Afscheid van David en Alan

De windj maakte mich wakker
de raegen kletterde op mien raam
en zoe as elke morge als ich wakker waer
fluusterde ich auch noe diene naam
goeiemorgen mien leef
weer unne nieje daag zonger dich
maar as ich nao dien foto kiek
tovert det toch unne glimlach op mien gezich

Goeiemorgen lieve lezers,

Een perfecte morgen om gewoon lui te zijn, uitslapen tot 10 uur – Raini zei, wat ben jij laat op – en als ik naar buiten kijk is het donker, winderig en nat dus geen weer om ergens naar toe te gaan anders dan shoppen. Ik bracht snel tussen de regendruppels door wat brood naar de boom in de achtertuin waar twee spechten en meneer en mevrouw cardinal al op me zaten te wachten, die vonden vast ook dat ik laat was, normaal is het nog bijna donker als ik dit 's morgens doe.
De dagen worden langzamerhand weer langer, het is al niet meer pikkedonker om 6 uur maar meer om kwart over zes en over een paar weekjes kan ik weer 's avonds naar huis rijden zonder de lichten aan, veel veiliger hier, vooral op de snelweg waar de afgelopen week weer diverse ongelukken gebeurden en dan moet je bedenken dat ik maar een paar kilometers op die weg rijd elke dag.

Afeglopen week was de week van het gokken met de jackpot van woensdag op maar liefts 1.5 miljoen dollar en laat me maar even vertellen, ik heb helemaal niks gewonnen, dat heet geen geld maar ik was wel gelukkig in andere zaken en die doen er soms veel meer toe in het leven. De jackpot viel, drie gelukkige winners, in midden Florida, in Tennessee en in California gaan dit superbedrag delen, ik gun die mensen dat ze er verstandig mee omgaan maar meestal is het snel op al denk je dat dit nooit zou lukken.

Zondag avond keken de meiden – die trouwens sinds een paar weken weer een echt stel zijn met alles erop en eraan, ik geloof dat er een ultimatum gesteld was en toen is de een toch overstag gegeaan, ik noem geen name hehe – naar The Martian aan het kijken. De muziek in die film is van David Bowie's album Ziggy Stardust and the Spiders from Mars en mijn aandacht werd getrokken door de song Starman, ik had hem al zo lang niet meer gehoord. Mijn blog vorige week ging over tijd en de regen : Time may change me but I cant trace time was de achterliggende gedachten. Het lied van Bowie heet Changes en is perfect wat betreft tekst en muziek, het is mijn favoriete song van hem.

Maandag morgen wordt ik wakker en daar is het zwart op wit op mijn scherm, David Bowie is niet meer, ik dacht, wat is dit allemaal vreemd, gisteren de gedachten out of nothing en dan dit bericht

https://www.youtube.com/watch?v=WpE2l7QqPac

Nog meer getroffen werd ik deze week door het overlijden van een van mijn absoluut favoriete acteurs, Alan Rickman die ik immens bewonder. Vooral Sense and Sensibility kan ik honderd keer bekijken en genieten van zijn rol als kolonel Brandon. De man had ogen die emoties zo mooi konden tonen, verdriet, vreugde en dat was dus datgene waarvoor ik direct ciel toen ik hem zag. Hij was vol humor maar kon ook een perfecte slechterik – de briljante rol als de Sheriff in Robin Hood en Hans Grueber in Die Hard – neerzetten. Hij is niet meer, zijn vrouw met wie hij 40 jaar samen was blijft alleen achter.

Maar dan denk ik ook, ja je verliest iemand van wie je houdt maar wat ben je rijk met allemaal de materialen die achterblijven. Wat zouden heel veel mensen die achterblijven niet geven voor een stukje film, een recording van een stem, foto's zijn fijn maar ze zijn statisch, je lief zien bewegen en horen, dat is toch zoveel meer en troost een klein beetje in dat immense verdriet.
Het is voor iedereen anders, misschien zijn er mensen die er juist meer moeite mee hebben om zulke dingen te zien en te horen, ik vind het fijn dat ik die dingen van Martin heb.

Iets anders wat ik fijn vind is wat ik deze week besteld heb, voor ons, een zilveren ring met onze namen in gegraveerd en onze geboortemaand stenen, hij is simpel want dat vind ik mooi voor zoiets maar een mooi aandenken en ik zal hem over een paar weken kunnen dragen en dan nooit meer afdoen.
Toen de vrouw bij Walmart de order in haar bestelboek schreef, kwam er een nummer voor te staan, 714, Martin's favoriete nummer en een knipoog van boven, go for it baby !!!

Gisteren ben ik nog meer veramerikaanst denk ik, Susan en warenb aan het yardsalen, het is vrij rustig om deze tijd van het jaar maar we vonden er een paar en de laatste had een koelkast te koop, zo'n mini fridge waar ik al lang naar op zoek was. Hij kostte 25 dollars en zag we behalve stoffig heel goed uit met een piepklein vriesvakje maar dat deert niet. Hij staat nu op mijn slaapkamer – echte Amerikanen hebben dat haha – en vervangt het tafeltje langs Martin's kant van het bed, is ook net zo groot trouwens. Ik ga er mijn pilsjes in zetten en misschien wat lekkere snacks en chocolade want de zomer komt er weer aan en dan breng ik meer tijd door in de kamer, nu trouwens ook al veel meer omdat hij koel is en nu omdat het behaaglijk is onder de dubbele dekens.
Woensdag was het ruiten krabben, het had gevroren maar gisteren kon ik weet een tshirt en de sandalen in blote voeten aan, zo gaat het hier op en neer, dinsdag wordt weer vorst verwacht.

Ik ga de koelkast vanmiddag aanzetten, dan heeft ie 12 uur op die plek gestaan zonder te verplaatsen.

Ook een verrassing in de mail deze week, een lief pakje van Ted en Martin met een spreukenboekje, een zakje houten lieveheersbeestjes en lavendel voor in mijn kleerkast, heel erg bedankt en de mooie vlinderkaart hangt aan de muur.

Tja en dan is daar die kerstboom, ik ben het aan het uitstellen om het op te ruimen, dat is heel duidelijk. Ik wil niet een lege hoek in de kamer, nog niet dus ik laat hem nog wat langer staan, de naalden vallen er niet af, hij droogt gewoon een beetje uit maar ruikt nog steeds ofschoon de geur in de woonkamer nu meer naar hyacint neigt, mooie witte die ik deze week kocht, Martin hield erg veel daarvan dus ze staan bij zijn foto.

Allemaal een fijne week gewenst....Mariet xx