Van alles wat maarre...mag het een beetje minder
Blijf op de hoogte en volg Mariet
27 Januari 2019 | Verenigde Staten, Jacksonville
My cat tries her very best
But could not keep me warm last night
I need more
I need your love
You holding me tight
My ears longing for sweet nothings
My lips ready to be kissed
My skin caressed
My breath taken away
you are so very much missed
Why don't you come over
And show me how it's done
How I can be complete again
How this cold and lonely winter war
Is won
Goeiemiddag lieve mensen
Enfin, u kent het wel, dat overheersend gevoel van, het is koud, druilerig en ik wil eigenlijk niet eens uit mijn bed komen want daar is het knus en warm en ik krijg mini katteknuffels van Melly die nu alleen daar op de dekens ligt te soezen, ik wil wel eens kat wezen voor een dag, niks aan mijn hoofd, zelfs geen muizenissen, gewoon slapen, vliegjes achterna jagen, op vogeltjes loeren die ik toch nooit te pakken krijg en af en toe een aai van mijn mensen mama en van Ian.
De andere kat, Freckles ligt naast mij op mijn kastje, helemaal opgerold in een bolletje pluis.
Ze had het zwaar, vooral gisteren en ik ook en misschien is dat de toom voor mijn gevoel vandaag.
Twee weken geen Ricky en nog twee te gaan, eigenlijk een beetje minder, tot 8 februari, dan zie ik hem weer en ik mis hem enorm, daar gaat mijn gedicht, soms kan ik beter over gevoelens schrijven in een andere taal, moet kunnen toch.
We hadden vanalles deze afgelopen week, met het weer was het zo vreemd. Maandag morgen dikke laag ijs op mijn voorruit van de auto, ik las trouwens van de week ergens dat als je je voorruit met een rauwe aardappel bewerkt, gewoon wrijven, dat het niet bevriest, gaan we uitproberen als we van te voren weten dat het gaat vriezen die nacht en niet zoals afgelopen vrijdag als er geen vorst wordt voorspeld en je toch weer moet krabben. Dinsdag was na een zeer koude winderig maandag niet slecht en woensdag was gewoon met 24 C geweldig mooi. Donderdag regen, vrijdag dus weer vorst en gisteren mooi maar maar 16 gradwn, vandaag is het donker, druilerig en kil. Ik heb geen hout gekloofd, de bijl heeft het begeven dus geen vuurtje, alleen maar kaarsen en dromen over de warmte van die ander.
We hadden de big boss op het werk van de week en ik had de kans om met hem te praten, hij is heel down to earth, geen geacteer zoals de vorige die vooral populair wilde zijn ( hij moet in de politiek gaan), Mike is begaan met de dingen die ons bezighouden en wij hadden met een kleine selecte groep een uur lang een heel vruchtbaar gesprek vond ik, je hebt het gevoel serieus te worden genomen.
Donderdagavond werd mij zo tussen neus en lippen medegedeeld dat we Josh en Julius dit weekend te logeren en ik had geen ontsnappings plan klaar. Ze vroeg me eerst, heb je plannen voor dit weekend en ik zei nee want die had ik niet en toen kreeg ik dus dit nieuws en voelde ik het lood in mijn schoenen. Nou, niet verkeerd denken, ik ben dol op allebei maar het is zo intensief, zo hectisch dat ik al moe was toen ik er aan dacht. Ik snap wel dat Raini niet in hun huis wil babysitten, ze kan Nancy, de oma die daar ook woont niet uitstaan en natuurlijk zou ze helemaal geen hulp hebben van Ian en van mij.
Vrijdag avond kwamen ze later want ze waren natuurlijk eerst uit gaan eten, Ian was ook mee dus ik bakte frietjes en samen met mayo, uitjes en currysaus was dat verrukkelijk.
De eerst nacht gind redelijk, ik was op tijd in bed, Julius huilde een paar keer en 's morgens werd mijn woonkamer volgezet met speelgoed. Het was te koud voor buiten, niet zo zeer voor die mannen maar voor Raini die dan ook buiten moest gaan zitten om een oogje in het zeil te houden. Vanaf het moemtn dat ze op waren hield Freckles het voor gezien en vluchtte naar buiten waar ze de hele dag bleef, voor het eerst in maanden.
Ze zitten overal aan, niks is veilig en bij de geringste kans ontsnappen ze, in de tuin maar ook door de voordeur want die mannekes krijgen elk slot open. Straffen, ze huilen misschien even bij een tik op hun billen maar bij Julius zit er een dikke luier als bescherming om heen en Josh, die boeit dat helemaal niks.
Ik denk dat het woord NO het meest gebruikte woord van dit weekend is, als Josh no hoort krijgt hij een woedeaanval en is er maar een remedie, in de kinderstoel, niet echt werkzaam met bijna een bijna vijf jaar oud kind dat heel sterk is als hij kwaad is.
Gistermorgen besloten we dus maar naar de flea markt te gaan, een in de buggy en een aan de hand en het was redelijk, Alicia, onze nieuwe room mate ging ook mee
Daarna gingen de dames uit eten, heel vaag waar ze heen wilden dus ik had het wel gezien, ik ben lekker zalm met gepofte aardappel gaan eten bij een van mijn favoriete restaurantjes.
Thuis gekomen wilde Raini naar de dierentuin maar het was ondertussen twee uur en ik zei, ik ga niet mee. Dat slenteren met die buggy die ik natuurlijk mocht duwen is heel pijnlijk voor mijn rug en ik wilde alleen maar rust. Zij ging dus ook niet en dus het hele spel van ontsnappen, proberen mijn porselein in de kast te halen, alle laden open en rommel op de grond gooien, er liggen nog steeds popcorn en chips wwarschijnlijk in hoekje en onder de bank, begon opnieuw. Raini kookte en ik probeerde rustig te blijven, een kunst en de zaak onder controle te houden., Julius ging goed, hij speelde met de babypop en de fles maar Josh was rebels op en top.
Na het koken werd er gegeten, niet door mij, ik doe geen greens (soort andijvie maar dan vies), rijst en lima bonen dus ik maakte een kom kipsalade met gekookt ei en sweet relish, heerlijk.
Raini at, Julius speelde met zijn rijst en bonen en de helft eindigde op de vloer en josh was heel creatief vastgebonden in het autostoeltje dat weer vastgebonden op een stoel zat en weigerde te eten, was boos, probeerde tegen dingen te schoppen en een gegeven moment was Raini zo aan dat ze bijna zat te huilen.
De mannen gingen in bad en ik naar bed, ik had het helemaal gehad, dit doen we dus niet weer.
Vanmorgen sliep ik tot 10 uur, alle vogeltjes gevlogen want Raini moest om tien uur werken en wat achterbleef, een woonkamer met heel veel speelgoed op de vloer, en snacks en popcorn, een keuken met afwas, ik heb maar eerst alles opgeruimd voor mijn eerste kop koffie.
Ik dacht, ik ga vandaag naar de dierentuin maar het regent de hele dag, dus nee.
Ik ga dadelijk even boodschapjes doen, ik heb zin in verse harde broodjes met kaas en jam en ik moet nootjes halen voor op het werk, mijn tussendoor snack. Ook sla want ik moet echt op dieet, een favoriete broek past ineens niet meer, zoals altijd na de feestdagen.
Judit heeft van de week haar airfryer opgehaald met nog wat andere spulletjes.
Morgen mag ik een kadootje uitzoeken want gisteren was mijn 10 jarig jubileum bij at&t, een van de komende weken trakteer ik mijn team op chinees, ik heb 100 dollar om daaraan de besteden.
De druppels rollen van het dak
en raken de blaadjes van de struiken
ik kijk en beweeg zachtjes mee
in het ritme van de regen
dat ik zie door de ruiten
mijn hartslag vermengd
met het water dat valt
als zilte tranen
was jij maar hier
dan had ik het niet zo koud
en kon ik mij in de warmte zonnenschijn
met jou wanen
Liefs van Mariet xx
But could not keep me warm last night
I need more
I need your love
You holding me tight
My ears longing for sweet nothings
My lips ready to be kissed
My skin caressed
My breath taken away
you are so very much missed
Why don't you come over
And show me how it's done
How I can be complete again
How this cold and lonely winter war
Is won
Goeiemiddag lieve mensen
Enfin, u kent het wel, dat overheersend gevoel van, het is koud, druilerig en ik wil eigenlijk niet eens uit mijn bed komen want daar is het knus en warm en ik krijg mini katteknuffels van Melly die nu alleen daar op de dekens ligt te soezen, ik wil wel eens kat wezen voor een dag, niks aan mijn hoofd, zelfs geen muizenissen, gewoon slapen, vliegjes achterna jagen, op vogeltjes loeren die ik toch nooit te pakken krijg en af en toe een aai van mijn mensen mama en van Ian.
De andere kat, Freckles ligt naast mij op mijn kastje, helemaal opgerold in een bolletje pluis.
Ze had het zwaar, vooral gisteren en ik ook en misschien is dat de toom voor mijn gevoel vandaag.
Twee weken geen Ricky en nog twee te gaan, eigenlijk een beetje minder, tot 8 februari, dan zie ik hem weer en ik mis hem enorm, daar gaat mijn gedicht, soms kan ik beter over gevoelens schrijven in een andere taal, moet kunnen toch.
We hadden vanalles deze afgelopen week, met het weer was het zo vreemd. Maandag morgen dikke laag ijs op mijn voorruit van de auto, ik las trouwens van de week ergens dat als je je voorruit met een rauwe aardappel bewerkt, gewoon wrijven, dat het niet bevriest, gaan we uitproberen als we van te voren weten dat het gaat vriezen die nacht en niet zoals afgelopen vrijdag als er geen vorst wordt voorspeld en je toch weer moet krabben. Dinsdag was na een zeer koude winderig maandag niet slecht en woensdag was gewoon met 24 C geweldig mooi. Donderdag regen, vrijdag dus weer vorst en gisteren mooi maar maar 16 gradwn, vandaag is het donker, druilerig en kil. Ik heb geen hout gekloofd, de bijl heeft het begeven dus geen vuurtje, alleen maar kaarsen en dromen over de warmte van die ander.
We hadden de big boss op het werk van de week en ik had de kans om met hem te praten, hij is heel down to earth, geen geacteer zoals de vorige die vooral populair wilde zijn ( hij moet in de politiek gaan), Mike is begaan met de dingen die ons bezighouden en wij hadden met een kleine selecte groep een uur lang een heel vruchtbaar gesprek vond ik, je hebt het gevoel serieus te worden genomen.
Donderdagavond werd mij zo tussen neus en lippen medegedeeld dat we Josh en Julius dit weekend te logeren en ik had geen ontsnappings plan klaar. Ze vroeg me eerst, heb je plannen voor dit weekend en ik zei nee want die had ik niet en toen kreeg ik dus dit nieuws en voelde ik het lood in mijn schoenen. Nou, niet verkeerd denken, ik ben dol op allebei maar het is zo intensief, zo hectisch dat ik al moe was toen ik er aan dacht. Ik snap wel dat Raini niet in hun huis wil babysitten, ze kan Nancy, de oma die daar ook woont niet uitstaan en natuurlijk zou ze helemaal geen hulp hebben van Ian en van mij.
Vrijdag avond kwamen ze later want ze waren natuurlijk eerst uit gaan eten, Ian was ook mee dus ik bakte frietjes en samen met mayo, uitjes en currysaus was dat verrukkelijk.
De eerst nacht gind redelijk, ik was op tijd in bed, Julius huilde een paar keer en 's morgens werd mijn woonkamer volgezet met speelgoed. Het was te koud voor buiten, niet zo zeer voor die mannen maar voor Raini die dan ook buiten moest gaan zitten om een oogje in het zeil te houden. Vanaf het moemtn dat ze op waren hield Freckles het voor gezien en vluchtte naar buiten waar ze de hele dag bleef, voor het eerst in maanden.
Ze zitten overal aan, niks is veilig en bij de geringste kans ontsnappen ze, in de tuin maar ook door de voordeur want die mannekes krijgen elk slot open. Straffen, ze huilen misschien even bij een tik op hun billen maar bij Julius zit er een dikke luier als bescherming om heen en Josh, die boeit dat helemaal niks.
Ik denk dat het woord NO het meest gebruikte woord van dit weekend is, als Josh no hoort krijgt hij een woedeaanval en is er maar een remedie, in de kinderstoel, niet echt werkzaam met bijna een bijna vijf jaar oud kind dat heel sterk is als hij kwaad is.
Gistermorgen besloten we dus maar naar de flea markt te gaan, een in de buggy en een aan de hand en het was redelijk, Alicia, onze nieuwe room mate ging ook mee
Daarna gingen de dames uit eten, heel vaag waar ze heen wilden dus ik had het wel gezien, ik ben lekker zalm met gepofte aardappel gaan eten bij een van mijn favoriete restaurantjes.
Thuis gekomen wilde Raini naar de dierentuin maar het was ondertussen twee uur en ik zei, ik ga niet mee. Dat slenteren met die buggy die ik natuurlijk mocht duwen is heel pijnlijk voor mijn rug en ik wilde alleen maar rust. Zij ging dus ook niet en dus het hele spel van ontsnappen, proberen mijn porselein in de kast te halen, alle laden open en rommel op de grond gooien, er liggen nog steeds popcorn en chips wwarschijnlijk in hoekje en onder de bank, begon opnieuw. Raini kookte en ik probeerde rustig te blijven, een kunst en de zaak onder controle te houden., Julius ging goed, hij speelde met de babypop en de fles maar Josh was rebels op en top.
Na het koken werd er gegeten, niet door mij, ik doe geen greens (soort andijvie maar dan vies), rijst en lima bonen dus ik maakte een kom kipsalade met gekookt ei en sweet relish, heerlijk.
Raini at, Julius speelde met zijn rijst en bonen en de helft eindigde op de vloer en josh was heel creatief vastgebonden in het autostoeltje dat weer vastgebonden op een stoel zat en weigerde te eten, was boos, probeerde tegen dingen te schoppen en een gegeven moment was Raini zo aan dat ze bijna zat te huilen.
De mannen gingen in bad en ik naar bed, ik had het helemaal gehad, dit doen we dus niet weer.
Vanmorgen sliep ik tot 10 uur, alle vogeltjes gevlogen want Raini moest om tien uur werken en wat achterbleef, een woonkamer met heel veel speelgoed op de vloer, en snacks en popcorn, een keuken met afwas, ik heb maar eerst alles opgeruimd voor mijn eerste kop koffie.
Ik dacht, ik ga vandaag naar de dierentuin maar het regent de hele dag, dus nee.
Ik ga dadelijk even boodschapjes doen, ik heb zin in verse harde broodjes met kaas en jam en ik moet nootjes halen voor op het werk, mijn tussendoor snack. Ook sla want ik moet echt op dieet, een favoriete broek past ineens niet meer, zoals altijd na de feestdagen.
Judit heeft van de week haar airfryer opgehaald met nog wat andere spulletjes.
Morgen mag ik een kadootje uitzoeken want gisteren was mijn 10 jarig jubileum bij at&t, een van de komende weken trakteer ik mijn team op chinees, ik heb 100 dollar om daaraan de besteden.
De druppels rollen van het dak
en raken de blaadjes van de struiken
ik kijk en beweeg zachtjes mee
in het ritme van de regen
dat ik zie door de ruiten
mijn hartslag vermengd
met het water dat valt
als zilte tranen
was jij maar hier
dan had ik het niet zo koud
en kon ik mij in de warmte zonnenschijn
met jou wanen
Liefs van Mariet xx
-
28 Januari 2019 - 06:27
Ted Niijssen:
Hallo Mariet,
Je hebt weer een mooi gedicht geschreven. Dat weer bij jullie wisselt wel heel erg van dag tot dag. Zo ook de in en outs in jouw huis met kinderen en kleinkinderen, zo kom je natuurlijk vaak voor verrassingen te staan, maar jij hebt altijd overal weer een oplossing voor. Mariet regelt het wel weer....en natuurlijk dat je er soms doodmoe van bent is dan ook niet vreemd. Proficiat, alweer 10 jaar vast werk wat gaat het toch snel.
Je moet dus nog even wachten voordat je Ricky weer ziet ? Hier op Stox gaat het goed, en doen de dingen die we willen doen, of gedaan moeten worden. En regelen wij op zijn tijd uitstapjes, en vooral veel cultuur. Afgelopen week zijn wij naar een concert geweest van Brooks Williams uit USA ''Blues en Americana at it `s finest '' in Jochumhof in Steyl. Heb jij ons pakje afgelopen december ontvangen ? misschien heb je dit al geschreven en heb ik het gemist ? Ik wens je weer een goeie week Mariet en tot een volgende keer.
Met heel veel groetjes, Ted Nijssen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
