In de vroege uurtjes van 2012

Ze waas as un blaad
un blaad in de zon
de wind koesterde heur greune hoet
ut leeg toverde met heur kleure
en soms waas ut asof ze gleujde van binne oet

ze waas as un blaad
weegde meij in de sjtreum hiel zach
de daag ware sjtralend en fel
maar ze vreesde de nach
...
as un vlam verteerde ut vuur
det in heur van binnen haet gebrandj
gretig, op aetend met hoet en haor
duwend nao de randj

ze waas as un blaad
de wintersjtorm kreeg heur in zien macht
en versjrompeld en versjoten
weggeblaoze in de eindeloze nacht

Ze was als een blad
een blad in de zon
de wind koesterde haar groene huid
het licht toverde met haar kleuren
en soms was het net alsof ze gloeide van binnen uit

ze was als een blad
wiegde mee in de stroom heel zacht
de dagen waren stralend en fel
maar ze vreesde de nacht

als een vlam verteerde het vuur
dat van binnen heeft verbrand
gretig , eten met huid en haar
duwend naar de rand

ze was als een blad
de winterstorm kreeg haar in zijn macht
en verschrompeld en verschoten
weggeblazen in de eindeloze nacht

Hallo lieve mensen

Allereerst natuurlijk de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar met veel gezondheid en liefde en geluk. Wij begonnen het nieuwe jaar met vuurwerk bij onze vriendin Jennifer, ze had ons uitgenodigd voor een klein feestje in haar huis. Het was ook een soort afscheid want ze gaan binnen enkele weken verhuizen, weet nog niet waar naar toe, alleen dat ze daar in de buurt blijft. Ze is een single moeder, haar zoon Michael wordt twee jaar op 18 januari en ze moet iets kleiners en goedkopers vinden. Martion had haar een van zijn Honda shirts meegenomen als kadootje en ik had voor haar zoontje een eikeltjes muts en sjaal die goed van pas gaan komen want ze gaat de komende week een paar dagen de bergen in. Er was volop pizza en drank maar ik kon natuurlijk niet drinken omdat ik moest rijden dus ik heb mijn flesje bier mee naar huis genomen met het gevolg dat het erg laat werd. Het was wel gezellig, alleen jammer dat ik tot 10 uur moest werken dus het was na elf voordat we arriveerden. Ik had gehoopt eerder vrij te krijgen maar doordat ze een beetje misgeplanned hadden waren na achten alleen ik en nog een andere man aan de telefoons bij at&t en we waren constant code red omdat we de gesprekken met twee mensen natuurlijk niet weggewerkt kregen.

Het was me wel weer een weekje, naar aanleiding van mijn kleine schade de vorige week bij de bieb kreeg ik een telefoontje van een man van de verzekering die naar de auto wilde komen kijken, dat gebeurde vrijdag, hij maakte foto's van alle kanten en hoeken en we horen er nog van.

Donderdag morgen kregen we een heel droevig bericht dat toch bij mij insloeg als een bom en vandaar ook het gedicht waarmee ik begon. Nelson Sr was een vriend van Martin en toen ik verhuisde hier naar toe had we vrij veel contact met hem en zijn vrouw DeeDee. Ik heb zelfs een hele nacht in het ziekenhuis doorgebracht toen hij vie, DeeDee nam me mee naar mijn eerste footballwedstijd waar ik zo'n beetje halfbevroren van terugkwam en ik ging vrij geregeld bij hen op bezoek totdat er vanalles gebeurde, het meeste veroorzaakte door hun toch vrij stevig drug lees pil gebruik en toen heb ik besloten om een flinke stap terug te doen want ik wilde dit allemaal niet moeten aanzien, ik heb gezien hoe de kinderen erop reageerden als ze onder invloed waren en ofschoon ze me verzekerde afteraf dat dit niet meer zou gebeuren was het natuurlijk binnen de kortste tijd weer hetzelfde verhaal. Ik heb haar daarna nog een keer gezien, zwaaiend van verre en afgelopen woensdag avond was het einde verhaal. Naar het schijnt overleed DeeDee aan een overdosis van een combinatie van pijnkillers en vond haar dochter Glindy van tien haar, ze heeft ook nog een dochter van 20 die bij haar vader woont en een zoontje Cooper van 4. Raini belde het nieuws door en ik had zoiets van, booooom, hoe ver moet je van de wereld zijn om dit gif te gebruiken met je jonge kinderen in huis. Hopelijk worden de kids opgevangen door de familie, Cooper's vader is Nelson maar die is natuurlijk het ook even kompleet kwijt, Glindy's vader overleed een aantal jaren geleden, hoe ironisch, ook aan een overdosis dus hoeveel ballast kan een tienjarige al meekrijgen in haar jonge leventje. Ze is trouwens een heel slim kind en hopelijk krijgt ze een kans om daar wat mee te doen.

2012, wat zal het ons brengen ? Hopelijk eerst een volle bonus op mijn werk over een paar weekjes en dan is het weer tijd om de belastingpapieren in orde te krijgen en in te sturen en dat ga ik dit jaar direct doen want de planning is nog altijd om in het voorjaar te komen en dat hangt helemaal af van die extra centjes. Verder natuurlijk gezond proberen te blijven, af en toe zondigen dat zou moeten kunnen maar we zijn bijna door alle lekkernijen heen van kerst, Susan brancht me een grote schaal met zelfgebakken citroen koekjes en allerlei smaken marsmallows en dat hapt zo heerlijk weg. Raini's kersteten was geweldig, ham en kalkoen en allerlei ovenschotels met groentes. Ik weet niet of ik dit al eens eerder vermeld heb maar als je een lading spercieboontjes doet en je schenkt er een blik champignon soep overheen met daar weer bovenop een laag kruimels met spekjes of zo en je laat dat stoven in de oven krijg je werkelijk iets heerlijks. Ik had een chocolade cake gebakken als toetje en natuurlijk chocolade mousse. Na de kadootjes uitwisselijk gingen we weer huiswaarts, Martin kreeg van Raini een pakket met allerlei barbecue sauzen en ik kreeg een Halmark roestvrijstalen hanger in de vorm van een engel aan een ketting, heel erg mooi. Ik had haar een mandje gemaakt met een mok, badgel en nog wat kleine dingetjes en natuurlijk voor Darian en Ian hun mutsen die erg in de smaak vielen.

Mijn extra vrije maandag werd doorgebracht in huis, lekker relaxen en filmpje kijken. We hebben ons gestort op Ballykissangel, een serie uitgezonden door de BBC die ik in Nederland al helemaal gezien had en natuurlijk vindt Martin het geweldig, de karakers spreken hem erg aan en de plaatjes gefilmpt in Ierland zijn natuurlijk geweldig mooi,. We hebben net seizoen twee helemaal gezien en het derde seizoen eindigt met een nogal indrukwekkend einde maar dat zal ik nog niet aan hem verklappen. Ik heb seizoen 3 en 4 hier dus we kunnen weer even vooruit. Morgen Ga ik wat ondernemen met Lynn, waarschijnlaan gaan we een route lopen door een van de parken hier, het weer belooft mooi te worden al duiken we woensdag op donderdag onder het vriespunt maar dat betekent lekker zonnig open weer overdag en we willen wat pondjes kwijt en frisse lucht. Martin moet waarschijnlijk op pad met Barbara, Jack's vriendin om het laatste staal op te halen. Jack is weer in het ziekenhuis en er is sprake van een open hart operatie. Dat is balen want dat betekent dat Martin's geld dat hij nog kreeg weer even in hun knip blijft want zij doet niks zonder dat hij zijn zegen erover geeft. Martin en ik denken allebei dat dit echt nu een aflopende zaak is, het gaat waarschijnlijk toch een hele tijd duren voordat hij weer op de been is als het al zover komt want behalve de hartproblemen werken zijn longen voor geen meter, hij zit konstant aan de zuurstof en ook de rest is niks, houtmager en zo, geen energie.

Net als tig miljoen Nederlanders heb ook ik zoveel mogelijk genoten van de top 2000 en sommige van jullie hebben me al laten weten mijn boodschap te hebben gehoord, vrijdagmorgen als ik het goed heb. Na diverse pogingen met mail en in het gastenboek lukte het dan toch eindelijk om iedereen de groeten te doen. Na zo'n marathon uitzending moet je altijd weer even afkicken natuurlijk maar we blijven ijverig bezig.

Rest mij nog om af te sluiten met Vivienne een hele fijne verjaardag te wensen op 3 januari en om jullie een lied als bonus mee te geven voor het nieuwe jaar, deze plaat werd vanmorgen bij Minse Winse gedraaid bij mijn gedicht en past er perfect bij !!!

http://www.youtube.com/watch?v=XIJ6bwmGiX4&feature=related

Liefs...Mariet xxx