Donderbussen en granaten !!!!

De stilte voor de storm
Oorverdovend en eindeloos
Ik wacht nu Al zo Lang
Jij zei
Het duurt een poos
De wijzers van de keukenklok
Staan stil
Bewegen niet
Als minuten geen uren, dagen Worden
Wat ligt er Dan in het verschiet
Voor mijn bloedend Hart
Voor mijn verwonde ziel
Laat draaien
Dat eeuwigdurend wiel



Goeiemiddag lieve lezers,



Wat een week, wat zal het stil zijn nadat ik terug ben in Nederland, vergeleken met hier en al de sores en zo..



De week begon met maandag vrij en een orkaan op de oceaan die in de Bahama's terreur en vernietiging zaaide, nog steeds wisten wij niet wat Dorian daarna zou doen, onze kant uit, toch naar de Golf maar het zag er meer en meer naar uit dat wij in het pad lagen.



Maandag avond, ik was al in bed, een telefoontje van mijn manager, een voicemail en een text.

Dinsdag gesloten, daarna, wie weet.

Dat had er alles mee te maken dat in Jacksonville geevacueerd werd, zones A en B en alle mobile homes. Ook was er sprake van dat dinsdag middag de bruggen gesloten zouden worden en ook in Orange Park evacuaties, langs de weg die ik naar mijn werk gebruik.



Dinsdag de laatste dingen gedaan, nog gauw heel vroeg melk en brood gehaald want dat was al weer bijna op en je weet maar nooit. In de winkels was al al het gekoeld spul weg, vlees flink afgeprijsd maar ja, je kunt wel inslaan maar als mijn stroom uit zou gaan kon ik het daarna misschien weggooien.

Ik nam wel wat kip mee om soep van te maken en gehakt voor ballen.



Daarna naar huis want al de winkels in mijn directe omgeving zouden dicht gaan om 12 uur behalve Winn Dixie, die deden gewoon alsof er niks aan de hand was.



En wat moet je dan doen, je kunt nergens heen dus Ravyn en ik keken films, met snacks terwijl haar ouders niet eens de moeite deden om op te staan voor 16.00 uur, ik was er niet blij mee.



De volgende middag, op woensdag (weer vrij natuurlijk, wel betaald) zouden de orkaan ons passeren maar gelukkig week hij iets naar het oosten en dat zorgde dat mijn huis net buiten de buitenste gordel van wolken lag, we kregen wel stevige windvlagen maar maar heel weinig regen en natuurlijk de opmerking van Ian, zie je wel, heb je al die voorbereidingen getroffen en het loopt met een sisser af. Ik zei, jouw dochter is in mijn huis en ik zorg ervoor dat ze veilig is en dat het haar aan niets ontbreekt.



Donderdagmorgen eerst de cardioloog, het was eigenlijk afgezegd door hun want mijn dokter is er even van tussen voor medische redenen. Ik kon de volgende afspraak op 31 oktober maken of met de nurse practisioner praten (zoals elke keer de laatste 2 jaar) dus ging de afspraak toch door.

We bespraken dat we niets veranderen tot mijn verhuizing, met een laatste afspraak volgend jaar maart en een half jaar voorraad van aspirine ging ik naar het werk.



's Middags was de afscheisdfuif van Gene, mijn oude werk buurman, met lekker eten, heel gezellig, ik ga hem erg missen'



Nog 207 dagen voor mij !!



Vrijdag voelde ik me niet lekker, doodmoe, amper geslapen, weer veel te veel herrie in huis dus ik kwam iets eerder naar huis.

Weer stond er afwas, mijn kamer is vol met troep van Ravyn (nog steeds trouwens), April was nog steeds niet gaan werken en ik was ontzettend aan het einde van mijn latijn en dan kun je beter uit de weg blijven.

Ian kwam me weer eens wat vragen en ik plofte, vertelde hem dat hij het niet goed onder controle heeft, dat hij niet goed voor zijn dochter zorgt (ze moet zelf 's avonds haar eten maken) en dat ik het hardstikke moe ben om overal voor op te draaien. Hij liep weg, fout !!!



Een half uurtje later riep ik hen beiden op het matje en heb hen een ultimatum gesteld.

Jullie hebben een week om jullie zaakjes in order te maken zoals ik het wil en anders, ophoepelen...allemaal, met de honden.

Ik denk niet dat ze dit ooit zagen aankomen, ze dachten zeker, ik blijf het slikken....fout !!



Daarna pakte ik mijn boeltje en reed naar Middleburg, naar Damon en Glory en daar ben ik ook de nacht gebleven. Het was heel gezellig, praten, een halve film en Damon met de gitaar en ik voelde me veel beter.

Zaterdag morgen even naar huis, tas weer gepakt en naar Georgia want het festival in Middleburg was afgelast maar de fuif in Georgia ging wel door. Ik was er om twee uur maar het duurde nog een paar uurtjes voordat de rest kwam.

Ik zwom niet, zelfs niet vanmorgen, had gewoon geen zin maar hielp met eten klaarmaken en gewoon gezellig kletsen met iedereen.

Na het eten liep het snel uit de hand, mensen begonnen vanalles onder elkaar te drinken en al snel vielen de eersten om. Ik bleef gewoon lekkere muziek draaien op Misty's karaoke ding dat je ook voor youtube kunt gebruiken en om half elf lag ik in bed.



Vanmorgen een snel koffie en toen naar Middleburg want Kelly's zus Lea had haar leesbril vergeten mee te nemen, wel een stevige omweg maar het was lekker weer (rekord hitte van 37C) en ik moest nog meer om vanwege een afgesloten weg.

Ik eindigde in Raiford en besloot langs de gevangenis daar te rijden, ik was er al eerder geweest met Martin maar had geen foto's gemaakt. Het is een van de drie gevangenissen in Florida met een death row, vorige week is er nog iemand ter dood gebracht met een dodelijke injectie maar ze hebben er ook een electrische stoel op verzoek van de gevangene. Er zijn hier opnames gemaakt voor de Green Mile, de bekende film met Tom Hanks.



In Middleburg was het even zoeken want Lea woont erg achteraf, zandweg, in de bossen en uiteindelijk was ik net voor vier uur weer thuis.



Ik heb pizza meegebracht voor vanavond en voor mij left overs van gisteren, kip van de grill, cole slaw en carrot cake.



Morgen weer werken, ik hoop tenminste vannacht te slapen, mijn weerstand is op zo'n laag pitje, aften in mijn mond en moe, moe en nog eens moe.Ik weet het, voornamelijk stress en hoe dan ook, daar moet een einde aan komen, als ik daar een bitch voor moet zijn, toemaar.



Hopelijk volgende weer eens een verslag met niets negatief...ik heb het nodig



Liefs van Mariet