Plusjes en minnen
Blijf op de hoogte en volg Mariet
18 Augustus 2013 | Verenigde Staten, Jacksonville
ozze zomer is nog lang neet euver
wae puffe nog os bes
de aircondition op volle krach
naeve mich un keule fles
met water det is vanzelf sjpraekend
al det sokkerwater is neet good
ut maakt dich hyper, is sjlech veur de lien
en mugge haojje mier van zeuter blood
half augustus, nog werm toet kerst
de trui blief inne kas
de topjes, die belaeve hoegtij dage
en ze neme auch neet zoevuul plaats in, inne was
Goeiemorgen lieve vrienden,
Deze week was een zoals ze hier zeggen, eye opener. Ik ben een hoop aan de weet gekomen, leuk en beslist ook minder leuk, dat is zeker dus hier gaan we dan weer, het verslag.
Allereerst aan het begin van de week werden we, alweer, onaangenaam verrast. Toen Martin dinsdag thuiskwam was het een zootje in de huiskamer en je raadt het al, ongewenst bezoek. Er was geen geld in huis en de inbreker was voor de rest maar geinteresseerd in een ding, pillen. Mijn pillen lagen op de grond, de zijne, echte stevige pijnstillers – 5 dollars per stuk of meer op de zwarte markt – waren foetsie. Dat betekent geen verlichting tot komende vrijdag dus balen. Je kunt dit huis gewoon niet zo afsluiten, je hoeft maar even tegen een dichte raam te duwen en je bent binnen. We hebben allebei het idee dat dit geen onbekende was maar iemand die op de hoogte was van de situatie maar bewijzen kun je niks natuurlijk.
Vrijdag morgen om acht uur zaten we weer bij Signet, na een hele stapel papieren te hebben ingevuld – hebben die mensen nooit gehoord van archiveren en gegevens bewaren in de computer – werd er contract vloeistof in Martin’s ader gespoten en 15 minuten later stonden we weer buiten – uitslag volgt komende vrijdag bij het volgende doktersbezoek.
Na diverse gesprekken, met zus Ine, met andere mensen, gebruik van google en wikipedia ben ik ervan vast van overtuigd dat Martin de ziekte van Crohn heeft. Alle symptomen kloppen precies. Alles beter dan kanker denk ik maar, als dit zo is en hopelijk geeft de dokter daar een antwoord op, moet hij zijn dieet stevig gaan aanpassen, niet gemakkelijk. Morgen gaan we bellen voor een afspraak voor het maag en darm onderzoek, daar kregen we deze week ook een brief over, de dokter had zijn huiswerk goed gedaan.
Ook hadden we vrijdag een afspraak met de hypotheker, half uurtje door verkeer, over de Buckman Bridge, eindelijk persoonlijk kennis maken met Julieana en een uur later stonden we buiten met eindelijk een duidelijke blik op het gehele proces.
Als je in Nederland een hypotheek afsluit/sloot, mijn ervaring is natuurlijk van een heel aantal jaartjes geleden, is er veel van de kosten verwerkt in die hypotheek. Niet hier, officieel 10% voorschot voorop cash, daarvoor had ik dus een eerste kopers subsidie aanvraag ingediend. Nu betekent dat geen extra kosten maar als die andere dingen die mij niet verteld waren. Nu is het beslist zo dat mensen die dit werk elke dag doen, vergeten snel dat een leek is wat het woord zegt, een leek.
Notaris, schattingen, belastingen, zegeltje hier en daar, alles bij elkaar 2400.00 dollars. 400 vooraf en dan de rest bij het tekenen van het contract, kassa !!! Verder nog 350.00 naar de makelaar voor onderzoek op mankementen van het huis en bewijzen dat je zo’n 1000.00 op je rekening hebt voor de eerste twee hypotheek aflossingen en daar mag je pas weer aan nadat de koop is gesloten. Ik dacht, ik heb deze vragen al weken gesteld, wat gaat het kosten en nu ik het eindelijk dan op papier zag schrok ik toch wel. We gingen met een kater gevoel naar huis want hoe we het ook draaiden, we komen tekort. Nu blijkt na een gesprek met Sylvia, onze makelaar gisteren aan de telefoon dat de enige manier om mijn good faith money terug te krijgen dat ik al betaald had is om de hypotheek aanvraag afgekeurd te krijgen, ook iets wat niet goed gecommuniceerd was. Dus, nog niet helemaal besloten dat het niet doorgaat maar in mijn hart al afscheid genomen van het groene huis, er komt wel weer een kans en ik ga er dan in met heel wat meer ervaring en kennis. Weet je, als het niet zo bestemd is, moet je het niet tegen alle keer in door willen duwen en Martin bekende me gisteren dat hij eigenlijk helemaal geen pijn heeft als het niet doorgaat, hij had toch veel aan te merken op dit huis - vertelt hij me nu achteraf, leuk he
Lichtpuntjes waren er beslist ook, een heel fijn gesprek met de liefste zus van de wereld, Ine, gisteren op skype. Ik heb dat gewoon heel erg nodig soms, mailen is geweldig maar even een stem die me weer moed geeft om alles bijeen te rapen en verder te gaan. Ine voelt dat feilloos aan maar ze kent me dan ook door en door en is er altijd voor me, zou alles voor me doen zonder te vragen en dat is een heel bijzondere band.
Verder op het werk gaat het lekker, aan de telefoon is helemaal niet zo erg als ik dacht, ik zag er erg tegenop maar ik krijg geen bedrijven met ingewikkelde opstellingen meer en zover ook geen nare gesprekken.
De vakbond is eindelijk ingegaan op het att aanbod voor het contract voor de komende 3 jaar, wij als leden moeten er natuurlijk nog wel over stemmen en de details zijn nog niet naar ons gecommuniceerd maar ik heb gehoord, 6% loonsverhoging over 3 jaar, dat betekent 2% per jaar (wow dat is nog eens een bedrag), verder aanpassingen in de medische verzekeringen en de bonusbedragen worden verhoogd. Dat is leuk als tenminste de drempel niet te hoog wordt gelegd, we wachten met spanning af om alles te weten te komen. Ook werd bekend gemaakt dat de winst bonus die we in oktober krijgen zo’n 1600.00 dollars zal zijn, gaat natuurlijk wel belasting van en het is net te laat voor het huis maar ik denk maar, dat gaat naar het volgende project.
Ik vermeldde eerder de Buckman Bridge, het is een lange brug over de rivier, 4 banen aan elke kant, mensen rijden als een gek daar en er gebeuren geregeld zware ongelukken. In Nederland kende in het fenomeen niet maar ik heb hier al veel mensen gesproken die als de dood zijn om over een brug te rijden, ze zouden liever 20 km omrijden als over die brug. Ik geniet van bruggen, een wijds uitzicht naar alle kanten, een gevoel van vrijheid, al dat water dat er uitziet als kwikzilver in de zon, nooit geen probleem. De brug is bijna 5 km lang, bijna meer een dam, en de breedte per richting is bijna 11 meter. Aan de ene kant kijk je over een super brede river, de Maas is er een beekje bij, naar het centrum van Jax met zijn skyline, aan de andere kant zie je op een mooie heldere dag – en dat hadden we vrijdag – de electriciteits centrale van Palatka, zo’n 40 miles naar het zuiden.
We hebben nog steeds een gast in onze tuin, een jong katje, zwart met een wit befje, net een slabbertje en witte buik. Zij/hij is heel nieuwsgierig en zit vaak aan de achterdeur naar binnen te kijken. Ushuaia weet niet goed wat ze er aan moet. Ik heb een zak kattenbrokken gewonden met het opruimen van de kast in de oude kamer van Chris die over het hoofd werd gezien met verhuizen dus onze kleine gast, ik noem hem/haar Rascal (deugniet) heeft geluk, behalve de brokjes staat er ook restjes van ons eten op het programma. Ik weet het, is eigenlijk niet goed voor een kat maar je kostje bij elkaar scharrelen op de straat, dan eet je wat er is.
Het belooft weer een warme dag te worden al wordt er ook regen voorspeld, whats new, gisteren hadden we een stevige onweers storing die overtrok nadat ik terug was van at&t na 20.00 uur. Ik hoop tenminste voor een tweetal droge uurtjes want ik heb een hele stapel was en raak door mijn topjes heen. Ik kan niet alles meer naar het werk dragen, sommige topjes bracht ik mee toen ik verhuisde en je kunt je voorstellen na 5 jaar intensief dragen is er een rafeltje hier en daar. Talking about that, je gelooft niet wat mensen dragen naar het werk, te enge kleding, heel normaal, sommige staan erop alsof ze naar de disco gaan, kort, bloot, doorzichtig en met hakken schoenen, ik word duizelig als ik ernaar kijk. Andere dragen verschoten shirts, met gaten of verfplekken en soms komt er iemand naar het werk, op een dag dat het zo’n 30 tot 35 graden wordt in een spijkerbroek en lange mouwen, jasjes, zelfs een trui want – het is koud binnen -, de airco staat op 23 graden, perfecte temperatuur voor mij.
Och ja iedereen is anders en al die variaties maken de wereld interessant, met die gedachte sluit ik voor vandaag af. Op 24 augustus is mijn jongste zoon Frank jarig, hij wordt 32 jaar en ik wens hem een hele fijne dag, proficiat lieve schat. Toen hij geboren werd, thuis legde de vroedvrouw hem op mijn buik, hij hield op met schreeuwen en keek mij aan, de band tussen moeder en zoon, heel bijzonder !!
Fijne week allemaal en …wordt vervolgd
Mariet xxxx
wae puffe nog os bes
de aircondition op volle krach
naeve mich un keule fles
met water det is vanzelf sjpraekend
al det sokkerwater is neet good
ut maakt dich hyper, is sjlech veur de lien
en mugge haojje mier van zeuter blood
half augustus, nog werm toet kerst
de trui blief inne kas
de topjes, die belaeve hoegtij dage
en ze neme auch neet zoevuul plaats in, inne was
Goeiemorgen lieve vrienden,
Deze week was een zoals ze hier zeggen, eye opener. Ik ben een hoop aan de weet gekomen, leuk en beslist ook minder leuk, dat is zeker dus hier gaan we dan weer, het verslag.
Allereerst aan het begin van de week werden we, alweer, onaangenaam verrast. Toen Martin dinsdag thuiskwam was het een zootje in de huiskamer en je raadt het al, ongewenst bezoek. Er was geen geld in huis en de inbreker was voor de rest maar geinteresseerd in een ding, pillen. Mijn pillen lagen op de grond, de zijne, echte stevige pijnstillers – 5 dollars per stuk of meer op de zwarte markt – waren foetsie. Dat betekent geen verlichting tot komende vrijdag dus balen. Je kunt dit huis gewoon niet zo afsluiten, je hoeft maar even tegen een dichte raam te duwen en je bent binnen. We hebben allebei het idee dat dit geen onbekende was maar iemand die op de hoogte was van de situatie maar bewijzen kun je niks natuurlijk.
Vrijdag morgen om acht uur zaten we weer bij Signet, na een hele stapel papieren te hebben ingevuld – hebben die mensen nooit gehoord van archiveren en gegevens bewaren in de computer – werd er contract vloeistof in Martin’s ader gespoten en 15 minuten later stonden we weer buiten – uitslag volgt komende vrijdag bij het volgende doktersbezoek.
Na diverse gesprekken, met zus Ine, met andere mensen, gebruik van google en wikipedia ben ik ervan vast van overtuigd dat Martin de ziekte van Crohn heeft. Alle symptomen kloppen precies. Alles beter dan kanker denk ik maar, als dit zo is en hopelijk geeft de dokter daar een antwoord op, moet hij zijn dieet stevig gaan aanpassen, niet gemakkelijk. Morgen gaan we bellen voor een afspraak voor het maag en darm onderzoek, daar kregen we deze week ook een brief over, de dokter had zijn huiswerk goed gedaan.
Ook hadden we vrijdag een afspraak met de hypotheker, half uurtje door verkeer, over de Buckman Bridge, eindelijk persoonlijk kennis maken met Julieana en een uur later stonden we buiten met eindelijk een duidelijke blik op het gehele proces.
Als je in Nederland een hypotheek afsluit/sloot, mijn ervaring is natuurlijk van een heel aantal jaartjes geleden, is er veel van de kosten verwerkt in die hypotheek. Niet hier, officieel 10% voorschot voorop cash, daarvoor had ik dus een eerste kopers subsidie aanvraag ingediend. Nu betekent dat geen extra kosten maar als die andere dingen die mij niet verteld waren. Nu is het beslist zo dat mensen die dit werk elke dag doen, vergeten snel dat een leek is wat het woord zegt, een leek.
Notaris, schattingen, belastingen, zegeltje hier en daar, alles bij elkaar 2400.00 dollars. 400 vooraf en dan de rest bij het tekenen van het contract, kassa !!! Verder nog 350.00 naar de makelaar voor onderzoek op mankementen van het huis en bewijzen dat je zo’n 1000.00 op je rekening hebt voor de eerste twee hypotheek aflossingen en daar mag je pas weer aan nadat de koop is gesloten. Ik dacht, ik heb deze vragen al weken gesteld, wat gaat het kosten en nu ik het eindelijk dan op papier zag schrok ik toch wel. We gingen met een kater gevoel naar huis want hoe we het ook draaiden, we komen tekort. Nu blijkt na een gesprek met Sylvia, onze makelaar gisteren aan de telefoon dat de enige manier om mijn good faith money terug te krijgen dat ik al betaald had is om de hypotheek aanvraag afgekeurd te krijgen, ook iets wat niet goed gecommuniceerd was. Dus, nog niet helemaal besloten dat het niet doorgaat maar in mijn hart al afscheid genomen van het groene huis, er komt wel weer een kans en ik ga er dan in met heel wat meer ervaring en kennis. Weet je, als het niet zo bestemd is, moet je het niet tegen alle keer in door willen duwen en Martin bekende me gisteren dat hij eigenlijk helemaal geen pijn heeft als het niet doorgaat, hij had toch veel aan te merken op dit huis - vertelt hij me nu achteraf, leuk he
Lichtpuntjes waren er beslist ook, een heel fijn gesprek met de liefste zus van de wereld, Ine, gisteren op skype. Ik heb dat gewoon heel erg nodig soms, mailen is geweldig maar even een stem die me weer moed geeft om alles bijeen te rapen en verder te gaan. Ine voelt dat feilloos aan maar ze kent me dan ook door en door en is er altijd voor me, zou alles voor me doen zonder te vragen en dat is een heel bijzondere band.
Verder op het werk gaat het lekker, aan de telefoon is helemaal niet zo erg als ik dacht, ik zag er erg tegenop maar ik krijg geen bedrijven met ingewikkelde opstellingen meer en zover ook geen nare gesprekken.
De vakbond is eindelijk ingegaan op het att aanbod voor het contract voor de komende 3 jaar, wij als leden moeten er natuurlijk nog wel over stemmen en de details zijn nog niet naar ons gecommuniceerd maar ik heb gehoord, 6% loonsverhoging over 3 jaar, dat betekent 2% per jaar (wow dat is nog eens een bedrag), verder aanpassingen in de medische verzekeringen en de bonusbedragen worden verhoogd. Dat is leuk als tenminste de drempel niet te hoog wordt gelegd, we wachten met spanning af om alles te weten te komen. Ook werd bekend gemaakt dat de winst bonus die we in oktober krijgen zo’n 1600.00 dollars zal zijn, gaat natuurlijk wel belasting van en het is net te laat voor het huis maar ik denk maar, dat gaat naar het volgende project.
Ik vermeldde eerder de Buckman Bridge, het is een lange brug over de rivier, 4 banen aan elke kant, mensen rijden als een gek daar en er gebeuren geregeld zware ongelukken. In Nederland kende in het fenomeen niet maar ik heb hier al veel mensen gesproken die als de dood zijn om over een brug te rijden, ze zouden liever 20 km omrijden als over die brug. Ik geniet van bruggen, een wijds uitzicht naar alle kanten, een gevoel van vrijheid, al dat water dat er uitziet als kwikzilver in de zon, nooit geen probleem. De brug is bijna 5 km lang, bijna meer een dam, en de breedte per richting is bijna 11 meter. Aan de ene kant kijk je over een super brede river, de Maas is er een beekje bij, naar het centrum van Jax met zijn skyline, aan de andere kant zie je op een mooie heldere dag – en dat hadden we vrijdag – de electriciteits centrale van Palatka, zo’n 40 miles naar het zuiden.
We hebben nog steeds een gast in onze tuin, een jong katje, zwart met een wit befje, net een slabbertje en witte buik. Zij/hij is heel nieuwsgierig en zit vaak aan de achterdeur naar binnen te kijken. Ushuaia weet niet goed wat ze er aan moet. Ik heb een zak kattenbrokken gewonden met het opruimen van de kast in de oude kamer van Chris die over het hoofd werd gezien met verhuizen dus onze kleine gast, ik noem hem/haar Rascal (deugniet) heeft geluk, behalve de brokjes staat er ook restjes van ons eten op het programma. Ik weet het, is eigenlijk niet goed voor een kat maar je kostje bij elkaar scharrelen op de straat, dan eet je wat er is.
Het belooft weer een warme dag te worden al wordt er ook regen voorspeld, whats new, gisteren hadden we een stevige onweers storing die overtrok nadat ik terug was van at&t na 20.00 uur. Ik hoop tenminste voor een tweetal droge uurtjes want ik heb een hele stapel was en raak door mijn topjes heen. Ik kan niet alles meer naar het werk dragen, sommige topjes bracht ik mee toen ik verhuisde en je kunt je voorstellen na 5 jaar intensief dragen is er een rafeltje hier en daar. Talking about that, je gelooft niet wat mensen dragen naar het werk, te enge kleding, heel normaal, sommige staan erop alsof ze naar de disco gaan, kort, bloot, doorzichtig en met hakken schoenen, ik word duizelig als ik ernaar kijk. Andere dragen verschoten shirts, met gaten of verfplekken en soms komt er iemand naar het werk, op een dag dat het zo’n 30 tot 35 graden wordt in een spijkerbroek en lange mouwen, jasjes, zelfs een trui want – het is koud binnen -, de airco staat op 23 graden, perfecte temperatuur voor mij.
Och ja iedereen is anders en al die variaties maken de wereld interessant, met die gedachte sluit ik voor vandaag af. Op 24 augustus is mijn jongste zoon Frank jarig, hij wordt 32 jaar en ik wens hem een hele fijne dag, proficiat lieve schat. Toen hij geboren werd, thuis legde de vroedvrouw hem op mijn buik, hij hield op met schreeuwen en keek mij aan, de band tussen moeder en zoon, heel bijzonder !!
Fijne week allemaal en …wordt vervolgd
Mariet xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
