Itsy bitsy spider
Blijf op de hoogte en volg Mariet
26 Juli 2015 | Verenigde Staten, Jacksonville
waers se zoemaar gebete, door un sjpin
Hallo lieve lezers,
Weer een turbulente week...vervelen, dat is een woord dat ik beslist niet ken!!
De week begon met een naar bericht, mijn oud collegaatje Missy die samen met haar Man Chris een heel tijdje bij ons werkte was ziek. Ze had een beet op haar borst en die was ontstoken. Zondag voelde ze zich zo ziek dat Chris met haar naar de eerste hulp ging. Daar kwamen ze erachter dat het een spinnenbeet was die zo erg ontstoken was met die nare vleesetende bacterie en doordat ze diabetisch was, wat ze niet wist, was er voor de doktoren geen andere keuze om haar leven te redden dan maandag morgen een van haar borsten te amputeren. Ze was op het randje van de dood die dag en de dag erna, ze moesten weer opereren maar gelukkig geen verdere amputaties. Op dit moment is ze stabiel, ze moeten de wonden openhouden voor reiniging wat natuurlijk heel erg pijnlijk is maar ze gaat er wel doorkomen.
Ik leefde de hele week erg met hen mee, het is tenslotte niet niks, ze is 47 en heeft een heel erg lange weg te gaan om weer helemaal de oude te worden.
Op het werk was het zoals gewoonlijk druk druk en gelukkig gingen de dagen snel voorbij.
Het gras moest weer gemaaid en ik ga eens eindelijk beginnen met opruimen had ik me voorgenomen al is het ontzettend heet maar dat houdt nog zeker weken aan en iedere dag een beetje helpt denk ik wel.
Donderdagavond wist ik dat ik Raini niet hoefde op te halen dus snel de nachtpon aan toen ik thuis kwam maar toen ik vanachter mijn computer uitkwam om in de woonkamer naar de tv te kijken voelde ik dat iets me gebeten had. Muggen is normaal, ik hoef maar naar buiten te lopen en ze komen direct op me af maar deze beet zat aan de bovenkant van mijn dijbeen aan de binnenkant dus normaal komt daar geen mug. De enige andere optie...een spin. Nu zijn de boosdoener spinnen hier de black widow (zwarte weduwe) en de brown recluse en beiden zijn heel klein dus je ziet ze niet altijd. Ze zitten in kleine hoekjes, onder meubels dus ook onder je stoel, in kieren en soms zelfs tussen je kleren.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vioolspin
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwarte_weduwe_(spin)
De beetplek was rood, een beetje opgezwollen en brandde en jeukte dus ik maakte het schoon met bacterie dodend spul en ging naar bed.
Ik had een hele onrustige nacht, sliep met vlagen, vreemde dromen en was niet echt top op vrijdag morgen. Ik hoefde pas om 12 uur op mijn werk te zijn dus deed rustig aan maar was uitgeput en duizelig wat later veel erger werd.
Toen ik op het werk kwam was ik echt ziek, licht in het hoofd, emotioneel, duizelig en heel slap. Het leek heel veel op de symptomen van een wespesteek waar ik allergisch voor ben maar ik wist zeker dat het geen wespo was geweest want die had ik zien wegvliegen en weer, de plaats was niet logisch.
Lori gaf me beadryl, een middel tegen allergieen, nadeel, het maakt je heel slaperig maar ik worstelde toch de hele shift tot 9 uur.
Op weg naar huis was ik nog steeds ziek en toen ik over de Fleming Island brug reed hoorde ik een stem in mijn hoofd, je gaat nu naar de eerste hulp. Misschien vind je het gek maar ik luister naar stemmen in mijn hoofd want dusver gaat dat altijd goed.
In plaats van rechtdoor naar huis sloeg ik links af op Kingsley naar Orange Park ziekenhuis waar Martin in 2012 drie weken doorbracht toen hij bijna overleed aan die verkeerde medicatie.
Ik was vrijwel direct aan de beurt en werd naar een kamertje gebracht, uitkleden, op het bed en mijn boeddruk en hartslag kontroleren. Mijn hartslag is altijd hoog maar was nu 97 en dat voelde ik ook goed. De bloeddruk was 158/82 en even later 172/93. De dokter kwam en keek naar de beet. Hij was het met me eens dat het een spinnenbeet was, er was eerder een bruin speldenprik grote vlek in het midden, nu was die vlek beduidend groter geworden.
Wat hij wel vond was, vreemd genoeg, dat de symptomen die ik had niet van de beet kwamen dus hij luisterde naar hart en longen, vroeg een bloedtest en een hartfilmpje aan.
Ik vertelde hem dat ik nooit hoge bloeddruk had dus het moest wel daar van komen maar hij dacht dat het anxiety was, zeg maar paniek. Hij vroeg me,heeft u ooit paniekaanvallen en nu u weet dat de beet niet ontstoken is, bent u nog steeds duizelig...nou ja zeg...wat een stomme vraag. Ik zei tegen hem, ik ben cool, heb net mijn man verloren aan kanker, heb hem 16 maanden verpleegd en gesteund, ben nooit ingestort en weet zeker wat ik voel, ik luister naar mijn lichaam en dit is nooit eerder gebeurd tot vandaag. Mijn bloeddruk is nog nooit zo hoog geweest als vandaag. Hij zei weer, het heeft niks met die beet te maken, zelfs toen ik vertelde dat ik allergisch voor wespensteken ben en dit hetzelfde aanvoelde. Soms wens je dat een dokter naar een patient luistert !!
Het hartfilmpje was perfect, de bloedtesten kwamen allemaal terug, niks geks gevonden dus hij vertelde me dat ik de komende vijf dagen mijn bloeddruk moet opmeten, je kunt dat hier in supermarkten doen en als het daarna nog niet over is, naar de huisarts want dan moet hij medicatie voor hoge bloeddruk voorschrijven, ook schreef hij een recept voor antibiotica voor die beet als voorzorg.
Ik liet de zuster voor ik ging de bloeddruk nog eens opmeten en toen was hij 153/78 dus flink gezakt. Ik was net na middernacht thuis en zo moe dat ik niet kon slapen maar gelukkig zaterdag vrij.
Zaterdag morgen werd ik wakker, de beet was niet meer gezwollen, nog wel rood en het is nu een flinke donkerbruine punt in het midden, ik was nog maar een heel klein beetje duizelig en toen ik naar de supermarkt ging voor mijn bloeddruk was die nog maar 147/72 dus bijna normaal. Ik haalde mijn pillen op en haalde brood bij de kerk voor Thomas en zijn familie.
Om een uur moest ik bij de Toyota dealer zijn want ik had een safety recall in de post voor mijn auto, er moest een onderdeel vervangen worden dat te maken had met de airbag, het is gratis en zou een uurtje duren. Ik sprak met de manager en die vertelde me dat er ook wat met de stoelen moest gebeuren, het zou een paar uurtjes duren en een chauffeur kon me naar huis brengen en later weer ophalen als de auto klaar was dus dan hoefde ik daar niet te wachten.
Thuisgekomen belde ik Susan en we gingen samen naar de Walmart en de Kmart want ik wilde kijken voor een diepvries kist. Het vriesgedeelte van mijn koelkast lijkt niet zo goed te werken maar hij is dan ook poepie vol en ik was al langer aan het denken aan een kist, kasten zijn hier veel duurder en ze hebben geen lades, alleen maar vakken.
Bij Kmarkt vonden we de juiste maat, een Kenmore – uitstekend merk – en 60 dollar afgeprijst dus hij werd bij Susan in de station wagen geladen en we sjouden hem samen in huis, hij staat nu midden in de woonkamer in een grote doos en we hebben besloten hem in de eetkamer te stallen maar dan moet ik spullen verplaatsen en voordat ik die spullen – boekenkasten – kan verplaatsen moet ik eerst de hobbykamer onder handen nemen want daar gaan die kasten naar toe. Ik denk dat het wel een week werk is, uurtje hier en daar en dan ook nog garage want daar ga ik de eetkamter tafel neerzetten, we gebruiken hem alleen om er spullen op te dumpen, voornamelijk Raini dan en ik ben dat al heel lang moe.
Gisteravond was ik zo moe dat ik zelfs niet meer de film die ik van Redbox had heb aangezet, ik moet Raini om 22.30 halen en toen snel in mijn nest.
De beet is er, nog een beetje rood, geen zwelling en geen jeuk en sinds ik gisteren zoveel met spullen gesjouwd heb 's middags en niet meer duizelig geweest ben denk ik dat het onder controle is...gelukkig want ik moet er niet aan denken wat er zou kunnen gebeuren.
Spinnenbeten van deze twee kriebelbeestjes zijn gevaarlijk, het gif bevat een onderdeel dat je vlees oplost maar meer gevaarlijk als je gaat krabben en je krijg gemakkelijk een staf infectie hier. Kijk maar eens op google naar de foto's, dan weet je genoeg. Martin had jaren geleden een spinnenbeet op zijn onderbeen, was drie weken in het ziekenhuis en kwam heel close – ze hadden bijna zijn onderbeen geamputeerd want soms is dat de enige manier om de verspreiding van de bacterie te stoppen, hij had een groot rond lidteken ter grootte van een 2 euro munt er van overgehouden.
Voor de rest is alles ok, ik ga zo dadelijk was rommelen in huis, de was ophangen en vanmiddag in mijn koele bedroom dan toch eindelijk die film bekijken, morgen ook weer de late dienst en dan is juli al bijna weer voorbij.
De komende week vrijdag ga ik met Kim, haar dochter Jenny en haar vriend Tiant die de BOB speelt voor ons naar een concert, in een tentje genaamd Freebird aan het strand. Mijn collega Troy speelt in een Metallicca coverband en zijn treden op samen met een AC?DC coverband dus een avondje hardrock en ik heb er keiveel zin in. Het is direct aan de beach dus als we het binnen te warm krijgen lopen we zo naar buiten met de voetjes in de oceaan.
Deze komende week is Tim v.d. Kerkhof jarig en ik wens hem en Sabine een hele fijne dag maar ook verwachten zijn broer Rik en Martine hun eerste baby, spannend hoor !!
Ik wens jullie allemaal een hele fijn en vooral gezonde week toe
Liefs...Mariet
Hallo lieve lezers,
Weer een turbulente week...vervelen, dat is een woord dat ik beslist niet ken!!
De week begon met een naar bericht, mijn oud collegaatje Missy die samen met haar Man Chris een heel tijdje bij ons werkte was ziek. Ze had een beet op haar borst en die was ontstoken. Zondag voelde ze zich zo ziek dat Chris met haar naar de eerste hulp ging. Daar kwamen ze erachter dat het een spinnenbeet was die zo erg ontstoken was met die nare vleesetende bacterie en doordat ze diabetisch was, wat ze niet wist, was er voor de doktoren geen andere keuze om haar leven te redden dan maandag morgen een van haar borsten te amputeren. Ze was op het randje van de dood die dag en de dag erna, ze moesten weer opereren maar gelukkig geen verdere amputaties. Op dit moment is ze stabiel, ze moeten de wonden openhouden voor reiniging wat natuurlijk heel erg pijnlijk is maar ze gaat er wel doorkomen.
Ik leefde de hele week erg met hen mee, het is tenslotte niet niks, ze is 47 en heeft een heel erg lange weg te gaan om weer helemaal de oude te worden.
Op het werk was het zoals gewoonlijk druk druk en gelukkig gingen de dagen snel voorbij.
Het gras moest weer gemaaid en ik ga eens eindelijk beginnen met opruimen had ik me voorgenomen al is het ontzettend heet maar dat houdt nog zeker weken aan en iedere dag een beetje helpt denk ik wel.
Donderdagavond wist ik dat ik Raini niet hoefde op te halen dus snel de nachtpon aan toen ik thuis kwam maar toen ik vanachter mijn computer uitkwam om in de woonkamer naar de tv te kijken voelde ik dat iets me gebeten had. Muggen is normaal, ik hoef maar naar buiten te lopen en ze komen direct op me af maar deze beet zat aan de bovenkant van mijn dijbeen aan de binnenkant dus normaal komt daar geen mug. De enige andere optie...een spin. Nu zijn de boosdoener spinnen hier de black widow (zwarte weduwe) en de brown recluse en beiden zijn heel klein dus je ziet ze niet altijd. Ze zitten in kleine hoekjes, onder meubels dus ook onder je stoel, in kieren en soms zelfs tussen je kleren.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vioolspin
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwarte_weduwe_(spin)
De beetplek was rood, een beetje opgezwollen en brandde en jeukte dus ik maakte het schoon met bacterie dodend spul en ging naar bed.
Ik had een hele onrustige nacht, sliep met vlagen, vreemde dromen en was niet echt top op vrijdag morgen. Ik hoefde pas om 12 uur op mijn werk te zijn dus deed rustig aan maar was uitgeput en duizelig wat later veel erger werd.
Toen ik op het werk kwam was ik echt ziek, licht in het hoofd, emotioneel, duizelig en heel slap. Het leek heel veel op de symptomen van een wespesteek waar ik allergisch voor ben maar ik wist zeker dat het geen wespo was geweest want die had ik zien wegvliegen en weer, de plaats was niet logisch.
Lori gaf me beadryl, een middel tegen allergieen, nadeel, het maakt je heel slaperig maar ik worstelde toch de hele shift tot 9 uur.
Op weg naar huis was ik nog steeds ziek en toen ik over de Fleming Island brug reed hoorde ik een stem in mijn hoofd, je gaat nu naar de eerste hulp. Misschien vind je het gek maar ik luister naar stemmen in mijn hoofd want dusver gaat dat altijd goed.
In plaats van rechtdoor naar huis sloeg ik links af op Kingsley naar Orange Park ziekenhuis waar Martin in 2012 drie weken doorbracht toen hij bijna overleed aan die verkeerde medicatie.
Ik was vrijwel direct aan de beurt en werd naar een kamertje gebracht, uitkleden, op het bed en mijn boeddruk en hartslag kontroleren. Mijn hartslag is altijd hoog maar was nu 97 en dat voelde ik ook goed. De bloeddruk was 158/82 en even later 172/93. De dokter kwam en keek naar de beet. Hij was het met me eens dat het een spinnenbeet was, er was eerder een bruin speldenprik grote vlek in het midden, nu was die vlek beduidend groter geworden.
Wat hij wel vond was, vreemd genoeg, dat de symptomen die ik had niet van de beet kwamen dus hij luisterde naar hart en longen, vroeg een bloedtest en een hartfilmpje aan.
Ik vertelde hem dat ik nooit hoge bloeddruk had dus het moest wel daar van komen maar hij dacht dat het anxiety was, zeg maar paniek. Hij vroeg me,heeft u ooit paniekaanvallen en nu u weet dat de beet niet ontstoken is, bent u nog steeds duizelig...nou ja zeg...wat een stomme vraag. Ik zei tegen hem, ik ben cool, heb net mijn man verloren aan kanker, heb hem 16 maanden verpleegd en gesteund, ben nooit ingestort en weet zeker wat ik voel, ik luister naar mijn lichaam en dit is nooit eerder gebeurd tot vandaag. Mijn bloeddruk is nog nooit zo hoog geweest als vandaag. Hij zei weer, het heeft niks met die beet te maken, zelfs toen ik vertelde dat ik allergisch voor wespensteken ben en dit hetzelfde aanvoelde. Soms wens je dat een dokter naar een patient luistert !!
Het hartfilmpje was perfect, de bloedtesten kwamen allemaal terug, niks geks gevonden dus hij vertelde me dat ik de komende vijf dagen mijn bloeddruk moet opmeten, je kunt dat hier in supermarkten doen en als het daarna nog niet over is, naar de huisarts want dan moet hij medicatie voor hoge bloeddruk voorschrijven, ook schreef hij een recept voor antibiotica voor die beet als voorzorg.
Ik liet de zuster voor ik ging de bloeddruk nog eens opmeten en toen was hij 153/78 dus flink gezakt. Ik was net na middernacht thuis en zo moe dat ik niet kon slapen maar gelukkig zaterdag vrij.
Zaterdag morgen werd ik wakker, de beet was niet meer gezwollen, nog wel rood en het is nu een flinke donkerbruine punt in het midden, ik was nog maar een heel klein beetje duizelig en toen ik naar de supermarkt ging voor mijn bloeddruk was die nog maar 147/72 dus bijna normaal. Ik haalde mijn pillen op en haalde brood bij de kerk voor Thomas en zijn familie.
Om een uur moest ik bij de Toyota dealer zijn want ik had een safety recall in de post voor mijn auto, er moest een onderdeel vervangen worden dat te maken had met de airbag, het is gratis en zou een uurtje duren. Ik sprak met de manager en die vertelde me dat er ook wat met de stoelen moest gebeuren, het zou een paar uurtjes duren en een chauffeur kon me naar huis brengen en later weer ophalen als de auto klaar was dus dan hoefde ik daar niet te wachten.
Thuisgekomen belde ik Susan en we gingen samen naar de Walmart en de Kmart want ik wilde kijken voor een diepvries kist. Het vriesgedeelte van mijn koelkast lijkt niet zo goed te werken maar hij is dan ook poepie vol en ik was al langer aan het denken aan een kist, kasten zijn hier veel duurder en ze hebben geen lades, alleen maar vakken.
Bij Kmarkt vonden we de juiste maat, een Kenmore – uitstekend merk – en 60 dollar afgeprijst dus hij werd bij Susan in de station wagen geladen en we sjouden hem samen in huis, hij staat nu midden in de woonkamer in een grote doos en we hebben besloten hem in de eetkamer te stallen maar dan moet ik spullen verplaatsen en voordat ik die spullen – boekenkasten – kan verplaatsen moet ik eerst de hobbykamer onder handen nemen want daar gaan die kasten naar toe. Ik denk dat het wel een week werk is, uurtje hier en daar en dan ook nog garage want daar ga ik de eetkamter tafel neerzetten, we gebruiken hem alleen om er spullen op te dumpen, voornamelijk Raini dan en ik ben dat al heel lang moe.
Gisteravond was ik zo moe dat ik zelfs niet meer de film die ik van Redbox had heb aangezet, ik moet Raini om 22.30 halen en toen snel in mijn nest.
De beet is er, nog een beetje rood, geen zwelling en geen jeuk en sinds ik gisteren zoveel met spullen gesjouwd heb 's middags en niet meer duizelig geweest ben denk ik dat het onder controle is...gelukkig want ik moet er niet aan denken wat er zou kunnen gebeuren.
Spinnenbeten van deze twee kriebelbeestjes zijn gevaarlijk, het gif bevat een onderdeel dat je vlees oplost maar meer gevaarlijk als je gaat krabben en je krijg gemakkelijk een staf infectie hier. Kijk maar eens op google naar de foto's, dan weet je genoeg. Martin had jaren geleden een spinnenbeet op zijn onderbeen, was drie weken in het ziekenhuis en kwam heel close – ze hadden bijna zijn onderbeen geamputeerd want soms is dat de enige manier om de verspreiding van de bacterie te stoppen, hij had een groot rond lidteken ter grootte van een 2 euro munt er van overgehouden.
Voor de rest is alles ok, ik ga zo dadelijk was rommelen in huis, de was ophangen en vanmiddag in mijn koele bedroom dan toch eindelijk die film bekijken, morgen ook weer de late dienst en dan is juli al bijna weer voorbij.
De komende week vrijdag ga ik met Kim, haar dochter Jenny en haar vriend Tiant die de BOB speelt voor ons naar een concert, in een tentje genaamd Freebird aan het strand. Mijn collega Troy speelt in een Metallicca coverband en zijn treden op samen met een AC?DC coverband dus een avondje hardrock en ik heb er keiveel zin in. Het is direct aan de beach dus als we het binnen te warm krijgen lopen we zo naar buiten met de voetjes in de oceaan.
Deze komende week is Tim v.d. Kerkhof jarig en ik wens hem en Sabine een hele fijne dag maar ook verwachten zijn broer Rik en Martine hun eerste baby, spannend hoor !!
Ik wens jullie allemaal een hele fijn en vooral gezonde week toe
Liefs...Mariet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
