nam ik vrij, het laatste bezoek aan mijn huisarts, misschien want ze vond dat de bloedtesten teveel suiker in mijn bloed toonden dus nog maar eens bloed afgetapt en nu maar wachten of daar wat uitkomt. Ik kreeg gisteren een brief in de post, gelukkig geen glucose in mijn urine dus dat is een goed teken denk ik, ik heb hier nog nooit iets mee te doen gehad.
Na al dat geprik ging ik richting southside, over de brug naar Social Security en ja haar, bomvol, er waren niet eens stoelen genoeg voor al die mensen en het geklaag, verschrikkelijk, mensen die een afspraak hadden gemaakt en nog steeds anderhalf uren moesten wachten blijkbaar. Toen ik binnenkwam kreeg ik een bonnetje met mijn nummer, X57. Ze waren op dat moment aan nummertje X15 en een uur later waren ze gevorderd tot X23. Ik dacht, ik ga hier geen 4 uur zitten, we zouden een flinke storm krijgen die middag/avond en dan is over de brug gevaarlijk, die brug is tussen de 1 en 2 km lang. Dus ik pakte mijn boeltje en reed naar huis. Ik kan dit ook online doen volgens de website, job voor vanmiddag.
Ik belde at&t over mijn pensioen en kreeg daar wat goede tips alleen de jongeman vertelde me dat het geen probleem was om mijn centjes over te maken naar mijn ING rekening maar toen ik alles online invulde was dat routing nummer geen optie, werd niet herkend. Nu staat daar in de regels dat zo gauw ik mijn eerste centjes binnen krijg ik de betaal methode niet meer kan verandered,hoe stom is dat !!
Dus ook dat zoeken we op !!
De storm kwam die avond, flinke windstoten en heel veel regen maar ging ook snel voorbij.
Vrijdag was het alweer tijd voor een development met mijn manager, we luisterden samen naar een gesprek en hij was het echt aan het afkraken op punten waar niks af te kraken was, als ik kon begon ik morgen aan mijn pensioen. Ook hadden we het over mijn afscheidfeestje, MIJN feestje en toen ik hem vertelde dat ik zo'n 20 - 22 mensen had zei hij, waarom zoveel, ons team is maar tien mensen en hoe ga je dat allemaal betalen. Ik dacht, het is mijn feestje, ik krijg centen genoeg en voor 500 dollars kan ik dit zeker doen, wel 30 als ik wil en ik nodig uit wie ik wil en niet wie jij wilt !!
Gistermiddag kwam Henny op bezoek , of Fran zoals ze hier heet. Henny is oorspronkelijk uit Echt en woont hier al jaren en jaren. Ik had de barbecue die ik ooit van Carla en Marcel kreeg toen die terug naar Nederland gingen, nog in de tuin staan en Henny wilde die graag voor haar zoon. Hij staat nog steeds in de garage trouwens want haar auto was toch niet groot genoeg maar ze nam wel wat andere spulletjes mee die ik over had en we hebben lekker koffie gedronken. Henny en haar man Wayne komen in mei naar Nederland op vakantie en komen dan ook naar Kessel, heel leuk, dan kan ik gids spelen.
Ook zou Natalie langs komen met Ravyn voor Ravyn's fiets. Ik heb weliswaar niks meer te bespreken met April maar haar moeder Natalie is nog altijd aanspreekbaar, ze kent haar dochter maar al te goed. April heeft een huis gehuurd aan de andere kant van de stad maar Ravyn is nog bij haar oma, waarschijnlijk voor school en zo.
De komende week is Valentijn, het gaat vast voorbij zonder veel poeha maar de dag ervoor hebben we onze maandelijkse pot luck en dan ga ik tomatensoep met ballen maken, heerlijk, ik heb alles al in huis behalve het gehakt.
De dagen gaan hopelijk vlug, ik wil vooruit, ik wil inpakken. Ik heb gisteren een doos kleren opgestuurd naar Ine zodat ik wat heb als ik aankom behalve wat in mijn koffer zit. Mijn verscheepte spullen komen pas in mei of zo. Ik heb het probleem met verschepen opgelost denk ik, ik bedoel met waar het op te slaan.
Ik wilde vandaag naar de dierentuin gaan maar het is frisjes, de zon schijnt wel maar mijn keel doet een beetje pijn en aangezien dit hier nu hartje winter is zijn alle planten op winterstand, bladeren van de bomen weg en de dieren nog vast niet klaar voor de lente. Mijn dierentuin pasje vervalt morgen maar ik ga liever in maart, dan betaal ik wel, ik heb het geld er toch ruimschoots uitgehaald met die jaarpas.
Ik wens jullie allemaal een fijne week en op naar de vastelaovend
Liefs van Mariet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
