In de lappenmand

In de hook van mien kamer
sjtoon un paar aoj sjoon
sjtoffig misjien, un bietje aafgetrapt
en doe vreugs dich aaf
wat dao meij te doon


die sjoon höb ich gedraage
jaore aan un sjtök
door zon en raege
door waer en windj
die sjoon brachte mich gelök


noe ziens se flink versjleete
zelfs unne sjeijve hak
en zien toe aan vervanging
komme neet mier aan de bak


ut deut mich pien 
det dees sjoon neet mier kenne herkanse
want wet se
zelfs op de niejste, modernste, meist blinkende sjoon
zal ich noeits mier zo good kenne danse


Goeiemorgen lieve mensen

Tja, dat gebeurt er zomaar iets waardoor je in de lappenmand terecht komt maar we beginnen gewoon eerst bij het begin van de week.

Na het korte weekend van vorige week, alleen de zondag, was het weer volop aan de bak op maandag. Het is nog steeds ontzettend druk en dus hectisch maar dat maakt dat de dagen heel snel voorbij gaan en dat is ook fijn.
Veel regen in de middag en avond, flinke onweersbuien en ten zuiden van ons op de oceaan is de eerste hurrican van dit seizoen zich nog aan het bezinnen welke kant op te gaan.
Toch kon ik gelukkig nog snel even het gras voor maaien tussen de buien door, wel harder duwen en meer troep binnen met allemaal dat natte gras maar och ja, bezem erdoor en weer verder.

Woensdag kreeg ik een uitnodiging, Misty, Kelly's vriendin was 18 augustus 51 jaar geworden en ze gaven vrijdag een feest en ik was uitgenodigd, een karaoke/barbecue dus donderdag even wat regelen op het werk aangezien ik eigenlijk tot 9 uur moest werken op vrijdag, een van de anderen was zo aardig om mijn late dienst over te nemen en ik besloot mijn laatste vrije dag op te offeren en gewoon vrij te nemen.
Vrijdag morgen begon gewoon als elke andere dag, ik had al de spulletjes al gekocht voor het dessert dat ik mee wilde nemen naar Georgia, peach cobler en ook nog een komkommersalade. Ik was op tijd klaar en dact, ik maai nog even wat gras achter voordat ik ga douchen. De maaikleren aan de mijn oude flipflops (badslippers) maar daar was die buitenmat. Door al die regen van de laatste tijd was er een spekglad laagje op gevormd en niet na denken, mijn linkervoet erop en toen mijn rechter en daar ging ik, eerst de knieen met een klap tegen elkaar, toen uitelkaar en mijn enkel zat klem tussen een emmer en een bloemenbak en knakte om, mijn achterhoofd tegen de deurpost en mijn ribben kreeg ook nog een opdoffertje van de drempel. Ontzettende pijn in mijn knieen zorgde ervoor dat ik even flauw viel 9 technisch niet viel natuurlijk want ik lag al languit op de beton), ik was duizelig, zag sterretjes en was misselijk van de pijn. Ik bleef lekker liggen , ik was alleen thuis want de dames waren weg na een heftig debat met mij eerder die morgen over de hevige ruzies die ze hebben waarvan ik en ook de hele buurt getuige is, schreeuwen, vloeken, ik ben het hardstikke beu.

Na een minuut of tien was ik zover hersteld dat ik voorzichtig opkrabbelde, ik heb uitgerekte kniebanden dus ik weet hoe dit gaat, een oude volleybal blessure van zeker 30 jaar geleden. Ik strompelde naar binnen, helemaal nat van het zweet en vies van de val maar deed eerst ijs op de enkel want die deed pijn en in een mum van tijd had ik een ei aan de zijkant. Toen voorzichtig douchen en even met de voetjes omhoog op bed. Ik was van plan geweest om om 2 uur aan te rijden maar ik heb een uurtje gewacht om te zien hoe het ging. Alles in de auto en rijden ging redelijk goed, zolang ik niet van links naar rechts bewoog met mijn enkel. Na een uurtje rijden was ik er, stijf en pijnlijk en ik ging direct met mijn been omhoog met een koel glas cola. Ze waren erg blij dat ik evengoed gekomen was en achteraf was het zeer zeker de moeite waard, het was heerlijk weer, niet te warm, geen muggen door alle ventilatoren buiten, over de hele horizon de allermooiste lichtshow van warmte onweer, bliksemflitsen die stuk voor stuk een foto waard waren, boven mij een prachtige sterrenhemel en een lekker maaltje, ribjes en roast met salades, dips en teveel om op te noemen. Een van Misty's vrienden had zijn karaoke machine opgezet en er werd de hele avond gezongen door verscheidene mensen, heel erg gezellig meezingen en Misty's broer Eddy zong Desperado op mijn verzoek. Ik heb zelfs moonshine geproefd, met een perziksmaakje en het was erg sterk maar heerlijk.

Rond middernacht was het echt over voor mij, hoe gezellig het ook was, ik werd hoe langer hoe stijver en zocht het logeerbed op maar van slapen kwam niks want het bezoek bleef tot drie uur zitten en was erg luidruchtig, toen het stil in huis werd dommelde ik dan eindelijk weg en slipe tot half elf. Toen ik opkrabbelde was mijn been van mijn knie naar beneden tot tweemaal zo dik opgezwollen en deed heel veel pijn maar ja, ik moest toch weer naar huis dus na een lekkere boterham met pindakaas weer in de auto en terug door een behoorlijk hitte. Ik was zo blij dat ik thuis was en ging weer direct met de beentjes omhoog, Een lekkere kop koffie en Susan bracht wat donuts en zei, je moet naar de eerste hulp. Ik wilde niet echt, er was niks gebroken dus wat konden ze daar doen en ik had geen zin in uren wachten en weer een dikke rekening, ik kreeg dus van de week een overzicht van mijn verzekering, die spinnenbeet kostte mij bijna zesduizend dollars, de verzekering betaalde het meest maar er bleef voor mijn toch ruim 2000.00 over om te betalen.

Tegen zes uur kreeg ik honger maar ik was niet echt in staat om in de keuken te staan en had zelfs geen brood in huis, dus Susan gebeld of ze even met mij naar Publix wilde gaan om wat boodschapjes op te halen, brood, soymelk en wat om snel op te warmen. Ik gebruikte een scootertje in de winkel, reuze handig als je niet kunt lopen maar het viel me op hoe weinig je mede winkelgebruikers rekening met je houden. Ik ging even bij de apotheek langs in de winkel en vroeg wat het beste zou zijn voor mijn enkel en de pijn want nu was alles rood en verhit . De mevrouw zei ook, naar de eerste hulp dus we hebben snel de booschappen naar huis gebracht en toen naar de net geopende eerste hulp van OP medical om de hoek, drie uur later was ik een beetje wijzer. De dokter keek naar mijn hoofd,m de plek achter mijn uur is pijnlijk, hij keek naar mijn knieen en besloot een röntgenfoto te maken van mijn enkel. Ik lag op het bed en Susan langs me op de stoel en het was gezellig, we kregen zelfs koffie. De uitslag, niks gebroken (maar dat wist ik al), flink verzwikt en gekneusd dus zo veel mogelijk rusten, niet lopen en ik kreeg een splint, het is een steun voor mijn enkel met gel, ik heb hem vannacht in de diepvries gedaan, verder twee recepten voor antibiotica en het advies dat het 4 tot 6 weken kan duren voordat alles helemaal geheeld is. Ze wilden mij krukken meegeven,dat heb ik beleefd geweigerd.

Thuis nog even wat eten want ik was ondertussen half verhongerd, had niks meer gehad na die pindakaas boterham en mijn koffie en toen naar bed. Ik viel direct in slaap en toen ik vanmorgen wakker werd zag ik dat mijn been tenminste niet meer opgezwollen is, nog steeds pijnlijk maar die bevroeren splint is geweldig, ik kan er redelijk mee lopen, moet alleen nog even kijken want mijn sandalen passen er niet overheen. Ik moet tenslotte morgen gewoon weer werken.
Vandaag ga ik die twee receptjes afhelen, ik heb voldoende pijn stillers en niks moet vandaag dus ik doe het rustig aan. Een ongelukje zit in een klein hoekje en die mat, die gaat de vuilnisbak in, doe ik nooit meer !!!!

Morgen is mijn lieve Frank jarig, hij wordt 34 jaar en ik wens hem een hele fijne dag samen met zijn Aline en een dikke kus van moeders XXXXXX

Fijne en veilige week allemaal.....liefs...Mariet :)