Kijk even naar het vogeltje

de daag en nachte
doere hiel lang
as se pien haes, neet kens sjlaope
en doe bes ongerus en bang
den dink ich aan de doezend sjterre
hiel hoeg baove inne loch
en aan alle die aan os dinke
want leefde en gooje winse
die kriege wae elke daag genog

hallo lieve vrienden,

Niet te geloven, gisteren was ik even mijn blogs aan het teruglezen van een jaar geleden toen we nog niet precies wisten wat er met Martin aan de hand was en zweefden tussen angst en hoop.

Deze afgelopen week was de ergste tot nu toe, Het begon het vorig weekend toen Martin ineens niet meer kon zitten en heel erge pijn had, in de regio waar de tumor is en alles daarom heen. Wat hij ook probeerde, het ging niet weg en als hij maar even bewoog werd dat ‘beloond’ met hevige pijnen, ik hoorde hem de hele tijd kreunen, dag en nacht en niet verwonderlijk dat ik weinig slaap kreeg.

Woensdag morgen bleef ik thuis, hij had diverse keren overgegeven ‘s nachts, op een lege maag en alles wat er uit kwam was wat vloeistof en de paar pillen die hij nog had dus dat schoot niet echt op.

Donderdag had ik late dienst, eerst even de douchestoel opgehaald bij Walmart met nog eens een dikke dankjewel aan Carla en Marcel want die hadden hem voor ons besteld. Toen ik om kwart voor twee een text kreeg op het werk van Martin belde ik direct, hij huilde aan de telefoon van de pijn en herhaalde maar steeds, ik wil dit niet meer dus ik heb direct mijn spullen gepakt en ben naar huis gegaan om tenminste zijn hand te kunnen vasthouden en te proberen hem af te leiden. Via via kreeg ik wat pijnstillers en na die genomen te hebben viel hij eindelijk in slaap. Hij had al 4 dagen niks kunnen eten en was uitgeput.

Vrijdag morgen was de scan en ik had vervoer geregeld, het busje van de kliniek heeft a/c dus beter dan in onze hete auto die ook nog eens onbetrouwbaar is, dat riskeer ik zeker niet. Ik mocht echter niet mee in het busje, er was een nieuwe chauffeur en dit hield zich strikt aan de regels, nee mevrouw, de verzekering dekt alleen de patient voor vervoer. Toen ze op weg waren heb ik de doktersassistente gebeld van de radioolog die in hetzelfde gebouw praktijk houdt. Ze beloofde de dokter te vragen naar hem te kijken omdat ik me zorgen maakte over die pijnen, tenslotte zou de pijn minder moeten worden. Dokter Dragun sprak met hem en denkt dat de tumor op een zenuw drukt, ze schreef pillen voor die dat moeten ontspannen en meer morfine maar aangezien we niet kunne vullen tot dinsdag hadden we daar niks aan.

Terwijl hij weg was heb ik een nieuwe band op de auto laten leggen, de oude had een flink gat en liep steeds leeg en ik trof Kathleen, een oud collega die nog een buisje pillen had liggen, ze zijn wel veel minder sterk dan wat Martin krijgt maar alles is meegenomen om de dagen tot dinsdag door te komen.

Hij was hongerig toen hij terugkwam en ik zorgde voor eten, hij heeft wat geslapen en ik sliep de hele vrijdag middag en daarna de hele nacht, gisteren had ik late dienst en dat ging goed.
Ik heb hem vanmorgen weer eens ontbijt van Bob gehaald, grits, eieren, toast en bacon en dat is nu op.

Op 19 augustus krijgen we de uitslag van de scan en ik ben benieuwd maar ook bang want dat zou de testresultaten moeten zijn die ons zeggen wat er nu komt en wat we qua tijd nog kunnen verwachten.
Hij is zo moe van de pijn en ziet er geen gat meer in, hij zei dat als ik er niet was hij niet verder zou willen op dit punt en dat is zo pijnlijk maar ik kan me het wel voorstellen., Voor hem zijn de dagen en nachten eindeloos en aan het einde, geen happy end, hij wordt er moedeloos van en het is heel moeilijk soms om positief te blijven, ook voor mij maar ik doe mijn best.

En dan de lichtpuntjes, vanmorgen was hij er weer, de kolibrie toen ik naar buiten keek door de achterdeur, pal in mijn gezicht en nu ligt de camera klaar voor de volgende keer.

Skypen met Frank en Aline van morgen, een onverwacht kadootje.
Gisteren in de mail een giftcard van at&, 100 dollars vanwege mijn award, ik ga het goed besteden.

Lief briefje van een collega op het werk met geld erin, ze vindt dat ik te mager ben en gaf dit zodat ik een goede lunch kon kopen. Ik verhonger niet hoor, ik heb gewoon geen honger soms !

Lieve berichtjes van mensen, om op te beuren, moed in te spreken en te laten weten dat ze aan je denken, het is goud waard !

Morgen is Ruud jarig, mijn pete kind en ik wil hem van harte feliciteren en een mooie dag wensen samen met Klari.
Dinsdag is Helene jarig, proficiat en een fijne dag samen met Bert !!!

IK wens jullie een fijne week, geniet van alles wat het leven je geeft en tot schrijfs…Mariet xxxx

PS nieuwe update, ik moest bij Target Martin’s zenuwpillen gaan halen en deed – net alsof mijn neus bloedde – een gok, ik gaf het recept voor morfine ook af, wie niet waagt, die niet wint tenslotte. Hij zei, ja we zouden dat kunnen vullen maar ik heb er geen 90 en het is alles of niks hier. Ik dacht, hmm als zij dat doen, moet de andere Target het ook doen dus 10 km, door de druisende regen, ja hoor, die hebben we voldoende dus ik kwam thuis met 90 morfine, nu is alles weer up to date voor nu en kan mijn schat misschien wat beter relaxen.

Een dagje later, dit verslag want de website lag eruit