Even stil staan bij.....
Blijf op de hoogte en volg Mariet
07 April 2013 | Verenigde Staten, Jacksonville
8 sjprieuwe zitte oppe draod
hoeg baove de waeg
de zon die zakt al lieger
de wolke vervaage in unne vaeg
dao vluugt nummer nege
en veugt zich bie de res
ze zitte asof der niks eur sjtuurt
maar ut verkier onger heur deut zien bes
auto's rieje aaf en aan
de lempkes van greun nao gael nao roet
maar die sjprieuwe, die deut ut niks
die kieke nao de waereld met un angere kiek
die interesseert allein un zonnig plekske en un stukske broet
Hallo lieve lezers,
Velen van jullie die mij kennen weten dat het altijd de kleine dingen in het leven zijn die mij zoveel plezier geven.Een grijns van mijn lieve schat, een lief klein meisje dat me oma Merica noemt op skype en haar zusje die me haar liefste speelgoed laat zien. Ook buiten in de natuur gaat dat zeker op, een mooie zonsopgang (de vraag is of je dat klein mag noemen), een buidelrat die langsrent voor een snelle hap en Ushuaia die trouw elke avond op me staat te wachten aan de deur als ze de auto hoort maar dat is meer voor wat te eten te krijgen dan voor mijn gezelschap, dat weet ik ook wel beter.
Gisteravond reed ik van het werk naar huis, ik moest werken tot 7.00 uur, dan nog even tanken dus tegen de tijd dat ik op de westside arriveerde was de zon al aan het zakken. Ik stond te wachten bij het stoplicht om Blanding over te steken en keer naar de lucht. Stralend blauw zoals al de hele dag, de zon kleurde wat wolkjes, meer strepen en vegen in de lucht en boven de kruising (een behoorlijke grote kruising) heb je dan al die kabels hangen en daar zaten ze, netjes op een rijtje, 8 spreeuwen. Het leek of ze gewoon gezellig zaten te keuvelen, zich niks aasntrekkend van al dat verkeer onder hen, misschien waren ze gewoon aan het wachten op de rest van de troep want spreeuwen doen dat, vliegen in grote zwermen om samen een plaatsje voor de nacht te vinden. Op deze momenten denk ik eens te meer, waar maken wij mensen ons toch zo druk over.
Deze week staat hier in Florida in het teken van het feit dat op op 2 april 1513 dus precies 500 jaar geleden, Ponce de Leon en zijn mannen voet zetten op Floridiaanse bodem, hij noemde wat hij dacht dat een eiland was eerst La Florida omdat er zoveel bloemen bloeiden en claimde het land voor Spanje, zoals veel ontdekkingsreizigers negeerde hij natuurlijk het feit dat hier al mensen woonden, de Seminoles. Hij landde dichtbij St Augustine wat een aantal jaren later gesticht werd, er werd een fort gebouwd dat er nog steeds staat en daarmee is St Augustine de oudste stad in de Verenigde Staten.
Deze week kon ik dan eindelijk wat tijd besteden aan onze droom, een eigen huisje. De rekeningen allemaal betaald, de bank benaderd wat na maar liefs 4 emails lukte via de telefoon en de dame stuurde me wat addressen want het blijkt dat het huis dat we op het oog hebben niet vrij is op dit moment, iemand anders heeft er al een optie op. Vanmiddag gaan Martin en ik dan maar eens rondrijden om die huizen persoonlijk te bekijken. Ik had voor donderdag voor de laatste twee uur vrij en was dus om 4 uur klaar met werken maar door het verkeer en zo haalde ik het net niet om op tijd bij de bank te zijn…balen maar ik dacht, what the heck, tijd om eens wat voor mezelf te doen dus voor het eerst sinds de zomer van 2007 (voor de bruiloft van Mart en Katrin) stapte Marietje binnen bij de kapper voor mezelf (ik ga dus altijd met Martin er naar toe). Jennifer verwelkomde mij met de woorden, oh you are the wife of…..die man die zoveel op Richard Gere en op Sam Elliott lijkt. Ik moest er wel mee lachen, ze heeft Martin al een paar keer geknipt.
Voor diegenen van jullie die Sam niet kennen (ik neem aan dat Richard geen probleem is), hier is een foto, ik heb hem altijd erg leuk gevonden.
http://ll-media.tmz.com/2012/11/21/sam-elliott-moustache-photos-015-480w.jpg
Jennifer waste mijn haar, op zich alweer zo’n kleine luxe en toen moest besloten worden wat er moest gebeuren. Ik vertelde haar, een beetje eraf en in laagjes zodat het mooier krult. Zij koos voor een klassieke bob en bood aan het te stylen. Ze draaide mij met de rug naar de spiegel zodat ik niks zag voordat het klaar was en begon te zwijmelen over hoe natuurlijk ik was (met grijze haren en zonder make up) en het voorbeeld voor een mooie business vrouw. Ik liet haar maar babbelen en genoot gewoon lekker van dat gedoe op mijn hoofd. Ze draaide me om en ik was stomverbaasd. Mijn krullen helemaal weggefohnt, het had wel wat. Martin vond het mooi (maar hij vertelde me dat hij alles aan mij mooi vindt !) en er moest dus gelijk thuis een foto gemaakt worden.
Vrijdag had ik vrij en raadt het maar, het regende de hele dag dus weg steil haar en welkom krullen. Ik heb op gegeven moment gewoon maar een douche genomen en het gewassen want tegenhouden, dat doe je die krullen absoluut niet en ik geef het eerlijk toe, ik houd heel veel van mijn krulletjes.
Ik had Martin beloofd dat zo gauw als het kon, we een basgitaar gingen kopen daar alles wat hij voorheen had verkocht moest worden om rekeningen te betalen dus vrijdag morgen na een lekker uurtje skypen met Ine (was al weer een tijdje geleden)togen we naar de andere kant van Jax naar guitar Center. Hij had daar een 5 string (dus met 5 snaren)Ibanez gezien en een amp want anders kun je wel spelen maar niemand hoort het. Nou die goedkope amp was er natuurlijk niet dus koos hij een andere die een klein (nou ja klein) beetje duurder was maar we konden het op afbetaling doen dus een half uurtje later gingen we richting huis met een Ampeg op de achterbank en ik hield de basgitaar, mijn schat was zoet voor de rest van de middag. Nu heeft hij tenminste wat te doen, kan weer opnemen en met anderen spelen, hij kan zelfs zijn mp3 speler in de amp in pluggen en met muziek meespelen, hij is de koning te rijk.
Chris en Niki hebben bericht gekregen van het appartement, aanstaande vrijdag verhuizen ze, hij kreeg gisteren ook een leuke cheque in de mail en betaalt vandaag de laatste huur, voor afgelopen en komende week en dan scheiden onze wegen.
Oh bijna vergeten, paaszondag hebben we samen met Ian en Raini gegeten. Raini’s vriendin Star, in de gevangenis voor rijden zonder een geldig rijbewijs kwam trouwens zondagavond om middernacht weer vrij.
Ik had gehaktballetjes gemaakt met nasi kruiden en ook runderragout met champignons gemaakt en met fillodeeg een pastei en ragoutbroodjes in elkaar geknutseld. Ze vonden het heerlijk en dat was het ook beslist, ik heb nog fillodeeg over en ga dus zeker hiermee nog experimenteren in de toekomst.
Het is alweer licht buiten, ik ben weer bijna klaar met typen en ga wat eten. Ik heb nog een feit wat ik beslist niet wil vergeten. Op 10 april is het voor het eerst dat we aan de verjaardag van moeder denken zonder dat ze erbij is, ze zou 93 jaar oud zijn geworden. Ik weet dat er toch een aantal mensen bij stil zullen staan, ik ben er eentje van.
Ik wens jullie een fijne week en tot schrijfs….Mariet xxxxx
hoeg baove de waeg
de zon die zakt al lieger
de wolke vervaage in unne vaeg
dao vluugt nummer nege
en veugt zich bie de res
ze zitte asof der niks eur sjtuurt
maar ut verkier onger heur deut zien bes
auto's rieje aaf en aan
de lempkes van greun nao gael nao roet
maar die sjprieuwe, die deut ut niks
die kieke nao de waereld met un angere kiek
die interesseert allein un zonnig plekske en un stukske broet
Hallo lieve lezers,
Velen van jullie die mij kennen weten dat het altijd de kleine dingen in het leven zijn die mij zoveel plezier geven.Een grijns van mijn lieve schat, een lief klein meisje dat me oma Merica noemt op skype en haar zusje die me haar liefste speelgoed laat zien. Ook buiten in de natuur gaat dat zeker op, een mooie zonsopgang (de vraag is of je dat klein mag noemen), een buidelrat die langsrent voor een snelle hap en Ushuaia die trouw elke avond op me staat te wachten aan de deur als ze de auto hoort maar dat is meer voor wat te eten te krijgen dan voor mijn gezelschap, dat weet ik ook wel beter.
Gisteravond reed ik van het werk naar huis, ik moest werken tot 7.00 uur, dan nog even tanken dus tegen de tijd dat ik op de westside arriveerde was de zon al aan het zakken. Ik stond te wachten bij het stoplicht om Blanding over te steken en keer naar de lucht. Stralend blauw zoals al de hele dag, de zon kleurde wat wolkjes, meer strepen en vegen in de lucht en boven de kruising (een behoorlijke grote kruising) heb je dan al die kabels hangen en daar zaten ze, netjes op een rijtje, 8 spreeuwen. Het leek of ze gewoon gezellig zaten te keuvelen, zich niks aasntrekkend van al dat verkeer onder hen, misschien waren ze gewoon aan het wachten op de rest van de troep want spreeuwen doen dat, vliegen in grote zwermen om samen een plaatsje voor de nacht te vinden. Op deze momenten denk ik eens te meer, waar maken wij mensen ons toch zo druk over.
Deze week staat hier in Florida in het teken van het feit dat op op 2 april 1513 dus precies 500 jaar geleden, Ponce de Leon en zijn mannen voet zetten op Floridiaanse bodem, hij noemde wat hij dacht dat een eiland was eerst La Florida omdat er zoveel bloemen bloeiden en claimde het land voor Spanje, zoals veel ontdekkingsreizigers negeerde hij natuurlijk het feit dat hier al mensen woonden, de Seminoles. Hij landde dichtbij St Augustine wat een aantal jaren later gesticht werd, er werd een fort gebouwd dat er nog steeds staat en daarmee is St Augustine de oudste stad in de Verenigde Staten.
Deze week kon ik dan eindelijk wat tijd besteden aan onze droom, een eigen huisje. De rekeningen allemaal betaald, de bank benaderd wat na maar liefs 4 emails lukte via de telefoon en de dame stuurde me wat addressen want het blijkt dat het huis dat we op het oog hebben niet vrij is op dit moment, iemand anders heeft er al een optie op. Vanmiddag gaan Martin en ik dan maar eens rondrijden om die huizen persoonlijk te bekijken. Ik had voor donderdag voor de laatste twee uur vrij en was dus om 4 uur klaar met werken maar door het verkeer en zo haalde ik het net niet om op tijd bij de bank te zijn…balen maar ik dacht, what the heck, tijd om eens wat voor mezelf te doen dus voor het eerst sinds de zomer van 2007 (voor de bruiloft van Mart en Katrin) stapte Marietje binnen bij de kapper voor mezelf (ik ga dus altijd met Martin er naar toe). Jennifer verwelkomde mij met de woorden, oh you are the wife of…..die man die zoveel op Richard Gere en op Sam Elliott lijkt. Ik moest er wel mee lachen, ze heeft Martin al een paar keer geknipt.
Voor diegenen van jullie die Sam niet kennen (ik neem aan dat Richard geen probleem is), hier is een foto, ik heb hem altijd erg leuk gevonden.
http://ll-media.tmz.com/2012/11/21/sam-elliott-moustache-photos-015-480w.jpg
Jennifer waste mijn haar, op zich alweer zo’n kleine luxe en toen moest besloten worden wat er moest gebeuren. Ik vertelde haar, een beetje eraf en in laagjes zodat het mooier krult. Zij koos voor een klassieke bob en bood aan het te stylen. Ze draaide mij met de rug naar de spiegel zodat ik niks zag voordat het klaar was en begon te zwijmelen over hoe natuurlijk ik was (met grijze haren en zonder make up) en het voorbeeld voor een mooie business vrouw. Ik liet haar maar babbelen en genoot gewoon lekker van dat gedoe op mijn hoofd. Ze draaide me om en ik was stomverbaasd. Mijn krullen helemaal weggefohnt, het had wel wat. Martin vond het mooi (maar hij vertelde me dat hij alles aan mij mooi vindt !) en er moest dus gelijk thuis een foto gemaakt worden.
Vrijdag had ik vrij en raadt het maar, het regende de hele dag dus weg steil haar en welkom krullen. Ik heb op gegeven moment gewoon maar een douche genomen en het gewassen want tegenhouden, dat doe je die krullen absoluut niet en ik geef het eerlijk toe, ik houd heel veel van mijn krulletjes.
Ik had Martin beloofd dat zo gauw als het kon, we een basgitaar gingen kopen daar alles wat hij voorheen had verkocht moest worden om rekeningen te betalen dus vrijdag morgen na een lekker uurtje skypen met Ine (was al weer een tijdje geleden)togen we naar de andere kant van Jax naar guitar Center. Hij had daar een 5 string (dus met 5 snaren)Ibanez gezien en een amp want anders kun je wel spelen maar niemand hoort het. Nou die goedkope amp was er natuurlijk niet dus koos hij een andere die een klein (nou ja klein) beetje duurder was maar we konden het op afbetaling doen dus een half uurtje later gingen we richting huis met een Ampeg op de achterbank en ik hield de basgitaar, mijn schat was zoet voor de rest van de middag. Nu heeft hij tenminste wat te doen, kan weer opnemen en met anderen spelen, hij kan zelfs zijn mp3 speler in de amp in pluggen en met muziek meespelen, hij is de koning te rijk.
Chris en Niki hebben bericht gekregen van het appartement, aanstaande vrijdag verhuizen ze, hij kreeg gisteren ook een leuke cheque in de mail en betaalt vandaag de laatste huur, voor afgelopen en komende week en dan scheiden onze wegen.
Oh bijna vergeten, paaszondag hebben we samen met Ian en Raini gegeten. Raini’s vriendin Star, in de gevangenis voor rijden zonder een geldig rijbewijs kwam trouwens zondagavond om middernacht weer vrij.
Ik had gehaktballetjes gemaakt met nasi kruiden en ook runderragout met champignons gemaakt en met fillodeeg een pastei en ragoutbroodjes in elkaar geknutseld. Ze vonden het heerlijk en dat was het ook beslist, ik heb nog fillodeeg over en ga dus zeker hiermee nog experimenteren in de toekomst.
Het is alweer licht buiten, ik ben weer bijna klaar met typen en ga wat eten. Ik heb nog een feit wat ik beslist niet wil vergeten. Op 10 april is het voor het eerst dat we aan de verjaardag van moeder denken zonder dat ze erbij is, ze zou 93 jaar oud zijn geworden. Ik weet dat er toch een aantal mensen bij stil zullen staan, ik ben er eentje van.
Ik wens jullie een fijne week en tot schrijfs….Mariet xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
