Luchtwegen en southern rock
Blijf op de hoogte en volg Mariet
04 November 2018 | Verenigde Staten, Jacksonville
Waarheid is
Ik mis je
Dat is niet verkeerd
Want als je net als jij en ik
Houden van hebt geleerd
Dan is de liefde eeuwig
Wat daarna ook gebeurt
En wordt er
Ondanks nieuw geluk
Lachen en zingen
Ook intens getreurd
Goeiemorgen lieve mensen
Ik ben er bijna maar nog niet helemaal maar het einde is in zicht en dat bedoel ik ziek zijn.
Na vier weken is het ook wel tijd, het ging steeds minder afgelopen week in plaats van beter en al de hoestdrankjes, kippensoep en dampo veranderden daar helemaal niks aan.
Ik kon amper een dag volmaken op het werk, liep niet op de tenen maar op de nagels van mijn tenen en ging steeds eerder naar bed dus toen ik donderdag morgen op mijn werk kwam en erachter kwam dat ik me vergist had in mijn schema, ook al zoiets en dus een kwartier eerder al had moeten beginnen was het welletjes. Ik belde op en meldde me ziek, daar op de gang (ik had ook even naar die afdeling toe hebben kunnen lopen maar dat leek niet zo'n goed idee, ik was tenslotte ziek). Ik belde mijn dokter en de assistente zei, je hebt geluk, ik heb 10 uur vanmorgen openstaan, iemand had afgebeld.
Ik ging naar Darian en speelde een uurtje met Julius die ook heel ziek was geweest, dinsdag kreeg hij ineens 40 koorts en Darian kreeg hem niet wakker, naar de eerste hulp met de ambulance, broer Josh mocht niet mee in de ziekenauto dus drie brandweermannen die altijd erbij geroepen worden als je 911 belt, bleven bij Josh tot Raini overnam.
Dus nu terug naar ikke, om tien uur dokter, mijn bloeddruk was hoger dan normaal maar ik was ziek, had geen koorts op dat moment en Dian, mijn dokter zei dat ik een behoorlijk ernstige voorhoofdsholte ontsteking had, veel rust - ja ja zei ik , met werken en verplicht overwerken, vergeet het maar - en ik kreeg receptjes voor antibiotica, iets voor mijn longen en een neusspray met steroids om de zwelling weg te nemen in mijn neus en bijholtes. Ook verhoogde ze mijn pillen voor mijn schildklier want volgens de laatste uitslag van de bloedtest werkte het nog altijd niet optimaal, mijn cholestrol was ok. Over drie maanden terugkomen en een papiertje mee voor opnieuw bloed te laten prikken tegen die tijd.
Ik ging terug naar mijn werk want mijn lunchbox was op mijn bureau en daar zat yoghurt in en terwijl ik naar buiten liep belde ik weer dat ik de rest van de dag thuisbleef. Ik zou graag vrijdag ook thuis zijn gebleven maar ik heb maar 32 uur ziekteverlof per maand en de maand is net begonnen.
Vrijdag morgen voelde ik me beter, waarschijnlijk door de neusspray en ik ging dus werken en ging een uurtje eerder naar huis. We zijn van een uur verplicht naar een half uur verplicht voor overwerken gegaan. Eerder deze week kwam ik er ook achter dat doordat ik komende woensdag middag vrij heb voor het Jason Bonham concert, de overwerk aan het begin van mijn shift was gerplaatst, dit was niet gecommuniceerd door de big boss en toen ik protesteerde bracht het niks anders op dan een duidelijke email dat ze in feite konden doen wat ze willen in het belang van het bedrijf, de vakbond gaat er nu achter aan.
Gisteren voelde ik me redelijk en aangezien het heerlijk weertje was toog ik rond een uur richting Middleburg met mijn opklap stoeltje, een tas vol met stokbrood, kruidenboter, kip en gehaktballen met nasi kruiden.
Het jaarlijkse Wolf festival, opbrengst naar leukemie fonds met veel muziek, allemaal country/southern rock. Het was keileuk, lekker in het zonnetje, eerst in tshirt en daarna mijn spijkerjasje aan tot een uur of zeven toen het fiks afkoelde en ik naar huis ging, ik was tenslotte van plan beter te worden en niet zieker.
De mannen van Vynl speelden om 3 uur, een uurtje met gast muzikant op mondharmonica wat zo goed past bij hun muziek. Ze kregen een daverend applaus na elke song, we dansten natuurlijk en het was dolle pret. We aten samen en ik genoot. Ricky was heel druk, hij zou me voorstellen aan zijn vrouw maar dat kwam er nooit van. Ik kreeg wel mijn knuffels van iedereen, volgende week vrijdag spelen ze in een visrestaurant aan de rivier, het begint pas om 22.00 maar ik mag na het werk naar Damon's huis om te douchen en wat uit te rusten na mijn werk zodat ik niet eerste helemaal naar huis hoef te rijden.
Hopelijk is Glory terug van zuid Florida, haar broer is plotseling overleden en ze is zijn huis aan het leegmaken, ze was er gisteren en vandaag alleen voor het festival en gaat morgen weer terug richting zuiden, een rit van zo'n 3 uur.
Morgen hoef ik pas om half tien te beginnen, de rest van de week ook. Woensdag dus middag vrij ofschoon dat pas vanaf 2 uur omdat ik zo laat begin, het concert begint om 8 en Kelly speelt taxi.
De volgende morgen heb ik de eerste twee uur dus begin ik om half twaalf, laat beginnen heeft dan zijn voordelen.
En dan de week erop komt Marie Louise voor een paar daagjes, ik kijk er heel erg naar uit. IK wil zeker met haar naar de springs gaan, beter dan het strand en misschien naar St Augustine maar plannen zijn zo gemaakt, hoeft geen dagen van tevoren.
Vannacht is de wintertijd hier ook ingegaan, Florida heeft de wet om niet terug te gaan naar wintertijd aangenomen maar hij ligt nu in Washington en daar gaan dingen zeer langzaam, ze hebben het te druk met Trump denk ik en zijn gekkigheid en aangezien dinsdag verkiezingen zijn maalt alles nog langzamer dus dat zal volgende jaar wel ingaan.
Vanmorgen was het even stressen. Ik was net op, zat hier met koffie en mijn chocolade kaars aan (net Bailey's) en hoor mijn naam roepen, Susan met Storm haar newfoundlander die erg groot wordt. Ze was bezig aan haar morgenwandeling rond de blok maar aan de andere kant van de straat een man met een fikse maat pitbull en een (wat mijn moeder een sjerf van un hundje zou noemen) chiuahua. Die blafte en deed lelijk en de pit bull werd helemaal gestresst van die herrie dus op een gegeven moment was die niet meer te houden en viel Storm aan. Storm is twee keer zo groot, minstens maar pitbulls zijn vechtmachines en deze ging voor de kill, naar Storm's nek, twee honden vechtend, twee bazen proberen hen uit elkaar te houden, op een gegeven moment dook Susan bovenop Storm om haar te beschermen. Het had heel lelijk af kunnen lopen, ik schreeuwde tegen het kleine mormel maar gelukkig kreeg de man zijn hond onder controle, ik liep terug naar Susan's huis met haar en Storm, ze was behoorlijk van streek en Storm trok zo sterk aan de leibanden, ze heeft er twee dat Susan en ik amper overeind bleven, ik was helemaal buiten adem en die koffie smaakte heerlijk achteraf,
Ik ga zo met mijn lieverds in Sophia Bulgarije skypen en ik laat de volgende week weer van mij horen.
Liefs Van Mariet xx
Ik mis je
Dat is niet verkeerd
Want als je net als jij en ik
Houden van hebt geleerd
Dan is de liefde eeuwig
Wat daarna ook gebeurt
En wordt er
Ondanks nieuw geluk
Lachen en zingen
Ook intens getreurd
Goeiemorgen lieve mensen
Ik ben er bijna maar nog niet helemaal maar het einde is in zicht en dat bedoel ik ziek zijn.
Na vier weken is het ook wel tijd, het ging steeds minder afgelopen week in plaats van beter en al de hoestdrankjes, kippensoep en dampo veranderden daar helemaal niks aan.
Ik kon amper een dag volmaken op het werk, liep niet op de tenen maar op de nagels van mijn tenen en ging steeds eerder naar bed dus toen ik donderdag morgen op mijn werk kwam en erachter kwam dat ik me vergist had in mijn schema, ook al zoiets en dus een kwartier eerder al had moeten beginnen was het welletjes. Ik belde op en meldde me ziek, daar op de gang (ik had ook even naar die afdeling toe hebben kunnen lopen maar dat leek niet zo'n goed idee, ik was tenslotte ziek). Ik belde mijn dokter en de assistente zei, je hebt geluk, ik heb 10 uur vanmorgen openstaan, iemand had afgebeld.
Ik ging naar Darian en speelde een uurtje met Julius die ook heel ziek was geweest, dinsdag kreeg hij ineens 40 koorts en Darian kreeg hem niet wakker, naar de eerste hulp met de ambulance, broer Josh mocht niet mee in de ziekenauto dus drie brandweermannen die altijd erbij geroepen worden als je 911 belt, bleven bij Josh tot Raini overnam.
Dus nu terug naar ikke, om tien uur dokter, mijn bloeddruk was hoger dan normaal maar ik was ziek, had geen koorts op dat moment en Dian, mijn dokter zei dat ik een behoorlijk ernstige voorhoofdsholte ontsteking had, veel rust - ja ja zei ik , met werken en verplicht overwerken, vergeet het maar - en ik kreeg receptjes voor antibiotica, iets voor mijn longen en een neusspray met steroids om de zwelling weg te nemen in mijn neus en bijholtes. Ook verhoogde ze mijn pillen voor mijn schildklier want volgens de laatste uitslag van de bloedtest werkte het nog altijd niet optimaal, mijn cholestrol was ok. Over drie maanden terugkomen en een papiertje mee voor opnieuw bloed te laten prikken tegen die tijd.
Ik ging terug naar mijn werk want mijn lunchbox was op mijn bureau en daar zat yoghurt in en terwijl ik naar buiten liep belde ik weer dat ik de rest van de dag thuisbleef. Ik zou graag vrijdag ook thuis zijn gebleven maar ik heb maar 32 uur ziekteverlof per maand en de maand is net begonnen.
Vrijdag morgen voelde ik me beter, waarschijnlijk door de neusspray en ik ging dus werken en ging een uurtje eerder naar huis. We zijn van een uur verplicht naar een half uur verplicht voor overwerken gegaan. Eerder deze week kwam ik er ook achter dat doordat ik komende woensdag middag vrij heb voor het Jason Bonham concert, de overwerk aan het begin van mijn shift was gerplaatst, dit was niet gecommuniceerd door de big boss en toen ik protesteerde bracht het niks anders op dan een duidelijke email dat ze in feite konden doen wat ze willen in het belang van het bedrijf, de vakbond gaat er nu achter aan.
Gisteren voelde ik me redelijk en aangezien het heerlijk weertje was toog ik rond een uur richting Middleburg met mijn opklap stoeltje, een tas vol met stokbrood, kruidenboter, kip en gehaktballen met nasi kruiden.
Het jaarlijkse Wolf festival, opbrengst naar leukemie fonds met veel muziek, allemaal country/southern rock. Het was keileuk, lekker in het zonnetje, eerst in tshirt en daarna mijn spijkerjasje aan tot een uur of zeven toen het fiks afkoelde en ik naar huis ging, ik was tenslotte van plan beter te worden en niet zieker.
De mannen van Vynl speelden om 3 uur, een uurtje met gast muzikant op mondharmonica wat zo goed past bij hun muziek. Ze kregen een daverend applaus na elke song, we dansten natuurlijk en het was dolle pret. We aten samen en ik genoot. Ricky was heel druk, hij zou me voorstellen aan zijn vrouw maar dat kwam er nooit van. Ik kreeg wel mijn knuffels van iedereen, volgende week vrijdag spelen ze in een visrestaurant aan de rivier, het begint pas om 22.00 maar ik mag na het werk naar Damon's huis om te douchen en wat uit te rusten na mijn werk zodat ik niet eerste helemaal naar huis hoef te rijden.
Hopelijk is Glory terug van zuid Florida, haar broer is plotseling overleden en ze is zijn huis aan het leegmaken, ze was er gisteren en vandaag alleen voor het festival en gaat morgen weer terug richting zuiden, een rit van zo'n 3 uur.
Morgen hoef ik pas om half tien te beginnen, de rest van de week ook. Woensdag dus middag vrij ofschoon dat pas vanaf 2 uur omdat ik zo laat begin, het concert begint om 8 en Kelly speelt taxi.
De volgende morgen heb ik de eerste twee uur dus begin ik om half twaalf, laat beginnen heeft dan zijn voordelen.
En dan de week erop komt Marie Louise voor een paar daagjes, ik kijk er heel erg naar uit. IK wil zeker met haar naar de springs gaan, beter dan het strand en misschien naar St Augustine maar plannen zijn zo gemaakt, hoeft geen dagen van tevoren.
Vannacht is de wintertijd hier ook ingegaan, Florida heeft de wet om niet terug te gaan naar wintertijd aangenomen maar hij ligt nu in Washington en daar gaan dingen zeer langzaam, ze hebben het te druk met Trump denk ik en zijn gekkigheid en aangezien dinsdag verkiezingen zijn maalt alles nog langzamer dus dat zal volgende jaar wel ingaan.
Vanmorgen was het even stressen. Ik was net op, zat hier met koffie en mijn chocolade kaars aan (net Bailey's) en hoor mijn naam roepen, Susan met Storm haar newfoundlander die erg groot wordt. Ze was bezig aan haar morgenwandeling rond de blok maar aan de andere kant van de straat een man met een fikse maat pitbull en een (wat mijn moeder een sjerf van un hundje zou noemen) chiuahua. Die blafte en deed lelijk en de pit bull werd helemaal gestresst van die herrie dus op een gegeven moment was die niet meer te houden en viel Storm aan. Storm is twee keer zo groot, minstens maar pitbulls zijn vechtmachines en deze ging voor de kill, naar Storm's nek, twee honden vechtend, twee bazen proberen hen uit elkaar te houden, op een gegeven moment dook Susan bovenop Storm om haar te beschermen. Het had heel lelijk af kunnen lopen, ik schreeuwde tegen het kleine mormel maar gelukkig kreeg de man zijn hond onder controle, ik liep terug naar Susan's huis met haar en Storm, ze was behoorlijk van streek en Storm trok zo sterk aan de leibanden, ze heeft er twee dat Susan en ik amper overeind bleven, ik was helemaal buiten adem en die koffie smaakte heerlijk achteraf,
Ik ga zo met mijn lieverds in Sophia Bulgarije skypen en ik laat de volgende week weer van mij horen.
Liefs Van Mariet xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
