Sneeuwwitje, en ze leefden nog lang en gelukkig

Vannacht
Hield ik jou in mijn armen
Je kreunde van de pijn
Was onrustig
Verkrampte
Als een kind dat bang is in het donker
Ik was je vrouw
Je moeder
Je boei
Je veiligheids kabel
Je hield mijn hand vast
Alsof je wilde zeggen, blijf bij me
Toen je rustig werd liet ik los
En kon ook ik gaan slapen

Vannacht voelde ik de liefde
Meer dan ooit tevoren



Hallo lieve mensen

Ja hoor, Sneeuwwitje is wakker, het sprookje heeft een happy ending met de nodige strubbelingen maar Tony deed zijn best and Donna was de sterke vrouw achter de handige man.
Zondag middag klopten ze aan onze deur en kreeg ik een sleutel in mijn hand gedrukt, hier, je mag mijn jeep gebruiken en we nemen de Kia mee naar huis zodat Tony in de schaduw op zijn gemak er aan kan werken, hoe tof is dat !!!
Ik ben maar snel wat kleine booschappen gaan doen, brood, melk, boter, alles was op door al dit gedoe.
Maandag morgen kwam de zuster, op tijd en ze bleef niet lang, ze vroeg me te bellen als Martin meer pijn kreeg, om kwart over elf was ik met de jeep op weg naar werk. Je zit heel wat hoger in zo’n jeep maar het was zo cool, radio op Jacksonville 96.9 Classic Rock en genieten. Het was wat meer winderig en mijn haar had niet zo’n dag maar who cares, ik was mobiel en dat was wat telde.
Ik moet jullie trouwens even waarschuwen, ik type dit op zaterdag op mijn werk en word crazy van allemaal de automatische correcties !!
Maandag avond kom ik thuis, even achter de desktop en hola, wat gebeurt er nu, ik krijg allerlei rare schermen en het advies om een system restore te doen want doordat we wat ontbreekt kan het programma niet starten…next !!! Ik start dus helemaal van het begin aan op, alle programma’s en stuff gewist maar na drie weken heb je natuurlijk nog niet zoveel bijeen gegaard.
Naar bed en de volgende morgen even mail checken en facebook uiteraard en ja hoor, 5 maal het blauwe scherm. De desktop is niet nieuw en dus heb ik 30 dagen garantie, nou die zijn nog niet om dus gelijk op de chat, veel gemakkelijker dan bellen vind ik en ik krijg een return label gemailed. Duurt wel zo’n 10 tot 14 dagen voor hij omgeruild wordt want het moet allemaal gestest worden en zo.
‘s Avonds thuis is er niks aan het handje dus ik besluit het even aan te zien. Donna belde dat de auto klaar was, de kabel tussen de alternator en de accu was slecht en veroorzaakte kortsluiting, daarom deed niks het meer de accu is naar de knoppen dus Tony had bij de sloop voor 28 dollars een andere gehaald, nog geen jaar oud (ik weet waar ik in het vervolg moet kijken) en alles deed het goed, lichten, motor. Ze adviseerde om de jeep dan maar op woensdag na het werk om te ruilen wat ik ok vond dus woensdag nog even genieten.
Woensdag avond had ik Sneeuwwitje weer terug, ze reed geweldig en na de nieuwe alternator naar de winkel te hebben gebracht, ik kreeg mijn geld teruggestort op mijn card voelde ik dat ik de wereld aankon.
Die euforie duurde kort, de volgende morgen, net op de snelweg hoorde ik een doffe klap, ik keek in de achteruitkijkspiegel maar zag niks op de weg liggen en alles leek ok dus ik reed door. Van de snelweg af, door Orange Park net voor de brug over Doctor’s Inlet, zo’n 10 km verder ja hoor, hobbel hobbel dus gelijk de auto aan de kant, achterband passagiers zijde in flarden. Wat nu..even wachten en een aardige politie agent stopte. Hij keek erna en naar mijn gereedschap en kwam tot de conclusie dat dat niet paste op de Kia, de sleutels waren te groot voor mijn bouten, wat nu. Hij belde een towing bedrijf maar die deden geen straat service, alleen opslepen en dat is niet goedkoop. Martin wist ook geen oplossing dus Donna gebeld, mijn redder in de nood. De situatie uitgelegd en ze zei, ga maar in de schaduw zitten en relax, wij zijn onderweg. Een 15 minuten later zei de politie agent dat hij naar een vergadering moest, hij had een collega opgeroepen om hem af te lossen want hij wilde mij niet alleen langs die drukke weg hebben al stond ik op de vluchtstrook, aardige man, die leutenant, hij moest naar een vergadering. Een vrouwelijke college kwam en ook een towtruck, dus toch. Hele aardige man maar guess what, hij had ook niet de juiste gereedschappen om die moeren los te krijgen, ondertussen werd het toch wel heel erg laat, ik had al gebeld naar het werk omdat ik later was.
De politie agente zei dat ze niet de hele dag kon wachten, dat de auto van de weg moest (op de vluchtstrook?) en ze vertrok, gelukkig kwamen Donna en Tony er binnen enkele minuten aan.
Tony had de juiste sleutels meegebracht en binnen 5 minuten zat mijn reserveband erop, de man van de towtruck hielp even met losmaken maar dat kostte me natuurlijk niks en om kwart voor elf was ik op mijn werk.
Omdat ik vrijdag vrij had ging ik eerst een andere band erop laten leggen, bijna nieuw en toen hij naar de andere achterband keek die ik ook een beetje kaal vond zag hij ook daar een spijker dus gelijk die ook maar verwisseld.
Voor de rest van de dag heb ik niet veel gedaan, de kids waren allemaal thuis en de keuken was een zooitje maar dat werd ook netjes opgeruimd, met een beetje hulp van mij, kattenvoer gehaald en zo en een beetje garage saled want dat is ontspannend. Ik wilde koken maar de barbecue man was aan het kokerellen dus nam ik ribjes op brood mee, rijkelijk overgoten met zijn zelfgemaakte barbecue saus (geheim recept) en Martin at twee grote ribjes en twee sneden brood met saus. Ik nog een beetje, Ian at de rest nadat hij de toppen van de struiken voor in de tuin kaal geknipt had, ik kan daar niet bij. De rest deed ik later en toen Raini halen van het werk en op tijd naar bed.

Martin sliep onrustig, hij kreunde en haalde heel onregelmatig adem dus ik ben ofschoon hij dat normal niet wil, veel te warm, heel dicht tegen hem aan gaan liggen en heb zijn hand vastgehouden. Het leek hem rustiger te maken en toen ik na een tijd mijn hand wilde verleggen hield hij ze heel krampachtig vast net alsof hij wilde zeggen, blijf bij me. Na nog een tijd zo gelegen te hebben werd hij rustig en ontspande hij, zijn hand viel open en ik kon ook gaan slapen. Het was een ongelofelijk gevoel, zo dichtbij, ik voelde elke beweging die hij maakte, elke zucht en heb deze ervaring veilig opgeborgen in dat special hoekje in mijn hart zodat ik hem later misschien weer tevoorschijn kan halen.
Vanmorgen had hij honger dus ik weer in de auto en bij Krystal een paar sunrisers gehaald, dat is een mini hamburgertje met ei en bacon, niet mijn smaak maar als hij het wil, krijgt hij het, eten is eten !!
Vandaag werk ik van 12.00 tot 9.00 vanavond, morgen vrij natuurlijk. Het is werkelijk heerlijk weer, een milde 25C overdag en ‘s nachts koelt het genoeg af om mijn kokosnootolie solide te laten worden. Vanmorgen heb ik Raini onze kolibrie laten zien, ze had er nog nooit eentje in het echt gezien, ze is 29, kun je het geloven. De kids hier kijken blijkbaar nooit naar buiten !!
Ik wil naar de springs met Martin als hij zich goed voelt en dit is het perfecte weer ervoor, misschien morgen ,we zullen zien en daarom ook type ik dit verslag nu al. Ook vertrouw ikde computer niet, je zult zien dat hij morgen weer problemen heft dus ik ben dat problem voor.

Het is rustig, over 5 minuten ben ik van de telefoon af voor vandaag, mail lezen, dan lunchen, broodje Hollandse kaas en dan service lead tot vanavond, lijsten bijhouden, vragen beantwoorden en naar gesprekken luisteren.

Ik kan wel wat rust gebruiken na al die hectic en snak dan ook naar een beetje onbezorgdheid, lekker samen met mijn lief genieten van de natuur, lekker eten en drinken en niet teveel moeten.

Ik wens jullie zonneschijn en liefde op jullie weg….Mariet xxx