Te warm voor woorden

Sterren zijn oneindig

verlichten mijn donkere nacht

zo vertrouwd en zo ver weg

staan ze trouw op wacht

ze zeggen me, er is iets wat blijft

ook al ben jij allang weggegaan

ook jij bestaat uit sterrestof

en blijft zodanig eeuwig bestaan





IK zag geen sterren gisteravond, het was te heet om naar buiten te gaan in het midden van niets in Georgia.

Al wat ik kon doen was bibberen in de kou binnen.

NU denk je kou en het is te heet, ja zoiets bestaat in mijn wereld.



In mijn huis geen airco alleen een uurtje voor het naar bed gaan in mijn slaapkamer, en de ventilatoren draaien maar dat is niet koude lucht dus want ik hou niet van kunstmatige kou, een mens is niet gemaakt om in een koelkast te wonen.



In Georgia hebben ze airco in het hele huis en die draait op volle toeren maar ze vinden het nog steeds te warm dus er draaien overal ventilatoren, aan het plafond, op de vloer, op tafels en niet van die kleintjes maar joekels en eentje ervan was precies op mij gericht en blies akelig koude lucht tegen mijn lijf aan.

Ik was koud, ik ging ergens anders zitten, ik was nog steeds kil en zij verklaarden mij voor gek.

Ik deed mijn pyama aan, het was iets beter maar ik begon te hoesten en ging naar bed



Mijn huis heeft ook stof en dieren maar de deuren staan tegeneen open , in Georgia is alles potdicht, met al die luch die rondvliegt inclusief stof, schilfertjes huid van katten en honden en vanmorgen zat ik weer eens helemaal dicht dus ik ben naar huis gegaan, zodra ik buiten was was het hoesten en snuffen weg..



De hele week was afzien trouwens, maandag in de pool bij Darian verbrandde ik weer ofschoon ik onder water en in de schaduw bleef, ik heb nu wel een mooi kleurtje.

Mijn schouder liet niet veel toe, het was zo pijnlijk vooral met slapen, ik kon geen kant op dus toen ik dinsdag ging werken, werd er eerst bloedgeprikt, eindelijk, en toen een afspraak gemaakt bij mijn huisarts, ik kon laat in de middag terecht.

En ja, slijmbeurs ontsteking, oftewel bursitis. Ze schreen steroids voor, prednizon, nooit eerder gehad maar het werkte wel.

Ik las op de bijsluiter dat er heel vaak problemen zijn in de eerste uren van slikken met je maag en darmen en ik nam geen risico, ik meldde me woensdag ziek en maar goed ook, alles ging er in een rotgang doorheen maar toen ik donderdag morgen wakker werd met bijna geen pijn was het dus wel de moeite waard geweest en ging ik lekker weer werken.

Vrijdag middag nam ik vrij, ik moest even op mezelf want er was het een en ander aan het gebeuren.



Allereerst, mijn oud collega's die de nieuwe baan met dubbel salaris genomen hebben in maart zijn er bijna allemaal uit, ze kregen vrijdag te horen dat ze kunnen opkrassen, dankjewel en niet tot ziens wanrtterug gaan naar hun oude baan bij ons was geen optie, dat wisten ze.



Dus die lieve meiden die weken lang al bang waren en tussen hoop en vrees zweefden kunnen morgen allemaal zich in laten schrijven voor een uitkering en dat is niet veel hier.

Vooral MaryAnne is de dupe, ze heeft een docher van 14 en een moeder die ze onderhoudt, ze betaalt 1500 huur in de maand voor dat kleine appartementje dus dat wordt een probleem.



Verder is Star weer in de picture, ze is er eigenlijk nooit uit geweest . Ze woonde een tijd in Middleburg met een meid met kinderen, ze zijn natuurlijk in die tijd getrouwd en ze belde Raini alleen als ze in de problemen zat met name met rijden zonder rijbewijs en de politie.



Op een gegeven moment ging ze terug naar Daytona om voor de kids van haar broer (geloof ik) te zorgen daar haar moeder en stiefvader allebei in de bak zaten en de kinderen alleen waren.



Nu is haar moeder weer op vrije voeten en ze wil de kinderen niet dus Star is weer terug in Middleburg, weliswaar niet bij haar vrouw want is alweer voorbij maar bij vrienden en de komende week komen die kids ook daar wonen en Raini is er natuurlijk als de kippen bij om weer vriendjes te zijn, hoop doet leven niet waar.



Vorige week verraste ze me met de aankondiging dat Star die avond zou komen , ik zei, liever niet, dat weet je. Dat weerhield er haar niet van om haar hier te brengen op een andere avond en ze bleef zelfs de nacht, gelukkig zag ik haar niet.



Vrijdag weer een telefoontje, mag Star hier komen want jij gaat uit nietwaar. Ik zei nee, ik ben thuis en nee, ik wil haar hier niet. Ja maar zegt ze, dat is niet eerlijk. Ik zei niet eerlijk is dat jij weet wat ik drie jaar geleden heb gezegd, toen ze vertrok, nooit mee over de drempel en nee, ook niet op bezoek.

Ze heeft van mij gestolen, ze liegt, ze behandelt jou als vuil (oh ze is veranderd, ja aan mijn hoela) en ik kan haar niet uitstaan, ze legde de hoorn erop.



IK blijf bij mijn standpunt, Kelly is het met me eens maar veranderde haar standpunt want ze is bang dat Raini niet meer naar haar gaat als ze Star niet mee mag nemen, ze zegt dat haar kinderen hun eigen beslissingen mogen nemen en dat zij zich daarbij neerlegt, nou ik niet, dit is mijn huis en ik beslis wie er kan zijn en niet. Ik heb dit nog nooit gedaan, iemand de deur gewezen en ik vind het verschrikkelijk dat ik het moet doen maar ik ben doodmoe van alle drama en gemanipuleer en ik heb het ook niet nodig vind ik.



Dus alweer een reden om bijna naar huis te gaan....





Op 3 juni is mijn lieve vriendin Els jarig, van harte en een mooie dag met Frans en de familie !!



Op 4 mei is Thijs van den Kerkhof jarig, proficiat !!!



Tot de volgende week, hopelijk minder heet...liefs van Mariet