More than a feeling met de broer van Willie - Reisverslag uit Jacksonville, Verenigde Staten van Mariet Knippenberg - WaarBenJij.nu More than a feeling met de broer van Willie - Reisverslag uit Jacksonville, Verenigde Staten van Mariet Knippenberg - WaarBenJij.nu

More than a feeling met de broer van Willie

Blijf op de hoogte en volg Mariet

16 Juni 2019 | Verenigde Staten, Jacksonville

Ich dink aan miene pap vandaag
de beste vader van allemaol
hae sjtong hiel erg doen biej os
altied tied veur un verhaol

hae noom os meij fietse
wandele inne bös
hae kende elke plant, elke sjtroek
en wis vuul euver zelfs de kleinste mös

later toen wae volwasse ware
kleinkinjer, zien lös en zien laeve
kwaam hae op bezeuk, hiel dök
en heij zoevuul leefde te gaeve

vandaag dink ich aan miene pap
zoeas elken daag opniej
ich mis um, ich mis se allebei
maar ze zien noe biejein
det maakt mich bliej



Goeiemorgen lieve mensen



Vooral de papa's staan vandaag in het zonnetje, ikzelf had de beste papa van de hele wereld maar ik ben gelukkig niet de enige die dat beweert. Ik weet dat mijn jongens dat ook denken over hun vader die een kei leuke en lieve vader en opa is en zo moet dat ook.

Ook Rob is een beste papa voor zijn meiden, ik zie dat elke keer als ik bij hen ben, hoe ze naar hem kijken, met zoveel liefde en diezelfde liefde is ook in zijn ogen.

Frank weet binnen een paar weekjes wat het is om papa te zijn, voor de eerste keer, ik weet dat hij een fantastische vader wordt voor dit kind net zoals Aline de beste mama van de wereld wordt.



En voor al die andere vaders, geniet van jullie dag, geniet van jullie kroost, het gaat zo vlug, klein en groot !!



Martin was een goeie vader, een beetje anders misschien dan het normale, vooral Nederlandse plaatje maar hij hield van alle drie en ik denk dat ik die liefde het meeste zie en hoor in Ian en Darian, Raini heeft zijn sarcasme geerfd en is niet altijd mild maar diep van binnen is ze een papa kindje.



Gevoelens, more than a feeling slaat op heel veel dingen.

Op mijn gevoelens voor mensen en situaties en hoe er mee om te gaan wat de laatste week absoluut niet gemakkelijk was, het is nog niet helemaal waar ik het wil hebben maar er is zeker vooruitgang in helen, beter worden, me weer lekker in mijn vel voelen ofschoon ik het gevoel heb dat dat hier nooit meer 100% zal zijn.



De verkoudheid gaat langzaam over, echt langzaam, het hoesten is veel minder en doordat ik minder hoest helen mijn ribben/spieren of wat er ook voor zorgde dat ik zo'n verschrikkelijk pijn had (alleen toen ik mijn jongens kreeg deed het zo pijn) langzaam ook geneest.

Alleen niezen, dat is nog pijnlijk en af en toe een verkeerde beweging. Dat betekent ook beter slapen, desondanks dat het zo heet is, ik zwem uit bed in de morgen en al deze verschillende begin tijden met werken helpen niet.



Ik heb de hele week gewerkt behalve donderdag, toen ging ik eerder naar huis want ik had niet zo goed geslapen en vrijdag had ik de middag vrij gevraagd. Nou ja middag, ik moest van 11 tot 8 dus de middag vrij betekende om 3 uur naar huis want VYNL speelde , eindelijk weer eens.



Ik ben employee of the month voor mei, leuk, vooral als je laat werkt is het moeilijk een parkeerplaats dicht bij de voordeur te vinden dus voor de komende weken zit ik gebakken.



Vrijdag avond reed ik naar Keystone Heights, zo'n 50 minuten om de mannen te zien spelen. Het was gezellig druk en ons vast plekje was bezet dus Glory en ik zaten aan de bar.

Ricky zag me aan komen rijden en ik kreeg een big smile en knuffel, hij heeft nog steeds last van aften in zijn mond maar voor de rest gaat het redelijk. Nog twee dagen bestralen en chemo en dan zit het erop en over zo'n 6 tot 8 weken als alle chemicalien uit zijn lichaam zijn wordt er bekeken wat het resultaat is.

Hij was weer een paar kilootjes kwijt en ziet bleek, bijna doorschijnend maar ook maakt hem dat op de een of andere manier liever.

En weer more than a feeling daar, die arm die om mijn schouder betekende meer dan ooit, liefde is zoveel meer dan kussen, vrijen, liefde is samen en lachen en huilen en gewoon bij elkaar, hand in hand. Ik had dat bij Martin, al de tijd dat hij ziek was en ik maak het weer mee....gewoon stil langs elkaar zitten, je hoeft niks te zeggen om te weten wat de ander voelt en bedoelt.



Het was een fijne avond, hij zong niet zoveel als anders maar Damon en Ronnie zongen meer om Ricky's stem en energie een beetje te sparen en ofschoon ik eerder dan 1 uur naar huis wilde was het zo over, veel te vlug.

Ik had de energie om te dansen, mee te zingen en gewoon lol te hebben, met ome Phil (van Eddie), met Bruce en met Butch die ontzettend veel op Willie Nelson lijkt, het is gewoon ongelofelijk. Op de foto met hem lijkt hij jonger dan in het echt maar als je hem ziet, zelfs de manier waarop hij staat en loopt...

Ja hoor zei hij tegen mij, natuurlijk mag jij met Willie op de foto, dus al die mensen die op facebook dachten dit meneer Nelson was, nee maar duidelijk zijn tweelingbroer.



De komende weken worden goed, elke week een optreden van VYNL, volgende week in Middleburg, dan moet ik tot zes uur werken dus niet eerder vrij (kon ook niet, ik was te laat met aanvragen en we hebb overtime dus dan kun je geen vrij krijgen). Ik ga lekker naar Darian, me daar omkleden en dan is het maar zo'n 10 minuutjes rijden naar de Burg zoals de locals het noemen.

De week daarna naar Starke, daar kreeg ik weer 11 tot 8 op schema dus ik heb daar wel op tijd drie uurtjes eerder vrij kunnen krijgen.



Hopelijk tegen die tijd is Ricky weer een beetje opgeknapt en kunnen we weer eens samen gaan koffie drinken, het is al eeuwen geleden dat we dat deden.



Hij is woensdag jarig, wordt 65, ik heb geen kadootje, ik wil wat speciaals vinden, dat komt nog wel.



Ravyn is nog hier, nog een weekje volgens haar mama, we gaan zo dadelijk naar Costco voor de lekkere gratis hapjes.

De lucht betrekt, we krijgen heel veel regen de komende week, hard nodig voor mijn plantjes, mijn gras is weer aan het groeien als kool



Gisteren hadden we een bruiloft in de straat, ik was even naar Susan gelopen en ineens stopt een streched limo bij de overburen. Ik vroeg aan de chauffeur, netjes in pak met pet, of ik een foto mocht maken binnenin, ja hoor zei hij, ga je gang.

Nou pico bello hoor, mooie banken en een bar met champagne glazen en zo.

Opeens komt een mevrouw naar buiten en zegt, hij gaat nu weg maar is over een half uurtje terug dus als je terug wil komen voor foto's , ik en de bruidsmeisjes gaan ons nu omkleden.

Dus dat was de bruid, ze ging trouwen met Rodney die ik wel persoonlijk ken, ze zitten altijd in hun garage met de deur open en ik zwaai altijd als ik langsloop maar had haar nog nooit van dichtbij gezien.

Dus later terug met Ravyn en een mooie bruid, ze is klein en smal en had een witte jurk met heel veel tule en een klein diadeempje in haar haren die helemaal in elkaar gevlochten waren, super, net een prinses. Ravyn en ik zwaaiden ze uit.



Susan is op 20 juni jarig, ze wordt 68 en ik heb nog geen kadootje, het is altijd moeilijk om iets te vinden, een giftcard is gemakkelijk maar ook zo onpersoonlijk en voor we het weten geven we elkaar alleen maar van die kaarten dus even rondneuzen bij Costco.



Allemaal een fijne week en liefs van Mariet

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Jacksonville

Mariet

Ik woon in Jacksonville Florida samen met mijn man Martin. Ik werk voor at&t en doe technical support voor internet. Ik heb twee zonen en twee kleindochters, Martin heeft een zoon en een dochter en een kleindochter Mijn hobbies zijn koken, bakken, schrijven en de natuur

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 628
Totaal aantal bezoekers 459820

Voorgaande reizen:

31 Mei 2008 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: