Hullah hoop oppe sjtoep

Ich dreumde det ich in Kessel waas
op unne zomerdaag
de Maas sjitterde in de felle zon
de windj bloos unne vlaag
ich huurde in de verte blaosmuziek
en ut geurde nao zondigse soep
de sjtraote ware vol met luuj
idderein zoot oppe sjtoep
ze zjweide nao mich en lachte
en vrooge wie geit ut met dich
dao in de verte euver de ploens
ich herkende idder gezich
miene pap en mien mam
mien zus, mien breurs, allemaol mich zoe leef
ich dach nog, neet wakker waere, neet noe, nog neet
maar det holp niks, miene auge ginge aope
ich waas effe toes, vreugde maar auch un bietje verdreet


Lieve mensen

We hebben weer een hete vochtige week achter de rug en de komende week kunnen we hetzelfde verwachten, veel regen en als de zon dan weer achter de wolken uitkomt is het bakken en stoven. Maandag, Independence Day was heel erg zonnig en niet een spatje water uit die strakblauwe lucht. Je kon dan ook overal de barbecues ruiken, wij waren natuurlijk weer uitgenodigd bij Raini, hotdogs en hamburgers stonden op het menu, totdat de kok dat menu op het laatste moment veranderde zoals heel vaak. Toen we arriveerden bleek dat de dogs en burgers waren vervangen door kip uit de oven, aardappelsalade en broccoli, ook heel lekker trouwens.
Eerder die dag had ik al afscheid genomen van Rheannon die na twee maanden bij opa en oma weer met haar ouders naar South Carolina ging. We zien haar niet meer tot Thanksgiving, laatst November en ik mis haar grapjes en gegiechel. Susan vond het maar niks natuurlijk, dat lege huis dus de familie was amper de uitrit uit en ze hing al aan de phone, of ik mee ging shoppen. Natuurlijk zei ik niet nee, ze heeft overal kortingpasjes voor en we gingen naar de Kmarkt waar ik wat kleine dingetjes kocht zoals een verjaardagskadootje voor de tweeling, Jackson en Brody die komende week 3 worden. Ook kocht ik een hullah hoop, nu heb ik er als kind nooit een gehad en ik was altijd gefascineerd door zo’n ring. De mijne is paars met glitters en maakt een ritselend geluid als je hem gebruikt. Ik dacht, dat is een goede manier van fitness en nog leuk ook dus toen ik thuis kwam direct proberen of het nog lukte. Het resultaat was tevredenstellend maar Martin moest er erg mee lachen en zei….vooral doorgaan met oefenen baby !!!

Deze week stonden de kranten en het nieuws bol van twee zaken…de spaceshuttle Atlantis en Casey Anthony.

Het was de laatste lancering van een spaceshutle, de Atlantis ging vrijdag morgen om 11 uur de ruimte in. Even zag het er naar uit dat de lancering waar echt een heleboel mensen op af waren gekomen uitgesteld moest worden vanwege het weer, een heel bewolkte hemel en dreigende onweersbuien zouden wel eens roet in het eten kunnen gooien maar ze waagden het er maar toch. Wij zagen natuurlijk niks door die bewolking maar op tv is he took nog steeds een machtig gezicht. Deze lancering betekende een einde aan een indrukwekkend tijdperk met ruimtereizen, ups en downs. We herinneren ons natuurlijk de verschrikkelijke ramp in 2003 met de Columbia die terugkerend naar de aarde verongelukte.

http://en.wikipedia.org/wiki/Space_Shuttle_Columbia_disaster

Ook nog op ons netvlies gebrand is de ontploffing van de Challenger bij de lancering in 1983. Martin herinnert zich dat hij bij een vriend buiten stond en het ruimteveer zag ontploffen. De cockpit met de 7 astronauten bleef intact bij de ontploffing maar viel 16 km naar beneden in de oceaan en niemand overleefde dit.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Challenger_(ruimteveer)

Nu is er dus een einde gekomen aan dit tijdperk, er zullen natuurlijk nog wel raketten worden gelanceerd hier in Florida maar de spaceshuttles worden ontmanteld of gaan naar musea, hier in de US

Grote attentie van de media over de hele wereld voor de rechtszaak van Casey Anthony, het had meer belangstelling dan de O.J, Simpson zaak maar dat is natuurlijk ook te wijten aan het internet. Casey, een alleenstaande moeder woonde met haar dochtertje Caylee van bijna 3 bij haar ouders maar vertrok in juni 2008 met haar dochterje en was weg gedurende een maand, haar moeder vroeg meerdere malen naar haar kleindochter aan de telefoon maar kreeg zeer vage antwoorden, Caylee zou bij een babysit zijn. Later hoorde zed at Caylee zou zijn ontvoert door diezelfde babysitter. In de tussentijd vermaakte moeder Casey zich met feestjes en in nachtclubs terwijl ze claimde dat ze het druk had met werken. Later die maand kregen de ouders bericht dat hun dochters auto opgepikt was en dat ze het voertuig tegen betaling konden ophalen. Toen ze dat deden en de achterklep openden roken ze een sterke rottingsgeur. OP 15 juli deed de grootmoeder van Caylee aangifte van vermissing bij de politie en kwam er een grote zoekactie naar de peuter op gang. Speculaties alom natuurlijk maar de moeder hield vol dat de nanny haar kind had meegenomen. De baan die ze claimde te hebben was gelogen en ook haar andere uitspraken waren zeer twijfelachtig. Ze werd gearresteerd en het mediacircus begon op volle toeren te draaien. In augustus van datzelfde jaar, een meteropnemer belde politie met informatie over iets in het bos dat hij gezien had maar de politie ging dit niet na tot een aantal maanden later in December. Toen vonden zee en vuilniszak met de stoffelijke resten van Caylee maar toen konden ze al niet meer zien hoe de peuter overleden was. Wel was te zien dat op het gezichtje resten van tape zaten en de moeder werd moord ten laste gelegd. Na veel onderzoeken van de politie begon het proces eindelijk op 24 mei 2011. Casey hield vol dat ze onschuldig was ofschoon ze uitspraken deed die elkaar volkomen tegenspraken en in de ogen van het Amerikaanse publiek was ze schuldig. Haar pleidooi dat ze onschuldig was betekende dat als ze zou worden veroordeeld, ze de doodstraf zou kunnen kijken. De verdediging ging voor de versie dat de peuter per ongeluk was verdronken in het zwembad van de familie en doordat de moeder in een shock was dumpte ze het lichaampje in het bos met behulp van haar vader. Verder werd er natuurlijk van allerlei dingen bij gehaald zoals misbruik in de moeder’s jeugd wat zou moeten verklaren waarom ze zo reageerde en loog tegen de politie. Haar vader heeft dit altijd ontkend. De jury had 11 uur nodig om tot de conclusie te komen dat er niet genoeg bewijzen waren voor moord en sprak Casey vrij op alle punten zoals moord, kinder misbruik maar ze werd wel schuldig gevonden aan liegen tegen de politie en werd uiteindelijk veroordeeld tot 4 jaar gevangenis maar omdat ze al vanaf 2008 in de gevangenis was wordt ze de komende week woensday vrij.

http://en.wikipedia.org/wiki/Casey_Anthony_trial

En dan heb je al die mensen die zoals gezegd hun eigen oordeel velden, hiermee op twitter en facebook gaan en sommige zeggen , laat haar met rust, ze heeft genoeg geleden maar ik heb het idée dat het merendeel graag had gezien dat Casey was veroordeeld en de doodstraf had gekregen. Dan is er ook een grote groep die spreken voor het vermoorde kind want de vraag is natuurlijk, als het niet de moeder was, wie dan en waarom heeft ze zoveel gelogen. We zullen het misschien nooit weten maar in Orlando waar de rechtszaak plaatsvond zal het nog lang nagonzen.

Dit is trouwens nog niet het einde van het verhaal want in augustus zal er, net als trouwens bij O.J.Simpson een rechtszaak beginnen die is aangspannen is de vrouw die de babysitter zou zijn geweest. Deze vrouw bestaat echt, iets waar lang aan getwijfeld was maar ze heeft moeder en dochter nooit ontmoet en zijn voelt zich natuurlijk in haar eer aangetast en heeft een aanklacht ingediend om te bewijzen dat ze helemaal niks met deze zaak te maken had. Wat er ook uitkomt, het leven van een klein meisje kwam tot een verschrikkelijk einde, grootouders hebben alle contact met hun dochter verloren en Casey zal moeten leven met de konsekwenties en de beschuldigingen want zelfs nu ze vrijgesproken is, de smet is en blijft.

Gisteren hebben mum en ik weer eens na lange tijd wat garagesales gedaan, ik had vrij en omdat zij vrijdag 79 jaar was geworden voegde Myra zich later bij ons en gingen we Philipijns eten. Het was maar een piepklein restaurantje maar oh wat waren die loempia’s en sateetjes lekker (nee ze hadden geen pindasaus). Ik vond een aantal leuke kinderboeken en een hele doos breigarens. Ik had al eerder in de week drie bananendozen garen van mum gehad maar sommige knotten zijn verknoeid door vocht.

Het is bijna 7 uur en helemaal licht nu, het is benauwd en mijn huid jeukt van alle muggenbeten die ik oploop als ik buiten ben. Ik ga vandaag helemaal niks doen, we hebben een vracht films gehaald bij de bieb gisteren en zijn dus ruim voorzien. Een 3 liter fles rootbeer in de koelkast en een grote zak popcorn die ik kreeg van Susan en het zwembad lokt buiten met vers water.

Ik wens iedereen een fijne zondag en de mensen in Panningen een hele fijne kermisweek, verder Patricia en Lonneke bij Office Depot van harte gefeliciteerd !!!

Hojje…..Mariet xxxxxxxxx