Winst en verlies rekening

wat ben ik blij met een glimlach
een kusje op mijn wang
je hand die even over de mijne strijkt
het is alsof ik alle zonlicht vang
wat ben ik blij met gewoon een woord
gewoon maar zo speciaal
er is niets mooiers op deze morgen
dan pure liefde's taal

Goeiemorgen lieve mensen

Dit gedichtje schreef ik vandaag 3 jaar geleden en toen Facebook mij vanmorgen hier aan herinnerde en ik de regels las, besefte ik eens te meer hoe belangrijk die kleine tederheid en het delen van gevoelens is en hoe ik dat het allermeeste mis.

Ze zeggen wel eens dat een kind behoefte heeft aan liefde en waardering maar als volwassene is dat natuurlijk niet anders. Het zijn de kleine alledaagse dingen die ik zo ontzettend nodig heb en de laatste dagen kreeg ik het tegenovergestelde.

Na afgelopen zondag waar ik alleen doorheen ging behalve Susan dan, die me steunde en me mee winkelen nam was er niet veel steun thuis. Het was voor iedereen een gewone dag, ik snap dat wel maar het hielp niet echt. Ik pakte dan ook om 4 uur mijn boeltje en ging alleen eten, soms is alleen met je gedachten beter dan eenzaam tussen mensen.

De hele week was moeilijk maar omdat ik nu weer vakantie en pdo tijd heb, pakte ik gewoon elke dag een uurtje eerder vrij en dat hielp een beetje.

Woensdag het verschrikkelijke bericht dat de 32 jarige zoon van een collega omgekomen was, een brand in de trailer waar hij sliep en hij kon er niet op tijd uit. Kathy is een beetje jonger dan ik, ook weduwe (wat een zwaar beladen woord vind ik dat toch) en Matt, haar zoon was de oogappel. Als kind was hij heel ziek, leukemie en dus ging de familie door een hel en nu dit, weggerukt door de vlammen en de rook.

Donderdag was Ravyn er ineens weer toen ik thuiskwam, ze gaan verhuizen dit weekend. Ze hadden eindelijk een mooi huis en twee weken terug was er een schietpartij in de straat and lag er een dode man in de voortuin dus boeltje pakken. Alles in storage en zolang bij de pa van April's vriend Shawn totdat ze wat anders vinden dus Ravyn werd hier gedropt.

Donderdag morgen vertrokken Susan, Gil en Todd voor familie bezoek in South Carolina, zo'n 6 uur rijden van hier, zoals Todd me vertelde, Mum wil iedereen nog eens bezoeken voordat er iemand doodgaat. Ze waren vrijdag middag al weer terug.

We hebben al de hele week Kendra, een nichtje en haar vriend Buddy, een oude vriend van Ian, hier, ze blijven tot 's avonds laat, eten natuurlijk mee en met Ravyn ook hier voel ik me soms een vreemde in mijn eigen huis. Dat bleek gisteren heel duidelijk.

Op mijn vrije zaterdag was het plan om de garage op te ruimen en met name al het speelgoed uit te dunnen. Eerst even naar Thomas en Aisha want die hadden bij Cosco een heerlijk stuk Nederlandse jonge kaas meegebracht, supergoedkoop daar, maar 4.60 per pond maar toen ik wilde betalen zei Thomas, geen sprake van, je hebt zoveel voor ons gedaan, nu is het onze beurt.

Dus thuis de oude kleren aan, de garage deur open en sorteren. Eerst twee zakken kleren van mij zodat ik weer plaats heb in de kast en toen een hele hoop speelgoed. Alles waar niemand meer mee speelt, kapotte barbies, oude kleurtjes enzovoort. Opeens komt Raini de garage in, wat ben jij aan het doen. Ja, wat denk je...maar daar spelen ze mee en dat mag niet weg en toen een heel drama over een oude tas die bijna uit elkaar viel en waar ik oude spullen instopte. Ze zei letterlijk, ik wil eerst door de spullen gaan voordat je iets wegdoet. Ondertussen stopte er een mevrouw die een charity heeft voor daklozen en die begon alles in de truck te zetten en ik hielp mee. Raini bleef jammeren over die oude tas . Ik zei, luister, ik kan niet eens meer door mijn garage lopen, er komt maar steeds meer spul, ook van jou en Ian en jullie zeggen wel dat jullie het uit gaan zoeken maar niks gebeurt. Ik heb deze spullen gekocht dus heb ik alle recht om het weer weg te geven. Ze was al kwaad op mij omdat ik niet met haar en Ravyn naar de film wilde en daarna eten dus ze werd bozer en bozer maar ik negeerde dat. Uiteindelijk liep ik naar Susan en zei, ik heb behoefte aan het gezelschap van aardige mensen.

Susan en ik gingen naar de Navy basis en ik heb weer rolmops en al die lekkere dingen die ze daar hebben. Toen we terugkwamen was Ian weg, naar een vriend voor de avond. Raini verveelde zich te pletter natuurlijk, dat was de reden van haar boosheid en ik zei, ik kook niet, vlees en verse groenten in de koelkast, ik ga eten met Susan. Ze zei, tja, ik en Ravyn weer alleen thuis en geen eten in huis....excuse me ?

Na een lekker etentje met zijn vieren gingen we nog naar Walmart want Todd wilde een barbecue kopen en toen ik thuis kwam was de voordeur gesloten, gelukkig kan ik door de garage naar binnen. Ik heb de hele avond alleen doorgebracht en ik kon eindelijk tot rust komen, wat een genot om alleen te zijn. De katten die heel erg goed gewend zijn, om me heen, Scarlett steeds op schoot en Melly die zwierf rond, een goeie film die ik al tig keer heb gezien maar die nooit verveelt ( The last of the Mohicans), een traantje wegpinkte zo nu en dan en naar bed.

En vanmorgen is het weer stil, Ravyn slaapt nog en Raini is werken. Vanmiddag hebben we de nieuwjaarsborrel van de Nederlandse club hier in Jax, we gaan naar St Augustine, een uurtje rijden en komen bij elkaar in een restaurant bij het strand met Nederlandse eigenaars. Fran – die eigenlijk Henny heet maar dat werkt hier niet – en ik rijden samen en ik heb haar een etentje beloofd want ze was afgelopen week jarig.

Weet je, als al deze dingen gebeuren denk ik zo vaak, wat doe ik hier maar dan is er Susan en de collega's en natuurlijk ook de kleinkids.

Ik ga volgende week kaartjes bestellen, op 18 februari is er een rock avond bij Maverick's in het centrum van Jax aan de rivier met 4 bands, allemaal tribute, voor Metallicca, AC/DC, Slayer en Deftones (mijn collega Troy speelt bas in de Metallica band en ik heb hen al zien spelen in de Freebird aan het strand) en Todd en ik gaan samen. Ik verheug me op goeie muziek en uitstekend gezelschap !!

Ik ga even buiten het zonnetje zoeken, ik was het even kwijt maar het is er zeker weer en we gaan gewoon door en ik laat me niet van streek maken door puber gedrag, dit is mijn huis en mijn regels.

Liefs van Mariet