Vaarwel 2015

de stilte
soms oorverdovend
de leegte niet te dragen
alleen de storm trotseren
waarom ...ik stopte al lang met vragen
alles heeft zijn reden
gemakkelijk gezegd
maar uiteindelijk
komt elke kat weer op haar pootjes terecht
en zo ook ik
ik weet het zeker
op een dag ontwaak ik
denk aan jou, glimlach en kom er achter
alles wordt nu beter

Goeiemorgen lieve mensen

Mijn laatste verslag van 2015 en terugkijkend op 2015, wat een bijzonder jaar in elke manier die ik mag bedenken.
Mijn grootste verlies met Martin's overlijden, mijn grootste verdriet, hartzeer ooit maar ik ben er nog en vastberaden, meer dan ooit om er het beste van te maken want hij verwacht niet minder van mij dan 150% inzet daarvoor, dat weet ik.
Hij kende me heel goed, mijn hart, mijn moed maar ook mijn zwakke punten, ieder mens mag die hebben, niets mis mee.

Liters, emmers met tranen, nog steeds nu en dan als iets me treft, een beeld, een woord, een lied maar soms ook gewoon om niks.

Schaterlachen, vooral met Kelly en zijn kinderen over de rare fratsen die hij uithaalde, de stommiteiten, de kapriolen en als ik die ogen zie oplichten als ze erover vertellen, dan doet me dat goed, het heelt die enorme wond in mijn hart die langzaam sluit.

Weemoed over wat zoveel meer had kunne zijn, zoveel langer maar ook dankbaarheid over wat er was, als ik niet die grote stap had genomen in 2003, die beslissing die heel veel mensen helemaal niet begrepen of niet echt slim vonden , tja dan was er daar niks geweest en iemand anders had misschien gedaan wat ik nu mocht doen...ik zie het nog steeds als een voorrecht om hem te hebben mogen begeleiden in zijn laatste maanden, dagen, uren.

Een toen was het weer Kerst, met gemengde gevoelens want ik was alleen. Raini en Star gingen naar Star's moeder, hoe zou dat gaan, kon ik dat aan want soms zijn het de kleine lasten die het zwaarste wegen.

Donderdag avond een telefoontje, kom je morgen eten, Gil en ik willen je uitnodigen, ik kook toch want we krijgen een onverwachte gast. Dus nog snel voor alles sloot naar de winkel en wat spullen halen want als ik ergens ga eten, dan neem ik ook wat mee natuurlijk.

Na een vredige stille morgen op eerste Kerstdag, de picnic mand vol met een runderbraadstuk met lekkere bruine saus volgens moeder's recept, een kom met komkommersalade, een pecan pie en natuurlijk een kom chocolade mousse ' hemelse modder' naar Susan.
Todd, haar oudste zoon was overgekomen vanuit Tennessee, 12 uur rijden of zo en wat hebben we lekker gegeten maar vooral het gezelschap was geweldig, Todd is heel anders dan zijn broer, hij heeft een geweldige humor die ik erg kan waarderen en het was gewoon heel erg gezellig, ik had eigenlijk later helemaal geen zin om naar huis te gaan maar tenslotte ziet hij zijn moeder en stiefvader ook maar eens per jaar of zo.

Thuisgekomen lekker in bed met een lekker flesje bier en later een glas Canadian whiskey die ik mezelf voor kerst kado had gedaan. Op gegeven moment betrapte ik mezelf giechelend om Bones...het moet niet gekker worden.

Gisteren natuurlijk vrij, een drie daags weekend – volgende week weer maar ietsje drukker dan – en ik ging al op tijd naar Walmart maar er was niet veel kerstspul over voor de helft, ik dropte wat mint patties af bij Susan, we vinden die allebei erg lekker en zij stonden net op het punt om te gaan ontbijten en shoppen.
Ik besloot rond half een om naar de film te gaan, eerst even Orange Park Mall in en bij Belk zag ik een snoezig jasje, flink afggeprijsd, in mijn tas en toen naar Star Wars in 3D. Wow, een woord dat dekt de lading, wow !!! Ik heb echt zitten te genieten op dat ene zielige moment na, snik snik Han maar verder, wat een schitterende film.

Ik nam wat chinees mee voor thuis, Chicken Mango met noodles, ik had nog wel genoeg over van vrijdag maar gewoon, zin in chinees. Na de afsluiting met nog maar weer chocolade mousse (gaat wel weer een kilo aan of zo) liep ik naar Susan. Zij hadden net gegeten en ze waren net begonnen aan de nieuwe Mission Impossible maar ofschoon ik hem al had gezien en op mijn tong bijtend om niets te verklappen heb ik er weer van genoten. Todd heeft een hond, Lady en die zit het liefst bij mij op schoot, het is geen klein hondje en af en toe krijg ik een lik in mijn gezicht alsof ze wil zeggen, ik vind je lief...

Na afloop kwamen we erachter dat de kleine bulldozer die de gemeente gebruikt in de buurt om een nieuw wandelpad aan te leggen, opengebroken was, waarschijnlijk door jongeren. De politie gebeld maar die kwamen natuurlijk niet direct, ze hebben het druk genoeg met andere zaken, Kerstavond nog verongelukte een man in de straat achter ons, flipte de truck door een stopbord te negeren, op slag dood, hij viel uit de truck, geen gordel en de truck viel bovenop hem....hij had waarschijnlijk flink gedronken.

Vandaag zondag en waar ik hier zit kan ik de kerstboom ruiken, het is verbazend hoe mijn neus meer ruikt en mijn tong meer proeft nu ik niet meer rook, vandaag 5 weken !!!

Of we vandaag wat gaan doen, ik weet het niet, Gil moet werken, Todd gaat morgen weer terug naar Tennessee, hij zei gisteren, had maar gezegd dat je naar Star Wars ging, ik was meegegaan dus ik bood aan, we kunnen vandaag nog wel een keer gaan, ik heb er niks op tegen om hem nog eens te zien maar hij zei, no, I'm good. Het zou me niet verbazen als Susan hem toch overhaald om te gaan.

Volgend weekend, Oudjaar en het plan was om samen met Ravyn naar Georgia te gaan maar nu hoorde ik gisteravond dat Raini, Star en Darian met baby Josh waarschijnlijk ook gaan dus het wordt druk en dat wilde ik nu net niet maar ja, we zullen zien. We zouden vandaag ook Santa doen voor de kleintjes maar door omstandigheden kon dat niet doorgaan

Die omstandigheden, het overlijden van Meemaw om woensdag avond – en ja, ik wist het voor ik het hoorde per telefoon – in het ziekenhuis op 94 jarige leeftijd. Ze was zo zwak die laatste week, ze konden amper haar bloeddruk meten, zo laag als die was en nu is ze in a better place.

Ik ben de dag erna naar Ricky gegaan om te condoleren, hij was zo ontzettend verloren, ze waren meer als 50 jaar samen en huilde toen hij mij zag. Er is geen begrafenis, ze wordt gecremeerd en dan, in de toekomst is er ook een bijeenkomst zoals ik bij Martin deed.

Kelly was in het ziekenhuis, opgenomen op dezelfde dag als haar moeder met een lichte hartaanval, ze moet heel rustig aandoen nu, wat natuurlijk moeilijk is als je moeder overlijdt, een hoop meer pillen en ongetwijfeld de raad om flink af te vallen. Ze vond het heel fijn om mij bij haar vader te zien.

Als je naar buiten loopt heb je het idee dat de natuur wil compenseren voor al die droefnis en het verdriet, het is al een week zo rond de 26 a 27 graden, volop zon, het lijkt wel voorjaar met alle bloemen die bloeien en de diverse vlinders in de mooiste kleuren. De katten willen helemaal niet binnen zijn, alleen om te eten en ik heb de winterkleren maar weer even aan de kant gelegd en weer mijn korte broeken uitgehaald. Zo buiten in de zon en de wind komt die glimlach wel vanzelf en ik zou zo graag naar het strand willen maar misschien dat ik dat wel de volgende week doe. Zaterdag gaan we misschien naar Ocala, naar tante Bertha dus plannen genoeg.

Ik wens jullie alleen een schitterend Oud en Nieuw en de allerbeste wensen, bedankt voor al die lieve berichtjes die ik afgelopen jaar mocht ontvangen, jullie hebben me echt ontzettend gesteund en dat kan ik niet vaak genoeg onderstrepen, hoe dat heeft geholpen.

Ik sluit af met een klein gedichtje wat ik ook deze week schreef...liefs...Mariet xx

We zijn allemaal op weg
naar d'een of andere stal
voor mij heet die stal Kessel 
de weg is nog lang
maar ik heb daar
VREDE
mee