Een beetje verloren

beetje bij beetje

een seconde per keer

neemt de tijd tijd van ons weg

het lijkt steeds vlugger en meer

wat blijft er voor ons over

dagen weken maanden misschien

niemand weet wat morgen zal zijn

dus zoals ik altijd al zeg

we zullen zien



Goeiemiddag lieve mensen



Wat me dit weekend overkwam, bijna niet te geloven maar we beginnen bij het begin van de week



Vorige week zondag kreeg ik ineens een idee, ik had voor dat weekend een sticker gekocht voor mijn auto, muziek symbolen als deel van een hartslag, ik vond het geweldig maar, ik dacht ineens, tattoo !

Deze sticker was te lang, te groot voor mij dus ik ging op zoek naar een afbeelding die beter zou zijn en natuurlijk vond ik die bijna direct dus op naar de tattoo studio. Deze opwelling ideeen zijn altijd de besten voor mij, gewoon spontaan iets doen waar je een uur van te voren nog geen weet van had.



Dus nu heb ik een tattoo aan de binnenkant van mijn linkerarm, het ziet er geweldig uit vind ik zelf, ik denk dat dit echt de laatste was.



Het was een lange week met de nodige stress momenten, thuis en op het werk. Mijn manager vindt altijd wel wat om over te zeuren ofschoon ik nog steeds de beste ben in ons team, helemaal groen en nummer 4 in het centrum - Mariet ik wil dat je nummer een bent!!



Thuis is het beter, Ian en ik hebben een goed gesprek gehad, hij heeft het eindelijk een beetje gehad met hoe April zichgedraagt als een diva, niks doen, hij krijgt alle karweitjes, moet zorgen dat Ravyn naar school gaat en zo en als Ravyn bij haar mama klaagt dat ze iets niet wil krijgt Ian de volle laag van allebei, ik ben benieuwd wanneer die bom barst.

Hij en ik staan gelukkig weer aan dezelfde kant van de lijn.



Het was nog steeds erg heet, vooral 's nachts dus slapen gaat nog steeds niet zo goed, ik van in slaap rond 10 uur en dan rond 1 -2 ben ik klaarwakker.



Vrijdagmorgen was ik om 6.30 op, douchen en dan naar het werk.

VYNL speelde die avond in Keystone, om 21.00 uur dus toen ik klaar was met werken om 6 uur ging ik naar Darian om wat te eten en me om te kleden.

Rond kwart voor acht reed ik naar Keystone, ongeveer 45 minuten rijden van Darian.



Toen ik aankwam bij McGee's, was alles al opgezet en klaar en na een hartelijke begroeting met Alicia McGee, eigenaar van de bar (haar beste vriendin verongelukte twee weken geleden als bijrijder op een motor, liet vijf jonge kinderen achter dus ik gaf haar een bijdrage voor het fonds dat was opgezet) waren er hartelijke knuffels met de rest, vooral Ricky was blij me te zien, hij was weer een paar kilo kwijt en ik maak me daar zorgen maar zoals de meeste mannen, niet bespreekbaar.



Het was een geweldige avond, ik danste heel veel, meestal met andere vrouwen die me gewoon de vloer optrokken, ik had veel plezier. Ricky en ik dansten ook veel, tussen de sets en hij was superlief.



Na afloop om 1 uur in de nacht, ik was wel moe maar niet meer dan anders, ik had de hele avond water gedronken.

We ruimden alles op en rond 2 uur vertrokken Glory en Damon, Joe en Ronnie waren al weg.

Ricky en ik bleven achter. Nu is het probleem, ik heb geen idee wanneer ik huiswaarts ging, het is allemaal heel wazig vanaf het moment dat wij afscheid namen, mijn idee was rond kwart voor drie maar ik kwam thuis om half vijf terwijl ik normaal een uurtje naar huis rijd vanaf McGee's.



Ik herinner me dat ik door Middleburg reed, langs de Aldi en langs Darian's straat maar daarna is het heel vaag. Als een droom waar je over straten rijdt die je niet kent, op een punt zag ik bekend terrein en een paar minuten later stond ik op de oprit van mijn huis, totaal verward, niet eens wetend van welke kant ik mijn straat inreed.



Ik was verward, heb blijkbaar met April gepraat die een stapel van200 bankbiljetten van een dollar, leuk he, op mijn kastje had gelegd, ik herinner me die bankbiljetten maar niet dat ik met haar praatte. Ze zei dat ik verward was en natuurlijk liet ze Kelly dat weten.

Ik herinner me dat ik met Ian praatte en hem vertelde wat er gebeurde, hij zei, het lijkt of je drugs hebt genomen, ik zei, nee zeker niet want ik heb alleen water gedronken, Ricky gaf mij zijn pijpje, hij rookte weed maar ik sloegdataanbod af, weed maakt me slaperig en ik moest nog dat hele stuk naar huis rijden.



Ik sliep van 5 uur tot 9 uur en dronk koffie, ik was nog steeds erg verward en ontzettend moe natuurlijk dus ging terug naar bed. Ik sliep tot half een 's middags en voelde me beter, at iets en meer koffie.

Toen begon de familie wakker te worden, eerst kwam Raini, are you ok. Toen belde Darian, zoiets gaat natuurlijk rond als een vuurtje en ik praatte met Kelly. Zij dachten allemaal dat ik misschien een hersonbloeding of een toeval had gehad, nee hoor, geen klachten erna en Ian zei dat ik er normaal ofschoon een beetje verward uitzag toen ik thuiskwam.



Ondertussen hoorde ik niks van Ricky, normaal laat ik hem weten dat ik veilig thuis ben, dat gebeurde en hij stuurt een berichtje terug, slaap lekker of zo maar nu niks. Hij was niet online geweest, hij reageerde niet op mijn tekst naar zijn telefoon dus ik was super ongerust.

Ik belde Glory en die had niks van zijn familie gehoord, ze zei, als hij niet thuisgekomen was had ik allang een telefoontje gehad dus meer raadsels.



Glory zei, toen wij vertrokken was jij net als anders, ook zij had niet gedronken dus ik geloof haar en ik herinner me elke minuut van die avond.



Om 5 uur eindelijk een berichtje van Ricky, zijn telefoon was uit zijn broekzak gevallen in zijn truck en hij had hem net pas teruggevonden dus alles was daar ook ok.



Dus wat is er gebeurt en hoe in hemels naam ben ik thuisgekomen zonder brokken op drukke wegen met heel veel verkeerslichten, misschien zelfs op de snelweg ofschoon ik me dat niet herinner maar de auto is ok, ik ben ok alleen freaking out !!



Over een paar weken weer diezelfde rit maar ik moet zorgen dat ik dan ook ok ben anders kan ik niet meer gaan.



Er zijn twee dingen die gebeurt kunnen zijn, of ik heb drugs binnengekregen op de een of andere manier, als dat zo is, was het in het water dat ik dronk maar waaron zou iemand dat doen ? Ricky zeker niet, hij en ik zijn goed, hij hoeft mij niet te verdoven om iets gedaan te krijgen en iemand anders in de bar heeft geen voordeel met dit. Bovendien bleef ik nog een tijdje daar en zou ik dat eerder gemerkt hebben dan toen ik naar huis ging.



De meer aanvaardbare verklaring is iets genaamd white line fever. Het is het monotone staren naar witte strepen op de weg, in het donker en dat heeft een hypnose effect, vooral als je erg moet bent. Het is een lange weg van Keystone tot bijna thuis, geen andere verkeer en ik was uitgeput waarschijnlijk, ik was tenslotte ruim 20 uur op mijn voetjes, had niet veel gegeten en was in een roes van muziek en liefde.



Ik zal waarschijnlijk nooit weten wat er gebeurd is, raadsels kunnen soms niet opgelost worden maar ik ben veilig thuisgekomen, dankzij iemand daar boven, ik weet zeker dat Martin uitkeek voor mij.

Ik ben niet bang weer te gaan, ik moet alleen zorgen dat ik meer rust krijg, dit gebrek en slaap gecombineerd met stress bouwde zich op.

Ik nam voldoende rust gisteren, ik at licht en was om 10 uur in bed en sliep tot 10 uur vanmorgen.



Dus ongerust maken, doe ik niet en zou niemand moeten doen. Als er nog een black out komt, zit ik bij de dokter, dat beloof ik maar ik voel me fit nu en ben klaar, nou ja, voor een nieuwe werkweek.



Ik moet een lieve collega missen, Ricky Nelson nam omtslag, ik heb gisteren met hem gebeld, hij had het helemaal gehad met zijn manager Wanda die mij heel graag in haar team wil, ze is net als Russell, alles voor de nummertjes en steeds de beste willen zijn ten koste van haar team.

Ricky en ik hebben afgesproken dat voordat ik verhuis, we samen uitgaan, misschien eten of naar een optreden van zijn zus die drumt in een band. Ik zal hem missen, we grapten altijd in pauzes.



Mijn FMLA is weer goedgekeurd voor een heel jaar en ik ga dit gebruiken, zeker weten, dan maar minder in mijn loonzakje maar ik moet nog beter voor mezelf zorgen, niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn familie, aan beide kanten van de oceaan en voor mijn vrienden om een lang en gelukkig leven te leven in mijn Kessel.



Liefs van Mariet