Een laagje geel kleurt mijn wereld

Mijn vastentijd
Onthouding van je kussen
Geen Armen om me heen
Lippen ontbreken
Die fluisteren in mijn oor
Op hete dagen koud als Steen
Zinderende nachten
Ze ontbreken Al zoveel jaar
Ik Ben gewoon weer single nu
Niet Langer de helft van een paar
Maar liefste, het is goed zo
Ik vast wel even meer
En in de toekomst
Wie zal het weten
Is gewoon op een zomerse dag
Opeens Pasen er weer.



Goeiemorgen lieve mensen,



Het is net na negenen hier en ik ben al heel ijverig geweest, keuken gepoetst, Raini is bezig aan de badkamer en zo dadelijk begin ik met koken want Kim komt om twee uur lunchen. Ik heb haar een Italiaanse lunch beloofd dus we beginnen met een Toscaans champignon room soepje met Italiaans vers afgebakken brood en diverse lekkere vleessoorten zoals salami en serano ham. Dan tagliatelli met zalm en een garnalen room saus en als toetje heb ik zelfgemaakt perzik yoghurt ijs met gecarameliseerde aardbeien.



We hebben heel wat bij te kletsen en kunnen zelfs een wandelingetje maken misschien als haar heup en knieen het toelaten, het is heerlijk weertje, al de hele week volop zon en rond de 25 graden dus het Mediteranee gevoel is er zeker. Haar grootvader kwam over van Italie dus dit vindt ze geweldig.



Alles is overdekt met een laagje geel deze week, van alle pollen, stuifmeel van de bloeiende bomen overal. Gelukkig geen allergieen hier, ik hoest zelfs veel minder dan een paar weken geleden dus hopelijk is de verkoudheid en griep golf over.



Donderdag heb ik een afspraak met de cardioloog, helaas dus zonder bloeduitslagen, ik heb er niks meer van gehoord. Ik denk dat ik er gewoon een hele dag van maak, even rust nodig en dat is soms niet te halen in een weekend, het is gewoon te veel soms wat ik in zaterdag en zondag prop. De was, opruimen, shoppen - ik was gistermorgen al om 8 uur bij de Aldi - en Ian naar de plasma afname brengen en halen. Zo maakt hij tenminste was centjes, de eerste vijf keer krijgt hij vijftig dollar per afname.



Omdat ik 's morgens even goed vroeg op ben, vrij of niet ben ik tegen 8 uur 's avonds moe genoeg om naar bed te gaan, gezellig met een pilsje en netflix.



Michelle, de collega die ik van voor Kerst al meenam naar werk en terug heeft eindelijk afgelopen week haar eigen auto gekocht dus dat hoeft nu ook niet meer, dat betekent dat ik 's morgens 15 minuten langer kan slapen en dan ben ik nog steeds ruim op tijd op werk, lees 20 minuten voor aanvang van mijn shift.



Sinds ik mijn tablet gebruik betrap ik er mezelf op dat ik veel meer tijd op facebook doorbreng, leuke hoor want het is nog steeds erg boeiend wat ik allemaal zie vooral nu ook Peel en Maas een eigen pagina heeft, zo zag ik vanmorgen een foto van de grootouders met de vader van mijn eerste schoonmama.



Dat betekent wel dat ik minder naar buiten ga in de achtertuin en dus al mijn beestjes meer mis. Nadat Martin overleden was zag ik de specht elke morgen en ook de Cardinal. Ze waren er tevoren ook, vast wel alleen ze vielen niet zo op, dus ik begon ze meer te associeren met Martin en zijn overlijden. Ook vanmorgen zo'n moment, ik loop naar buiten om de vogels te voeren en ze zijn er gewoon allebei alsof ze op me wachten. Martin zei het altijd, opeens zie ik overal 714, zo gaat dat ook bij mij, met dat speciale nummer maar ook met de vogels. Gek he hoe het menselijke brein toch werkt, je ziet iets je hele leven en het valt nooit op maar dan gebeurt er iets en opeens gaan de luikjes open.



Ik heb dat ineens met muziek, iets waar ik geen controle over heb, op de radio. Opeens komen er liedjes voorbij met een betekenis . Kelly zei de vorige week, hij heeft nu meer tijd om met jou door te brengen en ik geloof dat. Zondag avond liep ik op een gegeven moment naar de keuken om op te ruimen na het eten, er zat een groene regenkikker op het fornuis, ik dacht wth en liep terug naar de kamer om mijn tablet te pakken op een foto te maken en op het moment dat ik op het knopje drukte zag ik de tijd 7.14. Hoe bijzonder is dat, helemaal niet in scene gezet want 10 seconden nadat ik de foto nam sprong die kikker weg van het fornuis en ik heb hem niet meer gevonden.



Op 16 maart is het 11 jaar geleden dat we trouwden op die winderige dag in het park, ik heb vrij genomen maar weet nog niet wat ik doe, ik laat het net als vorig jaar op me afkomen. Toen besloot Kim op het laatste moment me mee te nemen naar het strand. Ik zou heel graag naar de springs gaan dus even afwachten wie er mee kan, misschien dat Raini er wel voor voelt maar ik rij !!!



Ik ga beginnen met de voorbereidingen voor mijn lunch en dan misschien een dutje, zes uur in de morgen is eigenlijk te vroeg maar ja, Melly was niet meer stil te houden.



Fijne week en volgende week hoor je wel hoe het afliep



Groetjes van Mariet