Woa blieft d'n tied

Woa blieft den tied
waare wae um kwiet
ze zegge det as ut sjnel geit
maar veur uch die dachte
des se op dae tied mos wachte
nae, hae vluug veurbie met un sjnelheid
die mich versjteld luut sjtaon
kan ut neet wat langzamer gaon
behalve as ich get goods hub in ut versjeet
den moog hae zich sjpooje
genne tied om zoemaar aan te klooje
den weer langzaam, ich wil det ich van elke seconde geneet

Goeiemorgen lieve mensen

De afgelopen was afzien, tot nu toe mijn fysiek moeilijkste week hier denk ik en ik moest dan ook 2 dagen op mijn werk verstek laten gaan, dinsdag haakte ik al na twee uurtjes af en donderdag ben ik helemaal niet gegaan. De hitte en de rookoverlast waren daar debet aan, ik ging op een gegeven moment zelfs hyperventileren en omdat ik dat eigenlijk nooit heb was het in het begin akelig tot ik doorhad wat er aan het handje was en toen was dat snel opgelost, leve de bruine papieren zak, niet alleen handig voor busreizen dus.
Nu is de ergste hitte weer eventjes voorbij en zijn we weer op een heel draagzame 92F (33C) en een spaarzame regen en onweersbui zorgt zelfs voor wat verkoeling. Ook lijkt de rook wat minder onze kelen te teisteren en vooral gisteren was werken weer heel leuk. Mijn manager werkt normaal niet op zaterdag maar omdat ze door de week vrij was,was ze dus gisteren de klos en samen met Nakeria waren we dus met z’n drietjes in mijn team. Lori trakteerde dan ook op lunch (ze mag van mij meer op zaterdag werken) en ik kon mijn keuze maken uit een hele lijst Chinese gerechten. Ik koos voor Chicken Orange en kreeg een aardige bord gebakken rijst met kipstukjes met een soort glazuur van honing met sinaasappelstukjes, het was heerlijk. Zelfs het gelukskoekje ontbrak niet en de spreuk binnen in op het strookje papier liet zien : you can do anything you ought to do (je kunt alles doen wat je moet doen), diepe Chinese wijsheid die Lori dan ook prompt op ons teambord schreef. Behalve die wijsheden staat er nog meer op dat strookje. Je kunt er de nummers voor de lotto vinden en ook een Chinees woord onder het motto, leer een taal. Behalve de lunch speelden we ook bingo, samen met wat andere allemaal dames in onze kant van het gebouw, ik kreeg een at&t pet op mijn hoofd en won de laatste ronde maar dat was niet echt een kunst want alleen ik en Tykela waren nog over en Lori moest heel wat nummers trekken voordat ik bingo kon typen in mijn @ venstertje. Onze messenger op het werk heet Q en werkt eigenlijk hetzelfde als bijvoorbeeld msn. Ik kon kiezen tussen een pen en een eend zoals Lori het vogeltje noemde maar het bleek een leuke pluche zeemeeuw te zijn, heerlijk zacht en die zal in de koffer belanden want ik ken een klein meisje in Helden die ik daar blij mee kan maken.

IK zat net even buiten, het is licht aan het worden de vleermuisjes vliegen om jun laatste muggen te vangen voordat ze zich terugtrekken om te slapen. Zo’n vleermuis is natuurlijk een heel nuttig diertje, een vleermuis vangt zijn of haar lichaamsgewicht aan muggen per nacht en het is een licht diertje maar dat zijn toch een groot aantal muggen wat in hun maag beland. Mum vond een boek van Readers Digest met allemaal wetenswaardigheden en daar vond ik onder andere die informatie in, het is heel interessant om allemaal dingen te lezen over dieren, planten en mensen. Dit boek ligt dan ook op de badkamer samen met een van mijn leesbrilletjes en elke dag lees ik een bladzijde. Die muggen die gegeten worden kunnen mij niet meer steken maar er blijven er nog genoeg over om ervoor te zorgen dat mijn benen en armen diverse jeukende rode plekken hebben.
Ik realiseerde me ook buiten dat ik vergeten ben om een foto te maken van mijn groentetuintje. Nu is het nog te donker dus dat hebben jullie nog tegoed. De bonen doen het goed en ik heb al de eerste boontjes al geplukt die ik vandaag ga bereiden. De komkommers zitten vol met bloemen en ik ben heel benieuwd wat er gaat groeien. Het zijn slangkomkommers maar met een soort harige schil volgens het plaatje. Komkommers zijn zo’n beetje mijn nieuwe passie wat eten betreft. Je vindt slangkommers in de beter gesorteerde supermarkten maar ze zijn behoorlijk duur. De goedkopere variatie, de gewone komkommer kost ongeveer 50 cent en als je de dunnere koopt zitten er niet al teveel zaden in en zijn ze heel lekker. Ik hak ze in blokjes, strooi er wat zout over en een klein beetje suiker en dan met een klein beetje mayonnaise (ja de light variatie) en dan strooi ik er ook wat gedroogde slakruiden over. Dan wat kleingesneden vlees zoals steak en ik heb een lekkere lunch. De afgelopen week vond ik bij Foodlion kalfsvlees, ik kocht twee dunne lapjes voor anderhalve euro en dat was fantastisch bij die komkommer mix. Mijn gedroogde slakruiden die ik de laatste keer in Limburg kocht is bijna op maar mijn collegaatje Stephanie is op dit moment in Dortmund op bezoek bij haar ouders met haar zoon Josh en dochtertje Romy en zij brengt mij een nieuwe potje kruiden mee. Dit is een product wat ik gek genoeg nog niet hier kon vinden, Amerikanen eten veel salades maar de meeste kruidenmixen zijn vloeibaar en ik vind gedroogd veel handiger omdat ik dat ook kan gebruiken om kruidenboter te maken.

Niet alleen muggenbeten sieren, nou ja, mijn ledematen maar ook blauwe plekken. Nee geen paniek, het is gewoon omdat ik nu bloedverdunners slik voor mijn aderen en op de raarste plaatsen heb ik bloeduitstortingen, meestal niet groot maar ik sta er gekleurd op.

Vandaag is Lauri jarig, hij wordt 60 en ik weet zeker dat hij de volgende week een knalfeest heeft. Van de partij zijn natuurlijk dan ook onze gezamelijke kids en kleindochters en vooral Fenna is dol op haar opa. Hij gaat elke zaterdag bij haar ontbijten en ik mocht afgelopen September ook aanschuiven. Lauri, als je dit leest, een fantastische verjaardag en nog vele gezonde gelukkige jaren.
Ook op 30 juni is jarig ons Gietje, Brigit Geuyen, mijn lieve vriendin van de radio waar ik op dit moment naar aan het luisteren ben en dan op 1 juli is Bert Bos jarig, de man van mijn lieve vriendin Helene. Bert en Helene zijn heel sportief, ze wandelen heel veel en ik geniet dan ook altijd van de foto’s van die tochten die ze mij geregeld opsturen per email. Zo waren ze een paar weekjes geleden in Oostenrijk in de buurt van St Wolfgang en ze bezochten de boerderij waar zij samen met Lauri en ik in 1979 kamers huurden voor 2 weken vakantie. Franz, de boer was overleden een aantal jaren geleden maar zijn vrouw Annie woonde nog op de boerderij samen met zoon en gezin en herinnerde zich nog toen Bert en Helene de naam van Knippenberg noemden. Behalve wij waren mijn ouders ook verschillende keren daar te gast. Ik herinner me altijd met veel plezier toen we met ons hele gezin behalve Ine dan in 1977 daar waren. Ook Peet, de kameraad van Mart was er toen bij en we hebben menig avondje gezellig bij elkaar gezeten op de berg, de jongens hadden de gitaar bij zich en het was keigezellig. Veel wandelen natuurlijk, samen eten en het was perfect. Toen waren er nog volop vuurvliegen en voor mij , de eerste keer in de Bergen kon het gewoon niet op. Sankt Wolfgang is bekend voor Im Weissen Rossl, een operette waar later een film van gemaakt is met Peter Alexander en soms in een nostalgische bui zoek ik op Youtube wel eens wat liedjes op. Ook in diezelfde buurt zijn de opnames gemaakt van de Sound of Music en soms heel soms droom ik nog wel eens dat ik daar weer ben. Ik heb altijd gehoopt er ooit nog eens naar toe te gaan maar dat zal er wel niet meer van komen. Ik vond het volgende fragment op youtube.com en je hebt daar een goed idée van de omgeving. In dit filmfragment moet ook ergens onze gastheer Franz die in de plaatselijke kapel speelde en ons vol trots vertelde dat hij in die film te zien is.

http://www.youtube.com/watch?v=iy9IclkesMk

Ook hier weer, wao blieft d’n tied, ik werd geinspireerd door een mail die ik kreeg van Dorien, mijn schoolvriendinnetje van de lagere school. Het was zo leuk om van haar te horen, we zagen elkaar op de klassenreunie in 2005 maar ik raakte haar adres kwijt en dankzij Chris, de vriendin van os Ine die een nichtje is van Dorien kon ik nu weer contact zoeken.

Internet is een wonder vinden jullie ook niet, het maakt mijn leven zo rijk, al jullie mailtjes en nieuwtjes en foto’s en het feit dat ik elke week weer dit verslag op jullie emailstoep kan deponeren.

Dat was het weer voor deze week, voor de mensen in het Kesselse, een fijne kermis en tot de volgende week weer….Mariet xxxxx