Georgia on my mind

ze zjweve zachtkes oppe windj
de toene van dit leed
ze make mich weemoedig
maar toch, ich geneet
van al ut moeije, al ut fijne...
geneet van ut laeve
ut groete wonjer in ut kleine
vandaag
want wat de toekomst bringt
daovan hubbe wae nog genne weet

Lieve mensen,

Vandaag 30 mei is het 9 jaar geleden dat ik voet zette op Amerikaanse bodem om er te gaan wonen samen met mijn lief voor altijd en eeuwig. Dat voor eeuwig samen duurde lijfelijk net geen 7 jaar en voor altijd hier wonen, nou nee.
Weinig wist ik toen van de cultuur, van Amerikanen en hun gewoontes, van de gekte waarin dit land zou verzinken en van het verdriet en hartenzeer dat zou volgen maar ik zeg het weer, ik zou het zo overdoen.

Ik heb net twee lange weekends achter de rug en het is vandaag zo ontzettend benauwd, warm dat het zweet me langs mijn gezicht stroomt.

Vorig weekend ging ik naar Georgia voor eigenlijk twee dagen, zondag en maandag maar ik bleef nog een nachtje langer. De meiden hadden daar hun laatste schooldagen voor de zomervakantie en op maandag kregen alle leerlingen onderscheidingen uitgereikt, Hazel nam er maar liefst zeven in beslag, beste in lezen, taal, rekenen, hoogste punten van de klas en iets genaamd citizen ship. De lerares zoekt iemand uit die bijzonder goed is in communicatie, die met iedereen overweg kan en zo. Bryenna had jammer genoeg niks maar is wel over naar groep 6. Dinsdag kreeg Hazel haar diploma en is nu klaar met de lagere school dus volgend schooljaar naar de middelbare, die is maar liefst zo'n 60 km ver maar er rijden schoolbussen naar toe. Die twee moeten elke morgen al om 6 uur met de bus mee trouwens.

Beide keren moesten we naar hun school in St. George en reden door het door bosbranden verwoeste bosgebied. Geblakerde stammen, hier en daar een groen blaadje, as, stof, troosteloos was het juiste woord. Het vuur kwam tot ongeveer 3 km van het huis van Kelly en Misty, ze konden de vlammen vanuit hun tuin zien, het gloeien in de nacht en de verstikkende lucht die maakte dat ze weg moesten voor een paar dagen. Het brandt nog steeds, ondergronds, het is tenslotte moeras en veen gebied maar flinke hoosbuien midden in de week zorgden voor ontlasting van de brandweer die vanuit het hele land kwam helpen.

Woensdag weer werken, telkens een paar uurtjes per dag afgeknabbeld maar dat kan nu niet meer want ik wil wel mijn bonus krijgen en daarvoor moet ik 240 uren gewerkt hebben. Ik heb er nu 100 of zo dus dat betekent, geen vrij meer in juni.

Vrijdag kwam dan eindelijk Ravyn weer voor het weekend, zij moet nog nog school maar vandaag is het Memorial Day, zeg maar de Amerikaanse 4 mei en iedereen heeft vrij.

Zaterdag zou de zus van Kelly, Maria, trouwen met Raymond en ik was uitgenodigd voor het feest maar ik kon pas om kwart voor vier weg en de trouwerij was om 2 uur. Dus snel naar huis, alles gepakt voor twee dagen en op weg naar Georgia.Daar waren we net te laat voor het eten maar er was nog voldoende over. Het was een drukte van belang met de volwassenen en de kids. Misty verdraaide haar knie en later moest Kelly met haar naar de eerste hulp. Dat betekende dat alle plannen veranderden. Darian zou naar huis gaan maar bleef met kleine Josh en Julius, Raini zou naar huis gaan maar bleef met haar petekind Neveya die een hersenverlamming opliep tijdens haar geboorte en door dat gebrek aan zuurstof spastisch is. Samen met Ravyn, Hazel en Bryenna was het zo druk dat ik overwoog om dan maar naar huis te gaan maar dat wilde niemand. Iedereen sliep op banken maar oma mocht het gastenbed hebben. We bleven op tot laat in de nacht en op een gegeven moment zat ik alleen buiten. Het was een hele heldere nacht met miljoenen sterren, je zag de melkweg en ik zat lekker op een oude stoel te genieten van de stilte toen recht voor mij een vuurbal verscheen en de hele hemel over vloog. Toen hij recht boven mij was brandde hij met een blauwe gloed, hij was zo groot als een knikker, kwam op in het zuiden en vervaagde in het noorden. Net als in 2004 in de woestijn van Arizona kwam die gedachte weer, alles komt goed.

Nadat zondag de rust weer keerde toen Raini en Darian naar huis gingen werd er gedut en gepraat, Misty moest nu op haar beurt met haar moeder naar de eerste hulp want die dacht dat ze longontsteking had. Je gaat hier met alles naar de eerste hulp en moet soms uren wachten. Het was geen longontsteking maar bronchitis maar ze waren pas ver na middernacht terug uit het ziekenhuis en Misty bleef de nacht in Jax.

Gisteren zou Ravyn weer naar huis gaan maar als zo vaak in het verleden belde April gisteravond of ze nog een dagje kon blijven, ze hadden allebei gedronken op een barbecue, tja, dan heb je dus weinig keus. Het was weer even wennen na een paar daagjes airco, het is buiten gisteren en vandaag 354C maar 42 voor het gevoel dus alles open en alles wat draait en voor verkoeling zorgt aan.

Misty heeft weer een nieuwe kandidaat vriend voor mij gevonden, ben benieuwd, leuke foto en zo maar ja, wie weet. De vorige was niet mijn type, Mike lijkt er een beetje meer op, we zullen zien als we elkaar ontmoeten, ergens deze zomer, ik heb geen haast.


Maud is vandaag jarig, proficiat lieve schat en een hele fijne dag met je boys !!!
Op 3 juni is mijn lieve vriendin Els Hillen jarig, ook proficiat voor jou xx
Op 4 juni is Tijs van den Kerkhof jarig, gefeliciteerd en een fijne dag met Nena en je familie.

Volgende week ben ik er gewoon weer op zondag, tot dan

Liefs van Mariet xx