Kiepevel op erm en bein - Reisverslag uit Washington, D. C., Verenigde Staten van Mariet Knippenberg - WaarBenJij.nu Kiepevel op erm en bein - Reisverslag uit Washington, D. C., Verenigde Staten van Mariet Knippenberg - WaarBenJij.nu

Kiepevel op erm en bein

Door: Mariet van Knippenberg

Blijf op de hoogte en volg Mariet

31 Juli 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.

Kiepevel op erm en bein
as ich nao dich kiek
wies dich zoe gelokkig bes
tevreeje en zoe riek
met dien maedjes om dich haen
ein groete en twie kleine
ich zeen dich geneete, zeen dich sjtraole
en dink det is ut fijne
van dees momente, zoever, zo wiet
auch al zo ich zoe gaer noe bie uch will zien
en veul ich den auch weer un bietje sjpiet
maar zoas diene pap en auch miene pap
op ut einde van dit verhaol
bes du voor Fenna en veur Eline
de allerbeste vader van allemaol


Hallo lieve mensen

We begonnen vandaag met een gedicht voor Rob die dinsdag 2 augustus 33 jaar wordt. Ik weet nog heel goed, de dag dat hij geboren werd in het ziekenhuis in Tegelen, afgelopen week stond in de krant een artikel over het kunstwerk op de gavel van het voormalig ziekenhuis aldaar, nu een verpleegtehuis dat plat gaat. Bij het artikel een foto van het mosaik en ik zag de raam van de kamer waar Rob geboren werd na een heftige bevalling, vroeg in de avond net voor half zes. Je eerste kind, een belevenis waar niks anders mee te vergelijken is denk ik. Al die emoties waarvan je niets wist voordat je ouder wordt, al die liefde, de duik in het onbekende. Opeens ben je niet meer alleen een stel maar een stel met een kind. Ik heb er van genoten en drie jaar later deden we het allemaal nog eens over met Frank, een heel andere ervaring, in mijn eigen bed lekker thuis en wat meer relaxed want nu was je toch meer voorbereid maar niet minder emotioneel. Ik ben ontzettend blij met mijn jongens en mis ze heel erg maar ben ook reuze trots dat ze hun weg in dit leven zo goed gevonden hebben. Als ik Rob zie met zijn meisjes denk ik, we hebben ze een goede start in het leven gegeven. Ouder zijn, je krijgt geen handleiding en doet een hoop op intuitie, met veel vallen en opstaan, alles gaat niet altijd perfect maar het resultaat mag er zijn en veel van die waarden wordt weer verder gegeven aan de volgende generatie.

Waardevol voor mij, de kleine dingen in dit leven, genieten van wat je gewoon elke dag kado krijgt, kleine mooie dingen, liefde, hoop, aandacht. Zo zat ik woensdagmorgen even buiten rond 9.30 uur voordat het superwarm werd, lekker met mijn schaaltje cornflakes. Ongeveer 2 meter van mijn stoeltje langs de buitendeur hangt een pot met paarse bloemetjes, ze lijken een beetje op mini petuniaatjes. Ik zag een beweging rond de pot en toen ik keek zag ik een kolibrie rond de bloemetjes vliegen en eten van de nectar. Het vogeltje hing doodstil in de lucht en stak het snaveltje in de kelkjes. Ik zat daar doodstil, het leek een klein wondertje. Ik had dit jaar nog geen kolibrie gezien en was al bang dat ze weg waren maar daar was er dan eentje en dichterbij dan ooit. Het was gewoon het feit dat het diertje daar een minuut was om te eten en dat ik gewoon buiten was op het perfect moment, een kadootje van moeder natuur. Dan gaat er een dankbaarheid door mij heen, het is gewoon niet te beschrijven. Dankbaar dat ik dit mag zien en mag delen (ik heb dan ook gelijk Martin gebeld en dit in geuren en kleuren verteld), een kleinood om mijn dag te beginnen.

Daarna ging ik naar de winkel op de hoek om voor Martin sigaretten te halen en terwijl ik stond te wachten op mijn beurt vroeg de man voor mij in de rij om een Dutch. De jongeman die de winkel beheerd samen met zijn Cambodjaanse schoonouders begon te grinniken en zei tegen de man, je hebt een echte Dutchie langs je staan. Hij weet zo’n beetje mijn verhaal, familie van zijn schoonouders woont in Nederland en als het stil is in de winkel maken we wel eens een praatje. Hij heeft twee jonge kinderen, 2 en 4 en hij en zijn vrouw doen de winkel gedurende weekdagen overdag, de schoonouders doen de avonden en de weekends. Ze zijn open van 9 uur ‘s morgens tot 10 uur ‘s avonds en in het weekend tot 10.30. Ze hebben natuurlijk het tankstation al hebben ze op dit moment geen benzine, verder verkopen ze rookwaren, lotterij en scratchloten en wat levensmiddelen en drank zoals bier. Ook kun je gekookte pinda’s kopen en ijs. Het is een van dit zaakjes waar de hele buurt bij elkaar komt en waar als je sigaretten koopt, de eigenaar weet welk merk je rookt en hoeveel pakjes je altijd koopt.

De benzine is weer aan jojo-en. Op dit moment staat de prijs op zo’n 3.69, het laagste peil was 3.35 een aantal weken geleden en op dit moment lijkt de prijs tamelijk stabiel. Dit is natuurlijk voor een gallon (3.8 litertjes).

Het was gisteren met 38 graden weer een pufdag, ontzettend benauwd en ik had de dag dienst dus was rond half 8 alweer thuis. Martin heeft afgelopen week het gras gemaaid en het ziet er piekfijn uit. Ook hebben we het terrasje opgeruimd, bijna alle planten staan nu op de beide kanten van ons tuinhuisje en met de nieuwe stoelen en tafel is er ineens een hoop meer ruimte. Als ik door de week thuiskom om kwart over tien is het nog altijd zo’n 30 graden en het koelt niet veel meer af gedurende de nacht. Het ergste zijn de muggen die mij altijd weer vinden. Nu zijn er afgelopen twee mensen opgenomen in het ziekenhuis met West Nile virus, veroorzaakt door muggensteken. Er is bijna niks wat je kunt doen om niet gestoken te worden. Je wordt aangeraden om je huis te bedekken (veel success met gemiddeld 35 graden buiten), om een anti muggen middel te gebruiken (ik heb al vanalles geprobeerd maar niks helpt 100%) dus zoveel mogelijk binnen blijven lijkt het enige middel maar die ene mug zal je net het virus bezorgen, meer zoals in de loterij spelen.

Vrijdag was ik vrij en ik was al vroeg op weg om een topje terug te brengen dat ik het vorig weekend had gekocht samen met Susan. Het paste toch niet zoals ik dat hoopte en ze hadden helemaal niks anders maar er was een schattig tshirtje, roze met glitters en het woord Princess op de voorkant dat ik meenam voor Ravyn. Toen ik buiten in de auto stapte belde Martin mij met de vraag of ik Ravyn wilde zien. Ian had haar de hele dag en wilde wel de middag bij ons doorbrengen dus op mijn weg naar naar huis pikte ik hem en de kleine meid op. Het shirtje paste als gegoten en samen met haar roze korte broekje zag ze eruit om op te eten. Ze pakte haar nieuwe speeltjes uit, een draagtas met poppehuismeubeltjes, paarden (11 in totaal) en allerlei andere diertjes uit die ik twee weken voor een kwartje op een garagesale kocht en was de hele middag heel lief aan het spelen. Af en toe kwam ze naar mij toe of liep rond op mijn badslippers. Rond 6 uur kookte ik angelhairpasta (heel erg dunne spaghetti) samen met kip in romige Alfredo saus en we aten samen nadat Martin eindelijk na een lange hete vermoeiende dag thuiskwam. Ook Raini en Darian kwamen langs en namen Ian en Ravyn mee zodat ik kon blijven zitten en niet taxi hoefde te spelen. Vrijdag avond hebben we de film Beastly bekeken, een soort teenager versie op het bekende Beauty en de Beast verhaal, niet spectaculair maar wel entertaining. Een goede aanrader is de film Unknown met Liam Neesson, een soort nieuwe variant op Total Recall met Schwarzenegger.

We gaan morgen alweer een augustus beginnen, ongelofelijk hoe snel de tijd gaat en mijn nieuwe schema is voor 12 tot 9 van maandag tot vrijdag dus ik heb de hele maand augustus de zaterdagen vrij. Het belooft een drukken maand te worden volgens mijn manager, die trouwens op een cruise is deze week naar Bermuda. We zijn alweer een maand in kwartaal 3 en ik heb van de week de bonus gekregen van kwartaal 2, 500 dollars waar natuurlijk wel een hoop belasting vanaf gaat maar evengoed extra centjes. Die zijn ook wel hard nodig want door al mijn minder fitte dagen die ik niet werk en niet betaald krijg is mijn loonzakje toch wat minder vol. Martin en Jack werken veel maar het brengt amper op omdat ze een hoop moeten betalen voor de units die ze ontmantelen. Ik ben dan ook ijverig aan het sparen voor mijn Limburg reis en hoop deze of de volgende maand mijn ticket te boeken.

Het is nog donker buiten en er is een prachtige sterrenhemel te bewonderen buiten, Martin slaapt lekker in de koele slaapkamer en ik ben aan het dubben of ik nog vene terug naar bed ga. Om 10 uur is mum hier, ze komt me papieren brengen voor mijn visa aanvraag die ze samen met haar baas, de advokaat Mike heeft opgesteld. Verder heeft ze boeken voor Martin en ik he been mooi vest voor haar voor de winter dat ik op een estate sale vond.

Behalve Rob die ik een dikke dikke kus stuur voor zijn verjaardag zijn er nog twee mensen die ik wil feliciteren. Allereerst is dat Marielle die bij Office Depot werkt, ze is op 5 augustus jarig en dan de volgende week zondag is Charissa Wijnands jarig, de dochter van mijn vriendin Jeanette in Katwijk. Ze is een fantastische meid en ik wil beiden van harte feliciteren.

De volgende week weer een nieuw verslag van mij, groetjes van Mariet xx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Washington, D. C.

Mariet

Ik woon in Jacksonville Florida samen met mijn man Martin. Ik werk voor at&t en doe technical support voor internet. Ik heb twee zonen en twee kleindochters, Martin heeft een zoon en een dochter en een kleindochter Mijn hobbies zijn koken, bakken, schrijven en de natuur

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 338
Totaal aantal bezoekers 437433

Voorgaande reizen:

31 Mei 2008 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: