Zomer tijd !!

Lege plekken
markeren mijn leven
zo lang als ik weet
dingen, die weg zijn
weg zullen blijven
verloren in de tijd
van voor ik wist
wat er was
behalve liefde en zorg
mensen, die weg zijn
voor altijd vervaagd
een kind, verloren voor gevonden
een vader, geliefd voor altijd
maar mijn hart
laat het niet verharden
niet asfalteren, door lege plekken
want jouw zachte handen
jouw aanraking
verzachten de pijn
van die lege plekken
en vullen ze
met liefde, met een gevoel
van nooit alleen

Hallo lieve vrienden

Ik begin vandaag met een gedicht dat ik ooit, waarschijnlijk rond 2004/2005 schreef voor mijn vader die in 2002 overleed. Als ik het nu teruglees realiseer ik me dat sommige gedchten tijdloos zijn, ik kon dit ook voor nu, voor Martin geschreven hebben. Vandaag 8 maart is het twee maanden geleden dat hij overleed en het lijkt nog steeds zo vaag en ver weg maar ik moet verder, herinneringen, ja, ik koester elke minuut maar ik wil mezelf niet in ze herinneren want mijn leven gaat verder, zonder hem.

Ik werd weer even met de neus op de feiten gedrukt toen ik maandag middag vrij nam voor mijn gesprek met Social Security. Vreemd als je dan hoort dat er op de brug op de snelweg een groot ongeluk plaatsvind, een vrachtwagen rijdt in op twee auto's, de eerste vliegt in brand met erin een moeder en haar drie kinderen, allemaal dood en een vader die overblijft omdat hij op zijn werk was...gewoon alles weggevaagd, dan denk ik, hoe ontzettend moet dat zijn, als je gezin weggerukt wordt, je toekomst is leeg, er is niks meer.

Social dus, nou het was ook te mooi wat ik allemaal hoorde dus het kwam niet heel erg keihard aan, ja, ik krijg een tegemoetkoming in begrafenis etc kosten van 255 dollars (en dat stond de dag erna al op mijn rekening) maar verder, nee mevrouw, u verdient teveel om aanspraak te maken op dat pensioen. Als u wacht totdat u 66 bent krijgt u van ons 650.00 per maand maar dan moet u wel nog tot dan hier blijven wonen. U kunt natuurlijk wel nu 450.00 krijgen maar dan moet u stoppen met werken. En hoeveel krijg ik dan, 450.00 ? wow dat lijkt te gek, leven onder een brug met ramen noodles als dieet (heel goedkope noodles met allerlei vage smaakjes, kwartje per pakje of zo, veel studenten leven hierop). Ik heb vriendelijk bedankt voor de geweldige manier waarop dit land voor haar mensen zorgt - heb even geslikt want ik had gehoopt op wat zodat ik wat extra kon sparen - en toen weer verder, ik kom er zo ook wel.
Als ik in mei kom, ga ik eens even bekijken wat mijn mogelijkheden daar zijn, ik weet dat er genoeg hulp zal zijn en wie weet, misschien vind ik wel een baan, dat zou toch fantastisch zijn. De meisjes kijken er al naar uit, zondag heb ik met ze geskyped en het was weer geweldig !!

Na het gesprek op maandag ben ik naar Donna gereden met een hele auto vol boeken die ik niet meer wil bewaren, Donna was er blij mee en we hebben gezellig een uurtje gekletst, ook even over de weg bij haar schoonmama op bezoek, zij heeft een zwembad en ik mag in de zomer zo vaak komen als ik wil.

Ik ben al weken aan het hoesten, droge kuchjes, heel hinderlijk, ik maakte me al zorgen dat het niet wegging maar deze week veranderde het. Dat komt ook door dit idiote weer denk en de a/c op het werk die de droge, stoffige lucht vol virusjes vrolijk rondblaast in het gebouw. Ik hoor overal hoesten en niezen en iedereen klaagt.
Woensdag en donderdag was het maar liefst 30 graden, dus de zomerkleren aan maar vrijdag morgen na een regen nacht was het ineens dichtbij de vorstgrens en het werd de hele dag niet warmer dan 7 graden, wie zou dan niet ziek worden.
In onze 9 staten waren er twee centers gewoon dicht omdat mensen weer niet naar het werk konden komen, sneeuw en ijs stormen. Dus het was druk maar omdat wij dit hele weekend dicht zijn, ik kan me niet herinneren dat we ooit een zaterdag gesloten waren, was er volle bezetting dus we gingen nooit naar code red behalve op dinsdag.

Mijn manager Lori is lekker aan het relaxen op een cruise, vanuit Miami naar de Carribic, ik weet dat ze naar St Croix en Jamaica gaan, ze komt pas maandag over een week weer terug. Kim zei al, Mariet, we moeten op een cruise gaan maar ik zei, ik word zeeziek. Ik zie het niet zitten, op zo'n grote boot met zoveel mensen, in een hele kleine cabine gepropt, nee dankjewel.

Dus behoorlijk beroerd de afgelopen dagen, hoesten, vooral 's nachts, snotteren, niezen en niks hielp. Ik heb capsules gehaald om 's nachts de hoest te onderdrukken, ik drink kamille thee, met rum, heb honig geprobeerd maar ik werd elke nacht een aantal keren wakker en hoestte de longen uit mijn lijf. Je vraagt je soms af waar allemaal die slijm vanaf komt. Nu heb ik een beste friend, het heet Fisherman's Friend en voor het eerst slaap ik weer redelijk. Ondaks mijn slaappil word ik om half een of zo wakker, drink water, neem een stukje Fisherman's Friend en slaap tot de morgen, dankjewel Diana, en weet je dat Walgreens ze ook verkoopt, Susan ging op zoek want die moet ook veel hoesten op dit moment.
Vrijdag na het werk ging ik dus naar Diana voor een etentje met haar, Jamy en Faye. Het was reuze gezellig en zo lekker. Ze had rijst, sate met pindasaus, boontjes boemboe, kroepoek en als toetje een tompouce. Ondanks het gesnotter was het heerlijk eten en ik heb genoten van het kletsen, voornamelijk door mijn heb ik altijd het gevoel - bekend idee Carla? lol - en rond acht uur ging ik voldaan huiswaarts met een zakje kroepoek en de Friend dus.

Gisteren had ik vrij en ik was van plan niet veel te doen om te beginnen, dat gaat dus altijd mis. Star is sinds mid week aan het werk als kok bij Applebees en ze had er dus geen rekening mee gehouden dat de bussen in het weekend anders rijden als door de week. Die stond dus bij een halte maar wat er ook langskwam, geen bus dus de auto in, Raini mee want die rekende denk ik op een ontbijtje of zo, en Star gedropt bij haar werk. Panera was net langs de deur maar om half negen waren die al door hun croissants heen dus voor Raini een bagel met creamcheese (ik had geen zin in ontbijt zo vroeg) en toen weer huiswaarts. Op Facebook zag ik dat Linda en Gail, twee oud collegaatjes, samen gingen lunchen bij de Cracker Barrell om een uur en omdat ik nog geld op mijn giftcard has, besloot ik mee te gaan. Raini eerder gedropt op haar werk en toen richting Roosevelt. Ik was er het eerst en heb lekker buiten in een schommelstoel zitten wachten. Toen de dames arriveerden hebben we ontbijt besteld, ik had wentelteefjes met roerei, bacon en sweet tea, het was zoveel dat ik niet alles op kon eten. Ik kreeg een snoezig flesje siroop, zit in mijn tas. Ze hebben een leuk winkeltje bij hun restaurants met enige spulletjes, serviezen, kleding, decoratie en ik zag een blouse hangen die zo ontzettend mijn smaak was dus ik kon de verleiding niet weerstaan, die moest mee, redelijk gesprijst ook nog als je het vergelijkt met wat je bijvoorbeeld in Nederland voor zoiets betaald.
Ik stopte op weg naar huis bij de Target en nam lekker multigranen brood (een van de weinigen die ik echt lekker vind) en Italiaanse cervelaatworst mee. Thuis gekomen even bijkletsen met Susan en toen maar aan die struiken begonnen voor het huis. Kevin zou dit doen maar ja, wie ik ook zie of spreek, niet Kevin dus. Ik had een steveige snoeischaar gekocht in Raini's winkel en ben gewoon begonnen, nu is de struik erg kaal en er ligt een reuze berg takken aan de weg, hopelijk nemen ze die dinsdag mee. Na die ene struik vond ik het wel genoeg, rest volgt later. Tijd voor een hete douche en lekker in de stoel met een film tot het tijd was om Raini te halen en toen naar bed. We hebben de tijd verzet afgelopen nacht dus de nacht was een uurtje korter maar ik heb beter geslapen dan de afgelopen week dus voel me uitgerust.
Zo dadelijk even wat foto's ophalen bij Walgreens, ik kreeg een tegoedbon voor half geld bij 50 foto's en aangezien ik nieuwe foto's van de meiden, oudjes die Rob ingescand had en wat foto's van Martin die ik ook voor de kids wilde laten afdrukken was dit een leuk aanbod.
Dan ga ik Raini ophalen en gaan we naar Georgia op bezoek bij Kelly en misty, we blijven eten en komen vanavond terug. Allee zou ik dat nooit kunnen, ze wonen echt in the middle of nowhere dus ik zou verdwalen maar Raini en Star gaan mee dus het zit wel snor.

Volgend weekend weer een lang weekend met maandag ook vrij, we zijn erover aan het denken om het as verstrooien en de lunch dan te doen maar moeten even kijken of iedereen kan.

Ik ga afsluiten met een jarige proficiat te wensen, vanmorgen al vernoemd bij Minse Winse, Frans Steeghs (Sjors) van harte en een fijne dag gewenst, nog vele jaren erbij !!

Ik wens jullie allemaal een hele mooie week met zonneschijn en positieve gedachten

Liefs...Mariet xxx