Zwaar weer op komst

Golven

Mijn ziel wordt verduisterd
door de gordijnen van mijn tranen
Ze golven mee in de westenwind
en ik kan me alleen maar wanen
in een tranendal dat ongekend
en ongewild werd uitgegraven
waarin ik met een gevoel van wanhoop
probeer te redden mijn levende have

De kolkende golven overstromen mij
en verdrinken mijn weerloos hart
ik tast in het duister naar een houvast
terwijl ik reddeloos mijn noodlot tart
het verlossend licht is weer eens gedimd
mijn blinde ogen zien het niet meer
en alles in min wezen schreeuwt het uit om hulp
een reddende hand terwijl ik mij verweer

refrein

De stormen van het leven
laten mij dobberen op hun zee
de kolken van emoties
trekken heel mijn wezen mee
ze duwen me kopje onder
en verzwelgen mij met geweld
en alles wat ik kan doen hier en nu
is proberen mee te drijven
totdat het leven om mij heen weer herstelt



Goeiemiddag lieve mensen,



We zijn vanmorgen op tijd terug gekomen van Georgia, Ravyn en ik want er is zwaar weer op komst en we zijn nu al onder tornado waarschuwing tot 6 uur vanavond. Ik voelde het vanmorgen al, mijn hele ademhalings systeem zat dicht toen ik op stond om negen uur. Op het moment kan ik niet door mijn neus ademhalen en het is snotteren en niezen, gelukkig heb ik een doos tissues dichtbij. Het is het grote verschil in luchtdruk dat dit veroorzaakt, in Nederland had ik hier nooit last van maar het schijnt hier erger te worden. Mijn hoofd voelt aan alsof iemand een hamer heeft gehanteerd, geen kater want ik heb bewust me gisteravond bij twee biertjes en een klein borrelglaasje fireball gehouden. Het is ontzettend benauwd en ik heb al drie keer de snotdruppels van mijn laptop moeten vegen terwijl ik dit intik op mijn toetsenbord.



Ravyn was vrijdag al naar Georgia gegaan, Kelly kwam om de dag door te brengen bij Darian en de jongens, Raini was er ook met Ravyn, ik moest werken.

De sfeer in huis is iets beter, MIchael is maar twee nachten blijven slapen en ik heb net mijn bank cover in de wasmachine gedaan om die misselijke geur van zweetvoeten uit mijn kamer te krijgen, febreze kan het zelfs niet aan.



Het was gezellig gisteren, ik kan altijd bij Kelly terecht voor een schouder want zij snapt haar kinderen natuurlijk het best. Later in de avond kwamen er nog vrienden over om half elf en die gingen om half drie naar huis maar toen had ik al uren geslapen, ik vond het wel goed en ik kon in Hazel's slaapkamer alle rust vinden.



dinsdag hadden we vergadering met ons speciaal team, wij zijn uit de proefperiode die vorig jaar augustus of zo begon en nu zijn we permanent. Dat betekent dat we dus onze eigen aangepaste schema's krijgen en dat betekent roulatie. Damon en Ramona hebben allebei een hogere seniority dan ik dus mijn werktijden zullen elke week anders zijn, gelukkig hebben we twee mensen die perse de 1 tot 10 willen werken dus zo laat zal het niet snel worden voor mij maar 9.30 tot 6 zal er zeker bij zijn en ook een zaterdag per maand. Nu vind ik dat niet erg, een vrije dag in de week is perfect om naar de film te gaan, al te lang geleden.



We beginnen in mei dus april is nog even als vanouds, ik moet wel een vrije dag pakken na volgend weekend want Joke is in town en het is traditie dat we samen wat gaan doen.



Nog tien weekjes en dan ben ik in Kessel, ik kijk er zo naar uit, ik moet de rusteloosheid die ik voel kwijt. Mijn nieuwe rijbewijs ligt bij Rob te wachten en ik moet even kijken of ik een nieuwe koffer nodig heb, deze is wat gehavend van het luchtreizen.

Er liggen heel wat kadootjes klaar, ik moet alleen nog de kraamkadootjes kopen voor de beide babies die in juni geboren gaan worden bij Ruud en Klary en bij Wouter en Laura.



We hebben een paar jarigen komende week, allereerst morgen mijn lieve vriendin Pauline, zij mag nu ook voor Hay zingen, when i am 64, heel fijne dag en tot gauw

Dinsdag is mijn allerliefste zusje Ine jarig, we hebben gisteravond geskyped en sis, ik wens je een hele mooie verjaardag, allebei van harte gefeliciteerd !!!



De zon is weg, heel erg donkere wolken kondigen het naderend noodweer aan en de wind waait allerlei dingen langs mijn raam, tijd om snel in de douche te springen want dat doe ik niet bij onweer, veel te gevaarlijk.



Alles zal best wel weer met een sisser aflopen maar je weet maar nooit. Een uurtje of zo geleden hoorde ik van Liesbeth in Kessel dat mijn oud klasgenootje Marian Giebertz-Janssen vanmorgen plotseling was overleden en dan sta je weer even stil bij hoe fragiel we zijn.



Fijne week en tot gauw...Mariet