De waarheid
Blijf op de hoogte en volg Mariet
01 Juni 2014 | Verenigde Staten, Jacksonville
wij zijn allemaal
ieder voor zich
maar een klein radertje
in deze wereld
maar wat hou ik veel
van alles wat jou aan het draaien houdt
van alles wat rondom jou beweegt
wat mij maakt wie ik ben
samen met jou
Hallo lieve lezers,
Ik moest even bijtanken in slaap vanmorgen want ik was uitgeput, meer emotioneel dan lichamelijk na deze week vol spanning en emoties, even van de wereld met al die slaap die niet komen wou, ontelbare uren in het donker, helemaal alleen met gedachten en zorgen en niets, helemaal niets wat ik kon doen alleen maar bidden voor die slaap.
Martin snapt dit niet, hij zegt altijd, waarom wakker liggen en je nog meer zorgen maken dan je al hebt maar zo zit ieder mens anders in elkaar. Ik heb het gevoel dat ik alles op mijn schouders draag – hij zegt dat ik alles naar me toetrek – hij heeft gelijk maar iemand moet dit doen en zoals hij zegt, ik ben goed in organiseren.
De week begon niet goed, maandag weigerde hij de chemo, deed wel de bestraling maar hij was zo slap en misselijk. Dinsdag belde hij alles af en woensdag zagen we dan eindelijk de oncoloog. Deze keer direct aan de beurt gelukkig en we waren allebei geharnast voor de uitslag, dat denk je tenminste. Hij was nog maar 59 kilo op die weegschaal, weer 2 kilo eraf, voor sommige reden om te juichen, voor ons een domper maar omdat hij bijna niks kon eten was dat wel te verwachten. Wij dachten dat er een scan was gedaan maar de dokter noemde het een simulatie, ze maken een foto en vergelijken die met een andere foto en die foto liet zien dat de tumor kleiner was maar niet veel, hij is nog steeds groot. Hij zei het niet met zoveel woorden maar ik had het idee dat het een tegenvaller was. Hij zei dat dit de reden was om er nog wat bestraling aan te plakken, 8 sessies direkt op de tumor en niet meer de regio er om heen. Ook maakte hij duidelijk dat een operatie nu helemaal van de tafel is, het zou helemaal niks uitmaken en er is zelfs een kans dat, omdat hij zo zwak is, hij het niet zou overleven. Martin smeekte hem om met de chemo te mogen stoppen en dat werd goedgekeurd. De dokter zei dat het in dit geval niets uitmaakte. Ik vroeg hem direkt op de man af, wat is de prognose. Hij draaide er een beetje omheen, probeerde het te relativeren in mijn ogen. Hij zei dat dit afhing van wat de tumor ging doen als de betralingen afgelopen waren, in remissie of niet en hoe lang, kon men niet zeggen maar de prognose is van enkele maanden tot misschien wel twee jaar maar dat misschien was niet wat zijn ogen vertelden en toen hij Martin een hand gaf en afscheid nam, tot over een maand, vertelden die ogen iets wat ik tot nu toe niet gezien had. Ik wilde er eerst niet met Martin over praten maar hij begon er later zelf over, did you see how the doctor looked at me when we said goodbye ?
Ik moest eigenlijk om twaalf uur werken, hij moest naar de betraling maar we besloten allebei om dit niet te doen, om dit te laten bezinken en de dag samen door te brengen dus ik haalde chinees, wat hij het lekkerste vindt, General Tso’s chicken met noodles en twee films en we praatten niet echt veel, gewoon ieder met zijn eigen gedachten maar elkaar’s hand vasthoudend, de hele middag.
Donderdag was ik vrij maar de pijnkliniek dokter wachtte al vroeg en we kregen alle recepten weer mee. Ook deze dokter had die blik in zijn ogen en zei bij het afscheid nemen dat als we wat nodig hadden, we altijd kunnen bellen. Ik ben echt wel blij met deze twee dokters maar het is wrang ergens, ik denk dat iedereen die ooit met kanker of een andere levensbedreigende situatie te maken heeft gehad, begrijpt wat ik bedoel. Zij die gaan sterven groeten U…
Donderdag kreeg ik Martin dan eindelijk zover dat we Donna gingen opzoeken, zij is zijn oude baas en zij heeft ons getrouwd, we hadden haar nog niet gezien sinds hij ziek werd, ze konden allebei niet de eerste stap nemen en ik vond dat ik degene was die die hoge drempel moest slopen. We hebben een uurtje bij haar doorgebracht en als je niet wist wat er aan de hand was, geloofde je beslist dat het gewoon een leuke visite was, soms kwam de ziekte ter sprake maar meestal niet, herinneringen ophalen aan vroeger en aan mensen. Na een uur was Martin moe en we gingen naar huis. De volgende morgen kreeg ik een mail van Donna met hoe ze zich voelde en wat ze ervan dacht, heel persoonlijk en heel diep. Zij kent hem al zo lang en zo goed, zij houdt van hem als een zoon en voelt zich als ik soms, machteloos en heel erg klein.
Vrijdag weer werken en het is altijd moeilijk om weer in het ritme te komen maar ook maar gelijk opgeven voor overwerk want er is altijd geldgebrek in dit huishouden. Zaterdag morgen dus 4 uurtjes extra draaien, van 8 tot 12, toen mijn gewone shift van 12 tot 9 er direct achteraan en doordat ik die nacht maar 4 uurtjes slaap had, mede door die gedachten die malen in mijn hoofd maar ook door de warmte en een kikker die meent om 4 uur ‘s morgens mijn haan te zijn en met zijn gekwaak, dat zeer luid is, is het onmogelijk om weer weg te soezen, was het een lange dag…
Vandaag is het zondag en ik sliep uit, de kikker begon weer maar ik zette de a/c aan, voor dertig seconden maar net genoeg om die kikker weg te jagen en viel gelukkig weer in slaap.
Het is 1 juni en moeilijk voor te stellen dat we al bijna een jaar een hevige strijd strijden, ik was gisteren in Platbook 12 aan het lezen dat de uitgever mij stuurde en behalve mijn verhaal staat er ook een gedicht in over 12 chemo kuren, kippenvel, dat is ook wat het voorwoord over dit gedicht en mijn verhaal zegt. Ik heb alle verhalen en gedichten gelezen en vind dit tot nu toe het best van de 12 platbook-en.
Op 3 juni is Els jarig, we willen haar van harte feliciteren en een fijne dag toewensen met Frans en de hele bubs. Op 4 juni is Thijs jarig, ook voor hem proficiat !!
Ik moet weer verder, er is veel te doen en ik heb even energie nodig voor alles, ik heb mezelf op een kokosnoot olie regime gezet om te kijken of dat helpt met mijn gezondheid, schaden zal het niet, ik laat jullie weten of het een verschil maakt. Fijne week gewenst en tot schrijfs…
Veel liefs van Mariet xxx
ieder voor zich
maar een klein radertje
in deze wereld
maar wat hou ik veel
van alles wat jou aan het draaien houdt
van alles wat rondom jou beweegt
wat mij maakt wie ik ben
samen met jou
Hallo lieve lezers,
Ik moest even bijtanken in slaap vanmorgen want ik was uitgeput, meer emotioneel dan lichamelijk na deze week vol spanning en emoties, even van de wereld met al die slaap die niet komen wou, ontelbare uren in het donker, helemaal alleen met gedachten en zorgen en niets, helemaal niets wat ik kon doen alleen maar bidden voor die slaap.
Martin snapt dit niet, hij zegt altijd, waarom wakker liggen en je nog meer zorgen maken dan je al hebt maar zo zit ieder mens anders in elkaar. Ik heb het gevoel dat ik alles op mijn schouders draag – hij zegt dat ik alles naar me toetrek – hij heeft gelijk maar iemand moet dit doen en zoals hij zegt, ik ben goed in organiseren.
De week begon niet goed, maandag weigerde hij de chemo, deed wel de bestraling maar hij was zo slap en misselijk. Dinsdag belde hij alles af en woensdag zagen we dan eindelijk de oncoloog. Deze keer direct aan de beurt gelukkig en we waren allebei geharnast voor de uitslag, dat denk je tenminste. Hij was nog maar 59 kilo op die weegschaal, weer 2 kilo eraf, voor sommige reden om te juichen, voor ons een domper maar omdat hij bijna niks kon eten was dat wel te verwachten. Wij dachten dat er een scan was gedaan maar de dokter noemde het een simulatie, ze maken een foto en vergelijken die met een andere foto en die foto liet zien dat de tumor kleiner was maar niet veel, hij is nog steeds groot. Hij zei het niet met zoveel woorden maar ik had het idee dat het een tegenvaller was. Hij zei dat dit de reden was om er nog wat bestraling aan te plakken, 8 sessies direkt op de tumor en niet meer de regio er om heen. Ook maakte hij duidelijk dat een operatie nu helemaal van de tafel is, het zou helemaal niks uitmaken en er is zelfs een kans dat, omdat hij zo zwak is, hij het niet zou overleven. Martin smeekte hem om met de chemo te mogen stoppen en dat werd goedgekeurd. De dokter zei dat het in dit geval niets uitmaakte. Ik vroeg hem direkt op de man af, wat is de prognose. Hij draaide er een beetje omheen, probeerde het te relativeren in mijn ogen. Hij zei dat dit afhing van wat de tumor ging doen als de betralingen afgelopen waren, in remissie of niet en hoe lang, kon men niet zeggen maar de prognose is van enkele maanden tot misschien wel twee jaar maar dat misschien was niet wat zijn ogen vertelden en toen hij Martin een hand gaf en afscheid nam, tot over een maand, vertelden die ogen iets wat ik tot nu toe niet gezien had. Ik wilde er eerst niet met Martin over praten maar hij begon er later zelf over, did you see how the doctor looked at me when we said goodbye ?
Ik moest eigenlijk om twaalf uur werken, hij moest naar de betraling maar we besloten allebei om dit niet te doen, om dit te laten bezinken en de dag samen door te brengen dus ik haalde chinees, wat hij het lekkerste vindt, General Tso’s chicken met noodles en twee films en we praatten niet echt veel, gewoon ieder met zijn eigen gedachten maar elkaar’s hand vasthoudend, de hele middag.
Donderdag was ik vrij maar de pijnkliniek dokter wachtte al vroeg en we kregen alle recepten weer mee. Ook deze dokter had die blik in zijn ogen en zei bij het afscheid nemen dat als we wat nodig hadden, we altijd kunnen bellen. Ik ben echt wel blij met deze twee dokters maar het is wrang ergens, ik denk dat iedereen die ooit met kanker of een andere levensbedreigende situatie te maken heeft gehad, begrijpt wat ik bedoel. Zij die gaan sterven groeten U…
Donderdag kreeg ik Martin dan eindelijk zover dat we Donna gingen opzoeken, zij is zijn oude baas en zij heeft ons getrouwd, we hadden haar nog niet gezien sinds hij ziek werd, ze konden allebei niet de eerste stap nemen en ik vond dat ik degene was die die hoge drempel moest slopen. We hebben een uurtje bij haar doorgebracht en als je niet wist wat er aan de hand was, geloofde je beslist dat het gewoon een leuke visite was, soms kwam de ziekte ter sprake maar meestal niet, herinneringen ophalen aan vroeger en aan mensen. Na een uur was Martin moe en we gingen naar huis. De volgende morgen kreeg ik een mail van Donna met hoe ze zich voelde en wat ze ervan dacht, heel persoonlijk en heel diep. Zij kent hem al zo lang en zo goed, zij houdt van hem als een zoon en voelt zich als ik soms, machteloos en heel erg klein.
Vrijdag weer werken en het is altijd moeilijk om weer in het ritme te komen maar ook maar gelijk opgeven voor overwerk want er is altijd geldgebrek in dit huishouden. Zaterdag morgen dus 4 uurtjes extra draaien, van 8 tot 12, toen mijn gewone shift van 12 tot 9 er direct achteraan en doordat ik die nacht maar 4 uurtjes slaap had, mede door die gedachten die malen in mijn hoofd maar ook door de warmte en een kikker die meent om 4 uur ‘s morgens mijn haan te zijn en met zijn gekwaak, dat zeer luid is, is het onmogelijk om weer weg te soezen, was het een lange dag…
Vandaag is het zondag en ik sliep uit, de kikker begon weer maar ik zette de a/c aan, voor dertig seconden maar net genoeg om die kikker weg te jagen en viel gelukkig weer in slaap.
Het is 1 juni en moeilijk voor te stellen dat we al bijna een jaar een hevige strijd strijden, ik was gisteren in Platbook 12 aan het lezen dat de uitgever mij stuurde en behalve mijn verhaal staat er ook een gedicht in over 12 chemo kuren, kippenvel, dat is ook wat het voorwoord over dit gedicht en mijn verhaal zegt. Ik heb alle verhalen en gedichten gelezen en vind dit tot nu toe het best van de 12 platbook-en.
Op 3 juni is Els jarig, we willen haar van harte feliciteren en een fijne dag toewensen met Frans en de hele bubs. Op 4 juni is Thijs jarig, ook voor hem proficiat !!
Ik moet weer verder, er is veel te doen en ik heb even energie nodig voor alles, ik heb mezelf op een kokosnoot olie regime gezet om te kijken of dat helpt met mijn gezondheid, schaden zal het niet, ik laat jullie weten of het een verschil maakt. Fijne week gewenst en tot schrijfs…
Veel liefs van Mariet xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
