Ik denk aan jou !!

Vrindsjap

veur dich
zou ich de windj vange
unne sjtein
laote zjweve
of gewoen wille doon
asof ich det kos
maar dich wets allang
det ich det alles kan
en verlangs gen bewies
van iets
des dich auch veur mich
zuls doon

Hallo lieve lezers,

Ik wil beginnen met een dikke knuffel die ik naar Marianne en haar familie stuur, sterkte lieve schat !!

Wat een week was het weer, het begon natuurlijk zondag met overwerken wat op zich qua tijd best wel meeviel, het enige nadeel, ik mocht niet aan mijn eigen bureau zitten want in de ruimte was geen manager en in het weekend moet je bij een manager zitten. De computer die ik gebruikte had maar een beeldscherm, hoe gemakkelijk als ke er twee hebt, bovendien bevroor een programma de hele tijd dus een beetje baken maar de dag ging sneller als ik dacht en toen ik thuis kwam was het eten klaar. Raini had uitgebreid gekookt, Darian, Josh, Ian en Christina waren er ook, Raini houdt van koken voor voldoende mensen. De keuken was een puinhoop nadien en dat was dus voor mij, leuk he !!

Darian heeft nog steeds weeen maar niet sterk genoeg om er iets mee te doen, ze heeft het zwaar maar moet er toch nog even doorheen. Ook hoorden we dat Ravyn gevallen was, haar moeder en haar vriend hadden een trampoline opgezet maar niet het veiligheidsnet en Ravyn viel op een ongelukkige manier en heeft haar elleboog blijkbaar op twee plaatsen gebroken. Dat was ook meteen alle nieuws daarover, de communicatie is niet altijd even gemakkelijk.


Woensdag de eerste doktersafspraak, met de oncoloog, ik moest om 12 uur werken maar dat haalde ik dus niet want we moesten maar liefst twee uur wachten. Er was eigenlijk niets nieuws, de dokter zei dat hij alweer een chemo wilde doen, komende dinsdag en er moest een afspraak gemaakt worden voor een scan en eentje met de radioloog om bestraling te bespreken. Dat moet dus allemaal voor 18 april gebeuren want dan moeten we terug. De bestralingen zouden voor enkele weken zijn, 5 dagen per week en we moeten helemaal naar de andere kant van Jacksonville, ik heb hem verteld dat we dat niet kunnen doen, niet te organiseren met werk en ook niet qua benzine kosten en hij gaat bekijken of er wat te regelen is met betrekking tot vervoer. Ook opereren kwam even ter sprake maar hij wil dat liever niet en Martin heeft besloten dat het niet gebeurd. Hij wilde een inwending onderzoek doen maar Martin zei dat hij kon kijken maar not touch !!

Ik was dus een uurtje te laat op het werk, was een lange vermoeiende dag. Donderdag had ik vrij, pijnkliniek om 8.20 en toen alle pillen bijvullen en ja hoor, om 11 uur had ik alles bij elkaar. Toen nog eens naar de huisarts om 15.30, een uur wachten om 2 minuten met de dokter te praten, wat een tijdsverspilling.


Vrijdag besloot ik om me weer op te geven voor overtijd, zaterdag dus gisteren 3 uurtjes extra gewerkt, een lange dag maar wel gezellig. Vandaag maar even niet, ik heb Martin beloofd om een zondag in de maand te doen, maximaal want er blijft wel weinig tijd voor ons over zo.
Vandaag wordt het druk, Kelly en Misty komen eten met de twee meiden, ze zijn 6 en 8, het zou een klein etentje worden maar dan ken je Raini niet. Die sprong er dus gelijk midden in toen ze het hoorde en heeft groot inkopen gedaan, een ham van zo’n 5 kilo in de koelkast, verse boontjes, een superzak aardappels en zo. Zij moet tot half drie werken, het bezoek komt rond 4 uur en ik heb de keuken dus tot die tijd voor mezelf, prima want er moet opgeruimd en gesopt worden, de pudding wacht, de salades zijn al klaar, gisteren gemaakt na die lange werkdag en hopelijk is er nog even tijd voor te relaxen. Natuurlijk zijn Darian en Josh ook weer uitgenodigd en ik heb gisteren nog snel wat wegwerpborden en plastic bestek gekocht, geen bergen afwas hopelijk.


Dus de komende week dinsdag weer chemo maar ik ga morgen bellen en het 2 weken verschuiven. Martin heeft al een paar keer aangegeven dat hij wel een adempauze wil om zijn lichaam wat meer tijd te geven om bij te komen, hij is nu net bekomen van de misselijkheid en de gevoelloze vingers en tenen of het begint weer. Ook kregen we gisteren een brief van Cancer Care dat ze geen geld meer in het potje hebben en dus per direct niet meer de chemo betalen, leuk he. CeCe, de financiele expert van de oncoloog had het al vrijdag verteld aan de telefoon en ze zei dat ze meteen een andere sponsor zou zoeken
maar ik wil even rust, geen extra rekeningen dus ga morgen bellen.


Niet te geloven dat het al bijna Pasen is, ik heb al een flink aantal eitjes versierd en de collega’s die ze kregen vinden ze allemaal snoezig, cute en zo. Het is een leuke ontspanning, ik moet er vandaag twee maken voor de meisjes die vanmiddag op bezoek komen.


Komende 10 april is mijn moeder’s verjaardag, ze zou 94 jaar worden en ik heb vanmorgen al een plaat voor haar aangevraagd bij Minse Winse, ik weet zeker dat ze het daarboven samen met pap gehoord heeft.

De tuin ziet er best wel goed uit al heb ik nog niet veel gedaan, er bloeien twee amarylissen, totaal zo’n 10 bloemen midden in het perk tussen het onkruid, ik heb weer een night blooming jasmijn geplant bij onze slaapkamer ramen die Susan bracht en alle narcissen zijn nu ook geplant. Een rij aan de voorkant langs de garage onder het raam en de rest onder het keuken raam. Mijn tomaten bloeien al en alles groeit als kool, mijn mand met petunia’s aan de voordeur doet het ook goed.
Het wordt langzaam licht buiten, de wereld en de mensen hier in huis ontwaken, Raini en Shannon die alweer een paar nachten is blijven slapen moeten allebei zo werken, Ian ligt languit op de bank en is diep in dromenland en Martin, die heeft al zijn twee koffie op en kijkt tv. Ik denk eraan om even terug naar bed te gaan want ik kon moeilijk in slaap komen afgelopen avond, onrustig en de kids in de woonkamer maakten het er niet gemakkelijker op, als Raini lacht schudt het hele huis !


Volgende week meer, fijne zondag en tot schrijfs…


Mariet xxx