Bloemenpracht

Oh zoet aromavan jasmijn
Vult de nachtlucht met de lekkerste geuren
Je kunt dat nooit in een flesje krijgen
Niks beters om je echt op te beuren
De ramen open, ik zou het willen vangen
En om in slaap te vallen
Hoef ik eens niet te bangen.


Hallo lieve mensen


Bij jullie is het wintertijd sinds vannacht, hier wachten we daar nog een weekje mee. Hier staan ook nog alle ramen open en de zoete geur van jasmijn vult het hele huis. Hij bloeit alleen ‘s nachts en toen ik gisteren thuiskwam om half tien van het werk vulde de geur het hele huis, zoet, heerlijk. Ik heb dan ook geslapen als een roosje totdat de wekker mij vanmorgen wekte zodat ik naar Minse Winse kon luisteren.
Wij hadden al vrij snel een nightblooming jasmine, Martin is dol op de geur. We kochten hem in een planten zaak maar na een paar miezerige bloemetjes te hebben geproduceerd – ik was zeer teleurgesteld na al die verhalen te hebben gehoord – was hij ineens dood. Een paar maanden geleden kwam ik erachter dat Susan twee grote struiken langs het huis heeft staan dus heb ik een stuk wortel in een pot geplant en je gelooft niet hoe groot, nog steeds in de pot, is en bezaaid met kleine bloemetjes die gedurende de nacht een heerlijke zoete geur afgeven, je zou het zo graag in een flesje willen vangen.


http://en.wikipedia.org/wiki/Cestrum_nocturnum


Geen dokter of behandeling deze week maar wel dokters drama, volop drama. Martin had bijna twee weken geleden percasets gekregen voor samen met zijn morfine in te nemen, 120 pillen, 10 per dag dus je zou zeggen voor 12 dagen dus donderdag belde ik de dokters assistente voor nieuwe pilletjes. Ik kreeg vrijdagmorgen, ik was vrij, een telefoontje terug van de dokter zelf. Hij neemt er veel te veel, ik kan geen nieuwe voorschrijven want dat mag ik niet. Ik hoorde het allemaal aan en vroeg, kan ik wat anders krijgen dan. Ik reed naar Baptist en kreeg me daar een lesje gelezen van assistente Kim (volgens mij had ze zelf van dokter een standje gekregen omdat zij toen hij op vakantie was voor recepten had gezorgd), ze gaf me een recept voor 30 dagen, 120 pillen oxycoden, op het recept staat, ja hoor, 1-2 elke 4 uur. Ik vroeg, dat zijn er 6 tot 12 per dag, hoe kan het dan dat 120 pillen voor 30 dagen zijn, dat zijn er 4 per dag. Ik kreeg te horen dat dat het is, ik hoefde niet t e bellen voor meer, zij zou de apotheek of de verzekering niet bellen en hij moest maar met de pijn leven. Ook zei ze, jullie moeten de dokter zien want dat hebben jullie niet meer gedaan sinds de chemo – ik was totall verbijsterd, allereerst was die dokter dus drie weken op vakantie en wij hadden helemaal niet de kans om hem te zien, ons werd niks vervangends aangeboden maar zij bracht het net alsof het onze schuld was. Ik vertelde haar, sorry hoor, maar ik probeer alleen maar om hier op een goede manier mee om te gaan, ze ontdooide en zei, I know sweetie. Ik heb dus een afspraak voor komende vrijdag en ik ben benieuwd want Martin was laaiend toen ik thuiskwam met de nieuwe pillen. Dat wordt een interessante confrontatie !! Ik kan hun kant van het verhaal wel zien hoor, zij willen natuurlijk geen gedonder met de overheid maar waarom staat er dan op het flesje dat ze weer voor 14 dagen zijn ? Ik kreeg ook een morfine recept mee maar dat kon de apotheek niet vullen, ze waren op, niet getreurd want die hadden we nog dus ik kijk de komede week wel. Dinsdag beginnen we weer met chemo. Ik heb dus maar weer een vrije dag genomen, heb er nu nog 6 voor de rest van het jaar.


David, Martin’s oudere broer die in Texas woont, was op de hoogte gehouden van de toestand, ik had hem een aantal weken geleden voordat we aan de chemo begonnen gemailed. Hij is van mijn leeftijd, 10 jaar ouder dan Martin. Hij verhuisde op zijn zestiende om naar school te kunnen gaan, trouwde, kreeg een zoon, scheidde en trouwde voor de tweede keer met Betty en zij wonen in de buurt van Houston geloof ik. Hij doet IT en daarnaast organiseert hij RV trektochten door Alaska en Mexico en doet het heel goed (RV = camper). Hij heeft heel weinig contact met zijn moeder en Martin’s andere broer. Ik had hem eerder een keer ontmoet. Doordat Martin pas 6 was toen David het huis verliet was dat contact natuurlijk ook zeer minimaal. David bekende tegen mij dat hij absoluut geen zin zag in veel contact met zijn moeder en broer. Hij had dus al vrij snel aangekondigd dat hij ons wilde bezoeken en vrijdag middag om drie uur stond hij op de stoep. Eindelijk hadden de broers die in heel veel dingen op elkaar lijken, eens de tijd om bij te praten en herinneringen op te halen aan vroeger, aan grootouders en zo. Het werd een hele fijne middag, David vertelde dat hij verrast was dat hij zo gemoedelijk met ons kon praten, zo heel anders als met die andere broer. Hij nodigde ons uit om bij Golden Corral te eten wat we ook deden en Martin deed zich te goed aan een grote salade en nog wat kleinere hapjes. Nadat we nog thuis een uurtje bij kletsten nam David rond 8 uur afscheid. Martin vond het geweldig, hij had nog veel langer kunnen praten maar misschien komt er nog wel een kans.
David was trouwens verbaasd over de liedjes die Martin hem liet beluisteren, ik heb hem ondertussen de youtube links en de liedjes zelf gestuurd.


Mijn auto deed raar en het werd hoe langer hoe erger. Nadat ik de nieuwe banden had gekregen begon het stuur te wiebelen, het gebeurde ongeveer een week nadat die banden dus ik had niet echt door dat het daarmee te maken had. Het was alsof de vooras een kink had maar Martin kon niks vinden. Gisteren wilde ik vertrekken, was gelukkig aan de vroege kant, toen zag ik dat mijn rechtervoorband plat was, er was niks te zien, geen spijker, geen scheur, het profiel nog helemaal intact maar ja, je kunt er niet mee rijden. Martin legde snel de reserveband erop en ik reed richting at&t. Raad eens, geen gewiebel, geen gehobbel meer dus ik ben eens benieuwd wat ze vinden als ik die band laat vernieuwen en de oude eraf gaat. Misschien iets aan de binnenkant ? Omdat het een tweedehandsje is is er natuurlijk geen garantie !! Ik ben al blij dat het opgelost is want het was akelig rijden.
Vandaag eens geen shoppen met Susan denk ik, ik heb niet echt wat nodig en ofschoon het gezellig is wil ik eens een rustige zondag, waarschijnlijk naar de bieb want ik heb alle star trek dvd’s bekeken van de vorige trip en omdat het buiten zo ontzettend lekker weertje is, vooraan in de twintig, heb ik misschien de kans om eindelijk was plantjes in de grond te zetten. Ik was gisteren op de weg naar werk gestopt bij de twee jaarlijkse plantenverkoop van Susan’s vriendin en heb twee mooie hangers, vol met bloemen en twee kalanchoe’s, geel en oranje.


http://1.bp.blogspot.com/-BfGXmW_HiLQ/TnvxZ_Mc6-I/AAAAAAAAL2s/fuzIQlmHeXQ/s1600/kalanchoe%2Bblossfeldiana%2Bcvv%2Bdone.jpg


Doordat deze mevrouw zelf de planten opkweekt zijn ze veel goedkoper dan in de winkel, zelfs in de supermarkt betaal je waarschijnlijk twee maal zoveel. Ik was 10 dollars kwijt maar daarvoor fleurt deze bloemenpracht ons huis op voor een lange tijd.


Ik wil afsluiten met de jarigen van de komende week, Veronique morgen en Diny op 30 oktober een hele dikke proficiat te sturen, geniet van jullie speciale dag !!!


De volgende week weer meer, liefs..Mariet xxxx