Popeye !!

de waereld waas grauw
de raegen veel met bakke
ut greun waas greuner den oeit
tied om extra koffie te pakke
en den die maon
as se al die dinge zuus
der van geneets
liekt ut laeve efkes minder zjwaor

Hallo lieve mensen,

Ik heb zoveel nodig om me aan vast te houden, probeer elke strohalm te grijpen en het kost me zoveel kracht, heb het idee dat alles te dun, te licht is om te voorkomen dat ik val maar blijf proberen.

Maandag was ik vrij, volgens Martin hadden we een afspraak met dokter Dragun, de radioloog/oncoloog maar toen we daar kwamen bleken we een dag te vroeg. Ze was er dus we zagen haar toch. Ze leek erg opgelucht toen ze Martin’s rug en zei dat het goed heelde. Martin vertelde me later dan ze een beetje scrok van hoe zwart verbrabd zijn huid was na de bestralingen net alsof ze dacht dat het teveel was geweest maar nu zei ze dat het er goed uitzag zoals het moest. Zonder een vraag van ons keek ze naar zijn gezicht en zei, ik denk niet dat de pijnbestrijding voldoende is, hij zag bleek van de pijn en ze verwees ons naar een dokter Cartwright in hetzelfde gebouw die werkt voor dezelfde organisatie als dokter Patel die de pijnbestrijding voor hem doet. Na even wachten konden we ook bij die dokter terecht. Hij was het met dokter Dragun eens, 2 morfine is te weinig per dag, we maken er drie van, ook een recept voor oxycodone 15 mg als break through en een recept voor Fentanol, een fentanyl product voor pieken in de pijn. Dit laatste recept moest aangevraagd worden en wordt per post bezorgd. Ik vroeg hem, krijgen we geen problemen met de morfine en de oxy’s want we hebben net een week geleden spullen gehad, nee hoor mevrouw, ik heb er uitleg aan toe gevoegd en dat zou dus moeten kunnen, ja ja, niet in dit land dus !!

Hij adviseerde om naar St Vincent’s apotheek te gaan en inderdaad, de oxycodone was helemaal geen probleem maar de morfine konden ze niet meegeven, de verzekering accepteerde het blijkbaar niet, te vroeg en zelf betalen, nee daar doen we niet aan.

Later op die maandag een telefoontje van de apotheek die de Fentanol zou opsturen voor wat gegevens, adres bevestigen en zo. Op mijn vraag wat het gaat kosten, wij sturen het gratis mevrouw en als over 3 maanden de gratis periode over is misschien een copay van 5 dollars of zo. U heeft het morgenvroeg via Fedex !! Ook een telefoontje naar de verzekering, ja hoor de morfine kan vrijdag afgehaald worden.

Dinsdag morgen, geen Fedex, woensdag morgen geen Fedex en omdat er geen morfine of zo is gaan de oxy’s veel te snel.

Woensdag morgen telefoontje naar de apotheek, waar is de Fentanol ? Ik heb geprobeerd u te bellen maar u belde niet terug, ja maar ik heb geen voicemail of niks gehad, waarom belde u mij. We moeten uw adres bevestigen, dat hebben we al maandag gedaan, oh sorry, vergeten te noteren, we sturen het vandaag met spoed.

Donderdag morgen, ja hoor daar is het pakje maar omdat er geen morfine is werkt de Fentanol niet echt, Martin voelt geen verschil.

Vrijdag vrij, al vroeg naar Walgreens : mevrouw, wij kunnen deze niet vullen vandaag, komt u woensdag maar terug. Maar de dokter heeft het goedgekeurd en ook de verzekering dus waareom krijg ik het niet. Wat gemompel van de apotheker over narcotica verslaafden en de wet dus weer gevraagd : waarom niet. Hij zei, de wet laat het niet toe, misschien moet u maar gewoon woensdag terugkomen.

Ik in de auto naar St Vincent want daar zijn ze iets soepeler. De assistente : we hebben dit niet. Misschien moet u naar een apotheek als Walgreens. Ikke : die vullen het niet. Ik vroeg, wanneer krijgen jullie weer nieuw, ze ontweek mijn vraag volkomen en vertelde me dat zij geen tijd hebben om te gaan bellen waar ik het kan krijgen (had ik niet gevraagd) en ik weer, wanneer krijgen jullie nieuw. Ondertussen was hun apotheker erbij komen staan. Ze zei, misschien de volgende maand wij moeten ook dokters offices en kankercentra voorzien (wat bullshit is, dat weet ik) en we krijgen maar een beperkt aantal per maand. Toen ik zuchtte dat we deze nodig hebben duwde ze me mijn recept terug in mijn hand en zei heel abrupt, we hebben ze niet, goede dag. Ik had het gevoel dat ze dachten dat we drugdealers zijn of zo, ik keek haar recht aan, zei, thank you for your kindness, I hope you never have to deal with cancer or someone dying of it en liep weg. De hele apotheek stond vol, mensen leken geschokt maar dat kon me niks schelen, ik was zo ontzettend boos over deze vernedering, deze manier om iemand te behandelen en heb in de auto echt een potje zitten te huilen. Toen heb ik de dokter gebeld maar ook zij kunnen niks dus nu maar weer wachten tot woensdag.


Het is ongelofelijk hoe dit land met zijn zieken omgaat, hoe weinig menselijkheid er in het systeem is, hoe mensen gedwongen worden om de straat op te gaan om drugs te krijgen om lijden en pijn dragelijk te maken met gevolg dat de drugshandel floreert en hoe je daar dan ook voor gestraft wordt.

Maar, we staan nog rechtop, we hebben kracht, we eten gewoon een extra blik spinazie en dan gaat het weer even.

Na die mooie Oranje weken gaan we vanmiddag samen de finale bekijken en ik heb er van genoten, de sfeer, zelfs ver weg gaf me even afleiding en samen met Stephanie was het zoveel plezier. De kleine lichtpuntjes betekenen heel veel !!!

Liefs van Mariet xxx