Hitte golf van 3 maanden

licht als een veertje
zwevend in het licht
kijkt hij met nieuwsgierige oogjes
verwondering op mijn gezicht
groen als emerald
juweel in mijn ogen
als een gebed op een sombere dag
nederig, ingetogen
wat zijn we klein
in de ogen van de Heer
wat kunnen we veel leren
van een wonder bestaande
uit bot, spier en veer
die maakt zich geen zorgen
over onze alledaagse dingen
maar zoekt de bloemen en hun nectar op
alleen vreemd
dat deze schoonheid
niet kan zingen

niets is helemaal volmaakt !!

Hallo lieve mensen,

Ik zit nog steeds vol emotie over wat er gebeurd is, het vliegtuig, de mensen die verloren gingen en alles er rond om heen. Ik zag gisteravond een korte impressie en interview met Thijs, Miep en Monique Verhaegd over Kim, Dave en Megan en was zeer ontroerd, het was een lange nacht.

Het was een lange week met Martin die zijn ups en downs in pijn en humeur heeft. De rolstoel is zeker een uitkomst en hij maakt wat meters per dag. Als hij naar bed gaat, stalt hij hem hier in de kamer waar de computer staat en ik mag er langs sjravele.

Toen we donderdag naar de pijnkliniek gingen, ging de rolstoel mee, een geweldige verbetering. De dokter nam onze klachten serieus en schreef een sterkere pijnstiller voor plus de xanax om te slapen plus de morfine maar die kunnen we niet vullen to 14 augustus, dankjewel regering voor zo’n wetten !!

Ik ging met de papiertjes naar Walgreens, nee mevrouw, de xanax krijgt u niet tot morgen, het is een dag te vroeg. De anderen, tja, ik moet eerst de dokter bellen om het te laten bevestigen want die heeft hij nooit erder gehad (net alsof ik recepten zou vervalsen) dus kom maar over anderhalf uur terug want ik heb daar nu geen tijd voor. Na twee uur dus terug, ik dacht ik geef ze wat extra tijd. Nou mevrouw, ik had niet goed gekeken, deze hebben we helemaal niet ! (ik had de eerste keer gevraagd of ze dit hadden en kreeg als antwoor : dat mag ik niet zeggen) dus u moet terug naar de dokter om het om te laten schrijven naar een andere dosis.

Dus nu vraag je je vast niet meer af waarom ik de dag vrij heb als we naar deze dokter dokter moeten, er is altijd wel wat. Ik maar voor de zekerheid naar de kliniek gebeld, is de dokter er en kan ik met hem hierover spreken, ik kan er in 10 minuten zijn. Ja hoor, komt u maar (het was half een) dus in een zinderende hitte in mijn Volvo bakoven er naar toe. Wat komt u doen? Ik vertelde haar wat er gebeuren moest, ze was besluiteloos, stond wat te drentelen en vroeg mij toen te gaan zitten, er komt over enkele minuten (wat hier meestel een half uur is) iemand om u te helpen. IK zat en zat en toevallig komt de medische assistente naar de balie. U was hier vanmorgen, is er iets niet in orde ? Ik maar weer uitgelegd. Heeft u bij Target geprobeerd. Ik zei, ik heb echt geen energie en tijd om half de stad af te rijden voor medicatie. Zij bellen, nee zij hadden deze dosering ook niet. De dokter was met lunch – hoe verrassend – en ook zij vroeg me te wachten. 10 Minuten later was ze terug met het recept, omgeschreven van 20 naar 30 mg en ze zei, ga naar Target (aan de overkant van de straat) en zeg maar dat Roberta u gestuurd heeft.

Toen ging het vlotjes, ja, ze hadden ze, ja twintig minuutjes. Er was een Starbucks in house en Marietje had een kadobon voor lekkere ijscoffee dus de tijd was zo om en inderdaad, ik ging naar huis met mijn pillen en vrijdag kreeg ik de Xanax ook, weer even rust in de tent.

Ik had warempel ‘s avonds nog voldoende energie om vanalles in de tuin te doen, wieden en weer een gedeelte van het gras dat met deze malse dagelijkse stortbuien ontzettend had groeit. Gisteren kwam Nelson de kantjes doen voor aan de weg en er vloog wat door de glazen onderdeur, beng…aan diggelen dus even een oplossing zoeken want nu kan hij niet open blijven staan, teveel vliegen die graag binnen komen.

Sinds een tijdje heb ik bloeiende planten langs de achterdeur, in hangers en potten en zondag toen ik echt even het helemaal kwijt was stond ik naar buiten te staren, komt er ineens aan de andere kant het het hor een kolibri langs, nog geen meter van mijn gezicht bleef hij zweven, heel mooi en vrij groot voor hier en het mooiste groen wat er is., Het was alsof hij mij verwonderd aankeek en ik had even het gevoel alsof ik een teken van boven kreeg…alles komt goed.

Woensdag op het werk kreeg ik ineens een email met een felicitatie van het allerhoogste at&t DSL management, ik had een award gewonnen. Elk kwartaal worden er 8 toegekend onder de ruim 5000 medewerkers, misschien nog wel meer. Zeven van de acht waren in ons center gevallen, 5 managers, mijn collega agent Lester en ik. Ik was stomverbaasd en Lori die het al eerder wist was dolblij. Joe kwam even langs om te feliciteren en zei dat ik het, met mijn inzet en motivatie ondanks alles wat er thuis speelt heel erg zeker verdiend had. Het is een kristallen award (ze noemen het in de wandelgangen de asbak) en een giftcard van 100 dollars. Ik weet nog niet wanneer ik hem krijg, onze grote baas Rebecca reikt hem uit, compleet met foto’s en zo dus we wachten totdat ze weer in ons center op bezoek komt wat regelmatig gebeurd want dit is haar thuishaven. Ik kreeg allemaal hele lieve reacties op mijn prijs.

Vandaag, ik moet naar de bieb, het gras voor is weer omhoog aan het schieten en ik wil wat kleine boodschapjes doen, dagen gaan zo snel als je vrij hebt.

We hebben een nieuw team lid Maria die Ken aflost, Ken is terug naar zijn eigen team, hij functioneerde niet echt goed en na een aantal klachten van managers en van ons was het einde verhaal voor hem. Onze manager Chip is nu ook manager in Indianapolis, dat ligt in Indiana, helemaal in het noorden en dat betekent veel op en neer vliegen, de komende week is hij weer de hele week daar. Ik heb na een gesprekje met hem meer vrijheid gekregen om dingen zelf ter plaatse te regelen.

Op 28 juli is Tim jarig en dan de komende week zaterdag wordt mijn oudste zoon Rob alweer 36 jaar. Ik was eerder foto’s aan het bekijken, waar blijft de tijd !!!

Allemaal een fijne en veilige week en tot schrijfs !!!! Liefs…Mariet xxx