Rouwrandjes en hartepijn

de leegte
die ik nu voel in mijn hart
zal voor altijd worden gevuld
met de herinneringen
de warmte, de liefde
de afdruk die jij achterlaat
op mijn ziel

Goeiemorgen lieve mensen,

Toen ik het vorig jaar in mei in Nederland was bezocht ik twee dierbare vrouwen die allebei heel ernstig ziek waren en toen ik van beiden afscheid nam had ik het gevoel, ik zie jullie de volgende keer niet meer, niet meer in dit leven. Je blijft natuurlijk hopen dat het gevoel dat je krijgt niet juist is, dat ze gewoon er het volgend jaar nog zijn maar jammer genoeg is dat niet zo.

Jeanne overleed het vorig jaar en nu woensdag kreeg ik het droevige bericht dat ook Carla overleden was.
Jeanne was mijn schoonzus, ik kende haar al heel lang en wij deelden heel veel fijne maar ook droevige gebeurtenissen.
Carla kwam in mijn leven via internet, zoals meer fijne mensen, zoals ook mijn lief.
Zij en en haar gezin zouden twee jaar in Jacksonville komen wonen, ze vond mijn wekelijks blog online en emailde me, stelde zich voor en vroeg allerlei informatie over het leven hier, al maanden voor de grote verhuizing. We emailden over het dagelijks leven, winkels, instellingen en op een mooie zomerse dag troffen wij on bij de Orange Park mall buiten de bioscoop voor een echte kennismaking. De bedoeling was om even een kopje cappucino bij het kleine koffiehoekje in de boekhandel te drinken maar voor we het wisten zaten wij er zo'n twee uur later nog.

Martin en ik bezochten Carla en haar twee mannen in hun eerste tijdelijke appartement en later nog een paar keer in het mooie huis dat ze bewoonden dicht bij de kust. Zo troffen we ook Joke en Judith en Quincy en ook dat resulteerde in vriendschap.
Carla en ik maakten uitstapjes, ik voelde het als verwennerij in mijn drukke dagen, even eruit, heel veel praten – ze werd soms moe van mijn geklets, dat is zeker – we gingen naar het strand en naar Orlando voor mijn paspoort te verlengen, even bij de manatees langs, lekker lunchen en de laatste keer beklommen we samen de vuurtoren in St. Augustine.

Carla hield van het leven, van genieten, kleine dingen, de Florida zon en warmte, de natuur. Ze trokken er veel op uit, zagen veel van de US en met pijn in hun en ons hart zagen we hen na twee jaar hier vertrekken, terug naar Nederland. Ik kreeg hun barbecue, planten, Senseo en zoveel meer, dingen die ik heel vaak gebruik en die me steeds aan haar warmte en gastvrijheid zullen herinneren.
Terug in Nederland was het zwaar, die eerste lange winter en toen het bericht dat de kanker die ze eerder dacht te had overwonnen terug was, in haar lichaam, vernielend, verwoestend en een einde aan de toekomst kwam sluipend dichterbij.
Ze heeft gevochten zoals ik niemand heb zien vechten, alles aangrijpend, maar ook tegelijkertijd nog genieten, nog zoveel mee willen maken. Ze kwamen nog een keer terug naar Jacksonville en op het grasveld voor ons huis namen we weer afscheid, tranen maar ook hoop om elkaar weer te zien en dat gebeurde vorig jaar mei toen Frank en ik haar en Marcel thuis bezochten. Het was een korte visite, ze was moe maar ik ben blij dat ik haar zag. Toen Martin ziek werd was Carla er voor mij, weliswaar op afstand maar ze was een van mijn rotsen.
Woensdag moest ze afscheid nemen van het leven dat haar zo lief was, van haar familie en vrienden die ze boven alles stelde, ik denk aan haar als een prachtvrouw, trouw en met het grootste hart mogelijk. Ze zei ooit tegen mij toen ik vroeg waarom ze me al haar spulletjes gaf bij de verhuizing, jij hebt me zoveel raad en zoveel kijk op het leven gegeven en je vroeg er nooit iets voor terug.

Carla, bedankt voor je vriendschap, ik zal je nooit vergeten, je warmte, de manier waarop jij deelde, je liefde en de manier waarop jij in het leven stond en er mee omging, je moed, je waardigheid. Rust zacht lieverd en vertel dat mannetje van mij dat ik jullie ooit terug zie.

En ineens kom ik vandaag tot het besef dat ik ook door het oog van de naald gekropen ben, dit weekend 5 jaar geleden, mijn hartinfarct, het ziekenhuis en de stents die mijn hart slagader open houden. Gisteren kreeg ik per post het bericht dat de verzekering mijn stress test niet gaat betalen want ze vinden het geen medische noodzaak, nou ja zeg, ik ga van de week bij de dokter langs en dan zullen we nog wel zien wie het laatste woord daarover heeft want dit is belachelijk.

Ik ben deze week ook begonnen met twee pillen meer in de morgen, ik slik er nu 7 en ze gaan er goed in met mijn kom havermoutpap, ik heb knoflook en B12 toegevoegd, nu eens kijken of dat helpt met mijn vermoeid gevoel.

Deze week heb ik mijn portie weer gehad, Ian verloor zijn baan en Raini, die kreeg vrijdag te horen dat de vrouw die ze aangereden heeft een lean op haar rijbewijs heeft geplaatst, dat is zoals als het blokkeren van je rekening. Raini moet 2500 dollars betalen anders kan ze naar haar rijbewijs fluiten. Ze is gisteren begonnen te werken in Middleburg, zeker 30 km hiervandaan in de winkel van haar oude manager en nu gaat die goede man, die in Middleburg woont, haar elke dag ophalen en terugbrengen. Ik heb haar verteld dat ze wel heel dankbaar mag zijn voor dit aanbod.

Vandaag is de poolparty voor baby Josh, hij werd vrijdag 2 jaar en zo'n dertig mensen, voornamelijk vrouwen en kids gaan dit vanmiddag vieren. We hebben Josh en Ravyn vannacht te logeren gehad, Ravyn en Josh zitten te spelen in de woonkamer op dit moment, ik heb eindelijk de duplo blokken gevonden en Josh vindt het geweldig ermee te bouwen dus die is zoet, we hebben net samen ontbeten, wentelteefjes en roerei.

Zo dadelijk gaat Raini met de kids al naar Darian en dat geeft mij de tijd om de was te doen, wat op te ruimen en de komkommersalade en de bruschetta te maken voor vanmiddag. We hebben ook burgers en hotdogs van de grill, aardappelsalade a al Raini en mac and cheese. Het weer is perfect, strakblauwe lucht en het wordt zo'n 27 graden en het zwembad is niet verwarmd dus perfect voor mij want de meeste Floridians zijn koukleumen.

Vandaag hebben we twee jarigen in de familie, allereerst mijn lieve schoondochter Sylvia, proficiat lieve schat en een fijne dag met Rob en de maedjes. Dan is ook Janine jarig, 26 alweer, ik weet zeker dat het een gezellig feest wordt later vandaag, proficiat !!!!

De komende week is het Koningsdag, dan is ook Ted jarig, proficiat naar Stox en een dikke knuffel. Ik heb mijn oranje jurk en oorbellen al klaarhangen en ook wij gaan het met het Nederlanders in Jacksonville clubje vieren. Op 29 april is mijn lieve broer Mart jarig.

Ik hoop dat het een mooie week wordt – ik wens iedereen mooi weer en plezier maar ook sterkte voor droevige dagen en de troost dat we allemaal elkaar weerzien, hoe dan ook, de vraag is alleen wanneer en niemand kan dat beantwoorden. Zoals Jeanne zei de laatste keer toen ik haar zag...KUMP GOOD

Liefs...Mariet xxx