Even stil staan bij 9/11
Door: Mariet van Knippenberg
Blijf op de hoogte en volg Mariet
11 September 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
As se den geis
neems se mien hert meij met dich
mien zeel, mien alles
en ich veul mien laeg
genne glimlach mier op mien gezich
verlaore, versjleete
achtergelaoten as unne laege zak
nog altied aom, nog altied loch
maar zonger geveul, niks mier inne bak
gank noeijt van mich
ich kan det neet euverlaeve
ich wil der alles, alles aan doon
om dich mien leefde te blieve gaeve
Hallo lieve mensen
Vandaag begon ik met een gedicht dat ik gisteren schreef naar aanleiding van een liedje, een verzoek dat ik naar radio P&M stuurde, namelijk ‘When you’re gone’ van Maggie McNeal. Normaal doe ik het andersom, ik schrijf en dan kies ik daar een lied bij. Nu ben ik naar Minse Winse aan het luisteren, vol verbazing want ze draaien November maar dan gezongen door Guus Meewis, in het Americaans en hij doet het uitstekend.
Van November is het maar een heel klein sprongetje naar os Ine…ze vindt dit namelijk een heel mooi lied. Afgelopen week ontvingen we dan eindelijk na weken haar pakketje en wat weer een genot. De doos ging open en als allereerste zagen we de tafellakens, eentje dat moeder zelf geborduurd heeft, jaren en jaren geleden en dan eentje met engeltjes dat ik ooit meebracht van vakantie in Beieren voor haar. De rest van de doos bevatte lekkere koffie, allerlei koekjes waaronder stroopwafels, beschuit, saladekruiden, erwtensoep (cup-a-soup voor de winter, yummie) en een groot stuk jonge kaas dat aanvoelde als zachte rubber door de warmte maar na een uurtje of zo in de koelkast weer perfect vast was. Lebkuchen harten met chocolade, ook een beetje glibberig gingen ook al de koelkast in maar de tabletten chocolade waren niks gesmolten. Met een mooie kaart, de nieuwe cd van Bagger United en het tijdschrijft waar het artikel over mijn moeder instaat kwam de bodem van de doos in zicht. Ine, hardstikke bedankt, ook voor het artikel over water en het keltisch zout, ik ga het zeker proberen.
http://www.leerwiki.nl/Keltisch_zeezout_is_gezond
Iets anders dat heel gezond is, is natuurlijk vis en vooral voor mij en mijn cholesterol gedoe is het erg aan te raden, ik eet dan ook zeker eens per week vis. Gisteren hadden we basa, een tropische vis die thuishoort in Vietnam en die te vergelijken is met tilapia, heel vast ook na het bakken en smakelijk. Martin had zijn portie deze keer zelf klaargemaakt en ik was verbaasd, hij had het gepaneerd en daarna gebakken in olijfolie, het was heerlijk met dat krokant korstje. In Europa is deze vis bekend onder de naam Panga.
http://en.wikipedia.org/wiki/Basa_fish
De afgelopen week was het weer goed raak hier. Vrijdagmorgen rook ik het al toen ik de slaapkamerdeur opendeed. Rook, alsof het huis in brand stond en buiten was het mistig. Nu doet deze rook me beslist niet goed en ik was dan ook direct misselijk en heb me dan ook af moeten melden van het werk want ziek zijn en werken, dat gaat niet samen. Zaterdagmorgen was het ook nog rokerig maar een stuk minder en mum kwam langs om te yardsalen. Ik heb nu met eigen ogen kunnen zien hoe ze dit doet. Ze kocht voor 5 dollars een 14 karaat gouden ring met mooie steentjes en twee gouden kettingen. Ik vond weer een aantal boeken voor een kwartje per stuk van onze favoriete schrijvers die we nog niet hadden. Ook vond ik een kadootje voor Ravyn dat Ian kan geven, een wit poppen schommelbedje, heel mooi beschilderd met witte bloemen en dat voor een dollar.
De auto was niet zo’n succes, de mannen waren eindelijk in staat om de alternator te verwijderen maar toen we een nieuwe gingen halen bleek dat ze hem moesten bestellen, 3 tot 5 werkdagen, verdorie dus de oude er maar weer in maar toen kwam er een einde aan al ons geluk, er brak wat af op een onderdeel (niet van de alternator trouwens) en nu moeten we er vandaag eerst op uit om bij de sloop dat onderdeel proberen te krijgen anders krijgen we hem niet aan het rijden. Volvo is hier niet algemeen dus hopelijk kunnen we wat vinden.
Afgelopen week moest ik ook weer nieuwe pillen halen, mijn Crestor was helemaal op en het was weer een heel gedoe. Eerst moest ik de verzekering weer bellen want de bestelling werd geblokkeerd en daarna moest het natuurlijk ook weer besteld worden. Toen ik gisteren met mum terugging konden ze niks vinden maar uiteindelijk bemoeide de manager zich er zelf mee en kon ik mijn 135 pillen mee naar huis nemen. Deze 135 zijn gebaseerd op de verhoging van een naar anderhalf door mijn dokter maar op dit moment neem ik maar een halve pil en voel me daar uitstekend bij dus ik kan weer een hele tijd vooruit. Twee van mijn pillen hoef ik maar een jaar te slikken en ik kan net genoeg krijgen dit jaar om die tijd vol te maken zonder me het komend jaar druk te maken om dan weer de volle mep (170 dollars) te betalen (nieuw verzekeringsjaar) en dan te stoppen. Het blijft een heel gedoe om alles te regelen.
Van de week werd ook eindelijk het gras weer gemaaid en Martin vond eenkleine slang die hij prompt ving en die moest natuurlijk op de foto. Ik mocht hem daarna ook even vasthouden en daarna ging het slangetje het gras weer in…flits en weg was hij.
Dit weekend is natuurlijk de herdenking van 9/11, het is tien jaar geleden dat de aanslagen in Amerika werden gepleegd waarbij ruim 2000 mensen omkwamen. Het monument in New York is vandaag het middelpunt van die herdenking maar ook bij het Pentagon en in Pensylvania waar moedige passagiers de kapers aanvielen voordat ze het vliegtuig ergens konden laten crashen maar waarbij het vliegtuig in een veld neerging en iedereen omkwam zijn plaatsen waar de president aanwezig zal zijn. De veiligheidsmaatregelen zijn zeer streng, op elk vliegveld wordt er extra gecontroleerd en Susan’s zus die in een bedrif werkt waar je chemicalieen kunt kopen kreeg zelfs bezoek van de FBI die de boeken in wilde zien.
Op de televisie is het natuurlijk nog allemaal eens uitgebruikt te zien, de verschrikkelige beelden van toen maar ook verslagen over de mensen nu, de brandweer, de mensen die konden ontsnappen en de families van de mensen die deze tragedie niet overleefden. Er was ook veel te doen over de babies van 9/11, de kinderen die geboren werden nadat hun vaders omkwamen.
Ik was op mijn werk in Kessel bij de boerenbond toen de het eerste vliegtuig in de toren vloog, toen ik ‘s middags naar huis reed om Ma op te hale nom naar Pa in de Wietel te gaan was er nog niet veel bekend maar in de Wietel zagen we de beelden van verschrikking, de torens die instortten en het leek even het einde van de wereld.
Het leven gaat echter gewoon door, ook voor ons en dit was dan weer mijn wekelijks verslag.
Op 14 september is Ingrid jarig, van harte gefeliciteerd en een fijne dag gewenst.
Fijne week, blijf allemaal gezond en tot schrijfs…Mariet xxxxx
neems se mien hert meij met dich
mien zeel, mien alles
en ich veul mien laeg
genne glimlach mier op mien gezich
verlaore, versjleete
achtergelaoten as unne laege zak
nog altied aom, nog altied loch
maar zonger geveul, niks mier inne bak
gank noeijt van mich
ich kan det neet euverlaeve
ich wil der alles, alles aan doon
om dich mien leefde te blieve gaeve
Hallo lieve mensen
Vandaag begon ik met een gedicht dat ik gisteren schreef naar aanleiding van een liedje, een verzoek dat ik naar radio P&M stuurde, namelijk ‘When you’re gone’ van Maggie McNeal. Normaal doe ik het andersom, ik schrijf en dan kies ik daar een lied bij. Nu ben ik naar Minse Winse aan het luisteren, vol verbazing want ze draaien November maar dan gezongen door Guus Meewis, in het Americaans en hij doet het uitstekend.
Van November is het maar een heel klein sprongetje naar os Ine…ze vindt dit namelijk een heel mooi lied. Afgelopen week ontvingen we dan eindelijk na weken haar pakketje en wat weer een genot. De doos ging open en als allereerste zagen we de tafellakens, eentje dat moeder zelf geborduurd heeft, jaren en jaren geleden en dan eentje met engeltjes dat ik ooit meebracht van vakantie in Beieren voor haar. De rest van de doos bevatte lekkere koffie, allerlei koekjes waaronder stroopwafels, beschuit, saladekruiden, erwtensoep (cup-a-soup voor de winter, yummie) en een groot stuk jonge kaas dat aanvoelde als zachte rubber door de warmte maar na een uurtje of zo in de koelkast weer perfect vast was. Lebkuchen harten met chocolade, ook een beetje glibberig gingen ook al de koelkast in maar de tabletten chocolade waren niks gesmolten. Met een mooie kaart, de nieuwe cd van Bagger United en het tijdschrijft waar het artikel over mijn moeder instaat kwam de bodem van de doos in zicht. Ine, hardstikke bedankt, ook voor het artikel over water en het keltisch zout, ik ga het zeker proberen.
http://www.leerwiki.nl/Keltisch_zeezout_is_gezond
Iets anders dat heel gezond is, is natuurlijk vis en vooral voor mij en mijn cholesterol gedoe is het erg aan te raden, ik eet dan ook zeker eens per week vis. Gisteren hadden we basa, een tropische vis die thuishoort in Vietnam en die te vergelijken is met tilapia, heel vast ook na het bakken en smakelijk. Martin had zijn portie deze keer zelf klaargemaakt en ik was verbaasd, hij had het gepaneerd en daarna gebakken in olijfolie, het was heerlijk met dat krokant korstje. In Europa is deze vis bekend onder de naam Panga.
http://en.wikipedia.org/wiki/Basa_fish
De afgelopen week was het weer goed raak hier. Vrijdagmorgen rook ik het al toen ik de slaapkamerdeur opendeed. Rook, alsof het huis in brand stond en buiten was het mistig. Nu doet deze rook me beslist niet goed en ik was dan ook direct misselijk en heb me dan ook af moeten melden van het werk want ziek zijn en werken, dat gaat niet samen. Zaterdagmorgen was het ook nog rokerig maar een stuk minder en mum kwam langs om te yardsalen. Ik heb nu met eigen ogen kunnen zien hoe ze dit doet. Ze kocht voor 5 dollars een 14 karaat gouden ring met mooie steentjes en twee gouden kettingen. Ik vond weer een aantal boeken voor een kwartje per stuk van onze favoriete schrijvers die we nog niet hadden. Ook vond ik een kadootje voor Ravyn dat Ian kan geven, een wit poppen schommelbedje, heel mooi beschilderd met witte bloemen en dat voor een dollar.
De auto was niet zo’n succes, de mannen waren eindelijk in staat om de alternator te verwijderen maar toen we een nieuwe gingen halen bleek dat ze hem moesten bestellen, 3 tot 5 werkdagen, verdorie dus de oude er maar weer in maar toen kwam er een einde aan al ons geluk, er brak wat af op een onderdeel (niet van de alternator trouwens) en nu moeten we er vandaag eerst op uit om bij de sloop dat onderdeel proberen te krijgen anders krijgen we hem niet aan het rijden. Volvo is hier niet algemeen dus hopelijk kunnen we wat vinden.
Afgelopen week moest ik ook weer nieuwe pillen halen, mijn Crestor was helemaal op en het was weer een heel gedoe. Eerst moest ik de verzekering weer bellen want de bestelling werd geblokkeerd en daarna moest het natuurlijk ook weer besteld worden. Toen ik gisteren met mum terugging konden ze niks vinden maar uiteindelijk bemoeide de manager zich er zelf mee en kon ik mijn 135 pillen mee naar huis nemen. Deze 135 zijn gebaseerd op de verhoging van een naar anderhalf door mijn dokter maar op dit moment neem ik maar een halve pil en voel me daar uitstekend bij dus ik kan weer een hele tijd vooruit. Twee van mijn pillen hoef ik maar een jaar te slikken en ik kan net genoeg krijgen dit jaar om die tijd vol te maken zonder me het komend jaar druk te maken om dan weer de volle mep (170 dollars) te betalen (nieuw verzekeringsjaar) en dan te stoppen. Het blijft een heel gedoe om alles te regelen.
Van de week werd ook eindelijk het gras weer gemaaid en Martin vond eenkleine slang die hij prompt ving en die moest natuurlijk op de foto. Ik mocht hem daarna ook even vasthouden en daarna ging het slangetje het gras weer in…flits en weg was hij.
Dit weekend is natuurlijk de herdenking van 9/11, het is tien jaar geleden dat de aanslagen in Amerika werden gepleegd waarbij ruim 2000 mensen omkwamen. Het monument in New York is vandaag het middelpunt van die herdenking maar ook bij het Pentagon en in Pensylvania waar moedige passagiers de kapers aanvielen voordat ze het vliegtuig ergens konden laten crashen maar waarbij het vliegtuig in een veld neerging en iedereen omkwam zijn plaatsen waar de president aanwezig zal zijn. De veiligheidsmaatregelen zijn zeer streng, op elk vliegveld wordt er extra gecontroleerd en Susan’s zus die in een bedrif werkt waar je chemicalieen kunt kopen kreeg zelfs bezoek van de FBI die de boeken in wilde zien.
Op de televisie is het natuurlijk nog allemaal eens uitgebruikt te zien, de verschrikkelige beelden van toen maar ook verslagen over de mensen nu, de brandweer, de mensen die konden ontsnappen en de families van de mensen die deze tragedie niet overleefden. Er was ook veel te doen over de babies van 9/11, de kinderen die geboren werden nadat hun vaders omkwamen.
Ik was op mijn werk in Kessel bij de boerenbond toen de het eerste vliegtuig in de toren vloog, toen ik ‘s middags naar huis reed om Ma op te hale nom naar Pa in de Wietel te gaan was er nog niet veel bekend maar in de Wietel zagen we de beelden van verschrikking, de torens die instortten en het leek even het einde van de wereld.
Het leven gaat echter gewoon door, ook voor ons en dit was dan weer mijn wekelijks verslag.
Op 14 september is Ingrid jarig, van harte gefeliciteerd en een fijne dag gewenst.
Fijne week, blijf allemaal gezond en tot schrijfs…Mariet xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
