Gevraagd : een beetje vrede
Blijf op de hoogte en volg Mariet
15 November 2015 | Verenigde Staten, Jacksonville
in de natuur
vinden we alle kleuren prachtig
alle vormen, alle geuren
en iedereen zegt
wat is dat toch machtig
waarom dan die haat, die nijd
als het om de mensen gaat
waarom al die vooroordelen
je bent nergens meer veilig
in je huis, in je straat
denk aan dat onschuldig kind
weggerukt door de dood
moeders, vaders, oma's, opa's
vermoord voor een visie
doorzeefd door lood
denk aan de angst
in eenieders ogen, met tranen gevuld
alles wat de wereld nodig heeft
is mededogen
open staan voor elkaar
liefde en geduld
Mariet 14 november 2015
Goeiemorgen lieve mensen
Natuurlijk ben ook ik geschokt en voel me machteloos door het gebeuren in Parijs.
Het verlies van veilig voelen is in dit machtige land al voor heel veel mensen weg since 11 september natuurlijk na al die verschrikkelijke gruwelen met de Twin Towers en zo, heel veel mensen blijven weg van grote evenementen daardoor maar als je zo leeft kun je nergens meer naar toen, geen grote winkels, geen parades, geen vuurwerkshows.
Het valt me op hier in Amerika dat heel veel mensen het allemaal toch ver van mijn bed vinden wat er in Europa en over de hele wereld gebeurt als er niet direct Amerikanen bij betrokken zijn, ik zag het het afgelopen jaar toen het vliegtuig met al die Nederlanders werd afgeschoten, oh wat erg, mensen uit jouw land, wat verschrikkelijk en dan snel weer tot de orde van de dag terwijl de bomaanslag bij de Boston marathon waarbij een klein aantal mensen het leven verloren (wat natuurlijk ook vreselijk is) dagen lang tot in de puntjes werd besproken.
Ook Jacksonville heeft zijn drama's, elke dag gebeurt er wel iets, gisteren nog heeft een man zijn vrouw, zijn tweeling van 5 maanden en een vriend neergeschoten en toen de hand aan zichzelf geslagen, alleen de vrouw heeft het overleefd, ze ligt zwaargewond in het ziekenhuis. Er zijn zoveel mensen gestresst, over kleine en grote dingen en er wordt veel te vaak naar een wapen als de oplossing gegrepen.
En dan heb je de politiek, Starbucks heeft dit jaar besloten niet de traditionele kerstbekers voor koffie te gebruiken maar een uniforme beker, gewoon rood met een groen Starbucks symbook erop. Dit om gewoon niemand uit te sluiten want natuurlijk vieren heel veel mensen in dit land geen Kerst gewoon omdat ze er niet in geloven. Een predikant heeft nu opgeroepen tot de boycot van Starbucks omdat het bedrijf volgens hem de Christelijke waarden heeft laten vallen, op de bekers stonden anders tekeningen zoals een kerstboom en een rendier. Presidents kandidaat Donald Trump vond dit een reden om ook tot een boycot op te roepen en hij heeft voor Starbucks geen plaats meer in zijn kantoorgebouwen van zijn miljoenenbedrijf en dan vraag ik me af, waar zijn jullie toch mee bezig. Wil je echt zo iemand als president van het machtigste land ter wereld, wat is de volgende stap in de waanzin ?
Afeglopen maandag moest ik op bezoek bij de darmspecialist, hij was erg aardig. Hij legde uit wat er precies gaat gebeuren en we hebben een afspraak gemaakt voor 18 december, een vrijdag. Donderdag tevoren (op Martin's verjaardag) moet ik alleen maar vloeibaar eten/drinken en alles moet doorzichtig zijn, bouillon, thee – ik mag 's morgens koffie maar zonder melk – en jello maar niet in de kleuren oranje of paars. Dan om 17.00 beginnen met twee liter poeder met water/gatorade naar binnen en de volgende morgen moet ik om 9 uur bij het behandelcentrum zijn. Heb nog voldoende tijd om een ride te regelen want ik kan er wel zelf naar toe rijden maar terug mag niet, Kim heeft beloofd te helpen, ze heeft waarschijnlijk vrij.
De komende week staat de mammogram en de bone density scan op het programma en dan ben ik helemaal binnestebuiten gekeerd en hopelijk is alles goed. Ik vind het wel spannend hoor, niet dat ik bang ben dat ze wat vinden, als er iets zit, dan kun je niks wegwensen en moet je gewoon erdoor heen. Ik ben toch na Martin's ziekte en sterven heel veel dingen anders aan het zien, aanvaarden wat er op je pad komt en het best ervan maken, op het eind maakt het allemaal toch niks uit, je krijgt wat in de sterren staat.
Bij de dokter hoorde ik wel dat ik een kilootje kwijt was, door het anders eten voor 5 dagen en...mijn bloeddruk was flink gezak naar 113/71 – een heel verschil met 5 dagen eerder 136/86.
Gistermorgen ben ik alleen gaan yardsalen en wat waren er veel, ik ging op zoek naar babyspullen. Een collega op het werk – vorig jaar heb ik haar dochter geholpen met haar een tv, dvd speler en veel dvd's te geven nadat er bij haar was ingebroken – kwam naar mijn desk, haar zoon en dochter verwachten beiden een baby, een jongen en een meisje en ze hadden helemaal niks, het was niet gepland dus of ik mensen wist die wat spulletjes hadden. Ik begon met vragen bij Denise en Chanice. Beiden hebben het afgelopen jaar kinderen gekregen, Denise een meisje en Chanice een jongen – de laatste heb ik geholpen met een grote doos babyspullen – en beiden beloofden spullen mee te brengen. Ik adviseerde Kathy om andere meiden op het werk te vragen, er zijn verschillende babies geboren in het laatste half jaar en ik vond gisteren een babybouncer en rompertjes, slabbertjes en pakjes, de meesten voor een kwartje of 50 ct dus morgen gaat een hele lading richting Kathy.
Na het yardsalen ging ik aan bij Donna, even gezellig bijkletsen en voordat je het weet is het drie uur later of zo.
Een paar huizen verderop hadden ze een sycamore boom geveld, de stammetjes waren mooi op maar afgezaagd dus nu ligt er een hele stapel in mijn garage om te drogen, met een beetje geluk is het bruikbaar voordat ik januari de echte koude inzet.
De stam van die boom, doorsnee een kleine meter, was in plakken gezaagd en die heb ik allemeel in mijn autootje naar huis gebracht minus een want die was te zwaar voor mij. Ik heb de plakken in mijn voortuin gelegd langs het pad naar de voordeur, zo hoef ik minder gras te verwijderen en het ziet rustiek uit. Als het niet werkt gaan ze gewoon de open haard in !!
Giseravond gingen de meiden naar een kroeg om een bokswedstrijd tussen vrouwen te kijken – boksen en zo is niet mijn ding – en ik ging al om half negen mijn nestje in – heerlijk, die geur van een pasgewassen en in de zon en wind gedroogd dekbed, het zijn de kleine dingen die het leven zo aangenaam kunnen maken – met een film en een biertje. Ik heb geslapen als een roosje, Pebble bij mij op de deken en vandaag ga ik met Susan shoppen, bij Sam's Club, even noodzakelijke dingen aanvullen zoals koffie en natuurlijk al hun hapjes proeven en dan zie ik wel weer voor de rest.
Ik wil Bart van Knippenberg alvast feliciteren met zijn verjaardag op 21 november en Marieke van den Kerkhof voor 19 november in het verre Australie, beiden ook een dikke knuf.
Tot de volgende week en geniet van het leven met geduld, tolerantie en liefde voor alles wat ons gegeven wordt
Mariet xx
vinden we alle kleuren prachtig
alle vormen, alle geuren
en iedereen zegt
wat is dat toch machtig
waarom dan die haat, die nijd
als het om de mensen gaat
waarom al die vooroordelen
je bent nergens meer veilig
in je huis, in je straat
denk aan dat onschuldig kind
weggerukt door de dood
moeders, vaders, oma's, opa's
vermoord voor een visie
doorzeefd door lood
denk aan de angst
in eenieders ogen, met tranen gevuld
alles wat de wereld nodig heeft
is mededogen
open staan voor elkaar
liefde en geduld
Mariet 14 november 2015
Goeiemorgen lieve mensen
Natuurlijk ben ook ik geschokt en voel me machteloos door het gebeuren in Parijs.
Het verlies van veilig voelen is in dit machtige land al voor heel veel mensen weg since 11 september natuurlijk na al die verschrikkelijke gruwelen met de Twin Towers en zo, heel veel mensen blijven weg van grote evenementen daardoor maar als je zo leeft kun je nergens meer naar toen, geen grote winkels, geen parades, geen vuurwerkshows.
Het valt me op hier in Amerika dat heel veel mensen het allemaal toch ver van mijn bed vinden wat er in Europa en over de hele wereld gebeurt als er niet direct Amerikanen bij betrokken zijn, ik zag het het afgelopen jaar toen het vliegtuig met al die Nederlanders werd afgeschoten, oh wat erg, mensen uit jouw land, wat verschrikkelijk en dan snel weer tot de orde van de dag terwijl de bomaanslag bij de Boston marathon waarbij een klein aantal mensen het leven verloren (wat natuurlijk ook vreselijk is) dagen lang tot in de puntjes werd besproken.
Ook Jacksonville heeft zijn drama's, elke dag gebeurt er wel iets, gisteren nog heeft een man zijn vrouw, zijn tweeling van 5 maanden en een vriend neergeschoten en toen de hand aan zichzelf geslagen, alleen de vrouw heeft het overleefd, ze ligt zwaargewond in het ziekenhuis. Er zijn zoveel mensen gestresst, over kleine en grote dingen en er wordt veel te vaak naar een wapen als de oplossing gegrepen.
En dan heb je de politiek, Starbucks heeft dit jaar besloten niet de traditionele kerstbekers voor koffie te gebruiken maar een uniforme beker, gewoon rood met een groen Starbucks symbook erop. Dit om gewoon niemand uit te sluiten want natuurlijk vieren heel veel mensen in dit land geen Kerst gewoon omdat ze er niet in geloven. Een predikant heeft nu opgeroepen tot de boycot van Starbucks omdat het bedrijf volgens hem de Christelijke waarden heeft laten vallen, op de bekers stonden anders tekeningen zoals een kerstboom en een rendier. Presidents kandidaat Donald Trump vond dit een reden om ook tot een boycot op te roepen en hij heeft voor Starbucks geen plaats meer in zijn kantoorgebouwen van zijn miljoenenbedrijf en dan vraag ik me af, waar zijn jullie toch mee bezig. Wil je echt zo iemand als president van het machtigste land ter wereld, wat is de volgende stap in de waanzin ?
Afeglopen maandag moest ik op bezoek bij de darmspecialist, hij was erg aardig. Hij legde uit wat er precies gaat gebeuren en we hebben een afspraak gemaakt voor 18 december, een vrijdag. Donderdag tevoren (op Martin's verjaardag) moet ik alleen maar vloeibaar eten/drinken en alles moet doorzichtig zijn, bouillon, thee – ik mag 's morgens koffie maar zonder melk – en jello maar niet in de kleuren oranje of paars. Dan om 17.00 beginnen met twee liter poeder met water/gatorade naar binnen en de volgende morgen moet ik om 9 uur bij het behandelcentrum zijn. Heb nog voldoende tijd om een ride te regelen want ik kan er wel zelf naar toe rijden maar terug mag niet, Kim heeft beloofd te helpen, ze heeft waarschijnlijk vrij.
De komende week staat de mammogram en de bone density scan op het programma en dan ben ik helemaal binnestebuiten gekeerd en hopelijk is alles goed. Ik vind het wel spannend hoor, niet dat ik bang ben dat ze wat vinden, als er iets zit, dan kun je niks wegwensen en moet je gewoon erdoor heen. Ik ben toch na Martin's ziekte en sterven heel veel dingen anders aan het zien, aanvaarden wat er op je pad komt en het best ervan maken, op het eind maakt het allemaal toch niks uit, je krijgt wat in de sterren staat.
Bij de dokter hoorde ik wel dat ik een kilootje kwijt was, door het anders eten voor 5 dagen en...mijn bloeddruk was flink gezak naar 113/71 – een heel verschil met 5 dagen eerder 136/86.
Gistermorgen ben ik alleen gaan yardsalen en wat waren er veel, ik ging op zoek naar babyspullen. Een collega op het werk – vorig jaar heb ik haar dochter geholpen met haar een tv, dvd speler en veel dvd's te geven nadat er bij haar was ingebroken – kwam naar mijn desk, haar zoon en dochter verwachten beiden een baby, een jongen en een meisje en ze hadden helemaal niks, het was niet gepland dus of ik mensen wist die wat spulletjes hadden. Ik begon met vragen bij Denise en Chanice. Beiden hebben het afgelopen jaar kinderen gekregen, Denise een meisje en Chanice een jongen – de laatste heb ik geholpen met een grote doos babyspullen – en beiden beloofden spullen mee te brengen. Ik adviseerde Kathy om andere meiden op het werk te vragen, er zijn verschillende babies geboren in het laatste half jaar en ik vond gisteren een babybouncer en rompertjes, slabbertjes en pakjes, de meesten voor een kwartje of 50 ct dus morgen gaat een hele lading richting Kathy.
Na het yardsalen ging ik aan bij Donna, even gezellig bijkletsen en voordat je het weet is het drie uur later of zo.
Een paar huizen verderop hadden ze een sycamore boom geveld, de stammetjes waren mooi op maar afgezaagd dus nu ligt er een hele stapel in mijn garage om te drogen, met een beetje geluk is het bruikbaar voordat ik januari de echte koude inzet.
De stam van die boom, doorsnee een kleine meter, was in plakken gezaagd en die heb ik allemeel in mijn autootje naar huis gebracht minus een want die was te zwaar voor mij. Ik heb de plakken in mijn voortuin gelegd langs het pad naar de voordeur, zo hoef ik minder gras te verwijderen en het ziet rustiek uit. Als het niet werkt gaan ze gewoon de open haard in !!
Giseravond gingen de meiden naar een kroeg om een bokswedstrijd tussen vrouwen te kijken – boksen en zo is niet mijn ding – en ik ging al om half negen mijn nestje in – heerlijk, die geur van een pasgewassen en in de zon en wind gedroogd dekbed, het zijn de kleine dingen die het leven zo aangenaam kunnen maken – met een film en een biertje. Ik heb geslapen als een roosje, Pebble bij mij op de deken en vandaag ga ik met Susan shoppen, bij Sam's Club, even noodzakelijke dingen aanvullen zoals koffie en natuurlijk al hun hapjes proeven en dan zie ik wel weer voor de rest.
Ik wil Bart van Knippenberg alvast feliciteren met zijn verjaardag op 21 november en Marieke van den Kerkhof voor 19 november in het verre Australie, beiden ook een dikke knuf.
Tot de volgende week en geniet van het leven met geduld, tolerantie en liefde voor alles wat ons gegeven wordt
Mariet xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
