Dilemma
Blijf op de hoogte en volg Mariet
22 Oktober 2017 | Verenigde Staten, Jacksonville
Als een lappen deken
is mijn hele leven
zoveel kleuren
zoveel patronen
zoveel mooie herinneringen verweven
Goeiemiddag lieve mensen
Ik ben weer eens later vandaag met een goede reden, overwacht superleuk gesprek met Rob en de meisjes.Normaal spreken we dagen van te voren af maar dit was een lieve verrassing.
Dilemma deze week. Ik ben opgevoed met principes en daar probeer ik naar te leven. Eerlijk zijn en niet nemen wat je iet toebehoort of waar je geen recht op hebt. Steunpilaren in mijn leven en mijn doen en denken die mijn ouders ook hadden.Rechtvaardig, niet oordelen, op komen voor jezelf en een ander etc, jullie herkennen het vast wel.
Na de orkaan hadden veel mensen het moeilijk,wij kwamen er goed vanaf, geen stroomuitval dus onze koelers en vriezers in tact. Heel veel mensen zaten dagen zonder stroom en verloren een heleboel etenswaren want in Florida temperaturen bederft alles snel.
FEMA kwam te hulp zoals deze organisatie altijd doet met rampen en in samenwerking met Florida werd een hulp plan opgesteld. Iedereen die om de een of andere manier voedsel verloor kon zich inschrijven voor zogenaamde food stamps, een card waarmee je boodschappen kunt doen, alleen etenswaren.
Raini belde en zei, Mariet, je moet je inschrijven en er naar toe gaan en dan krijg je 200 dollar of zo. Ik zei nee, ik heb er geen recht op, ik verloor niks. Maak niet uit zei ze, er wordt niet gecontroleerd en iedereen krijgt het, ik zei nee en gebruikte het excuus van te moeten werken ze is heel anders opgevoed, krijgen wat je krijgen kunt.
Maandag avond weer een telefoontje,je hebt het niet gedaan he, ik zei nee, ik heb er geen recht op.
Ze zei, maar ik heb het wel gedaan, ik woon officieel nog op jouw adres en ik heb voor jou, Ian en mij aangevraagd en gekregen.Kom me vrijdag halen en dan gaan we boodschappen doen, je gaat je vriezer volmaken, voor alles wat jij voor mij hebt gedaan, maak maar een lijst !!
Ze had haar moeder Kelly ook al meegenomen want die waren dus wel een week zonder stroom en Georgia doet niks met FEMA voor de slachtoffers.
Ik dubben, wat moet ik hier mee,ik heb er nog steeds geen recht op maar het komt wel goed van pas en ik heb inderdaad heel veel geld uitgegeven met het onderhouden van de kinderen.Mijn diepvries was als een supermarkt voor ze zonder kassa. Plus,als ik nee zei – en ze zei al, je bent gek als je het niet doet – gaat het op aan snoep, snacks of dingen die niemand nodig heeft want haar vriendin waar zebij inwoont en haar man hebben 5 kids dus die kregen een aardig bedrag. Dus na lang wikken en wegen en serieuze gesprekken met mezelf heb ik ja gezegd,niet dat me dit lekker zit hoor, ik ben nog steeds aan het dubben maar ja, ik kan het inderdaad heel goed gebruiken.
We gingen vrijdag naar Winn Dixie en ik dubben, tellen,op mijn lijst kijken en zij, dit kun je gebruiken en dit en dat ook. Eindresultaat, 150.00 dollars gespendeerd, bijna alles dagelijkse dingen zoals suiker, koffie, groenten in blik, soep en Ian's blikjes fris. Geen chocola, een pak goedkope koekjes, vlees en diepvries maaltijden voor hem. Dat betekent dat ik over een paar weken nog 50.00 kan uitgeven en dan is het op. Het duurde een uur voordat ik thuis was met mijn karretje vol, verkeer verschrikkelijk, straf voor het verzinken van mijn principes, misschien,wie weet.
Zoals jullie kunnen denken zit me dit heel hoog, ik voel alsof ik een koekje heb gepikt uit een trommel die zegt, niet voor jou en ik zal hier mee moeten leven.
Gisteren zijn Ravyn en ik naar mum gegaan,die is heel wisselvallig, lachen op het ene moment,huilen om haar moeder op het andere., Ze zegt, mijn moeder was hier gisteren, ik zie dode mensen en heeft heel veel verdriet. Nu heb ik veel over dementie gelezen, in de middenfase is dit heel normaal, de Indianen noemen het, met een been in het leven en met het andere al in de geestenwereld staan.
Het is raar, de dood van haar moeder en het ontdekken dat zit al 22 jaar geleden gebeurde maken haar helemaal van streek terwijl de dood van haar jongste kind – ja ik weet dat Martin dood is – haar niks schijnt de doen.Dat doet mij pijn, allebei mijn ouders zijn overleden en dat deed en doet pijn maar zo is leven en het is een natuurlijk proces dat je ouders gaan als het hun tijd is maar mijn lief was te jong en ik kan me niet eens voorstellen hoe het is om een kind te verliezen.En het blijft je kind, 5, 15 of 50, dat maakt niks uit.
Er zijn zoveel dingen waar ik dankbaar voor ben, Ravyn op bezoek in het weekend die mijn de beste oma van niet alleen de wereld maar het universum noemt omdat ik haar een Justin Bieber tshirt meebracht, ze is helemaal idolaat van hem.
Mijn meisjes in het verre Helden die hun hamster laten zien en verhalen hebben over diertjes, film en school.
Mijn nieuwe dak dat er pico bello uitziet en de sateliet schotel staat nu op een paal.
Vrienden van Ian die mijn tuin een grote beurt geven, nu het huis nog want dat heeft zeker een grote schoonmaak nodig, als het koeler wordt.
Mijn crockpot die ik me gisteren zelf alvast voor mijn verjaardag heb gegeven, life is simple when you have one
https://i5.walmartimages.com/asr/532cb58f-d4a2-4da0-85aa-5abfaed63e6e_2.dfd85abd6d41a8a2e16071cea5cfd704.jpeg?odnHeight=450&odnWidth=450&odnBg=FFFFFF
Het wordt ook wel een slow cooker genoemd. Je kunt er in stoven en soep maken op lage en hoge temperatuur, je zet het gewoon 's avonds aan het de spullen erin en de volgende morgen is je eten klaar. Ik had er eentje maar die is heel groot dus die gebruik ik altijd als we etentjes hebben met de familie zodat alles warm blijft.
Ik ga nog even met Ravyn wat ondernemen want vanavond gaatze weer naar huis. Allemaal een geweldige week gewenst en no worries, alles kump good
Mariet xx
is mijn hele leven
zoveel kleuren
zoveel patronen
zoveel mooie herinneringen verweven
Goeiemiddag lieve mensen
Ik ben weer eens later vandaag met een goede reden, overwacht superleuk gesprek met Rob en de meisjes.Normaal spreken we dagen van te voren af maar dit was een lieve verrassing.
Dilemma deze week. Ik ben opgevoed met principes en daar probeer ik naar te leven. Eerlijk zijn en niet nemen wat je iet toebehoort of waar je geen recht op hebt. Steunpilaren in mijn leven en mijn doen en denken die mijn ouders ook hadden.Rechtvaardig, niet oordelen, op komen voor jezelf en een ander etc, jullie herkennen het vast wel.
Na de orkaan hadden veel mensen het moeilijk,wij kwamen er goed vanaf, geen stroomuitval dus onze koelers en vriezers in tact. Heel veel mensen zaten dagen zonder stroom en verloren een heleboel etenswaren want in Florida temperaturen bederft alles snel.
FEMA kwam te hulp zoals deze organisatie altijd doet met rampen en in samenwerking met Florida werd een hulp plan opgesteld. Iedereen die om de een of andere manier voedsel verloor kon zich inschrijven voor zogenaamde food stamps, een card waarmee je boodschappen kunt doen, alleen etenswaren.
Raini belde en zei, Mariet, je moet je inschrijven en er naar toe gaan en dan krijg je 200 dollar of zo. Ik zei nee, ik heb er geen recht op, ik verloor niks. Maak niet uit zei ze, er wordt niet gecontroleerd en iedereen krijgt het, ik zei nee en gebruikte het excuus van te moeten werken ze is heel anders opgevoed, krijgen wat je krijgen kunt.
Maandag avond weer een telefoontje,je hebt het niet gedaan he, ik zei nee, ik heb er geen recht op.
Ze zei, maar ik heb het wel gedaan, ik woon officieel nog op jouw adres en ik heb voor jou, Ian en mij aangevraagd en gekregen.Kom me vrijdag halen en dan gaan we boodschappen doen, je gaat je vriezer volmaken, voor alles wat jij voor mij hebt gedaan, maak maar een lijst !!
Ze had haar moeder Kelly ook al meegenomen want die waren dus wel een week zonder stroom en Georgia doet niks met FEMA voor de slachtoffers.
Ik dubben, wat moet ik hier mee,ik heb er nog steeds geen recht op maar het komt wel goed van pas en ik heb inderdaad heel veel geld uitgegeven met het onderhouden van de kinderen.Mijn diepvries was als een supermarkt voor ze zonder kassa. Plus,als ik nee zei – en ze zei al, je bent gek als je het niet doet – gaat het op aan snoep, snacks of dingen die niemand nodig heeft want haar vriendin waar zebij inwoont en haar man hebben 5 kids dus die kregen een aardig bedrag. Dus na lang wikken en wegen en serieuze gesprekken met mezelf heb ik ja gezegd,niet dat me dit lekker zit hoor, ik ben nog steeds aan het dubben maar ja, ik kan het inderdaad heel goed gebruiken.
We gingen vrijdag naar Winn Dixie en ik dubben, tellen,op mijn lijst kijken en zij, dit kun je gebruiken en dit en dat ook. Eindresultaat, 150.00 dollars gespendeerd, bijna alles dagelijkse dingen zoals suiker, koffie, groenten in blik, soep en Ian's blikjes fris. Geen chocola, een pak goedkope koekjes, vlees en diepvries maaltijden voor hem. Dat betekent dat ik over een paar weken nog 50.00 kan uitgeven en dan is het op. Het duurde een uur voordat ik thuis was met mijn karretje vol, verkeer verschrikkelijk, straf voor het verzinken van mijn principes, misschien,wie weet.
Zoals jullie kunnen denken zit me dit heel hoog, ik voel alsof ik een koekje heb gepikt uit een trommel die zegt, niet voor jou en ik zal hier mee moeten leven.
Gisteren zijn Ravyn en ik naar mum gegaan,die is heel wisselvallig, lachen op het ene moment,huilen om haar moeder op het andere., Ze zegt, mijn moeder was hier gisteren, ik zie dode mensen en heeft heel veel verdriet. Nu heb ik veel over dementie gelezen, in de middenfase is dit heel normaal, de Indianen noemen het, met een been in het leven en met het andere al in de geestenwereld staan.
Het is raar, de dood van haar moeder en het ontdekken dat zit al 22 jaar geleden gebeurde maken haar helemaal van streek terwijl de dood van haar jongste kind – ja ik weet dat Martin dood is – haar niks schijnt de doen.Dat doet mij pijn, allebei mijn ouders zijn overleden en dat deed en doet pijn maar zo is leven en het is een natuurlijk proces dat je ouders gaan als het hun tijd is maar mijn lief was te jong en ik kan me niet eens voorstellen hoe het is om een kind te verliezen.En het blijft je kind, 5, 15 of 50, dat maakt niks uit.
Er zijn zoveel dingen waar ik dankbaar voor ben, Ravyn op bezoek in het weekend die mijn de beste oma van niet alleen de wereld maar het universum noemt omdat ik haar een Justin Bieber tshirt meebracht, ze is helemaal idolaat van hem.
Mijn meisjes in het verre Helden die hun hamster laten zien en verhalen hebben over diertjes, film en school.
Mijn nieuwe dak dat er pico bello uitziet en de sateliet schotel staat nu op een paal.
Vrienden van Ian die mijn tuin een grote beurt geven, nu het huis nog want dat heeft zeker een grote schoonmaak nodig, als het koeler wordt.
Mijn crockpot die ik me gisteren zelf alvast voor mijn verjaardag heb gegeven, life is simple when you have one
https://i5.walmartimages.com/asr/532cb58f-d4a2-4da0-85aa-5abfaed63e6e_2.dfd85abd6d41a8a2e16071cea5cfd704.jpeg?odnHeight=450&odnWidth=450&odnBg=FFFFFF
Het wordt ook wel een slow cooker genoemd. Je kunt er in stoven en soep maken op lage en hoge temperatuur, je zet het gewoon 's avonds aan het de spullen erin en de volgende morgen is je eten klaar. Ik had er eentje maar die is heel groot dus die gebruik ik altijd als we etentjes hebben met de familie zodat alles warm blijft.
Ik ga nog even met Ravyn wat ondernemen want vanavond gaatze weer naar huis. Allemaal een geweldige week gewenst en no worries, alles kump good
Mariet xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
