Baby kriebels

haar buik staat bol
gevuld met nieuw leven
en ze zou er alles voor geven
als haar baby die grandpa zou kennen
want ondanks die tijd die al verstreek
zal zo nooit aan het feit
dat haar daddy er niet meer is
kunnen wennen


Goeiemorgen lieve mensen

Het gedicht waar ik vandaag mee begin slaat natuurlijk op Darian, Martin's jongste dochter, hoogzwanger van haar tweede zoontje. Vandaag is haar babyshower om 1 uur dus over zo'n drie uur. Ik heb twee grote pakken luiers gekocht en wat klein spul want ze heeft nog kleertjes genoeg van baby Josh en luiers is wat ze het beste kan gebruiken. Toen mijn kinderen babies waren was het simpel, ik gebruikte stoffen luiers compleet met veiligheidsspeld en plastic erom heen. Je had altijd zo'n luieremmer staan voor de vieze luiers en ontelbare machines was per week. Als ik al eens papieren luiers gebruikte, bijvoorbeeld als we naar het babybureau gingen, was er eigenlijk niet veel keuze, een paar maatjes, maar dat is nu wel even anders. Rijen, schappen vol met luiers, voor dag, voor nacht, voor het gevoelige huidje, pull ups, voor te zwemmen en ik moest er mijn leesbril voor uit mijn tas pakken want ik raakte verdwaald in luierland.

Eerder deze week begonnen we met een fikse storm natuurlijk. We wisten echt niet wat verwachten van storm Colin die vanaf de Gulf van Mexico op ons afkwam.
Maandag op het werk regen zoals ik hier nog nooit eerder zag, je zag niks buiten, het was grijs zoveel viel er in een korte tijd en sinds dat pas de voorbode was dachten we, oei, dat wordt een erge. Mensen kregen de kans om eerder naar huis te gaan maar dat werd aangeboden op het moment dat ik net afgewerkt was en het was zowaar droog toen. Onderweg een druppel hier en daar en toen ik thuis was keek ik alles buiten en binnen na, ja, ik was voorbereid. Maar. Het ergste kwam eigenlijk nooit, net voor middernacht begon het weer flink te regenen maar ik sliep door alles heen, de stroom ging nooit uit en toen ik 's morgens wakker werd was Colin al op de oceaan. Geen overstroming, mede doordat hij er zo vlug vandoor ging en ook mede door alle verbeteringen aangebracht in de afwatering in de laatste twee jaar. Er waren wat afgerukte takken in de tuin maar alleen maar klein spul. De omgeving waar we eerst woonden had een mini tornado en er was schade aan daken en schuurtjes maar dat was het wel weer.

Dinsdag morgen moest ik naar de lever specialist, dokter Roy vertelde me dat de bloeduitslag hetzelfde beeld toonde als in december, nog steeds dat ene enzym verhoogd en hij snapte niet echt waar dat van kwam, hepatitis was het zeker niet, ik ben niet diabeet en de scan vertoonde geen tumor of andere rare dingen alleen dat mijn lever iets vergroot is wat op verschillende dingen kan wijzen maar volgens hem heeft het een niet met het ander te doen. Om zeker te zijn wat er aan de hand is wil hij een MRI scan doen en misschien een lever biopsie en hij wilde dat ik een afspraak maakte voor over 4 weken. Ik zei, lekker niet want ik ga op vakantie. Ok zei hij, dan in september of zo, hij scheen zich niet echt ongerust te maken, hij denkt ook dat de enzym verhoging te maken heeft met eventueel botaanmaak in mijn enkel – toch een breuk – en adviseerde om te blijven eten zoals ik doe en niet te veel te drinken – hij bedoelt alcohol natuurlijk.

Woensdag was het mijn beurt voor dokter Leon, mijn cardioloog. De stress test kwam terug als normaal, niks aan het handje – gelukkig – en we praatten 4 minuten over mijn uitslag en gezondheid en de rest van de tijd over politiek. Hij vroeg me hoe ik als Nederlander aankeek tegen de verkiezingen. Hij is van Colombia, zijn broer die les geeft aan de universiteit is ook met een Nederlandse getrouwd. Ik vertelde hem dat ik het een circus vind en hij was het volledig met me mee eens.
We maakten een nieuwe afspraak voor over 4 maanden zodat ik wegkom met mijn FMLA en het zeker nog in dit jaar valt voor de verzekering.

Ik vond een foto van hem, hij is in het echt knapper als op die foto, gewoon een hele charmante man !!!

http://www.jaxhealth.com/doctors/doctor-profile/?id=1636

Donderdag op het werk werd ons verteld dat per maandag er geen quality team meer bestaat, alle vijf, Lisa, Corey, Kimberly, Maria en ik gaan maandag gewoon weer de hele dag aan de telefoon. Ook het team waar Gene, mijn buurman, in zat wordt opgeheven. Dat is natuurlijk wel balen aan de ene kant, ik vond die drie uurtjes per dag heel ontspannend, geen klanten, geen stress en ik ga er ook hierdoor 160.00 per maand op achteruit in salaris maar de pluskant, ik hoef nu niet meer te stressen dat ik mijn productieve uren haal voor de bonus, zoals Cruijff al zei, elk nadeel heb z'n voordeel !!!

In de laatste pauze van de dag werd Steve in mijn team in zijn voet gestoken door een schorpioen. Waarschijnlijk toen hij buiten rondwandelde kroop het beestje in zijn schoen en binnen voelde hij een steek, zoiets als een wespensteek – de schorpioenen die we hier hebben zijn klein en hun steek is niet dodelijk -, hij doodde het dier, het was ongeveer 5 cm lang en donkerbruin.

Vrijdag was het weer zover, na de maand april overgeslagen te hebben – anderen moeten ook een kans krijgen – was ik voor de vierde keer in de vijf maanden van dit jaar employee of the month plus in de top tien voor R3 en R30. Dus, drie sterren boven mijn hoofd, 3 chocolade repen op mijn bureau en een parkeerpas voor voor de deur in mijn zak !!!

En toen was het weekend, drie dagen lang niks doen of zoiets !!!

Eerder deze week had ik een gesprek met zowel Ian als met Raini die weer eens mot heeft met haar vriendin Star, ze zijn niet op elkaars facebook, het is een on/off relatie en bracht de situatie op de tafel, meer stress, minder centjes, niemand die iets doet, afwas stapelt zich op, vliegen die daar op afkomen, fornuis vies en nu een pit helemaal uit. Elke keer vragen om het gazon te maaien en zo. Ik vertelde beiden dat dit niet zo langer meer gaat en we gaan regels opstellen dus ik heb een schema gemaakt, Raini verantwoordelijk voor hun badkamer en de keuken/fornuis. Ian elke week gazon maaien en de afwas doen en ze zeiden beiden mee te werken.

Raini was vrijdag avond uit geweest naar Incahoots, een club voor voornamelijk lesbische vrouwen met vrienden en een van haar vriendinnen, Amanda, was dronken en begon met een andere meid te vechten. Raini wilde uit elkaar halen en Amanda greep haar bij de keel en liet een flinke krab achter dus gistermorgen al vroeg kwam Raini naar me toe of ik mee naar het politie bureau wilde gaan om aangifte te doen. Ik had andere plannen maar hey, wat wil je. Daar aangekomen bleek het bureau dicht in het weekend en ik ging met een huilende Raini -achteraf ook huilend door de ellende met Star waar ik toen nog niks van wist, Facebook vertelde me later wat er aan de hand was – en ze belde vanuit de auto de politie die langs zouden komen. Ik zette haar bij ons huis af en ging eerst brood halen bij de kerk en wat boodschapjes doen. De politie ziet dit soort dingen natuurlijk niet als spoed dus na een uur of zo was er nog niemand en Raini ging enorm stressen. Ik pakte mijn biezen want er was een barbecue van de vakbond van het werk en ging naar Union Hall. Ik was er om half twaalf – het begon om 11 uur – maar we kregen niks te eten tot half twee. Ik zat aan een tafel met allemaal gepensioneerde medewerkers, allemaal vrouwen van in de tachtig en negentig die direct vroegen, werk jij nog? Het was gezellig, ik haalde drinken voor hen, ketchup en koekjes en servetjes en ze zaten toen het eten kwam enorm te schransen, maakten niet een maar twee borden klaar, nadat ze gegeten hadden werd er nog eens royaal opgeschept, er werd om alufolie gevraagd want dat ging mee naar huis voor de zoon die bij hen woonde of gewoon voor de volgende dag.
Er was lekkere kip, hamburgers, braadworstjes en heerlijk potato en coleslaw.

Toen ik thuis kwam was Raini werken maar Ian vertelde dat de politie uiteindelijk toch langs gekomen was maar er was geen proces verbaal opgemaakt want het was natuurlijk alleen Raini's kant van het verhaal, ik kan me voorstellen hoe zij daarop reageerde, ik was blij dat ik toen niet thuis was !!!

Een snel bezoek aan Susan, haar conditie is al heel wat beter, ze kan weer vanalles zelf, ze had zelfs haar lange haren, tot op haar kont, alweer gewassen.
Toen ik thuis kwam voelde ik me heel erg fit en heb ik achter het gazon gemaaid, het was midden dertig graden dus loeiwarm maar ik heb me uitgeleefd, liters zweet en toen lekker onder een koude douche. Ian kwam kijken en zei, hey dat is mijn werk, ik zei laat me nu maar even, jij kunt de voorkant doen.

Doordat ik redelijk goed gegeten had met de lunch had ik helemaal geen honger meer 's avonds en Ian pakte een pizza uit de diepvries.

Zo dadelijk ga ik een kipje braden, maiskolven erbij en hij heeft zijn lunch en dinner, ik neem aan dat Darian wel wat te eten heeft vanmiddag. Geen badpak want de pool is taboe vandaag, tenslotte is het een babyshower.

Nog vier weekjes en ik ben weer terug thuis.

Morgen is Frans Hillen jarig, proficiat !!!

liefs...Mariet