Ieuwigheid
Blijf op de hoogte en volg Mariet
03 Maart 2013 | Verenigde Staten, Jacksonville
Dao Baove, sjteit dao alles sjtil
gen klok verreuijt de tied
minute, oere betaekene niks
dus haes se auch genne sjpiet
van druk druk en van alsmaar sjpooije
alles geit zoe zinne gang
te laat komme is der neet mier biej
alles lupt vanzelf, ben maar neet bang
maar as gae den nao onger kiekt
zeet gae den mien angst
det ich uch mis en neet meer zeen
det dae dreamcatcher uch beeltenis vangt
dus kom gerus soms op bezeuk
in mien dreume in de nach
ich verwelkom elk waord elk gebaar
ich mis uch allebei, nog sjteeds
en as gae tied hubt, weit det ich wach
Goeiemorgen lieve mensen
En ja hoor, vanmorgen werd ik wakker, tien op zeven, dat is Martin’s schuld want die maakte mij niet eerder wakker omdat hij, voor het eerst sinds tijden ook zo lang sliep (normaal is hij om 4 uur klaarwakker) dus ik zit iets later aan de koffie. Ik werd dus wakker, de zon scheen al volop en het is weer wit buiten, de rijp op de daken en het gazon beloofd een koude dag en ook voor de komende nacht gaan we weer volop onder de nul. Heel uitzonderlijk voor de tijd van het jaar hier.
Gisteren voelden we het al aankomen want het was behoorlijk fris op onze wekelijkse wandeling, een koude wind verwaaide mijn haren. Na het vorig weekend twee dagen op rij meer dan een uur gewandeld te hebben met Susan (ik voelde het in mijn benen op maandag – waar is de konditie) besloten we dit dit weekend weer te doen. Behalve wandelen natuurlijk veel bijkletsen want er was weer vanalles gebeurd in Susan’s leven, haar zoon en schoondochter, de ouders van Rheannon, gaan uit elkaar dus dat is behoorlijk heftig.
Zoals ik al eerder meldde is Raini eindelijk in haar nieuwe (nou ja nieuw) appartement getrokken. We gingen donderdag even langs om te kijken hoe het er uit zag. Het is piepklein maar gezellig. Begane grond (het lijkt veel op een trailer van binnen) – kleine woonkamer 4x4 en twee slaapkamers, twee badkamers. Ravyn was logeren en die sprong gelijk in opa’s armen toen ze ons zag. Ze verkondigde dat ze met ons mee wilde komen om bij ons te slapen. Toen ik haar vertelde dat we geen bed voor haar hadden zei ze, oma, will you buy me a bedroom ? Ik vroeg haar wat ze later wilde worden als ze groot was, ze zei met haar handen in haar zij en een grote grijns…I want to be a BOY en toen ik vroeg hoe ze dat wilde doen zei ze, I want to get stuff.
We hopen haar binnenkort een dag hier te hebben, als Chris en Niki verhuizen midden april wil ik die vrijgekomen kamer omtoveren tot een kamer waar Ravyn al haar speelspulletjes en een bed heeft zodat ze ook bij ons kan logeren. Ze is een kleine clown en zo grappig.
Ons internet was de laatste tijd heel onstabiel, op tijd lag het plat en het was heel langzaam. De vorige week hadden we al een monteur hier die niks kon vinden, vrijdag middag kwam na een belletje van mij weer iemand langs en die vond in het kastje buiten aan de muur waar de kabel binnenkomt dat die kabel oud en verroest was dus gistermorgen stond er al vroeg een mannetje aan de deur om dit te vervangen. Hij trok een nieuwe kabel van het kastje naar de kast achter in de tuin en binnen een paar weken komt weer iemand anders om die kabel te begraven. Mijn internet is nu ineens weer flink sneller, een genot en geen zorgen meer dat ik niet online kan.
Ik ben een aantal plantjes aan het optrekken, een soort moeten grote struiken met kleurige bloemen opleveren waar vlinders en kolibri’s dol op zijn. De anderen zijn tangerines, een soort mandarijn, ik heb de pitjes geplant en er groeien al drie piepkline plantjes in mijn potten dus hopelijk in een paar jaar kunnen we onze eigen mandarijntjes eten. Ik vrees voor de anassen want deze winter is pittig en afdekken heeft niet geholpen maar ja, we beginnen gewoon opnieuw.
Op het werk heb ik de winter decoraties al de deur uitgedaan en alles is nu in een voorjaar sfeer met gezellig groen en geel en kippetjes, eitjes en mooie vlinders en bloemen. De grote poster die boven ons bed hangt, hangt nu daar aan de muur, het lijkt heel leeg in de slaapkamer zonder die poster dus ik moet even op zoek naar iets anders.
http://imagecache2.allposters.com/images/APP/SO0803_24x36.jpg
De decoraties zijn zo gekozen dat na het voorjaar ik heel gemakkelijk kan omschakelen naar het volgende thema, sprookjes. Sprookjes hebben me altijd gefascineerd, als kind al en ik had een mooie verzameling boeken. Ik denk altijd met veel plezier aan het groene boek bij ons thuis vol met sprookjes, vooral Russische. Bij Marianne thuis hadden ze ook een boek, dezelfde serie, andere kleur. Marianne’s moeder trouwens werd de afgelopen week op 28 februari 94 jaar, nog van harte tante Leen en dat U nog lang in het midden van uw kinderen, klein en achterkleinkinderen mag zijn.
Het verkeer was te gek deze week, ik stond op tijd in de file en aangezien Amerikane niet echt snappen hoe alles werkt, zijn die files langer dan ze hoeven te zijn want niemand schuift aan, bijna iedereen reageert veel te langzaam met gevold dat er grote ruimtes tussen auto’s zijn, geregeld hoor je mensen toeteren omdat bij een stoplicht op groen de voorste auto niet optrekt (ik ben altijd het eerste weg als het licht op groen springt). Donderdag sta ik weer in zo’n rij te wachten, stopt er ineens een Harley langs me met een cool dude helemaal in leer met een bandana. Hij had de stereo op zijn bike helemaal open en aangezien ik mijn raampje open had (het was nog niet echt koud) werd ik overspoeld met geluid en wat voor een geluid. Een gitaarsolo die bekend in mijn oren klonk, daarna een geweldige bas en toen een stem. Ik kende dit geluid maar kon het niet thuisbrengen. Vrijdag avond keken we naar een film, The Expendables 2 (hardstikken onderhoudende film) en hey, ineens die gitaar en stem, ik keek Martin aan en vroeg, Stevie Ray Vaughn en hij knikte, ik denk het wel. Dus op youtube en ja hoor, ik vond mijn donderdag avond file song en gisteren in de bieb heb ik gelijk een cd meegebracht. Gisteravond na de wandeling zette Martin die cd op terwijl hij chicken alfredo maakte in de keuken, wat een genot, mijn man, de muziek en daarna een heerlijk maaltje.
Gisteren moest hij eerst naar Barbara, ze belde hem na de middag, ze had een van haar 11 katten in de slaapkamer gevonden, dood als een pier en of Martin langs wilde komen om de kat te begraven, zelf kon ze dit niet. Hij vertelde me dat elke keer dat ze belt, ze aan de telefoon huilt. Ik kan het begrijpen van de kat maar soms is het om de onnozelste dingen, hij zegt dat ze waarschijnlijk helemaal op is, alle zorgen om het huis te behouden (wat haar niet weerhoudt om elke week een behoorlijk bedrag uit te geven aan allerlei pillen), haar moeder die elke dag terug komt uit het ziekenhuis, kortom een heel zorgelijk leven. De auto is nog steeds niet verkocht, ik denk dat het meer een smoesje was om Chris te weerhouden hem te gebruiken. Chris is weer ergens anders aan het werken na een fikse ruzie op zijn werk met zijn manager die ook zijn lift naar werk was, nietecht slim dus. Nu werkt hij weer op zijn oude plaats, heel wat dichterbij en ook dichtbij waar Niki werkt dus zij kan nu zijn vervoer regelen. De bedoeling is nog steeds om 12 april naar Boston te verhuizen en hij heeft me toegezegd dat ik de komende week zijn huur voor de hele maand maart krijg, ik ben benieuwd.
Het komend weekend wordt hier al de klok verzet, wij zijn altijd een paar weken vroeger dan jullie en dat betekent dat ik ‘s morgens en ‘s avonds niet meer met het licht aan hoef te rijden. Mijn lichaam moet altijd even wennen aan de verandering en ik moet nu dubbel voorzichtig zijn, ben wat meer moe dan normaal en heb al dagen flinke hoofdpijnen als ik opsta maar ik hoor dat van meer mensen, het is waarschijnlijk te wijten aan de konstante verandering van druk, weer en temperatuur dus extra slaap, veel drinken en extra fruit voor de vitamientjes peppen me wel weer op.
Op 8 maart is Frans Steeghs jarig, hij is de man van mijn lieve vriendin Mieke en wij wensen hem een geweldige dag. Als ik me goed herinner wordt hij 60 dit jaar (sorry als ik dat verkeerd heb), we hebben veel zestigers dit jaar, Vijo is het net geworden en Marianne en ik ben in december aan de beurt. Ongelofelijk als je terug kijkt, waar zijn al die jaren gebleven en ik voel me nog niet piep maar jong.
Ik wens jullie een fijne nieuwe week, geniet van het voorjaar en tot schrijfs !!
Liefs…Mariet xxxx
gen klok verreuijt de tied
minute, oere betaekene niks
dus haes se auch genne sjpiet
van druk druk en van alsmaar sjpooije
alles geit zoe zinne gang
te laat komme is der neet mier biej
alles lupt vanzelf, ben maar neet bang
maar as gae den nao onger kiekt
zeet gae den mien angst
det ich uch mis en neet meer zeen
det dae dreamcatcher uch beeltenis vangt
dus kom gerus soms op bezeuk
in mien dreume in de nach
ich verwelkom elk waord elk gebaar
ich mis uch allebei, nog sjteeds
en as gae tied hubt, weit det ich wach
Goeiemorgen lieve mensen
En ja hoor, vanmorgen werd ik wakker, tien op zeven, dat is Martin’s schuld want die maakte mij niet eerder wakker omdat hij, voor het eerst sinds tijden ook zo lang sliep (normaal is hij om 4 uur klaarwakker) dus ik zit iets later aan de koffie. Ik werd dus wakker, de zon scheen al volop en het is weer wit buiten, de rijp op de daken en het gazon beloofd een koude dag en ook voor de komende nacht gaan we weer volop onder de nul. Heel uitzonderlijk voor de tijd van het jaar hier.
Gisteren voelden we het al aankomen want het was behoorlijk fris op onze wekelijkse wandeling, een koude wind verwaaide mijn haren. Na het vorig weekend twee dagen op rij meer dan een uur gewandeld te hebben met Susan (ik voelde het in mijn benen op maandag – waar is de konditie) besloten we dit dit weekend weer te doen. Behalve wandelen natuurlijk veel bijkletsen want er was weer vanalles gebeurd in Susan’s leven, haar zoon en schoondochter, de ouders van Rheannon, gaan uit elkaar dus dat is behoorlijk heftig.
Zoals ik al eerder meldde is Raini eindelijk in haar nieuwe (nou ja nieuw) appartement getrokken. We gingen donderdag even langs om te kijken hoe het er uit zag. Het is piepklein maar gezellig. Begane grond (het lijkt veel op een trailer van binnen) – kleine woonkamer 4x4 en twee slaapkamers, twee badkamers. Ravyn was logeren en die sprong gelijk in opa’s armen toen ze ons zag. Ze verkondigde dat ze met ons mee wilde komen om bij ons te slapen. Toen ik haar vertelde dat we geen bed voor haar hadden zei ze, oma, will you buy me a bedroom ? Ik vroeg haar wat ze later wilde worden als ze groot was, ze zei met haar handen in haar zij en een grote grijns…I want to be a BOY en toen ik vroeg hoe ze dat wilde doen zei ze, I want to get stuff.
We hopen haar binnenkort een dag hier te hebben, als Chris en Niki verhuizen midden april wil ik die vrijgekomen kamer omtoveren tot een kamer waar Ravyn al haar speelspulletjes en een bed heeft zodat ze ook bij ons kan logeren. Ze is een kleine clown en zo grappig.
Ons internet was de laatste tijd heel onstabiel, op tijd lag het plat en het was heel langzaam. De vorige week hadden we al een monteur hier die niks kon vinden, vrijdag middag kwam na een belletje van mij weer iemand langs en die vond in het kastje buiten aan de muur waar de kabel binnenkomt dat die kabel oud en verroest was dus gistermorgen stond er al vroeg een mannetje aan de deur om dit te vervangen. Hij trok een nieuwe kabel van het kastje naar de kast achter in de tuin en binnen een paar weken komt weer iemand anders om die kabel te begraven. Mijn internet is nu ineens weer flink sneller, een genot en geen zorgen meer dat ik niet online kan.
Ik ben een aantal plantjes aan het optrekken, een soort moeten grote struiken met kleurige bloemen opleveren waar vlinders en kolibri’s dol op zijn. De anderen zijn tangerines, een soort mandarijn, ik heb de pitjes geplant en er groeien al drie piepkline plantjes in mijn potten dus hopelijk in een paar jaar kunnen we onze eigen mandarijntjes eten. Ik vrees voor de anassen want deze winter is pittig en afdekken heeft niet geholpen maar ja, we beginnen gewoon opnieuw.
Op het werk heb ik de winter decoraties al de deur uitgedaan en alles is nu in een voorjaar sfeer met gezellig groen en geel en kippetjes, eitjes en mooie vlinders en bloemen. De grote poster die boven ons bed hangt, hangt nu daar aan de muur, het lijkt heel leeg in de slaapkamer zonder die poster dus ik moet even op zoek naar iets anders.
http://imagecache2.allposters.com/images/APP/SO0803_24x36.jpg
De decoraties zijn zo gekozen dat na het voorjaar ik heel gemakkelijk kan omschakelen naar het volgende thema, sprookjes. Sprookjes hebben me altijd gefascineerd, als kind al en ik had een mooie verzameling boeken. Ik denk altijd met veel plezier aan het groene boek bij ons thuis vol met sprookjes, vooral Russische. Bij Marianne thuis hadden ze ook een boek, dezelfde serie, andere kleur. Marianne’s moeder trouwens werd de afgelopen week op 28 februari 94 jaar, nog van harte tante Leen en dat U nog lang in het midden van uw kinderen, klein en achterkleinkinderen mag zijn.
Het verkeer was te gek deze week, ik stond op tijd in de file en aangezien Amerikane niet echt snappen hoe alles werkt, zijn die files langer dan ze hoeven te zijn want niemand schuift aan, bijna iedereen reageert veel te langzaam met gevold dat er grote ruimtes tussen auto’s zijn, geregeld hoor je mensen toeteren omdat bij een stoplicht op groen de voorste auto niet optrekt (ik ben altijd het eerste weg als het licht op groen springt). Donderdag sta ik weer in zo’n rij te wachten, stopt er ineens een Harley langs me met een cool dude helemaal in leer met een bandana. Hij had de stereo op zijn bike helemaal open en aangezien ik mijn raampje open had (het was nog niet echt koud) werd ik overspoeld met geluid en wat voor een geluid. Een gitaarsolo die bekend in mijn oren klonk, daarna een geweldige bas en toen een stem. Ik kende dit geluid maar kon het niet thuisbrengen. Vrijdag avond keken we naar een film, The Expendables 2 (hardstikken onderhoudende film) en hey, ineens die gitaar en stem, ik keek Martin aan en vroeg, Stevie Ray Vaughn en hij knikte, ik denk het wel. Dus op youtube en ja hoor, ik vond mijn donderdag avond file song en gisteren in de bieb heb ik gelijk een cd meegebracht. Gisteravond na de wandeling zette Martin die cd op terwijl hij chicken alfredo maakte in de keuken, wat een genot, mijn man, de muziek en daarna een heerlijk maaltje.
Gisteren moest hij eerst naar Barbara, ze belde hem na de middag, ze had een van haar 11 katten in de slaapkamer gevonden, dood als een pier en of Martin langs wilde komen om de kat te begraven, zelf kon ze dit niet. Hij vertelde me dat elke keer dat ze belt, ze aan de telefoon huilt. Ik kan het begrijpen van de kat maar soms is het om de onnozelste dingen, hij zegt dat ze waarschijnlijk helemaal op is, alle zorgen om het huis te behouden (wat haar niet weerhoudt om elke week een behoorlijk bedrag uit te geven aan allerlei pillen), haar moeder die elke dag terug komt uit het ziekenhuis, kortom een heel zorgelijk leven. De auto is nog steeds niet verkocht, ik denk dat het meer een smoesje was om Chris te weerhouden hem te gebruiken. Chris is weer ergens anders aan het werken na een fikse ruzie op zijn werk met zijn manager die ook zijn lift naar werk was, nietecht slim dus. Nu werkt hij weer op zijn oude plaats, heel wat dichterbij en ook dichtbij waar Niki werkt dus zij kan nu zijn vervoer regelen. De bedoeling is nog steeds om 12 april naar Boston te verhuizen en hij heeft me toegezegd dat ik de komende week zijn huur voor de hele maand maart krijg, ik ben benieuwd.
Het komend weekend wordt hier al de klok verzet, wij zijn altijd een paar weken vroeger dan jullie en dat betekent dat ik ‘s morgens en ‘s avonds niet meer met het licht aan hoef te rijden. Mijn lichaam moet altijd even wennen aan de verandering en ik moet nu dubbel voorzichtig zijn, ben wat meer moe dan normaal en heb al dagen flinke hoofdpijnen als ik opsta maar ik hoor dat van meer mensen, het is waarschijnlijk te wijten aan de konstante verandering van druk, weer en temperatuur dus extra slaap, veel drinken en extra fruit voor de vitamientjes peppen me wel weer op.
Op 8 maart is Frans Steeghs jarig, hij is de man van mijn lieve vriendin Mieke en wij wensen hem een geweldige dag. Als ik me goed herinner wordt hij 60 dit jaar (sorry als ik dat verkeerd heb), we hebben veel zestigers dit jaar, Vijo is het net geworden en Marianne en ik ben in december aan de beurt. Ongelofelijk als je terug kijkt, waar zijn al die jaren gebleven en ik voel me nog niet piep maar jong.
Ik wens jullie een fijne nieuwe week, geniet van het voorjaar en tot schrijfs !!
Liefs…Mariet xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
