Ik blijf vandaag thuis !!!

vandaag
veranger ich miene naam in Olaf
waorom huur ich dich zegge
nou, dees hets is vuuls te vuul
det neume ze grenze verlegge
ich wil waal unne sjnieman zien
veur unne daag of twie
lekker de kaoj opzeuke
in ies en kaoj en sjnie
want dit, det hels se neet lang vol
ben al hiel broenverbrandj
dus ich zit binnen met de airco op 12
in dit super heite Florida landj

Hallo lieve mensen,

Vandaag officieel 37.2 graden in dit zonovergoten en kurk en kurk droog land. Voor het gevoel nog een paar graadjes erbij vanmiddag. Het hoogste wat we de afgelopen week haalden was 43C maar daar gaan we vandaag zeker overheen.

Afgelopen week zaterdag na het garagesalen had ik al rode schouders maar zondag in het zwembad kwam daar nog wat bij want natuurlijk als je een badpak draagt zijn er ineens delen van je velletjke die normaal niet aan de zon worden blootgesteld en dan gaat het snel.
De bedoeling was om bij Darian te gaan zwemmen maar dat werd gedwarsboomd door het idiote feit dat beide zwembaden op slot waren en niemand wist waar de sleutels waren. Raini was ontzettend pissig – dat gaat snel – en toen heeft darian met een vriendin gebeld die hier even verderop woont in een trailerpark. De handdoeken in de tas, met zijn allen in een snikhete auto en eindelijk, een mooi ruime blauwe pool maar het water was een beetje soepig, toch zo'n 30C dus echt verkoeling, nee dat was er niet. Ravyn en baby Josh hadden dolle pret en we speelden en plonsten een uurtje of twee. Daarna naar huis, ik had geen zin in eten en gelukkig hoefde dat ook niet. Ik was weer flink verbrand op mijn schouders, nu is het meeste rood weg en mijn armen zijn bruiner als ooit.

Ook hoorde ik van Donna, aangezien de huurbaas er op stond dat de Kia weg moest had ik haar laten weten of ze me kon vertellen of ze hem nog wilde voor haar kleinzoon. Dat was niet het geval maar ze wist wel iemand anders die interesse had en ik kreeg een telefoon nummer. Direct bellen en ja hoor, mijn vraagprijs was goed en binnen een uurtje was de Kia weg !!

Daarna toch maar eens Lowe's gebeld over mijn deur, blijkt dat ze me niet konden vinden op naam of telefoon nummer. Uiteindelijk na het nummer van de kassabon gegeven te hebben, ja hoor, jammer mevrouw maar er is niks voor u besteld, ja maar ik heb al betaald en al. Sorry mevrouw, we gaan dat alsnog doen en bellen als ie er is...ja ja, dat heb ik al eens gehoord.

Dinsdag op mijn voicemail een bericht, uw deur is er, kom maar halen en we helpen u met de deur in de auto te doen.
Woesndag avond – want dinsdag moest dat gras voor gemaaid worden, heet of niet – Susan opgetrommeld met haar station car en wij naar Lowe's. En weet je wat, ze konden de deur niet vinden !!! Het duurde bijna anderhalf uur voordat de deur in de auto lag en wij eindelijk huiswaarts keren konden. Ik had voor een manager gevraagd en al maar nee hoor mevrouw, we hebben geen manager nodig, we regelen het wel voor u.
Thuisgekomen dacht ik, dit pik ik absoluut niet dus bellen naar de customer service en een klacht indienen. Vrijdag kreeg ik een telefoontje van een manager ter plaatse, excuses natuurlijk, smoesjes waarom het niet gelukt was, maar ook de belofte om er zeker werk van te maken – ik heb gezegd, eerste en laatste keer voor mij bij Lowe's want er zijn heus nog wel andere winkels. De deur staat nu in de garage en ik wacht op Ian om hem in te hangen.


Nu wat anders, dinsdag op mijn werk kreeg ik een verrassend bericht, de quintile van mei, van alle tech support medewerkers in het zuid oosten van de US, maar liefst negen staten en we praten over duizend plus medewerkers was ik geeindigd als nummer zes !!! Lori straalde van oor tot oor en zij dat ze het een formidabele prestatie vond.

De volgende morgen een berichtje in mijn facebook mail van Paul Weelen, mede eigenaar van uitgevery TIC in Maastricht, mijn tekst gecombineerd met een gedicht genaamd Grenze verlegge is opgenomen in het nieuwste Platbook, nummer 14 alweer en mijn boekje is onderweg naar hier.

Daar doen we het voor, de lichtpuntjes op hete dagen maar eigenlijk op elke dag. Dat kan een leuk bericht zijn maar ook gewoon een vlindertje, een liedje op de radio of hele mooie wolkenformaties in een verder strakblauwe lucht.

Dat moet ook wel want ik kreeg ook een paar verdrietige berichten deze week die ik nog even moet laten zakken en plaatsen, ik voel me zo machteloos als mensen vechten tegen de akelige ziekte die kanker heet en waar ik zo goed bekend mee ben, je wilt helpen maar je kunt zo weinig en soms klinken woorden zo vlak, ze zijn al honderduizend keer gebruikt maar bij mij zijn ze ontzettend gemeend en ik wilde wel dat ik iets nieuws kon verzinner, hoe gemakkelijk is het dan als je gewoon naar iemand toe kunt lopen en die persoon een dikke knuffel kunt geven, dat zegt soms zoveel meer als woorden.

Twee vrouwen die zoveel moed hebben, zoveel liefde en die ik ontzettend bewonder in hun strijd en hoe ze er mee omgaan, ik hou van jullie allebei !!


Na een hete week en na een paar goede nachten want uiteindelijk ben ik gezwicht voor de hitte en heb 's nachts de airco en de ventilator aan moest ik gistermorgen al om zes uur op, Raini moest om 6.45 naar het werk gebracht worden en daarna zouden mum en Myra me even na zevenen komen ophalen om naar Ocala te rijden, een ritje van ongeveer 2 uur. Onderweg stoppen we altijd halverwege om bij Krystal's een hapje te eten, niet mijn keuze want ik doe geen hamburgertjes als ontbijt maar ze hebben wel lekker rosti sticks en met een pakje jus d'orange erbij was het toch lekker.

Rond 10.00 uur kwamen we uiteindelijk aan in Pedro, zo heet het plaatsje waar tante Bertha woont, piepklein, out in the country op ongeveer 15 minuten van Ocala. Het is gewoon heerlijk daar op het platteland, overland grote boerderijen met voornamelijk paarden, je krijgt een soort Dallas gevoel als je de uitgetrekte weien met de witte hekken erom heen ziet.

Tante Bertha woont in een klein huisje in een grote tuin, heel wild zoals ik dat graag zie, met een reuze eikeboom met varens en mos erin en een bos erachter. Haar tuin is vol met klimmende lelies, varens en passie bloemen op de hekken, je ziet er meer vlinders dan ergens anders en het is gewoon een plaatje. Ik zou me heel goed kunnen voorstellen om daar te wonen. Ze is de enige zuster van mum en 80, ze heeft kanker gehad maar ging door allerlei behandelingen zoals chemo en op dit moment is de kanker in remissie, een stilstand die hopelijk lang duurt. Ook had ze recent wat problemen met haar hart en ze heeft een stent ingezet gekregen. Ze was altijd heel fragiel maar mede door het feit dat ze niet meer zo rondrent en ook haar medicatie had ze een paar kilo erbij en dat stond haar goed.
Ze is een lief mens en kent haar zus denk ik beter dan iemand anders. Zij en ik waren een tiental minuten alleen in haar keuken en toen vertelde ze dat het haar so peet van Martin maar dat ze heel goed begreep dat hij zijn moeder en broer niet meer wilde zien die laatste maanden en ze zei : you are a good wife, you looked after him and did everything according to his wishes, I am so glad that you were there for him. Dat voelde zo goed, weinig woorden nodig om te snappen wat ze bedoelde.

De zussen hadden geen zin om ergens anders naar toe te gaan – normaal gaan we yardsalen, dan naar de begraafplaats midden in het veld waar hun ouders en tante Bertha's man Paul rusten en dan eten – dus Myra en ik trokken er alleen op uit. Zij verontschuldigde zich dat ze druk had proberen uit te oefenen op mij en dat het niet zo bedoeld was, we klaarden wat dingen maar yardsalen, die vonden we nooit alleen een Good Will winkel met heel veel nieuwe en tweedehands spulletjes vooral kleding
Daarna stopten we bij Red Lobster, kregen lekker sweet tea en een voorafje in de vorm van een pizza met krab en kaas en tomaat, heerlijk gewoon terwijl we op onze betslling wachtten. We deelden de rekening en togen terug naar de zusjes die samen een legpuzzel maakten en aten. Daarna trok ik de tuin in meet een schop en een emmer om wat planten uit te graven, passie bloem, de lelies en een plantje wat mijn moeder vroeger altijd in potten had op de vensterbank en wat gewoon door het hele bos van tante Bertha groeit, hopelijk slaan ze aan want de lange rit naar huis in de hitte zal duidelijk niet goed zijn geweest. De auto volgeladen met zakken en emmers en pakken, God weet wat er allemaal in zit, een mooie vissenkom die in het schuurtje stond en die ik van haar kreeg en de polanten togen we om kwart voor vier weer richting Jacksonville. Halverwege weer een stop, deze keer voor een overheerlijke ananas milkshae en rond zeven uur was ik weer thuis, direct de plantjes in de grond en alles goed water geven, Vrijdag hadden we wat regen gehad maar veel te weinig, gisteravond hoorde ik donder maar geen druppel water.

https://en.wikipedia.org/wiki/Gloriosa_(genus)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Passiflora_incarnata




Ik vond mijn bed vrij vroeg en genoot van een serie op Netflix en voor de afwisseling twee flesje Stella Artois en sliep tot vanmogen half tien.
Vandaag doe ik helemaal helemaal niks, ik kijk tv en verroer verder geen vin want buiten is taboe behalve dadelijk snel even de was ophangen.

Morgen ga ik een strijd aan met de belastingdienst, de IRS, ik heb twee weken geleden al mijn achterstallige belasting van afgelopen jaar in een keer afgelost en nu beginnen ze ineens geld van mijn rekening af te halen terwijl ik al een regeling voor 4 termijnen had met hen, zal interessant worden, eerst maar eens zien hoe lang het duurt om met een persoon te spreken.

Op 26 juni is Lauri jarig, ik wens je een fijne dag en proficiat !!

Op naar de volgende uitdaging, ik hoop alleen dat het minder heet wordt maar dat ziet er niet naar uit voor de komende 10 dagen

liefs...Mariet