De muziek verstomde....voor even - Reisverslag uit Jacksonville, Verenigde Staten van Mariet Knippenberg - WaarBenJij.nu De muziek verstomde....voor even - Reisverslag uit Jacksonville, Verenigde Staten van Mariet Knippenberg - WaarBenJij.nu

De muziek verstomde....voor even

Blijf op de hoogte en volg Mariet

23 Juli 2017 | Verenigde Staten, Jacksonville

Jouw muziek
Verwarmt mijn hart
Slaat de kilte op de vlucht
Wat blijft is heldere zonnenschijn
En een immens strakke blauwe lucht...
Op de tonen zweef ik
Door jouw passie beleef ik
Het leven is mooi
En als ik jouw deur achter me dicht trek
Voel ik me bruisend, volledig en
Neem afscheid met een zucht.

Goeiemorgen lieve mensen,

John Timmermans verliet dit leven op donderdag morgen om op te stijgen naar de hemelen, om daar zijn muziek verder te spelen, zonder pijn, zonder zorgen en ik weet zeker dat hij op ons neerkijkt met een glimlach. Wij verloren een dierbare vriend, Kessel verloor een rasmuzikant die velen leerde saxofoon, blokfluit, klarinet en piano te spelen. Die de muziek wereld verrijkte met wondermooie melodieen en vrolijke deuntjes. Ik verloor een vriend met wie ik veel tijd doorbracht tijdens mijn laatste vakantie dit jaar, etentjes als het kon want hij was erg ziek en zwak, we gingen samen naar een concert voor harmonieen, we hadden urenlange gesprekken over het leven, over muziek en hij speelde piano voor mij, die laatste avond. Dat ijsje bij Clevers kwam er nooit van maar de muziek blijft, kijkend op mijn tablet naar de videos die ik maakte. Het ga je goed John, je Stairway to Heaven is een begin voor iets nieuws en wonderschoons en ik was bevoorrecht mijzelf jouw vriend(in) te mogen noemen.

Als er afscheid genomen moet worden is het zo moeilijk om zo ver weg te zijn, ik heb vanmorgen met zowel Mart als Ine over skype gesproken maar ik wilde hen zo graag een knuffel geven. John was zo lang deel van ons leven, onze familie en de begrafenis volgende week zaterdag zal een hele mooie maar ook hele emotionele zijn.

Ik had al wat op mijn brood deze week, hij ging supersnel voorbij, misschien wel daardoor.
Dinsdag een tekst van Mike, hoe gaat het, mijn voet doet pijn, we doen het langzaam aan, ik wilde je eerst beter leren kennen. Woensdag tekste ik, heb je zin om zaterdag te komen eten? Hij terug : eerlijk gezegd ben ik niet toe aan een relatie, ik voelde de klik niet met je, je bent heel aardig....ikke terug, ok, geen probleem en dat was dat. Als je me niet waardeert, dan verdien je me niet dacht ik bij mezelf, dus niet gerouwd, een deur gaat dicht en een andere gaat heus wel ergens open. Mannen met koude voeten, niks voor mij.

Dus in plaats van weekend met Mike, weekend in Georgia. Vrijdag mijn boeltje gepakt, eten meegenomen want natuurlijk wil koken en het was echt bloedje heet. Ravyn was er al de hele week en ik ging meteen aan de slag met worstjes, aardappelkoekjes, spruitjes en komkommer. Zoals als altijd vond iedereen het heerlijk, nou Ravyn niet alles want die lust geen spruitjes.

Kelly en ik bleven op, tot na enen, praten over Martin, over gevoelens en belevenissen. Ik sliep deze keer in Hazel's kamer, ver weg van de airco buiten en was topfit gistermorgen ondanks al het bier, wijn en fireball.

Na een lekker relaxte morgen gingen we rond 11 uur op pad, Kelly en de meiden bij mij in de auto, lekker alle ramen open en de muziek keihard en wij natuurlijk meezingen. Misty met de truck, haar moeder die nog steeds bij hen revalideert na haar ziekte en Hazel. We gingen naar Arlington, naar Lisa, een vriendin die jarig was, daar kwam ik pas achter toen we al daar waren. Ze had een Low Country Boil gemaakt. Grote soeppannen met water en een speciall kruidenmengsel, daar worden aardappeltjes in de schil in gekookt, met maiskolven, garnalen en een soort pittige rookworst, geserveerd allemaal bij elkaar op grote schalen samen met krabbepoten en salade en het toetje was een heerlijke fruittaart.
Het weer was ondertussen flink omgeslagen, onweersbuiten trokken over, de hele middag, bliksem en donder, de paal in de straat kreeg een voltreffer maar gelukkig viel de stroom niet uit en bakken met regen. Wij zaten buiten onder het afdak, het was totaal relaxed, ik had zo een dutje kunnen doen.
Rond 5 uur ging ik huiswaarts met de meiden, Misty kwam later, ze had een mooi metalen rek op de truck voor mij, dat ga ik waarschijnlijk in de keuken zetten, moet even bekijken en ik wil bovenop een kruidentuintje plaatsen.
Tijd voor de was, tijd voor een sigaret, even bij de ventilator want alles plakt aan mijn lijf, morgen is het weer terug naar werk en ik, ik heb er zin in !!!
Liefs van Mariet xx



  • 24 Juli 2017 - 18:39

    Mieke:

    Ha Lieve Mariet
    We hebben het er samen over gehad
    John die zo ziek was
    Nu de dood tot gevolgen Maar weet wel voor jou zo moeilijk
    zo ver weg
    Een gevoel dat je graag met iemand lijfelijk wil delen
    Mijn gedachten zijn bij je en vooral zaterdag
    Sterkte Mariet Liefs uit Helden

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Jacksonville

Mariet

Ik woon in Jacksonville Florida samen met mijn man Martin. Ik werk voor at&t en doe technical support voor internet. Ik heb twee zonen en twee kleindochters, Martin heeft een zoon en een dochter en een kleindochter Mijn hobbies zijn koken, bakken, schrijven en de natuur

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 341
Totaal aantal bezoekers 459846

Voorgaande reizen:

31 Mei 2008 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: