Mijn dochter komt naar huis

riool van menselijk gevoelens
afvalbak vol haat en nijd
wat gaan we soms toch slordig met alles om
storten ons zo graag in elke strijd
het bijl lijkt nooit begraven
de wind waait de zielen van de akker als kaf
de doden geen rust, de geesten bewust
en wij, weer terug bij af
maar ergens onder al dat puin
als een ster die mijn donker verlicht
ligt een mooie gedachte, weggegooid
ernaar zoeken zou moeten zijn verplicht

Goeiemorgen lieve mensen
Even de tel kwijt vandaag, de tijd is vannacht ook hier verzet, ik ging gisteren veel te laat naar bed, mede ook door een keigoeie serie die ik volg op Netflix genaamd Shetland en ik kon niet stoppen met kijken.
Toen ik vanmorgen wakker werd, in het nieuws weer twee doden vannacht, door geweld, schietpartijen die eerder deze week oa ook het leven kostte aan een drie jarig jongetje, in het midden van een vuurgevecht tussen mama's huidige en ex vriend, waar zijn we in godsnaam mee bezig !!!

Het was een emotionele week, november, ofschoon supermooie dagen met strakke blauwe lucht en zon, volop zon, eerst koude nachten onder de tien graden maar nu weer lekker, brengt me dat. Herinneringen aan vroeger, de feestdagen komen eraan, mijn verjaardag in een maand en ik wil weer even kind zijn, veilig thuis bij de warme kachel en erwtensoep met pannenkoek en zuurkool met worst.

Ik was bij mum, ze is nu kompleet vergeten dat haar ouders dood zijn, ze vroeg of ze mijn auto mocht lenen zodat ze naar haar moeder kon, checken of ze ok was want haar vader was boos en dan losse handjes, voor vrouw en kinderen en dan zit je daar en moet nee zeggen, nee, ik kan je niet brengen, nee je kunt mijn auto niet lenen, nee ik kan haar niet bellen want ik heb haar nummer niet. Na een dag werken en een uurtje bij mum ben ik helemaal uitgeblust. Ik heb haar in bed gestopt en ben naar huis gegaan.

Tenminste geen gedoe meer met een keyboard waar de space toets niet van werkt, ik reed vrijdag naar huis en net om het hoekie van mijn werk was er een eviction, mensen betalen huur niet en worden met hele hebben en houden op straat gezet, ik heb het al zo vaak gezien maar, er was een HP keyboard en een mooie porceleinen blauw met witte engel en een cowboy met lasso en een schilderij van een mooi landschap, dat laatste gaat naar Ann, de vriendin van mum in het verzorgingstehuis, ze had me gevraagd om naar zoiets uit te kijken en het is echt puntgaaf.

Thuisgekomen geen Ravyn, ook niks gehoord dus lekker relaxen ofschoon !!!

Donderdag een telefoontje van Raini, haar vriendin Christina waar ze bij inwoont in Middleburg, een km van haar werk en haar man Bo (ze trouwden afgelopen december) gaan uit elkaar. Bo heeft drie kids, Christina 2 en samen een baby van bijna 2. Grote ruzies en Christina werd min of meer de straat op gezet. Omdat Raini er tussen in zit adviseerde de advocaat van Bo dat ook zij beter kon vertrekken. Bo gaf haar 30 dagen de tijd en gaat in die tijd haar truck opknappen, pleister op de zere plek want hij wilde eigenlijk niet dat ze weg ging maar ze kan dingen zien en opvangen die tegen hem gebruikt zouden kunnen worden bij de rechtbank.

Ze heeft goed gespaard en bijna haar rijbewijs terug, ik mag misschien nog een klein beetje helpen, dat vroeg ze en ze vroeg, Mariet can I come back home please.
Ik had het al zien aankomen natuurlijk en ja wat moet je, ze heeft nergens anders een plek. En dit is haar thuis, daat weet ik. Dus ik zei, twee voorwaarden, ik wil geen Star in mijn huis en jouw kamer is nu Ravyn's kamer dus als zij er is, delen en ze zei ok.

Dat betekent wel dat ik weer mijn hele huis mag omgooien want mijn computer staat in deze kamer, de kattenbak en voer etc en al mijn knutsel spullen en Ravyn's bed dus ik ben gisteren begonnen met opruimen en verzetten, goede aanleiding om alles een goed sopje te geven natuurlijk.

Ik heb Ian de deur van de muurkast in de gang die ik als rommelkast gebruikte eruit laten halen, daar staat nu de kattenbak en hun eten en drinken en ze hebben vrij toegang.
Verder zijn ook de louvre deurtjes uit mijn klerenkast, ik heb een heleboel dozen aan de weg gezet met kleren, schoenen (afscheid moeten nemen van mijn geliefde bruine leren laarsjes die ik wel zeker 25 jaar geleden in Heerlen kocht, samen met de vriendinnen, peperduur maar Marianne zei, je zult er geen spijt van hebben en ze had gelijk, ze waren nu nat geworden met de orkaan en nee, geen redden aan).

Ook het zwarte laden kastje waar ik mijn pyama's en wol etc bewaarde is eruit, het was ontzettend wiebelig en terwijl ik het naar buiten bracht, schuivend over de vloer, viel het helemaal uit elkaar. Gelukkig ben ik voorzien van genoeg meubels, altijd wat achter de hand en nu staat er een boekenkastje met mijn sieraden netjes gesorteerd, ik heb aan de wand wat moeten veranderen en ik heb kerstlichtjes rond mijn kast, ziet er gezellig uit en net alsof er veel meer ruimte is. Dat is ook wel nodig want die computer moet er ook nog in. Ik wacht daar nog even mee, ik heb nog even de tijd.

Gisteren ging ik ook even naar Fleming Island want Diana en Edwin hadden een yardsale, even lekker bakkie troost en lekker in de zon bijkletsen. Komt er een mevrouw, nee niet bij de dokter maar naar de yardsale met een kind, ongeveer 8 schat ik. Ik denk dat het een jongetje was, aan de kleren te zien, wit sluik haar, van achteren opgeschoren, blauwe ogen neusje met sproetjes. Ik zat vol verbazing te kijken, het kon Fenna's tweeling wel zijn. Diezelfde nieuwsgierig blik en ik liet haar een foto van Fenna zien, ze helemaal stomverbaasd !!
En dan komt die stomme heimwee, heel even maar heel erg, ik zou zo een potje hebben willen huilen, zo mis ik ze.

Ik ga zo meteen nog even mijn slaapkamer dweilen en dan, ik weet het niet. De airshow is vandaag ook nog en ik heb gisteren al de Blue Angels bewonderd over mijn huis, vandaag is het iets meer bewolkt, de was is buiten en misschien droom ik de dag gewoon weg, wie weet.

Jullie in dat verre Nederland, geniet van de maan die door de bomen schijnt, van speculaas en warme chocomel en van elkaar, het leven kan zo mooi zijn met kleine en grote dingen

Liefs van Mariet